Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ
เขียนโดย 
pang_feliz
วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 06.05 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) เธอเป็นของฉันคนเดียว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
พอมาถึงเขาก็จัดการทำอาหารอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือยังไง แต่อาหารแต่ละอย่างที่เขาทำ ล้วนเป็นของที่ฉันชอบทั้งนั้น ^^
“ฉันรู้ว่าเธอชอบ กินเยอะๆนะ โหมแต่งาน รู้มั้ยว่าเธอตัวเล็กมาก” เขาบอก
“ตัวเล็กๆอย่างนี้แหละดี หนุ่มๆชอบเยอะ ^^” ฉันแกล้งพูดยั่วเขา
“รวมไปถึงไอ้กวินนั่นด้วยใช่มั้ย?” เขาพูดแต่ไม่มองหน้าฉัน กลับเสหน้าไปทางอื่นแทน
“พูดอะไรของนาย กวินเขาเป็นเพื่อนฉันย่ะ!”
“เพื่อนหรอ? เหอะ! ไอ้เวรนั่นมันมีเพื่อนผู้หญิงไว้แค่เพื่อนนอนเท่านั้นแหละ -o-”
“นายรู้ได้ยังไง อย่ากล่าวหาคนอื่นเขาไปทั่ว -_-”
“เสือผู้หญิงตัวพ่อขนาดมัน ฉันรู้จักมันมาตั้งนาน เรื่องแบบนี้เขารู้กันหมด”
“ช่างสิ! อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของฉันนี่นา” ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจะไปเปิดทีวีที่มุมนั่งเล่น แต่ยังไม่ทันได้กดรีโมตในมือ เขาก็มากระชากแขนฉันให้เข้าไปหา
“หึ! เป็นเพื่อนที่ดีกับมันงั้นหรอ คงเป็นเพื่อนนอนกันไปแล้วสินะ”
เพี้ย!!! ฝ่ามือของฉันกระทบใบหน้าเขาทันทีที่เขาพูดคำนั้นออกมา ทำไมต้องพูดจาดูถูกกันขนาดนี้ด้วยนะ!
“มากไปแล้วนะโทโมะ กวินกับฉันเราเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ใช่เพื่อนนอน!”
“ใครจะเชื่อ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ยุ่งกับมันแล้วรอดจากเตียงมันหรอก”
“ถ้านายจะมาแล้วหาเรื่องฉัน นายก็เชิญกลับไปได้เลย!” ฉันพูดแล้วหันหลังจะเดินหนีเขา แต่ยังไม่ได้ขยับไปไหน ร่างฉันก็ถูกเขาผลักลงบนโซฟา โดยไม่มีความปราณีเลยซักนิด เจ็บชะมัด คนบ้าเอ๊ย! ยังไม่ทันได้ลุกเขาก็ตามลงมาคร่อมตัวฉันไว้
“ปล่อยฉันนะ! >o<”
“รับไม่ได้หรือไง ที่พูดเรื่องจริงน่ะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นเพื่อนนอน...อุ๊บส์!” โทโมะประกบริมฝีปากฉันทันที ฉันทั้งทุบ จิก ตี พยายามดิ้นหนี แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เลย ฉันสู้แรงเขาไม่ได้แม้แต่น้อย สัมผัสที่เขาให้มามันช่างร้อนแรง บดขยี้ริมฝีปากมาแบบไม่คิดว่าฉันจะเจ็บ ฉันพยายามเม้มปาก เพื่อไม่ให้ลิ้นร้ายเข้ามา แต่เขากลับกัดริมฝีปากฉันจนทำให้ต้องเปิดปากออก ลิ้นร้ายเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กราวต้องการตักตวงความหวานอย่างร้ายกาจ นั่นมันทำให้ฉันหยุดดิ้น จูบที่รุนแรงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นวาบหวาม…
คนตัวเล็กที่เผลอเคลิ้มไปกับจูบของเขา ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เธอถูกอุ้มจากโซฟามาบนเตียงในห้องนอนแล้ว ชายหนุ่มถอดเสื้อสูททำงานของคนตัวเล็กที่อยู่เบื้องล่าง แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอ จนตอนนี้เหลือเพียงบราตัวจิ๋วกับกระโปรงทำงานเท่านั้น เขาไม่รอช้ารีบถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออกอย่างชำนาญ หญิงสาวเมื่อรู้สึกตัวก็ผลักเขาออกทันที สภาพของเธอและเขาตอนนี้ช่างดูเร่าร้อนแบบบอกไม่ถูก ชายหนุ่มที่ตอนนี้เหลือแค่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว เผยให้เห็นรูปร่างที่แข็งแรง น่าหลงใหล จนทำให้หญิงสาวถึงกับร้องครางออกมาเบาๆ เพราะ พึ่งจะใกล้ชิดกับผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ แต่หารู้ไม่ว่า เสียงครางเบาๆนั่น มันทำให้เขาถึงกับผึงขาดในทันที เขาเป็นดั่งเสือร้ายที่กระโจนเข้าหาแม่กวางสาวตัวน้อย ราวกับล่าเหยื่อ ร่างสูงเข้าประกบริมฝีปากกับเธออีกครั้ง จูบอย่างดูดดื่มเหมือนเขากระหายจูบมานานแสนนาน มือหนารูดซิปกระโปรงของหญิงสาวแล้วถอดออกไปอย่างรวดเร็ว
“พอ...พอแล้ว >///<” ร่างเล็กเสียงสั่น บอกร่างสูงให้หยุดการกระทำนั้น
“รังเกียจหรอ?” ร่างสูงละออกจากริมฝีปาก แล้วกระซิบถามเสียงแหบพร่า
“ก็ปะ...เปล่า” คนตัวเล็กก้มหน้างุด แต่ก็ตอบไปตามความจริง เธอไม่ได้รังเกียจเขาซักนิด
“ฉันรักเธอนะแก้ว...” เขาพูดเสียงจริงจัง
“ฉันก็เอ่อ...ระ รักนาย ><” เธอพูดออกไปแล้ว ความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ
“ให้ตายสิ เธอทำฉันแทบคลั่งนะ รู้ตัวหรือเปล่า?”
“ฉันทำอะไร ตอนไหน? O_O” คนตัวเล็กตาโตด้วยความตระหนก ก็เธอไม่รู้จริงๆนี่นา ใบหน้าตื่นตระหนกนั่น ทำให้เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
“เป็นของฉันนะคนดี...” เขาพูดแล้วรั้งเอวเธอเข้าหา พร้อมมอบจูบอันเร่าร้อนให้เธออีกครั้ง มือหนาปลดตะขอบราออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นอกอวบอิ่มของหญิงสาวตรงหน้า ไม่นาน ทั้งเขาและเธอก็ไร้อาภรณ์ปกปิดกันทั้งคู่ ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวอย่างหลงใหล
“นี่ อย่าจ้องกันขนาดนั้นสิ ฉันอายนะ >///<” เธอบอกแล้วหันหน้าไปทางอื่น เพราะทนสายตาเร่าร้อนของเขาแทบไม่ไหว เธอจะถูกเขาเผาทางสายตาอยู่แล้วนะ
“เธอสวย...สวยมากเลย รู้ตัวมั้ย?” เสียงแหบพร่าบอกเธอ จากนั้นก็เข้าครอบครองอกสวยด้วยมือและปาก ฝากรอยเป็นเจ้าของไว้ทั่วร่างงาม ริมฝีปากดูดเม้นยอดอก แล้วไล่ลงมาหน้าท้อง จนถึงกลีบกุหลาบงามที่อยู้เบื้องล่าง เขาไม่รอช้า ใช้ปากและลิ้นเข้าครอบครองดอกไม้งามนั่น และดูดดื่มน้ำหวานจากตัวเธอ
“อะ...อ๊าาา~ โทโมะ” คนตัวเล็งครางออกมากระเส่า ทำให้เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก เขาเลื่อนขึ้นไปจูบปากคนตัวเล็กอีกครั้ง แล้วแยกขาของเธอออกเพื่อจะนำแกนกลางของชายหนุ่มเขาไปในกลีบกุหลาบของเธอ
“อ๊ะ! ฉันเจ็บ เอาออกไปก่อนได้มั้ย?” ร่างบางร้องเสียงหลง
“ทนหน่อยนะแก้ว เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว โมะสัญญาว่าจะไม่ทำรุนแรงนะ” เขาพูดพร้อมจูบซับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา แล้วสอดแกนกายเข้าไปจนสุด มันเป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดของเขา เขาเป็นคนแรกของเธอ และต้องเป็นเจ้าของเธอแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
“กรี๊ด~! ไหนบอกไม่รุนแรงไง” เธอถลึงตาใส่เขา มันดูน่ารักเป็นบ้า
“อีกนิดนะที่รัก เดี๋ยวมันหายเจ็บเอง” เขาบอกพร้อมขยับแกนกายเข้าออกช้าๆ เพื่อให้เธอปรับตัว เมื่อเธอเริ่มปรับตัวได้แล้ว เขาก็เริ่มขยับเร็วและแรงขึ้น ทำให้คนตัวเล็กครางออกมาไม่เป็นภาษา
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา~ โทโมะ”
“โอ้ แน่นมากเลยที่รัก” เขาพูดเสียงกระเส่าพร้อมรัวสะโพกใส่เธอ จนพาเธอไปถึงฟากฟ้า
“อ๊าย~!” ร่างเล็กกระตุก เพราะเธอได้ไปแตะขอบสวรรค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เขานี่สิยังไม่ถึงไหนเลย จะทิ้งกันอย่างนั้นหรอ
“พอแล้ว ฉันไม่ไหวแล้วนะ!” แก้วบอกโทโมะ
“ทิ้งกันไปแบบนี้ไม่ดีนะครับ ช่วยโมะก่อนนะที่รัก ^^” เขาเริ่มสอบสะโพกเข้าหาเธออีกครั้ง เร็วและแรงขึ้นๆ จนเธอไปแตะขอบฟ้าอีกครั้ง ตามด้วยเขาที่ตามเธอไปติดๆ
แม้บทรักจะจบลงแล้ว แต่แก่นกายของชายหนุ่มยังคงสอดอยู่ในกายสาวของเธอ มือใหญ่ไม่ยอมหยุดนิ่ง ลูบไล้ไปทั่วกายสาว แล้วบีบเคล้นอกอิ่มเล่น
“เป็นแฟนกันนะ?” เขาถามเธอ ทั้งๆที่มือยังคงทำหน้าที่ต่อไปไม่หยุด ทั้งแก่นกายใหญ่ก็ไม่ยอมถอดออก
“ยะ...หยุดก่อนได้มั้ย?” คนตัวเล็กหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุก ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างทะเล้น
“ตอบมาก่อน ไม่งั้นก็อยู่ท่าเนี้ยแหละ ทั้งคืน ^^”
“ไอ้บ้า! >///<”
“ตอบดีๆด้วยนะ ถ้าตอบไม่ดีโดนแน่ ^_^” เขายิ้มเจ้าเลห์
“อะ...อืม”
“อืมอะไร?” ร่างสูงแกล้งถาม แล้วบีบอกอิ่มแรงขึ้นเพื่อกลั่นแกล้งคนตัวเล็ก นิ้วเรียวยาวเคล้นคลึงยอดอกอย่างสนุก
“อ๊ะ! อย่าแกล้งกันสิ เป็นแล้ว ฉันเป็นแฟนนายแล้ว! ><” คนตัวเล็กตอบรัวทีเดียว จนทำให้เขายิ้มออกมาอีกครั้ง
“ฉันรักเธอนะ ยัยตัวแสบ รักมากเลย รักมานานแล้วด้วย” เขาบอกแล้วจูบปากเล็กเบาๆ
“ฉันก็รักนายนะ แต่ช่วยออกไปก่อนได้มั้ย มันอึดอัด >_<” ร่างบางขยับยุกยิก เพราะรู้สึกอึดอัดที่มันยังคาอยู่แบบนั้น นั่นทำให้ชายหนุ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง คืนนี้เขาต้องนอนไม่หลับแน่ๆ
“รู้อะไรมั้ย?”
“หืม” ร่างเล็กตอบ
“เธอปลุกมันมาอีกครั้งนะ ตัวแสบ ^^” โทโมะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“อ๊ะ! ขอโทษ นายก็เอาออกไปสิ จะนอนแล้ว >///<”
“โอ๊ะ! นอนไม่ได้แล้วล่ะ เธอต้องช่วยฉันแล้ว ^_^” จากนั้นบทรักก็เริ่มขึ้น อีกครั้งและอีกครั้ง...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
