จิราณี

      james past ตอนเย็น

ผมให้พี่เกรทเอารถมารับพรีมกับนายนั่น ส่วนผมจะไปกับยัยเฉื่อยซึ่งตอนนี้เธอกอดตัวผมแน่นเลยละก็ผมเล่นขับรถจักรยานยนต์ซะเร็วขนาดนี้

"ตกลงจะบอกได้ยังว่าไปที่นั่นทำไม"ผมถามเธอ

"ก็.............ฉันรู้สึกว่าหมู่นี้คุณป้าดูแปลกๆ"เธอตอบแล้วนั่นทำให้ผมหยุดรถกะทันหัน

"หยุดไมอ่ะ"ยัยเฉื่อยถาม

"ซื้อน้ำกิน"ผมแสร้งตอบแล้วเดินไปซื้อน้ำ

"แล้วเธอคิดว่าแม่ฉันแปลกๆยังไง"ผมถามเธอตอนไปซื้อน้ำเสร็จและยื่นน้ำให้เธอไปขวดหนึ่ง

"ก็ไม่รู้สิ"เธอตอบพร้อมไหวไหล่

"ฉันไม่รู้จะพูดยังไงกับคนอย่างเธอแล้ว"ผมตอบแล้วเดินไปขึ้นรถ ไม่นานเธอก็เดินมาขึ้นรถหลังจากดื่มน้ำเสร็จ แล้วผมก็ออกรถ

"ก็แม่นายชอบเหม่ออยู่บ่อยๆพอถามว่าคิดไรอยู่ก็ไม่ตอบ กับเปลี่ยนเรื่องคุยซะงั้น"จู่ๆเธอก็พูดขึ้น

"เนี่ยนะที่เค้าเรียกว่าแปลกๆกัน"ผมพูด

"แล้วก็พอฉันลองถามถึงพ่อแม่ของฉัน คุณป้าก็เคยว่าอยู่หลายครั้งเลยด้วย"นั่นสิ ชักจะเริ่มแปลกๆละ

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบ้านหลังนั้นล่ะ"ผมถาม

"นายก็เคยเห็นแล้วนี่ พอขอคุณป้าว่าจะไปบ้านหลังนี้คุณป้าก็ไม่ให้ไป ตอบแบบไม่คิดเลยด้วยซ้ำ"ก็จริงนะ อย่างเมื่อวานที่เธอถามแม่ผมหนะ พอคุยกันถึงตรงนี้ก็ถึงบ้านหลังนี้พอดี ยัยเฉื่อยรีบลงจากรถแล้วเดินไปหา พี่เกรท นายหมาก และพรีมทันที

"เดี๋ยว!! รอฉันด้วย"ผมพูดแล้วรีบวิ่งไปโอบเอวยัยเฉื่อยทันที เดี๋ยวจะมีคนแย่งโอบคอซะก่อน

"พี่เบล พี่เจมส์ลองมาชิมหน่อยสิ พรีมย่างเนื้อย่างไว้เต็มเลย"พรีมบอกและชี้ไปที่เนื้อย่าง

"ก็อร่อยดีนะ มีหวังวันนี้พุงกางแน่เลย"เธอหัวเราะ แล้วลงมือกินเนื้อย่างต่อไป

"พี่เกรทครับ บ้านมันมีสองหลัง ใครจะนอนยังไงดีล่ะครับ"นายนั่นถามพี่เกรท

"ก็...เดี๋ยวพี่แล้วก็หมากนอนบ้านข้างๆเนี่ยแหละ ส่วนพรมเบลและเจมส์ นอนบนบ้านต้นไม้นะ"พี่เกรทบอก

"อ้าว!!แล้วทำไมไม่ให้ผมนอนกับเบลล่ะครับ"นายนั่นถามพี่เกรทแล้วมองผมเหมือนจะแกล้งอะไรกันซักอย่าง

"อย่าเลยหมาก เดี๋ยวใครแถวนี้มันจะหงอยเอา"แล้วดูเหมือนว่าพี่เกรทก็กำลังแกล้งผมด้วยเหมือนกัน

"ใครหงอยอะไรกัน มากินเนื้อย่างกันดีกว่าพี่เกรท"ผมรีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันทีเมื่อกำลังรู้สึกว่าผมโดนรุม

"เมื่อไหร่นายจะปล่อยมือจากเอวฉันซักทีเนี่ย!!กินไม่ค่อยถนัด"ยัยเฉื่อยพูด

"แล้วจะทำไม"ผมถามทำเป็นไม่รู้สึกอะไร

"ฉัน-รำ-คาญ!!"

     ตอนกลางคืน

ตอนนี้ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนแล้ว รวมทั้งผมด้วยทำไงดีล่ะที่นี่นะ...น่ากลัวชะมัด มืดก็มืด ปกติผมจะเปิดไฟที่หัวเตียงเวลานอนที่นี่ดันไม่มีซะงั้น

"ทนไม่ไหวแล้วเว้ยย!!"ผมพูดกับตัวเองพร้อมกลับเดินไปเปิดประตูแล้วไปเคาะห้องของใครบางคน

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ผมรีบเคาะประตูทันที

"อือ ใครอ่ะ"มีเสียงลอดออกมาจากประตู สงสัยคงนอนได้สักพักแล้วล่ะมั้ง

"ฉันเอง"ผมตอบไป ไม่นานประตูก็เปิดออกพร้อมร่างของคนๆหนึ่งเดินออกมา

"อ้าว นายเองเหรอทำไมไม่ไปนอนล่ะ"ยัยเฉื่อยถาม

"ก็...ขอนอนด้วย"ผมพูดตามตรง เห็นเธอเงียบแล้วกะพริบตาปริบๆ

"งั้นก็...เสียใจด้วย ฉัน-ไม่-ให้-นอน!!"

                                ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับผม