เธอ เขา เรา ฉัน

คุณเข้าบ้านมา และคุณก็เข้าไปในห้องคุณ คุณพยายามโทรหาจีมินแต่เขาก็ไม่รับคุณทำอย่างนี้เป็นชั่วโมงแต่ก็ขาดการติดต่อคุณเลยออกไปนอกระเบียง คุณตะโกนเรียกจีมินเเต่เขาก็ไม่ออกมา คุณเลยไปที่บ้านจีมิน คุณแม่จีมินถามว่าทะเลาะอะไรกันหรือป่าวคุณก็ไม่ตอบและพุ่งตรงไปที่ห้องของจีมิน คุณเปิดประตูออกภาพที่พบคือ จีมินกำลังจะจูบกับผู้หญิงคนนึง จีมินหันมองมาเเละก็พูดตะคอกใส่คุณ  จะมาทำไม!!!!!!!! เขาตะคอกใส่คุณจนแม่จีมินเดินมา                                     ทำไม ทำไม ทำไม มันรู้สึกเจ็บอย่างนี้ ...... หมูจีนายย ฉันได้แต่คิดในใจ ฉันมองหน้าจีมินและน้ำตาของฉันก็ไหลออกมา  

ฉันกลับมานั่งในห้องอาทิตย์นั้นฉันไม่กินไม่นอนไม่ทานเลยพี่แทแทโทรมาฉันก็ไม่ได้รับสายตอนนี้คุณแม่เป็นห่วงฉันมากแต่ฉันบอกอยากอยู่คนเดียวแม่ก็เลยปลอบฉันและก็ให้ฉันทำใจคนเดียว จนผ่านมาสองอาทิตย์ฉันก็เริ่มทำใจได้ และฉันกะพี่วีเราก็ได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง  การคุยครั้งนี้มันช่วยทำให้ฉันลืมเรื่องจีมินเร็วขึ้น แต่ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกที่ฉันมีต่อจีมินอยู่ดี หรือว่าเราอยู่ด้วยกันตั้งเเต่เด็กไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกัน จนเราทะเลาะกันเราเลยรู้สึกแปลกๆนะ? หรือว่า ฉันรักหมูจี? แต่ช่างมันเถอะ...  ตอนนี้ฉันกับพี่วีเราคบกัน  เเละวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันภูมิใจมากที่สุดเพราะวันนี้ฉันเรียนจบม.6แล้ว ฉันภูมิใจมากๆ >< วันนี้พี่วีพ่อแม่เพื่อนพี่น้องก็ต่างมาแสดงความดีใจกับฉัน               แต่คนที่ฉันไม่พบเลยคือ....... จีมิน  เขาโกรธฉันขนาดนี้เลยเหรอ? TT  ฉัอยากขอโทษจริงๆนะหมูจี อยากจะบอกนายว่าความรู้สึกดีๆฉันก็ยังมีให้นายเสมอนะ <3    ตอนนี้ฉันกับพี่วีเราคบกันมา 5 ปีเเล้วตอนนี้ฉันก็เรียนจบมีงานทำฉันอายุ 23 แล้วสินะ ><  และมาจนวันนึง วันนี้เป็นวันครบรอบห้าปีของฉันเเละพี่วี วันนี้พี่เขาชวนทะเลาะทั้งวันจนฉันรู้สึกไม่ดีกั้นไม่ไหวเลยร้องไห้ออกมา        และพี่วีก็มาเฉลยขอฉันแต่งงานตอนหลังเขาบอกว่าจะเซอร์ไพรส์ฉัน ฉันรู้สึกโกรธมากๆแต่ดีใจสุดๆที่พี่เขาขอแต่งงานฉันตอบตกลงกับพี่เขา... ตอนนี้เราก็แจกการ์ดแต่งงานให้เพื่อนๆพี่ๆน้องที่ฉันรู้จัก และถึงวันแต่ง คนที่ฉันรอคอยมากที่สุดคือ จีมิน แต่เขาดันกลับไม่มา ฉันไปนั่งร้องไห้ที่หลังงาน ฉันเสียใจจริงๆเพื่อนสนิทของฉัน เขากลับทิ้งฉันลืมฉัน....