So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย
เขียนโดย BrownieSweet
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.24 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
49) คำถามที่ต้องการคำตอบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" ถ้าถามว่าฉันรู้จักกับพวกเฮียป๊อปได้ยังไงก็คงเพราะฉันเป็นมาเฟียเหมือนพวกเฮียๆอ้ะมั้ง ส่วนพี่กวินก็เป็นญาติของฉันพ่อของพี่กวินเป็นลุงของฉันเองซึ่งนั้นก็ทำให้ฉันต้องช่วยเหลือพี่กวินอย่างขัดไม่ได้ แต่เรื่องที่โกดังฉันไม่ไหวจริงๆ " เควินเริ่มเล่าซึ่งฟางก็ได้แต่นั่งนิ่งรอฟังอย่างตั้งใจ
" พี่กวินบอกฉันเพียงแค่ว่าให้ช่วยเขาล้างแค้นเฮียป๊อปฉันก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดสักเท่าไหร่หรอกน้ะเพียงแต่ในเมื่อพี่ขอฉันก็ต้องให้ พี่กวินขอแบ่งลูกน้องส่วนของฉันไปฉันก็ให้ โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าพี่วกวินสั่งให้ลูกน้องฉันไปทำอะไรบ้าง "
" พอมารู้อีกทีก็พบว่า พ่อแม่ของเฮียประสบอุบัติเหตุที่อังกฤษและผับแถวทองหล่อถูกวางเพลิง ผ่านมาไม่นาน เฮียก็ถูกยิง แล้วยังมีคนมาตามเก็บถึงที่โรงพยาบาลลอีกพอหลังจากเหตุการณ์นั้นฉันเลยสั่งให้ลูกน้องของฉันรายงานในสิ่งที่พี่กวินสั่งกับฉัน "
" แต่วันนั้นในงานนั้นเรื่องวางระเบิดในลิฟต์ลูกน้องของฉันมารายงานตอนที่ฉัยวางสายจากเทอไปทำให้ฉันไม่สามารถหยุดเอาไว้ทันฉันแทบจะฆ่าพี่กวินด้วยซ้ำตอนนั้นน่ะ แหะๆ ส่วนเรื่องในโกดังนั้นฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นพี่กวินฉันเลยหลบไปก่อนจะตามเทอไปอย่างที่เห้นนั้นแหละ"
" เรื่องทั้งหมดก็เป้นแบบนี้แหละ..ฉันเคยบอกเทอแล้วว่าฉันอาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่เทอคิดหรอกน้ะ เพราะฉะนั้น กับเรื่องราวทั้งหมด..เทอจะยกโทษให้ฉันได้มั๊ยฟาง ? " เควินกุมมือฟางก่อนจะส่งสายตาเว้าวอนให้ฟางที่ตอนนี้นิ่งราวกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้งออกมา
" ฉันไม่ได้โกรธอะไรนายสักหน่อย แถมซ้ำนายกลับมาช่วยฉันแค่นี้ฉันก็ดีใจมากแล้ว " ฟางยิ้มออกมาอย่างจริงใจคำพูดของฟางทำให้เควินยิ้มออกมาอย่างดีใจทั้งคู่ยิ้มให้กันโดยที่ไม่รู้เลยว่ามองสายตาคมกริบของใครบางคนมองมาที่เขาทั้งคู่ผ่านกระจกบานเล็กที่ประตู
ป๊อปปี้มองภาพสองคนที่ยิ้มให้กันด้วยแววตานิ่งก่อนจะยิ้มออกมานิดๆก่อนที่จะเลือกเดินหันหลังกลับไป
" ยัยฟางลูกเป็นยังไงบ้าง " เฟียสเข้ามาหาลูกสาวของตนในช่วงบ่ายของวันเดียวกัน " คุณน้าสวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะคุณอา " เฟย์กับแก้วทักทายก่อนจะยกมือไหว้แม่ของฟางและพ่อแม่ของป๊อปปี้ที่มาเยี่ยมฟาง " สวัสดีจ้ะ " ทั้งสามรับไหว้ก่อนจะเบนความสนใจกลับมาที่ฟาง
" คุณแม่ฟางคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้า คุณอา " ฟางกอดผู้เป็นแม่อย่างคิดถึงก่อนจะไหว้พ่อและแม่ของป๊อปปี้ " ฟางเป็นยังไงบ้างลูก ? เจ็บตรงไหนหืม ? " ผู้เป็นแม่ถามคนเป็นลูกอย่างเป็นห่วง " ฟางไม่เป็นไรแล้วค้ะแม่ " ฟางยิ้มหวานโชว์ผู้เป็นแม่
" แล้วนี้คุณแม่กับคุณน้ากับมานานแล้วหรอค่ะ ? " ฟางถามอย่างสงสัย " พึ่งถึงเมื่อวานจ้ะ " แม่ของป๊อปปี้เป้นคนตอบ " ต่อไปนี้แม่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกได้อีกแล้ว " เฟียสพูดก่อนจะกอดฟางแน่น " แม่หมายความว่ายังไงค่ะ ? " คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างงงๆ " หรือแม่จะกลับมาอยู่กับฟางแล้วค่ะ ? "
" เปล่าจ้ะ..แต่แม่น่ะจะเอาเราไปอยู่ที่อังกฤษด้วย " เฟียสพูดออกมาอย่างดีใจ แต่กลับตรงห้ามกับสามสาวที่อยู่ในห้อง " ห๊ะ ? อะไรน่ะค่ะ ? " สามสาวพูดออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ " ก็พวกเราตกลงกันแล้วว่างานที่อังกฤษยังติดค้างอยู่มากจึงเลือกที่จะให้หนูฟางไปอยู่กับพวกอาที่นู้นน้ะ " พ่อของป๊อปปี้เป็นฝ่ายพูดขึ้นบ้าง
" แต่แม่ค่ะฟางอยากอยู่ที่นี่ แล้วฟางก็ยังเรียนไม่จบด้วยน้ะค่ะ " ฟางแย้งขึ้น " เรื่องนั้นเด่วแม่กับน้าเราจะจัดการได้จ้ะ " ผู้เป็นแม่ตอบ " แต่คุณน้าค่ะ พวกเราไม่อยากให้ยัยฟางไป " เฟย์ขัดขึ้นบ้าง " น้ารู้จ้ะ แต่เพื่อความปลอดภัยของฟางน้าต้องทำ แล้วอีกอย่างก็ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้อีกด้วย น้าเป้นห่วง "
" แต่ว่าพวกเราก็ช่วยกันดูแลฟางได้นิค่ะ " แก้วขัดขึ้นอีกคน " น้ารู้จ้ะ แต่ว่าเรื่องนี้ป๊อปปี้ก็เห็นด้วยกับพวกเราน่ะ ที่จะพาฟางไปอังกฤษน่ะ แล้วอีกอย่างน้าก็ไม่ได้ไปตลอดชีวิตสักหน่อยนิจ้ะ ถ้างานทางนั้นเสร็จน้าก็จะพาฟางกลับมาแล้ว "
" แม่ว่าอะไรน่ะคะ่ ? พี่ป๊อปเห็นด้วยที่ว่าจะให้ฟางไปหรอค่ะ ? " ฟางถามอย่างตกใจ " ใช่จ้ะ ตาป๊อปเขาเห็นด้วยเราพึ่งคุยกันเมื่อคืนเองจ้ะ " ผู้เป็นแม่ตอบทำเอาฟางนิ่งไปเหมือนกัน " แล้ว..เราจะไปเมื่อไหร่ค่ะ ? " ฟางถามอย่างเหนื่อยอ่อน
" ทันทีที่หนูฟางหายจ้ะ " แม่ป๊อปปี้ตอบ ฟางได้แต่ยิ้มรับก่อนจะบอกว่าอยากพักผ่อนทั้งสามจึงกลับเหลือเพียงเฟย์กับแก้วที่ยังอยู่ " ยัยฟางแกโอเคมั๊ย..? " เฟย์เดินมาหยุดข้างเตียงก่อนจะถามขึ้น " ฉัน....ไม่เป็นไร..ฉันง่วงแล้วขอนอนก่อนน่ะ " ฟางพูดจบก็คลุมโปรงหันหลังให้ที่สองคน
ผ่านไปห้าวันเต็มทุกคนแวะมาวนเวียนเยี่ยมฟางอย่างสม่ำเสมอเว้นแต่...ป๊อปปี้ที่หลังจากวันนั้นก็ไม่มาเยี่ยมฟางอีกเลยเทอไม่รู้ว่าทำไมเข้าถึงไม่มาหาเทอ...เทอไม่รู้เลยว่าทำไม..เทอมีอะไรอยากจะถามเขามากมายแต่เขากลับไม่มา เทออยากรู้ว่าทำไมเขาต้องส่งให้เทอไปอยู่ที่อังกฤษ..ทำไมต้องให้เทอไป..เขาอยากให้เทอไปจากเขาจริงๆหรอ...?
ก๊อกกกกกๆ
" เข้ามา " ร่างสูงให้ห้องที่ก้มหน้ามองแฟ้มเอกสารโดยมีคัพเค้กนอนอยู่บนโต๊ะทำงานเอ่ยอนุญาต " ไอ่ป๊อป / พี่ป๊อป / ป๊อปปี้ ! " ทุกคนเปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะตะโกนพร้อมกัยทำให้ร่างสูงที่ก้มหน้าอยู่ถึงกับสะดุ้ง " อะไรของพวกแกว้ะ !? เบาๆดิเด่วลูกกูตื่น "
ป๊อปปี้ตีหน้ายุ่งก่อนจะลูบหัวคัพเค้กที่นอนหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องอยู่ " พี่มันใจร้าย " เฟย์เปิดโรงคนแรก " ใช่ ! ไอ่คนใจร้ายทำไมแกเป็นคนอย่างนี้ว้ะ " เขื่อนเสริม " พี่ไม่คิดถึงใจไอ่ฟางมันบางหรอ ? " แก้วต่อ " แกนี้มันน่าโมโหจริงๆเลยว้ะ " โทโมะต่อ
" ทำไมป๊อปถึงทำแบบนี้น่ะ " จินนี่ต่อ " แกมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่หรือไงห๊ะ ? " เคนตะปิดท้ายเพราะจองเบไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาแต่ทุกคนเลือกที่จะรุมป๊อปปี้อยู่ที่โต๊ะทำงาน
ป๊อปปี้ได้แต่อ้าปากค้างอย่างอึ้งๆที่ถูกรุมและไม่รู้จะตอบคำถามใครดี " อะ..อะไรกันว้ะเนี่ย ? " ป๊อปปี้พุดอย่างงงๆ " แกยังจะมีหน้ามาพูดอีกหรอ ? " เขื่อนพูดด้วยความหมั่นไส้ " พี่ไม่คิดจะไปเยี่ยมยัยฟางมันบ้างหรอ ? " เฟย์ถามอย่างเหลืออด
เพราะเวลาห้าวันที่ผ่านมาป๊อปปี้ไม่แม้แต่จะไปเยียบที่โรงพยาบาลเลย " พี่ไม่ค่อยว่างน่ะ " ป๊อปปี้ตอบก่อนจะก้มหน้าลงกับเอกสาร " ไม่ค่อยวาง..หรือกลัวใจตัวเองกันแน่พี่ป๊อป.." แก้วพูดก่อนจะปิดเอกสารของป๊อปปี้
และจ้องหน้าอย่างหาเรื่อง " พวกเราไปหาฟางทุก..รู้ไหมคนที่ฟางอยากเจอคนที่ฟางเฝ้ารออยู่ทุกคนก็คือแกน้ะไอ่ป๊อป " โทโมะพูดขึ้น " แล้วพวกแกจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อฉันไม่ว่าง..งานยุ่ง " ป๊อปปี้ยังคงยืนยันคำเดิม ทำเอาเขื่อนถึงกับตบหน้าผากับความดื้อด้านของเพื่อนตน
" ป๊อปกำลังหนีหน้าชัดๆ จินนี่รู้น่ะว่าวันๆป๊อปเอาแกอยู่ในห้องฟางเลี้ยงคัพเค้กเล่นกับคัพเค้ก ! " จินนี่พูดเพราะก่อนจะขึ้นมาหาป๊อปปี้เทอได้ถามน้ำปั่นกับป้าแจ่มแล้วและรู้ว่าปีฮปปี้ไม่ได้ทำงานยุ่งอะไรเลยๆวันๆเอาแต่อยู่ในห้องฟางกับคัพเค้ก
" ฉันยืนยัยคำเดิมว่าตอนนี้งานฉันยุ่ง แล้วฉันก็ต้องตามหาตัวกวินกับแบมด้วย ! " ป๊อปปี้เถียงหัวชนฝา " งั้นพี่ฟังเฟย์ดีๆน่ะเพราะเฟย์จะพูดครั้งเดียว ! " เฟย์ที่แทบจะกระโดดไปบีบคอป๊อปปี้ที่เขายังตอบได้น่าตาเฉย ไอ้ผู้ชายงี่เง่า เป็นหัวหน้ามาเฟียได้ไงฟ้ะ ? ฮึ่ย !
ป๊อปปี้ถึงกับคิ้วขมวดกับคำพูดของเฟย์ " พวกเรารู้ค่ะว่าที่พี่ส่งยัยฟางไปอังกฤษนั้นก็เพราะว่าพี่เป็นห่วงยัยฟางมากเลยอยากให้ยัยฟางไปอยู่ในที่ๆปลอดภัย และที่พี่ไม่ยอมไปเจอหน้ามันก้เพราะกลัวว่าจะทำใจไม่ได้ที่ต้องห่างกับมัน "
" แต่พี่ไม่คิดบางหรอค่ะว่าสิ่งที่พี่ทำมันจะทำให้ยัยฟางมันคิดว่าพี่ผลักไสมัน พี่อยากให้มันไปอังกฤษด้วยการที่คิดว่าพี่ผลักไสมันหรอค่ะ ? พี่อยากให้มันกลายไปความห่างที่มาทำร้ายความรู้สึกของพวกพี่หรือยังไง ? พี่คิดดีแล้วหรอค่ะ ? มันน้อยใจพี่อยู่หลายครั้งเพราะหลายๆคนรู้ว่ามันเป็นเพียงแค่น้องสาวพี่ไม่ใช่คนรักกัน "
" พวกเรารู้ค่ะว่าสิ่งที่พี่เป็นมันอันตรายต่อยัยฟาง แต่มันก็แก้อะไรไม่ได้ไม่ใช่หรอค่ะ ? พี่แค่ทำมันให้ดีที่สุดก็พอแล้วไม่ใช่หรอค่ะ ? ฟางมันก็ยอมรับกับสิ่งที่มันเป็นแล้วมันก็มีความสุขไม่ใช่หรอค่ะ ? ที่พวกเรามาพูดไม่ใช่ว่าพวกเราจะมาขอให้พี่เลิกความคิดที่จะส่งฟางไปแต่เพียงแค่อยากให้พี่ไปเยี่ยมมันบ้าง "
" ฟางมันรักพี่มากน่ะค่ะ ไปหามันหน่อยเถอะค่ะไหนๆก็จะไม่ได้เจอกันอีกนาน อย่าให้ความห่างนี้มาทำร้ายความรักของพี่กับยัยฟางเลยค่ะ " เฟย์พูดจบก็เดินออกไปในทันที " อันนี้ก็แล้วแต่แกแล้วน้ะไอ่ป๊อปว่าแกจะไปหรือไม่ไปพวกฉันทำได้แค่นี้ล้ะว้ะ " เคนตะพูดก่อนที่ทุกคนจะทยอยออกจากห้องของป๊อปปี้
ป๊อปปี้ที่ยังนิ่งเงียบก่อนจะยกมือหนังลูบหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน " พ่อควรทำยังไงต่อไปดีคัพเค้ก... " ป๊อปปี้ลูบหัวคัพเค้กที่ตอนนี้ตื่นแล้วก่อนจะนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิด..........
__________________________________________________________________________
ฉับบบบบบบ !! ตัดซะเลยยยย ถ้าอยากรู้ว่าป๊อปปี้จะไปเยี่ยมฟางมั๊ยก็เม้นกันเยอะๆน้าาา
รีดเดอร์คนไหนเล่น Ask.fm บ้างงงง? ใครเล่นก็ @BrownnieSweet ฟอกันมาได้น้าาอยากถามอะไรถามได้เต็มทีเลยตอบหมดๆ ฟอกันมาถามเยอะๆน้าาา อยากรู้อะไรถามาตอบไปเลยย
เม้นกันเยอะๆน้าาขอกำลังให้ไรเตอร์หน่อยยๆ
เจอกันตอนหน้าน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ