วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

9.7

เขียนโดย Put_thida

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.00 น.

46 ตอน

108 วิจารณ์

56.15K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2557 20.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

19) แค่คำว่ารัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฟาง!" ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นฟาง เขารีบแกะมือแครอลออกแล้วผลักแครอลห่างจากตัวเบาๆ

"เอ่อ นี่เธออย่าเข้าใจฉันผิดนะ "ป๊อปปี้ค่อยๆพูดกับฟาง

"พี่เข้าใจถูกแล้วแหละ เพราะแคร์กับพี่ป๊อปเรารักกัน! "แครอลตะคอกบอกฟาง ฟางทนไม่ไหวเธอรีบเดินไปหาป๊อปปี้และแครอลแล้วจ้องตาแครอลอย่างเอาเรื่อง

"ฉันก็ไม่ได้สนอะไรหรอกนะ อยากหย่ากับฉันเมื่อไหร่ก็บอก! "ฟางบอกป๊อปปี้ จากนั้นฟางก็เดินหนีป๊อปปี้ไปทันที

"หึ"แครอลสะใจ

"นี่เธอ! ฟาง! เธอ! "ป๊อปปี้ตะโกนเรียกฟาง

"YouพูดอะไรของYou ห่ะ "ป๊อปปี้ดุแครอล จากนั้นป๊อปปี้ก็รีบวิ่งตามฟางไป แครอลยืนมองอย่างสะใจ

"วันนี้สนุกจังเนอะแบมว่ามั๊ย "มดถามขึ้นหลังจากที่กลับจากการตั้งแคมปิ้ง

"....."แต่แบมนั่งเหม่อไม่ยอมพูดอะไร

"แบม แบม แบม!"มดเรียกแบมเสียงดังเพื่อให้แบมได้ยิน

"ค้ะ ค่ะ! พี่มดว่าไงนะค่ะ "แบมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงมด

"เป็นอะไรรึเปล่า พี่เห็นตั้งแต่ตั้งแคมป์แล้ว ทำไมชอบนั่งเหม่อละ "มดถาม

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แบมชอบคิดอะไรไปเรื่อย "แบมบอก เธอไม่กล้าสบตาของมดเพราะมดคอยจับตาดูตลอด

"คิดเรื่งของกั้งรึ..."มดพูดไม่ทันจบ แบมก็รีบแทรก

"เปล่าค่ะ! "แบมพูดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อมดพูดถึงกั้ง

"แน่ใจหรอ "มดถามซ้ำอีกรอบ

"ค่ะ "แบมตอบเสียงแผ่วๆ

"อยากพูดอะไรกับเขาก็พูดไปเถอะ เก็บไว้คนเดียวจะเจ็บเปล่าๆ "มดคอยเตือนแบม แบมได้แต่นั่งครุ่นคิดเธอไม่มีความกล้าพอ

"สนุกว่ะ ไว้วันหลังกูจะมาอีก "กั้งพึมพำ หลังจากกลับจากตั้งแคมป์ แต่ในใจกั้งไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่

"เออออออ กูเห็นมึงสนุกอยู่คนเดียวอ่ะ หัดสังเกตคนอื่นบ้างเว้ย ว่าเค้าสสนุกกับมึงรึเปล่า "พิชชี่พูดแขวะกั้ง กั้งนั่งเงียบเมื่อรู้ว่าคนๆนั้นคือแบม

"มึงไม่รู้จริงๆหรอว่ะไอกั้ง ขนาดกูพึ่งรู้จักแบมกูยังรู้เลยว่าแบมเค้าคิดยังไงกับมึง"พิชชี่พูด

"กูก็รู้ ว่าเค้าคิดกับกูแบบพี่ชายไงว่ะ "กั้งบอก

"พี่ชายป้ะป๋ามึงดิ แบมเค้าคิดกับมึงแบบแฟน! มึงเข้าใจเปล่าว่ะ "พิชชี่พยายามพูดให้กั้งคิด

"มึงพูดอะไรว่ะ กูกับแบมก็เป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่แบมพึ่งเข้าทำงานใหม่ๆนะเว้ย "กั้งบอก

"มึงนี่มันอ่อนหัดเรื่องผู้หญิงจริงๆว่ะ "พิชชี่พูดอย่างหนัักใจ

"มึงเข้าใจเป่าว่ะ ว่ากูมีแฟนแล้ว กูมีฟางแล้วเว้ย "กั้งพูด

"เออ กูรู้ แล้วมึงไม่รู้รึไง ว่ามึงกับฟางห่างกันมากแค่ไหนแล้วอ่ะตอนนี้ "พิชชี่ถามตามตรง

"กูกับฟางเราจริงใจและมั่นคงต่อกันเว้ย "กั้งยังคงยืนยันว่ากั้งมีแต่ฟางคนเดียว

"มึงมั่นคงแล้วฟางมั่นคงหรอว่ะ มึงรู้ได้ไงห่ะ "พิชชี่เริ่มหงุดหงิดกั้ง

"กู...."กั้งเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเพราะเขาก็ไม่มั่นใจ

"มึงก็ไม่รู้นี่หว่า โถ่ ไอกั้งมึงนี่มัน...จริงๆเลย "พิชชี่บอก

"กูไม่คุยกับมึงแล่ว "กั้งไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเพราะที่พิชชี่พูดเป็นความจริงทุกอย่าง

"เธอ! ฟังฉันก่อนสิ "ป๊อปปี้วิ่งไปกระชากแขนฟางแล้วพูด

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ "ฟางพยามสะบัดมือจากป๊อปปี้แต่ก็ไม่หลุด

"เธอพูดว่าหย่า?มันหมายความว่าไง "ป๊อปปี้ถาม

"ก็หมายความว่า นายอยากอยู่หรืออยากคบกับแครอล เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของนาย นายก็ควรจะหย่ากับฉันน่ะสิ "ฟางบอก

"เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออะไรห่ะ ฉันกับแครอลเป็นแค่เพื่อนกัน "ป๊อปปี้อธิบาย

"เพื่อน? เพื่อนบ้าเพื่อนบอะไรห่ะ กอดกันกลมแบบนั้นอ่ะ "ฟางเถียงป๊อปปี้ด้วยอารมณ์โมโห

"ก็เพื่อนกันนิทำไมจะ....ฮั่นแน่ นี่เธออย่าบอกนะว่าเธอ...หึง! "ปีอปปี้แซวฟาง

"ห่ะ! หึง! นาย...จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้หึง "ฟางเขินแก้ตัวแทบไม่ทัน

"หรอออออ ถ้าไม่หึงแล้วจะโกรธฉันทำไม "

"ฉัน...เห็นว่ามัน ประเจิดประเจ้อ เดี๋ยวแม่มาเห็นแล้วมันจะไม่ดีต่างหากล่ะ "ฟางอ้าง เธอเขินหน้าแดง

"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ "ป๊อปปี้ถาม

"อากาศมันร้อนนิ ก็ต้องหน้าแดงเป็นธรรมดา "ฟางไม่กล้าแม้แต่สบตาป๊อปปี้

"เธอ...รักฉันก็บอกมาเหอะ "ป๊อปปี้เชยคางฟางขึ้นแล้ว จ้องหน้าฟางอย่างจริงจัง ทั้งสองสบตากัน

"ฉัน..."ฟางยังคงไม่กล้าพูด ป๊อปปี้ตั้งตารอฟังคำนั้น

"นายก็บอกฉันมาก่อนสิ ว่านายคิดยังไงกับฉัน "ฟางไม่ยอมตอบ แต่ฟางถามป๊อปปี้กลับ

"ได้ไงล่ะ ฉันถามเธอก่อนเธอก็ตอบก่อนสิ "ป๊อปปี้ก็ไม่ยอมตอบ

"ฉันจะตอบก็ต่อเมื่อนายตอบฉันก่อน "ฟางสวนป๊อปปี้กลับ

"งั้นเรามาตอบพร้อมกัน"ป๊อปปี้เสนอ

"ฉัน...."ป๊อปปี้และฟางเริ่มพูดพร้อมกัน แต่คำว่ารักทั้งสองก็ยังไม่ยอมพูด

"นายเล่นบ้า อะไรของนายเนี่ย! "ฟางยังคงไม่รู้คำตอบที่แท้จริงของใจตัวเองเธอจึงผลักป๊อปปี้ออกห่างจากตัว

"อะไรของเธอห่ะ คนกำลังซึ้ง"ป๊อปปี้งงกับการกระทำของฟางที่จู่ๆก็ผลักเขา

"ฉันไม่คุยด้วยแล่ว "ฟางเขิน เธอรีบวิ่งหนีป๊อปปี้ไป

"เอ้า! นี่เธอ! อะไรของเค้าว่ะ "ป๊อปปี้ยังคงมึน

ปัง!

เสียงประตูห้องฟางปิดลงอย่างแรง

"เธอ....รักฉันก็บอกมาเหอะ"

"เราคิดยังไงกับป๊อปปี้กันแน่"ฟางยังไม่เข้าใจตัวเอง

แอ๊ดดดดดดดดดด

เสียงประตูเปิดออก ก่อนจะปิดลงอย่างช้าๆ

"คิดอะไรอยู่ห่ะ "ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้อง

"แครอล! "ฟางตกใจเมื่อพบว่าแครอลเดินเข้ามาในห้อง

"เธอเข้ามาในห้องนี้ได้ไง ใครอนุญาติไม่ทราบ! "ฟางตะคอกถามแครอลด้วยความโกรธ

"อ๋อ ไม่มีนิ I อยากเข้ามาเอง "แครอลบอก

"เธอมีอะไร "

"หึ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ "

"เรื่องอะไร "ฟางสงสัย

"เรื่องพี่ป๊อป "แครอลบอก ทั้งสองมองตากันอย่างแข็งกร้าว

"You นั่งก่อนสิ "แครอลบอก

"ขอโทษนะ ฉันอายุมากกว่าเธอ ช่วยเรียกฉันว่าพี่ด้วย "ฟางพูดตรงๆ เพราะฟางค่อนข้างที่จะถือเรื่องอายุ

"I จะเรียกแบบนี้อ่ะ ใครจะทำไม "แครอลไม่สนคำพูดของฟาง

"โอเค ก็ได้ฉันยอมให้เธอเรียกฉันว่า You ก็ได้ เธอมีอะไรก็พูดมา "ฟางพยายามเก็บอารมณ์เพราะเห็นว่าแครอลคือเพื่อนสนิทของป๊อปปี้

"I รู้ว่า You กับป๊อปปี้แต่งงานก็แค่หลอกๆ ใช่มั๊ย "แครอลถาม

"นี่เธอรู้ได้ไงอ่ะ "ฟางสงสัย

"หึ ก็ป๊อปปี้บอก I น่ะสิ "

"ป๊อปปี้! "ฟางอึ้งเมื่อรู้ว่าป๊อปปี้เป็นคนบอก

"Yes ดังนั้น ถ้า I กับป๊อปปี้คิดจะคบกัน You คงไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย "แครอลพูดกับฟางตรงๆ ฟางอึ้งแต่เธอก็ยังต้องเก็บอาการเก็บอารมณ์ทุกอย่างและซ่อนความรู้สึกที่โมโหและหงุดหงิด

"ฉันจะไปว่าอะไรได้ล่ะ ถ้าเป็นความสมัครใจของทั้งสองฝ่าย เอ๊ะ เธอคง...ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองสินะ! "ฟางพูดแขวะแครอลทำเอาแครอลอึ้ง เพราะความจริงแครอลค่อนข้างคิดไปเอง

"นี่You! "แครอลลุกพรวดขึ้นด้วยความโมโห

"ทำไม! ฉันพูดแค่นี้ก็โกรธหรอห่ะ Angry รึไงห่ะ! "ฟางตะคอกกวนประสาทแครอล แครอลกำมือแน่นด้วยความโกรธ

"หยุดนะ! "ไม่นานป๊อปปี้ก็เดินเข้ามา

"ป๊อปปี้! "แครอลอึ้งเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามา

"ฮือๆ ช่วย I ด้วย "แครอลวิ่งไปควงแขนป๊อปปี้

"พอเหอะแครอล "ป๊อปปี้แกะมือของแครอลออก

"โธ่ "ฟางสะใจที่ป๊อปปี้แกะมือของแครอลออกจากแขน ฟางและแครอลสบตากันแล้วมองกันด้วยหางตา

"นี่เธอหยุดได้แล้ว "ป๊อปปี้ปรามฟาง

"หยุดอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย! "ฟางตะคอดใส่กลับ

"มานี่เลย "ป๊อปปี้ดึงฟางแล้วรีบพาเดินออกจากไป

"นี่แบมจะไม่ยอมบอกกั้งเลยหรอว่ารู้สึกยังไง "มดถาม

"บอกไปก็เจ็บปล่าวๆ แบมเลือกที่จะไม่บอกอ่ะดีแล้วค่ะ "แบมบอก