ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

                 ......สวนสุขภาพของโรงพยาบาล.....

     อากาศดีๆ มีทุ่งหญ้ากว้างน่ามานอนเล่น ซึ่งเเน่นอน ในเมื่อมีคนดังมาอยู่ใกล้ตัว

ย่อมมีเเฟนคลับที่คอยกรี๊ดๆอยู่เป้นเรื่องธรรมดา  ฉันเจอผู้หญิงกลุ่มนึงอายุใกล้เคียงกัน

ระหว่างนั้นฉันนั่งบนรถเข็นพร้อมมีคนมาเข็นให้อย่างดี เธอมองฉันเเบบว่า... เเกตายเเน่

ตาย...ห่วงชีวิตตัวเองจัง

  กึก...

พี่เจมส์ค่อยๆหยุดรถเเบบเงียบๆ

"สดชื่นจัง"

 พี่เจมส์เดินมาข้างหน้าฉัน

"อากาศดีมากๆเลยค่ะ^^"

    ฉันพูดอย่างสดใส เเล้วชมบรรยากาศโดยรอบอันสดชื่น อยุ่เเต่ในห้องทั้งวันอึดอัดไปหมด

เเล้วฉันก็นึกขึ้นได้

"พี่เจมส์คะ..."

  ฉันหันไป

"มีอะไรครับ"

"คือ..."

 เอาไงดีล่ะ อึดอัดจัง

"หนูขอบคุณพี่เจมส์มากนะคะ ที่ตอนนั้นมาเฝ้าหนูทั้งวัน"

"^^"

"...."

"ไม่เป็นไรครับ ตอนนั้นพี่ว่างเลยอาสามาเฝ้า ไม่มีอะไรมากครับ"

"เเต่ว่า...ก็รบกวนอยู่ดี อยากได้อะไรไหมคะ"

  ฉันถาม  รู้สึกว่ามันเริ่มอึดอัดอีกเเล้ว

"ก็... อาทิตย์หน้าหลังจากที่เบลล่าหายเเล้วไปกินข้าวด้วยกันที่บ้านพี่นะ วันนั้นเเม่พี่มา

อยากจะให้คุณน้ากับเบลไปด้วยกันจะได้ไหมครับ"

"พี่เจมส์มีเเต่จะให้หนูอย่างเดียว"

    จริงๆนะ ขอให้หนูให้อะไรให้บ้างเถอะ

"ถือซะว่าพี่ขอนะ"

 ฉันคิดอยู่พักใหญ่

"ตกลงค่ะ^^"

*************ติดตามตอนต่อไปนะ**********