องค์ชายหน้านิ่งกับเจ้าหญิงจอมจุ้น 당 신 을 사 랑 합 니 다.
เขียนโดย 
Ahmei
วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.00 น.
แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2557 13.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
“นี่แทยอนหลังสอบเสร็จไปเที่ยวกับครอบครัวฉันไหม พวกเรากะว่าจะไปต่างจังหวัดกันอาทิตย์หนึ่งเธอไปกับฉันไหม”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันกะว่าหลังสอบเสร็จจะเริ่มทำงานช่วยแม่ที่ตลาดเลยคงไปเที่ยวกับครอบครัวเธอไม่ได้หรอก ขอโทษจริงๆนะฮเยรา”
“วา~~~น่าเสียดายจิงกะว่าจะได้อาบน้ำพุร้อนกับแทยอนจังซะอีก”
“ขอโทษจริงๆนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกเอาเป็นเดียวฉันจะซื้อของมาฝากนะ...”
“อืม..ขอบใจนะ”
หลังจากนั้นเธอก็บอกลาแล้วเดินจากไป ส่วนฉันที่กำลังเก็บของในห้องก่อนจะกลับบ้านที่ภายในห้องเรียนตอนนี้นี่เงียบเป็นเป่าซากเลยไม่มีนักเรียนคนไหนอยู่เลยอันเนื่องมาจากวันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายก่อนปิดเทอม
หลังจากเก็บของเสร็จฉันกำลังเดินออกจากโรงเรียนมายังปะตูทางเข้าโรงเรียนก่อนจะหยุดหน้าบอร์ดนิเทศที่มีข้อความของรุ่นพี่ปีนี้ที่จบการศึกษาแล้วเขียนไว้ที่บอร์ดเต็มไปหมด...
‘หว่า~~~ฉันคงอดคิดถึงอาจารย์ใหญ่ไม่ได้แน่เลย ^o^’
‘นี่ใยบื้อนักเรียนม.ต้น อึนซังทำไมเธอไม่มาขอฉันเดทสักที’
‘ดีใจจังที่ไม่ได้ต้องเห็นน่าไอ้งั่งทอนฮีอีก ขอลาเลิกเด็ดขาด5555’
ฮึ...รุ่นพี่พวกนี้เก็บกดอะไรกันหนักกันหนาเขียนทุกอย่างที่มีต่อโรงเรียนที่สวยงามของเราทั้งนั้นเลย ฮึไม่อยากเชื่อว่าคนพวกนี้คือรุ่นพี่เรา ชิ เขาห้ามนักเรียนที่ยังไม่หลุดพ้นเขียนหรอกนะฉันถึงเขียนไม่ได้ คอยดูเหอะแม่จะเขียนให้เฟี้ยวกว่านี้เยอะ ห๊า...ไร้สาระสิ้นดี
ขณะกำลังเดินหนีนั้นบังเอิญเจอข้อความที่เขียนด้วยปากกาเมจิสีแดงหนาทึบข้างบน
‘เน่ แทยอนใยตัวบวมเธอกำลังทำอะไรอยู่ ฉันจบแล้วนะ555เธอเสียใจละสิที่จะไม่ได้เห็นฉัน เธอนะช้าไปแล้ว...ฉันอยากให้เธอตัดใจจากรุ่นพี่คนนี้ซะ....พอเหอะอย่าพยายามอ่อยฉันเลยเสียเวลาเปล่า....
“ฮ๊ะ...นี่มันอะไรกันฟ่ะนี้”
‘ไม่ต้องตกใจที่เห็นฉันเขียนใส่กระดาษใบใหญ่แล้วแป๊บที่บอร์ดนี้ ฉันขอโทษเธอเองคงจะซ้ำใจมากสินะแทยอน...
“ไอ้บ้าคิม ฮอล”
ฉันง้างมือขึ้นจะฉีกแผ่นกระดาษใบใหญ่นั่นทันที
‘หยุด! ความคิดเธอเด็ดขาด ห้ามฉีก ฉันน่ะถ่ายรูปเอาไว้แล้ว รู้ว่าเธออายที่โดนหนุ่มป๊อบอย่างฉันตัดเยื่อใย แต่นี่! คือความจริงเพราะฉะนั้นเธอควรจะยอมรับมันซะแทยอนจัง....ฉันเสียใจ Y^Y by Kim Holl’
ไอ้บ้า คิม ฮอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันฉีกกระดาษโดยไม่เหลือเยื่อใย บ้าฉิบหายไอ้รุ่นพี่ติ๊งต๊องอย่างคิมฮอลมันมาทำอะไรกับฉันนี่ ฉันละเลงฉีกมันอย่างเมามันคิดซ่ะว่าไอ้กระดาษนี่คือหน้าไอ้รุ่นพี่คิมฮอล
ปุ๊ก ทิ้งลงถังขยะหน้าโรงเรียน ให้ตายเหอะคนทั้งโรงเรียนไม่เห็นกันหมดแล้วเหรอนนี่ ดันลงมาสุดท้ายด้วยซิ โอ่ยยยยยยยยยยยยอายคนเป็นบ้าเลย
ฉันกำลังเดินกลับบ้านพร้อมกับการบ่นตลอดการเดินทาง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
