ซีรีย์ เรื่องวุ่นๆของ5ความรัก

8.9

เขียนโดย jaja_kulapa

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 23.36 น.

  25 ตอน
  49 วิจารณ์
  31.29K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     

“ป็อปมาหาแม่หน่อยสิลูก”

 

“มีอะไรครับคุณแม่”

 

“คือ ลูกต้องหมั้นกับหนูพิม”

 

“ ห๊ะ!! อะไรนะครับ หมั้นกับพิม”

 

“จ้ะ หมั้นกับหนูพิม”

 

“ทำไมครับ ทำไม คุณแม่ก็รู้ว่าผมคบกับฟางอยู่”

 

“แม่ปฏิเสธเขาไม่ได้”

 

“ทำไมครับคุณแม่”

 

“เพราะเขาเป็นหุ้นส่วนสำคัญของเรา ถ้าเขาถอนตัวไป เราอาจจะล้มละลาย”

 

“ผลประโยชน์บริษัท แล้วเกี่ยวอะไรกับผมด้วยครับ”

 

“ป็อป ยังไงลูกก็ต้องหมั้นกับหนูพิม”

 

“ไม่ครับแม่ แม่ก็รู้ว่าพิมเขานิสัยเป็นยังไง”

 

“แม่รู้แต่แม่ไม่มีทางเลือก”

 

“แม่ครับ”

 

“ป็อป”

 

“พ่อ”

 

“คุณพีระพล เขาบังคับพ่อ พ่อขอโทษจริงๆถ้าไม่มีเขาเราล้ม ป็อปเลือกเอานะ”

 

 “พ่อครับ ป็อปรักฟาง”

 

“พ่อรู้ พ่อก็รักหนูฟางเหมือนลูกคนนึง แต่ป็อปก็รู้ว่าอะไรต้องมาก่อน”

 

“โธ่เว้ย!!! “ ป็อประเบิดอารมณ์ออกมาก่อนจะเดินออกไป

 

“ป็อป ลูก ป็อป “คุณหญิงรัตนภรณ์สงสารลูกชายจับใจ

 

“พอเถอะคุณรัตน์ ปล่อยเขาไป”

 

“โธ่ป็อป”

 

.................

 

“พิม พ่อบังคับคุณภัณพัฒณ์ให้หมั้นกับลูกแล้วนะ”

 

“จริงเหรอคะคุณพ่อ พิมรักคุณพ่อที่สุดเลยค่ะ”หญิงสาวยิ้มกว้างทันทีและโผกอดบิดา เมื่อคิดถึงชายหนุ่มที่เธอใฝ่ฝันที่จะได้มาครอบครอง ป็อปปี้

 

“ลูกต้องทำให้เรากลับมาเหมือนเดิมให้ได้นะ”

 

“ค่ะพิมจะทำให้เรากลับมาเหมือนเดิม  คุณพ่อคะ คุณพ่อทำยังไงให้คุณลุงภัณพัฒณ์ยอมเหรอค่ะ”

 

“อย่าลืมสิ ว่าเราเป็นหุ้นส่วนสำคัญ ถ้าขาดเราเขาก็ไม่เหลืออะไรเลย”

 

“แต่เรา..ก็กำลังล้มนะคะ”

“นี่ไงพ่อถึงให้เรา รีบหมั้นกับป็อปปี้ ทรัพย์สมบัติของ จิระคุณมีมากพอที่จะทำให้เราฟื้นตัว”

 

“คะคุณพ่อ พิมจะกอบกู้ ตระกูลของเรา ตั้งประภาพร จะกลับมามีหน้ามีตาเหมือนเดิม”

 

สองพ่อลูกกอดกัน บนภายหน้าของทั้งสองที่ยากจะคาดเดา

...........................................................

 

“เขื่อน เรียกเฟย์มามีอะไรเหรอ”

 

“เฟย์ เป็นแฟนกับเขื่อนนะ”

 

”ว่าไงนะ”

 

“เป็นแฟนกับเขื่อนนะ”

 

“มันเร็วไปรึเปล่า”

 

“เราดูกันไปก่อนได้มั้ย”

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้สิ แต่ห้ามทำให้เฟย์เสียใจอีกนะ”

 

“เขื่อนสัญญานะ”

 

“ขอบคุณนะ”

 

 

 

เธอไม่รู้ว่าความรักครั้งนี้มันจะทำให้เธอเสียใจเหมือนครั้งที่แล้วมารึเปล่า ไม่ใช่ว่าเธอไม่กังวล ว่าเขาคนนี้จะทำให้เธอเสียใจ แต่ความรู้สึกมันบ่งบอก ว่าเธอจะมั่นใจในตัวเขาและเขาจะไม่ทำให้เธอเสียใจ เธอคิดอย่างนั้นนะ

 

……………………………………………….

 

 

 

“ป็อปต้องหมั้นกับพิมใช่มั้ย”

 

ฟางเอ่ยถามป็อปขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำงานของเขา

 

“ฟาง คือ...”

 

“ป็อปไม่ต้องพูดอะไรหรอกฟางรู้หมดแล้ว”

 

“ฟางรู้มาจากไหน”

 

“ก็แถวนี้แหละ”

 

“ฟางคือป็อป ไม่อยากหมั้น ฟางก็รู้ป็อปรักฟาง”

 

“ป็อปรักฟางจริงๆรึเปล่า ป็อปคิดดูนะคะ มันเป็นแค่ความทรงจำในอดีต ไม่ต้องเอามาเหมารวมกับปัจจุบันหรอกคะ ฟางเข้าใจ ทบทวนตัวเองอีกรอบนะคะ แต่ช่วงที่ป็อปคิดคำตอบให้ฟาง เราก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิม”

 

หญิงสาวเดินออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้เขานั่งนิ่งทบทวนกับสิ่งที่เธอพูด

 

...ก่อนหน้านั้น

 

ฟางเดินเข้ามาในบริษัท และได้ยินเสียงซุบซิบกันตามปกติทั่วไป แต่เธอก็ต้องสะดุด กับประโยคหนึ่ง

 

คุณป็อปกับคุณพิมต้องหมั้นกัน เธอจึงเดินเข้าไปถามพนักงานสาวคนนั้น

 

“ขอโทษ นะคะ เมื่อกี้ใครจะหมั้นกับใครคะ”

 

“อ๋อ ก็คุณป็อปลูกเจ้าของบริษัท กับ คุณพิมลูกสาวหุ้นส่วนคนสำคัญ  ไงคะเห็นว่าทางฝ่ายคุณพิมบังคับแน่ะค่ะ”

 

“เอ่อ..ขอบคุณค่ะ”

 

หญิงสาวเดินออกมา แต่ยังได้ยินเสียงของพนักงานสาวคุย

 

“หน้าคุ้นๆเนอะว่ามั้ย”เธอหันไปถามพนักงานอีกคน

 

“นั้นมันคุณฟาง แฟนบอส”

 

“ตายแล้ว บอสเอาตายแน่”พนักงานสาวคนนั้นอุทานอย่าตกใจ

 

..........................

 

 

 

 

 

“หวาย เป็นไงบ้าง”

 

“ก็เบื่ออ่ะ”เธอตอบแบบหน่ายๆ

 

“จินนี่ว่าถ้าหวายออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ เราออกไปช้อปปิ้งกันนะ”

 

“อย่างนั้นก็ได้”

 

“มีนรู้ว่าหวายยังทำใจไม่ได้”

 

“หวายยังไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้น”

 

“โทษที”มีนพูดหน้าเศร้า

 

“ไม่เป็นไรอ่ะ”

 

“เฮ้ หวัดดี”

 

“แก้ว แกไม่มาเยี่ยมฉันเลยนะ”

 

“โธ่ หวาย แก้วก็มีติดเรียนบ้างอะไรบ้าง”

 

“ย่ะ”

 

“เมื่อไหร่แกจะออกเนี่ย”

 

“อาทิตย์หน้ามั้ง”

 

“เบื่อแย่”

 

“จินนี่ว่า จะพาหวายไปช้อปปิ้งอ่ะแก้วไปมั้ย”

 

“อืม ไปก็ได้ เบื่ออยู่เหมือนกัน”

 

 

 

 

 

 

 

“หวัดดี หวาย”

 

“อ้าวฟาง ไม่มาตั้งสองวัน”

 

“โทษๆ”

 

“เฟย์ล่ะ”

 

“รายนั้นเดี๋ยวก็มา”ฟางพูดแบบมีเลศนัย

 

“ฟางงงง  รอป็อปด้วยสิ หนักนะ”

 

“เร็วสิป็อป”

 

“แน่ะๆ ป็อปเหรอ ไม่เอามาแนะนำเลยนะ”

 

“ก็นี่ไง ป็อปเร็วๆ”

 

ตึก ป็อปวางของลงด้วยความหนัก

 

“นี่เพื่อนฟาง..”

 

ไม่ทันที่ฟางจะได้พูด ป็อปเงยหน้าขึ้นมาสบตาหวาย

 

“ป็อป/หวาย”

 

“อ้าว รู้จักกันแล้วเหรอ” ฟางทำหน้าเซ็งๆ กะจะมาเซอร์ไพร์ส ซะหน่อย

 

“ก็รู้จัก”

 

“เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย”

 

“ก็เมื่อตอนที่กลับไทย”

 

“ที่จริงก็นานกว่านั้นนะ ถ้าเขาไม่ความจำเสื่อมน่ะ”หวายแซว

 

“เอาเหอะ แล้วนี่คนอื่นๆล่ะ”

 

 

 

“เอ่อ...เดี๋ยวโทโมะจะขึ้นมา”

 

“โทโมะ”

 

“รู้จักอีกล่ะ เซ็งอ่ะ”

 

“เอาน่าฟาง”

 

ฟางเดินไปหาเพื่อนๆที่เหลือ ป็อปเลยนั่งคุยกับหวาย”

 

“ไม่เป้นไรใช่มั้ย ถ้ามันจะขึ้นมา”

 

“ไม่นี่นา เราจบกันนานแล้วนะป็อป”

 

“แน่ใจนะ”

 

 ป็อปมองสายตาของหวาย แววตาที่ยังไม่แน่ใจ

 

“แน่สิ เราเพื่อนกัน แล้วอีกอย่าง หวายมีแฟนแล้ว” เธอเลือกที่จะพูดแบบนั้นไป ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธอกับพายุ อยู่ในสถานะไหนกันแน่....

 

เสียงเปิดประตูดังขึ้นก็พอจะรู้ว่าใครกำลังเดินเข้ามา

 

“หวาย เอ่อ..สบายดีมั้ย”

 

“ถามมาได้ โทโมะ ก็เห็นว่าอยู่โรงบาล”

 

“โทษทีๆ” เขาขยี้ผมแก้เก้อ

 

โดยที่เขาไม่รู้เลยว่ามีสายตา คู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่

มันคงจะเป็น Destiny จริงๆ  แก้วมองเขาคนนั้นแล้วคิด

 

.

 

.......................

 

 

 

“พี่ป็อปคะ วันไปทานข้าวกลางวันกับพิมนะ”

 

“วันนี้พี่ไม่ว่างครับ”

 

“ไม่ว่างหรือจะไปหานังฟางนั่น กันแน่”

 

“อย่ามาว่า ฟางแบบนั้น อย่าลืมนะครับ ฟางคือคนที่พี่รัก”

 

“แต่พิมคือคู่หมั้นพี่ป็อป” พิมพูดอย่างมีชัยชนะ”

 

“หมั้นได้ ก็ถอนได้นะครับ” พูดจบป็อปปี้ก็เดินออกจากห้องทำงานเพื่อจะไปหาฟางทันที

 

ปล่อยให้พิมยืนกรี๊ดอยู่คนเดียว

 

 

 

“ป็อป ทำไมไปพูดกับพิมเขาแบบนั้น” ฟางเอ็ดป็อปปี้ใหญ่หลังจากที่เขาเล่าให้ฟัง

 

“ก็มันจริงนิ”

 

“ป็อป”

 

“อ่ะๆ ขอโทษก็ได้”

 

“ขอโทษฟางทำไมไปขอโทษพิมสิ”

 

“โธ่ ฟาง ช่างเหอะนะ เราไปทานข้าวกันดีกว่า”

 

“ป็อปนิ” ป็อปจึงโดนฟางหยิกไปนึงที

 

 

 

“หวายออกจากโรงบาลแล้ว อย่าพึงเดินมากล่ะ”

 

“โอเค กวินสั่งเหมือนพ่อเลย”

 

“ไม่ขนาดนั้นหรอก น่า”

 

“ไปกันเถอะ กวิน”

 

..............................

 

 

 

 

 

 

 

“ป็อป ลูกพูดแบบนั้นกับหนูพิมได้ยังไง” คุณหญิงรัตนภรณ์ ถามลูกชายทันทีเมื่อเห็นเขากลับถึงบ้าน

 

“ครับ”

 

“อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง หนูพิมเขาโทรมาหาแม่”

 

“แม่ก็รู้ว่าผมพูดความจริง”

 

“ตาป็อป”

 

“ แม่ครับผมรักฟางครับแม่ ผมรักฟาง”

 

พูดจบป็อปปี้ก็เดินขึ้นห้องไป เหลือเพียงแต่คุณหญิงรัตนภรณ์ ที่กลุ้มใจเหลือเกิน ว่าจะช่วยเจ้าลูกชายยังไง

 

“โธ่เว้ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ว่ะ” ชายหนุ่มสบถออกมาเมื่อถึงห้อง

 

เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป ไม่แน่ๆ เขาไม่หมั้นกับพิม ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่า ตั้งประภาพร กำลังล้ม และ        จะมาดูดเงินของจิระคุณ สิ่งที่ครอบครัวเขาสร้างมากับมือ เขาไม่ยอมหรอก ไม่มีทาง

 

 

 

 

 

“เฟย์ ป็อปจะหมั้นกับพิม พี่จะทำยังไงดี”

 

“จำเป็นต้องหมั้นค่ะ ไม่ใช่จะหมั้น พี่ฟางก็รู้พี่ป็อปไม่ได้รักพิมซะหน่อย”

 

“แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อต้องหมั้นอยู่ดี”

 

“พี่ฟางรู้มั้ย ว่าทำไม คุณพีระพล ต้องบังคับให้ทั้งสองคนหมั้นกัน”

 

“ไม่รู้สิ”

 

“เพราะ ตั้งประภาพร กำลังล้ม เลยต้องให้พิมหมั้นกับพี่ป็อป เพราะอย่างน้อย การหมั้นในครั้งนี้ก็ทำให้     ตั้งประภาพร มีความเชื่อใจในการลงทุนเพิ่มขึ้น คุณพีระพลและพิมก็สามารถดึงเงินของจิระคุณได้ง่ายขึ้น”

 

“ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเมื่อไหร่ที่ ตั้งประภาพรจะล้ม”

 

“ภายในเดือนหน้า ถ้าพี่ป็อปยังไม่ยอมหมั้น ตั้งประภาพร จะล้มละลายทันที”

 

………………………………….

 

เม้นต์ๆๆๆๆๆๆๆๆ เม้นต์กันหน่อยน้าาาาาา พลีสสสสๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา