เพลิงแค้นหัวใจมาร

"แกยังตามหาพี่สาวไม่เจออีกเหรอ"เฟย์มานั่งคุยกับโบว์ที่ร้านขนมพลางกิน

ขนมและน้ำปั่นของที่ร้านไปด้วย

"อืม ไม่รู้หายไปไหนของเขา"

"แล้วเหลืออีกกี่วันจะถึงวันแต่งงานอ่ะ"เฟย์ถาม

ฎ"ตามกำหนดการน่าจะอาทิตย์หน้า"

"แล้วนี่ว่าที่เจ้าบ่าวพี่ฟางเขาว่าไง"

"เขาเครียดมาก เฮ้อ...สงสารพี่พิชชี่จัง"

"พิชชี่อย่างนั้นเหรอ...."เฟย์รู้สึกคุ้นชื่อนี้มาก

"นี่ เฟย์ ดูผู้ชายคนนั้นสิ"โบว์มองไปที่ชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาว ท่าทางไฮโซ

ที่ยืนสั่งอะไรทานอยู่ที่เคาเตอร์

"หล่อจังเลยอ่ะแก"เฟย์ยิ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม

"แหม...เอาเชียวนะ ฉันเห็นก่อนนะแก"

"เห็นก่อนแล้วไง ให้เพื่อนไม่ได้เหรอ"

"อ่าๆก็ได้ๆ"โบว์ยอมให้เฟย์

"เดี๋ยวฉันมา"เฟย์ยิ้มก่อนจะลุกไปหาผู้ชายคนนั้น

"ยัยเพื่อนบ้า"โบว์มองเฟย์แล้วส่ายหน้ายิ้มๆ

"สวัสดีค่ะ"เฟย์ทักทายหนุ่มคนนั้น

"เอ่อ...ทักผมเหรอครับ"

"ค่ะ ฉันชื่อเฟย์นะคะ เอ่อ...แล้วคุณ....."

"อ่อ....ผมเขื่อนครับ"เขื่อนยิ้ม

"มาคนเดียวเหรอคะ"เฟย์ถาม

"ผมก็มาคนเดียวประจำเหรอครับ ร้านนี้อร่อยดี"

"ใช่ค่ะ ร้านนี้อร่อยดี ฉันชอบมาก"เฟย์ยิ้มหวาน เขื่อนมองยิ้มๆก่อนจะหันไป

จิบกาแฟในแก้ว

"คิดว่าผมไม่รู้เหรอ ว่าคุณกำลังทำอะไร"

"ทำอะไรเหรอคะ"เฟย์ทำหน้างง

"ถ้าคิดจะมาอ่อยผมล่ะก็ บอกเลยว่ายาก "เขื่อนยิ้มอย่างสุภาพก่อนจะลุกหนี

ออกไป เฟย์เหวอไปนิดนึงก่อนจะหันไปมองรอบๆจึงเห็นว่ามีแต่คนอมยิ้ม

ขำเธอกันเกือบทั่วทั้งร้าน หญิงสาวแค้นใจมากก่อนจะคิดในใจว่าเธอจะต้อง

ทำให้ผู้ชายคนนี้มาสยบแทบเท้าเธอให้ได้!

ที่บ้านพักป๊อปปี้

"นี่ ยัยบ้า เข้าบ้านได้แล้ว ฝนตกแล้วนะ เห็นไหม"ป๊อปปี้ออกมาตามเมื่อเห็น

ว่าเธอยังนั่งซักผ้าไม่ยอมลุก

"ก็ปล่อยมันสิ ฉันจะซักต่อ"

"อย่าดื้อได้ไหม ฉันบอกให้เข้าบ้าน ขืนเธอซักไปยังไงก็เอาไปตากตอนนี้ไ

ม่ได้อยู่ดี"ป๊อปปี้บอก

"ก็เดี๋ยวเอาไปปั่นแห้งก็ได้"ฟางยังดื้อจะซักต่อ

"อย่าขัดคำสั่งฉันนะ ฟาง"

"ทำไม นายจะทำไม"ฟางกวนประสาทเขา

"ทำแบบนี้ไง"ป๊อปปี้ตรงเข้าไปจี้เอว หญิงสาวหัวเราะลั่นก่อนจะพยายาม

ขืนตัวจากเขา

"จะกลับเข้าบ้านดีๆไหม"

"ฮึ่ย....ก็ได้ๆ"ฟางจำยอมเดินไปอย่างเสียไม่ได้ ป๊อปปี้มองก่อนจะอมยิ้มนิดๆ

ทีเจกับโบว์ยังคงออกตามหาฟางอยู่เรื่อยๆถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรคืบหน้า

เลยก็ตาม

"เฮ็อ.....นี่ พี่ฟางเขาไม่ห่วงพี่พิชเลยรึไงนะ"

"อย่าว่าแต่ฟางเลย พิชชี่น่ะจะห่วงฟางบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้"ทีเจว่า

"ก็ต้องห่วงสิ"โบว์พูด

"เธอไม่รู้อะไร อย่าพูดดีกว่า"

"พูดมาสิ ฉันอยากรู้"โบว์บอก

"อยากรู้เหรอ"ทีเจทำหน้าลังเล

"ทำไมพี่พิชถึงจะไม่เป็นห่วงพี่ฟางเหรอ"

"ก็เพราะพิชชี่ไม่เคยรักฟางเลยน่ะสิ"ทีเจพูด

"จะเป็นไปได้ยังไง ทีเจ"โบว์ไม่เชื่อ

"เห็นไหมล่ะ แล้วเธอก็ไม่เชื่อ"ทีเจถอนหายใจก่อนจะเดินหนีไป โบว์

ครุ่นคิดกับท่าทีและคำพูดที่จริงจังของทีเจเมื่อกี้

ป๊อปฟางน้อยไปหน่อย ขอโทดนะ ไว้ตอนหน้าจะเยอะกว่านี้