เพลิงแค้นหัวใจมาร

"ปล่อยฟางเหอะ"ป๊อปปี้กลัวว่าฟางจะถูกทำร้าย

"อย่าตามมานะเว้ย"พิชชี่พาฟางออกไปในป่ารก

"ไอ้พิชชี่"ป๊อปปี้รีบตามไปเพราะเป็นห่วงคนรัก

"ไอ้ป๊อปมันคงจะรักฟางมาก"พิชชี่บีบคางฟางจนฟางเจ็บ

"มอบตัวซะเถอะ คุณพิชชี่"เสียงตำรวจบอก

"ไม่ ถ้าเข้ามาผู้หญิงคนนี้ตาย"

"คุณพิชชี่"เอพริลวิ่งตามมาด้วย

"อะไร!"พิชชี่เริ่มอารมณ์ไม่ดี

"ใจเย็นๆนะ"โทโมะรีบบอก

"ไม่ยงไม่เย็นแล้ว"พิชชี่ทำท่าจะยิงฟาง

"คุณพิช ถ้าคุณฆ่าคุณฟาง คุณจะกลายเป็นฆาตกร"

"ฉันไม่สนใจ"พิชชี่บอก เอพริลเริ่มร้องไห้

"ไม่สนใจไม่ได้นะ แล้วชีวิตลูกที่เหลือจะอยู่ยังไง ฮึก...ฉันไม่อยากให้เขา

โดนประนามว่าลูกฆาตกรนะ"เอพริลบอก

"ลูก...."พิชชี่ชะงัก ป๊อปปี้อาศัยทีเผลอเข้าไปแย่งปืนกับพิชชี่ ส่วนฟาง

ก็ถูกโทโมะจับไว้ไม่ให้ยุ่ง

"ปัง!" เสียงปืนดังขึ้น ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

"ป๊อปปี้!"ฟางตะโกนดังลั่นก่อนจะสะบัดตัวเองออกจากการเกาะกุมของ

โทโมะ

"ฟาง...."ป๊อปปี้ทรุดลงไปนอนที่พื้น ฟางรีบเข้าไปประคอง ส่วนพิชชี่

ก็ถูกตำรวจจับกุม โดยมีเอพริลตามไปด้วย

"ไอ้ป๊อป"โทโมะรีบมาดูก่อนจะกดโทรเรียกรถพยาบาล

ครู่ต่อมา

"พี่ป๊อป อย่าเป็นอะไรไปนะ"ฟ้าที่รู้ข่าวรีบมาทันทีโดยมเจฟตามมาด้วย

"เฮ้อ..."โทโมะนั่งรอหมอด้วยความกังวลใจ

"ไม่เป็นอะไร ป๊อปต้องไม่เป็นอะไร"ฟางมองห้องฉุกเฉินด้วยความกลัวว่า

คนรักจะเป็นอะไรไป

"ขอโทษครับ คนไหนแฟนคนไข้ครับ"หมอเดินออกมา

"คนนี้ค่ะ"ฟ้าชี้ไปทางฟาง

"คนไข้เพ้อหาแต่ชื่อคุณ หมอเลยเดาว่าน่าจะเป็นคนรัก"

"เขาอาการเป็นไงบ้างคะ"ฟางรีบถาม

"เข้าเยี่ยมได้แล้วครับ แต่ต้องรอสักสองสามวันถึงจะฟื้น"หมอบอกแล้ว

เดินออกไป

พี่ป๊อปปลอดภัยแล้วนะทุกคน