วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"ว้าววววว ถึงแล้วหรอกั้ง สวยจังเลยอ่ะ "ทั้งสี่คนเดินออกมาทะลุป่าแล้วได้ออกมาเห็นธรรมชาติบนยอดเขา 

"เพราะแบบนี้ไงกั้งก็เลยอยากให้ทุกคนเดินป่าแล้วเราก็จะโผล่ตรงนี้ไงล่ะ "กั้งบอก

"โถ่เอ้ยยย แค่เนี่ยอ่ะ  โด่ เสียเวลาชะมัด "ป๊อปปี้หาเรื่องกั้งต่อ

"นี่นาย  ถ้านายไม่มีความสุข เลือดไหลเวียนไม่ทั่วร่างกายหรือ..อาหารไม่ย่อย! คลื่นไส้อาเจียน  นายก็ควรจะกลับไปหลุมของนาย! ไม่ใช่มายืนพูดจาไม่เข้าหูคนอื่นเค้า!"ฟางต่อว่าป๊อปปี้เป็นชุด ป๊อปปี้จึงเงียบไปทันที

 

"ว้าว ดอกไม้สวยจัง "แบมเดินไปดูดอกไม้ที่มุมนึง

"หอมด้วยนะลองดมดูสิ "จู่ๆกั้งก็เดินมาชวนแบมคุย 

"พี่กั้ง "เมื่อเบมพบกั้งก็เดินหนีทันที

"เฮ้อ "กั้งได้แต่ถอนหายใจด้วยความหนักใจ

 

 

 

"แบม มาถ่ายรูปด้วยกันสิ มาเร็ว "ฟางชวนแบมให้ไปถ่ายรูป โดยป๊อปปี้เป็นตากล้อง

"นับล่ะนะ 1...2..3 แช้ะ"

 

"ฟางว่าเรามาถ่ายรวมกันสี่คนเลยดีกว่า กั้งมาถ่ายด้วยกันสิ "ฟางบอกแล้วเธอก็ชวนกั้งเป็นคนแรก

"ที่กับฉัน..."ป๊อปปี้แอบน้อยใจเขาได้แต่แอบถอนหายใจ

"พี่ป๊อป มาถ่ายรูปด้วยกันสิค่ะ "แบมชวนป๊อปปี้ทันที

"ใจจริงพี่ก็อยากร่วมอ่ะนะ  แต่ อาจจะมีคนบางคนที่เค้าไม่คิดแม้แต่จะชวนพี่ด้วยซ้ำ "ป๊อปปี้มองไปที่ฟาง  ทำให้ฟางรู้ตัว

"นี่นาย  อย่ามานอยด์ตอนนี้ได้มั๊ย จะถ่ายก็มาถ่ายสิ "ใจจริงฟางก็อยากชวนป๊อปปี้แต่เป็นเพราะบุคคลิกของฟางและป๊อปปี้ที่ไม่สามารถพูดดีกันได้ดังนั้นเวลาชวนก็จะชวนทางอ้อมในลักษณะกวนประสาท  

"มาค่ะพี่ป๊อป "แบมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบชวน  ป๊อปปี้จึงยอมเข้ามาถ่ายรูปด้วย

 

"พี่ค่ะช่วยถ่ายรูปให้พวกเราหน่อยได้มั๊ยค่ะ "ฟางเดินไปถามนักท่องเที่ยวแถวนั้น

"ได้ค่ะ "นักท่องเที่ยวตอบรับ

"ขอบคุณค่ะ "ฟางยื่นกล้องถ่ายรูปให้ แล้วฟางก็รีบวิ่งไปเข้าที่ทันที

 

 

"นับนะค่ะ 1...2....3 แช้ะ "

"ขออีกรูปนะค่ะ "ฟางตะโกนบอก

"ค่ะ  เอาเลยนะค่ะ 1...2..."  

     ป๊อปปี้ที่ยืนข้างฟางก็ตัดสินใจคว้ามือฟางแล้วจับไว้   

ฟางอึ้งหันไปมองหน้าป๊อปปี้  แต่ป๊อปปี้ทำเป็นไม่รู้ไม่สนเขามองแต่กล้อง ฟางอึ้งเขิน  ในตอนนั้นเองฟางก็ตัดสินใจกุมมือป๊อปปี้ไว้เช่นกัน  ทั้งสองแอบจับมือกันแน่น  ป๊อปปี้ยิ้มหน้าระรื่น  ฟางเองก็ยิ้มจนแก้มปริ ทั้งสองหันไปมองกล้องในขณะนั้นเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ฟางและป๊อปปี้มีความสุขไม่น้อย

 

"2...3 แช้ะ "นักท่องเที่ยวกดถ่ายรูปเป็นรูปสุดท้าย

"ขอบคุณค่ะ "ฟางเดินไปขอบคุณนักท่องเที่ยวแล้วยืนดูรูปภาพ  ฟางมองรูปภาพที่เพิ่งถ่ายล่าสุดแล้วอมยิ้ม ถึงแม่ในภาพจะไม่เห็นว่าป๊อปปี้ฟางจับมือกันเพราะพุ่มดอกไม้บังไว้แต่ฟางก็รู้สึกดี

 

 

 

 

"เรากลับกันเถอะ "ป๊อปปี้บอก

"อื้ม "ทุกคนเห็นด้วยเพราะตอนนี้ก็ใกล้จะมืดลงทุกที แต่คราวนี้ทุกคนกลับกับรถของคนงานสวนดอกไม้  จึงไปถึงเร็ว

 

 

 

 

 

"วันนี้ฟางมีความสุขมาก ขอบคุณกั้งมากนะที่พาเราไปเที่ยวน่ะ "ฟางพูด

"ไม่เป็นไรหรอก  นี่ก็ดึกแล้วกั้งว่าฟางรีบเข้าที่พักเหอะ "กั้งบอก

"แย่จังเลยนะค่ะ  ที่พรุ่งนี้พี่ฟางกับพี่ป๊อปต้องกลับกรุงเทพแล้ว ไม่งั้นเราคงได้ไปเที่ยวด้วยกันนานกว่านี้ "แบมพูดแล้วทำหน้าหงอยๆ

"นี่แบมพรุ่งงนี้แบมต้องมาส่งพี่นะ สัญญา "ป๊อปปี้ยื่นนิ้วก้อยให้แบม

"ค่ะ  แบมจะมาส่งพี่ป๊อป "แบมบอก เธอเกี่ยวก้อยกับป๊อปปี้

"ดีมาก "ป๊อปปี้ลูบหัวแบมอย่างเอ็นดู

"พรุ่งนี้กั้งก็จะมาส่งฟางเหมือนกันนะ "เมื่อกั้งเห็บป๊อปปี้กับแบมพูดจาหวานๆกันก็เลยไม่ยอมแพ้ เขาจึงพูดกับฟางบ้าง

"อื้ม แล้วฟางจะรอนะ "ฟางบอก 

"สัญญา "กั้งยื่นนิ้วก้อยให้ฟางเพื่อให้ฟางยืนยัน

"สัญญา "ฟางเกี่ยวก้อยกับกั้งต่อหน้าป๊อปปี้และแบม  ป๊อปปี้หงุดหงิดไม่น้อย

"งั้นพวกเราไปก่อนนะค่ะ "แบมบอกแล้วแบมก็เดินกลับไปก่อนทันที

"กั้งไปก่อนนะฟาง "เมื่อกั้งเห็นแบมไปแล้วกั้งจึงรีบตามไป

 

 

 

 

 

 

 

"แบม!"กั้งตะโกนเรียกแบม แต่แบมไม่ฟัง  กั้งจึงวิ่งไปดักหน้า

"เราต้องคุยกัน "กั้งบอก

"หลีกค่ะ! "แบมทำหน้าบึ้ง แล้วเดินเลี่ยงแต่กั้งก็ดักไว้ทุกทาง

"เราไม่มีอะไรต้องคุยกันค่ะ "แบมยังโกรธกั้งอยู่  เธอไม่ยอมแม้แต่สบตากั้ง

"พี่ต้องทำยังไงให้แบมหายโกรธ  "กั้งพยายามพูดกับแบม

"พี่กั้งแค่อยู่เฉยๆ  แล้วกลับคิดทบทวนว่าพี่กั้งเป็นอะไร แบมจะโกรธหรือไม่โกรธพี่กั้งก็ไม่ต้องสนหรอกค่ะ"แบมกลั้นน้ำตาไว้

"แต่พี่สนนิ "กั้งพูดอย่างหลุดปากออกจากความรู้สึก  แบมอึ้ง ทำสีหน้าไม่ถูก

"เอ่อ...พี่หมายถึงว่า...แบมเป็นน้องสาวพี่ แล้วไม่สนได้ไง "กั้งแก้ตัวแทบไม่ทัน

"อ๋อ...หึ  อย่างนี้นี่เอง "แบมน้ำตาคลอเบ้าเมื่อได้ยินว่าน้องสาว 

"พี่ขอโทษ  แบมจะให้พี่ทำไง "กั้งรู้สึกอึดอัดเมื่อมีอาการแบบนี้

"พี่กั้ง ไม่ต้องทำไงหรอกค่ะ แบมขอให้เราห่างกันสักพักเถอะนะค่ะ  ตอนนี้แบมไม่อยากเห็นหน้าพี่ แบมขอตัวนะค่ะ "แบมหาทางห้ามใจตัวเอง ไม่ให้ล่วงเกินคำว่าพี่น้อง แบมเดินออกจากกั้งทันทีและในตอนนั้น น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาไม่หยุด

"แบม " กั้งเองก็รู้สึกเสียใจ  ไม่เข้าใจความรู้สึกตอนนี้  เขามองแบมจากข้างหลังที่กำลังเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

"นาย นอนแล้วหรอ "ฟางเดินไปข้างๆแล้วถามป๊อปปี้

"ก็ฉันเหนื่อย ฉันก็อยากนอน "ป๊อปปี้แอบงอนฟาง

"งั้น  ฝันดีนะ "ฟางไม่รู้จะพูดอะไรต่อ  

"เดี๋ยว ! "ป๊อปปี้ไม่พอใจ เขาอยากให้ฟางง้อ เขาจึงดึงแขนฟางให้ล้มลงทับป๊อปปี้ที่นอนบนโซฟา

"นี่นาย จะทำอะไรอะ "ฟางถามป๊อปปี้โดยที่เธอนอนข้างป๊อปปี้

"แล้วเธอคิดว่าฉันจะทำอะไรห่ะ "ป๊อปปี้แกล้งฟยอกฟาง  ทำเอาฟางหน้าแดง เขินไม่เป็นท่า

"ไหนว่าง่วงไง "ฟางถาม หน้าทั้งสองใกล้กันจนจมุกแทบชนกัน

"ก็ง่วงน่ะสิ   นอนแระ "ป๊อปปี้นอนกอดฟางแล้วแกล้งหลับตา

"นายจะบ้ารึไง  มากอดฉันแบบนี้ได้ไงห่ะ "ฟางทำเป็นหยิ่งใส่

"ก็เธอเป็นภรรยาฉันนิ  "ป๊อปปี้บอก ทำเอาฟางเขิน

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ "ฟางดิ้นตัวเบาๆ ความจริงก็อยากให้ป๊อปปี้กอดแต่เธอเล่นตัว

"วันนี้...ที่เราจับมือกัน.."เมื่อป๊อปปี้พูดถึงเรื่องนี้ ฟางจึงนิ่งเงียบ

"ทำไมเธอถึง...ยอมจับมือฉันตอบล่ะ "ป๊อปปี้ถาม

"ฉัน....."ฟางไม่รู้จะตอบยังไง

"ทำไมล่ะ "ป๊อปปี้ถามซ้ำอีกที

"คือ....ฉันแค่อยาก...จับมือนายไว้เท่านั้นเอง "ฟางพูดด้วยความอาย

"ฉันดีใจ ที่เธอยอมจับมือฉันตอบ ฉัน..."ป๊อปปี้พยายามจะบอกว่ารัก แต่ก็พูดไม่ออก  เขาค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆฟาง ฟางหลับตาลงอย่างช้าๆ ป๊อปปี้ทำการจูบฟางในที่สุด   ป๊อปปี้หลับตาลงอย่างช้า ทั้งสองแลกจูบกันไปมา  จนป๊อปปี้ถอนจูบจากฟาง

"ป๊อปปี้  คือฉัน...."ฟางอยากจะบอกคำว่ารักแต่ฟางก็พูดไม่ออก   ทั้งสองมองหน้ากัน ป๊อปปี้ไม่รอ

ช้าเขาไม่สามารถรอฟังคำๆนั้นจากฟางได้  เขารีบอุ้มฟางแล้วพาขึ้นเตียงทันที  

 

ป๊อปปี้และฟางจูบกันอย่างระรื่น  ในตอนนั้นฟางไม่ได้นึกถึงใครทั้งนั้นแม้แต่กั้ง  

                                             ทำให้คืนนั้นทั้งสองกลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในที่สุด.....

 

   

ขึ้นสวรรย์กันแล้วป๊อปปี้ฟาง.... จุ๊ๆๆ แล้วกั้งกับแบมก็ยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเอง จะเป็นยังไงต่อไป    เม้นนนนนนนนนนนนน    ฝากด้วยค่ะ