รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

"ฟางนอนได้แล้วนะ  เจ้าตัวเล็กจะได้พักผ่อนด้วย" แก้วพูดขึ้นมาขณะนั่งดูทีวีด้วยกันกับโทโมะ เขื่อน เฟย์ และพิชชี่

"จ้า ฟางก็ว่าจะไปนอนเหมือนกัน  ว่าแต่...ทำไมวันนี้ทุกคนถึงอยู่กันครบจัง  พี่โทโมะกับพี่เขื่อนไม่กลับบ้านหรอคะ? " ฟางถามออกมาด้วยความสงสัย

"รอดูช็อตเด็ด" เขื่อนและโทโมะตอบพร้อมกัน

"อะไรของพี่เขื่อนเนี่ย  พูดจาน่าสงสัยตั้งแต่เมื่อเย็นแล้วนะ" เฟย์ถามออกมา

"เอาเถอะน่าๆ ฟางไปนอนได้แล้ว  เฟย์ แก้ว พิมด้วยนะ  เข้าห้องไปนอนกันได้แล้ว" เขื่อนพูดจบสาวๆก็เดินเข้าห้องไป

"พี่เขื่อน  พี่โมะ  ที่พวกพี่พูดถึงช็อตเด็ดนี่มันอะไรกันครับ" พิชชี่ถามออกมาเมื่อเห็นสาวๆเดินเข้าห้องนอนไปหมดแล้ว

"ก็พี่คิดว่าเราคงไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าหรอกที่ป๊อบทันจะมาหาฟาง" เขื่อนพูดยิ้มๆ

"หมายความว่าไงครับ?"

"พวกพี่ก็จะบอกว่าคืนนี้แค่ผ่านเที่ยงคืนไปไม่กี่นาที  ป๊อบก็คงแล่นมาที่นี่เพื่อมาเอาเมียกับลูกมันกลับบ้าน คงไม่รอถึงเช้าหรอก  ฮ่าๆๆๆ" โทโมะพูดก่อนจะหัวเราะเสียงดัง

"อ๋อออออ ผมเข้าใจแล้ว" พิชชี่พยักหน้ายิ้มๆ

                   - เที่ยงคืน -

"เอาหล่ะ! เรามานั่งดูช็อตเด็ดกันดีกว่า  ฮ่าๆๆ"

                    ก๊อก  ก๊อก

"หืม มาเร็วกว่าที่คาดนะ  เพิ่งเลยเที่ยงคืนมาแค่ 2 นาทีเองนะเนี่ย"

"ไอ้เขื่อน  ไอ้โมะ  เปิดประตู! ฉันรู้นะว่าพวกแกยังไม่นอนมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้!" เสียงของป๊อบปี้โวยวายอยู่หน้าห้อง

"แหม แม่งรู้ดีจริงๆหว่ะ ไอ้เขื่อนไปเปิดประตูให้มันดิ๊   เดี๋ยวแม่งจะลงแดงตายซะก่อน" โทโมะบอกเขื่อนขำๆ ก่อนเขื่อนจะเดินไปเปิดประตู

                     แอ๊ดดดดดดดดดด

"นี่่ไอ้หมีจะโวยวายทำไมวะ  เบาๆหน่อย" เขื่อนแกล้งดุป๊อบปี้

                      ผลั๊วะ

"หลบไป ฉันจะเข้าไปเอาเมียกับลูกฉันกลับบ้าน" ป๊อบปี้ผลักเขื่อนก่อนจะพูดออกมาและเดินเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว  แต่พิชชี่ก็มาขวางหน้าไว้ก่อน

"ใจเย็นๆสิครับพี่ป๊อบ  ให้ฟางพักผ่อนก่อนสิ นี่มันดึกดื่นแล้วนะ"

"หลบไปไอ้หน้าอ่อน  มันก็เป็นเพราะแกนั่นแหละ  ถ้าแกไม่วางแผนบ้าๆนี้ขึ้นมา  ฉันกับฟางก็ไม่ต้องห่างกัน 3 วัน  และฉันก็คงไม่ต้องรีบมาเอาฟางกลับไปหรอก  หลบไป! " ป๊อบปี่พูดอย่างโมโหก่อนจะผลักพิชชี่ออก  แต่ก่อนเค้าจะเดินไปหมุนลูกบิด  ประตูห้องนอนก็เปิดออกซะก่อน

"อ้าว พี่ป๊อบ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยทำไมเสียงดังโวยวายกันจัง" แก้วที่เดินออกมาพร้อมเฟย์และพิมเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ก็ไอ้ป๊อบหน่ะสิ  มันจะมารับน้องฟางกลับบ้าน  สงสัยใกล้จะลงแดงตายแล้วมั้ง 55555 " เขื่อนพูดก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่น

"ไอ้พี่เขื่อนบ้า! เบาๆหน่อยสิ  ฟางหลับอยู่นะ" เฟย์หันไปดุเขื่อนทันที

"แต่แก้วว่ามันดึกแล้วนะพี่ป๊อบ  เที่งคืนกว่าแล้ว จะมารับไปตอนนี้เนี่ยนะ?"

"ใช่! อย่าห้ามพี่เลยนะแก้ว  พี่คิดถึงฟางกับลูกจะตายแล้วเนี่ย" ป๊อบปี้หันมาพูดกับแก้วจนทุกคนถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมา

"ฺฮ่าๆๆๆ ก็ได้ๆ ในห้องหน่ะหลับสนิท เชิญเลยๆๆ"

"อ้อ แปบนึงพี่มีเรื่องจะถามพิชชี่ก่อน" ป๊อบปี้พูดก่อนจะหันไปทางพิชชี่

"พี่ป๊อบมีอะไรกับผมหรอครับ? "

"ฉันขอถามแกตรงๆนะว่าแกชอบเมียฉันหรือเปล่า"

"..."

"..."

"ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้ป๊อบเอ๊ยยยย! แกหึงน้องฟางจนหน้ามืดตามัวขนาดนี้เลยหรอเนี่ย" เขื่อนพูดก่อนจะหัวเราะก๊ากออกมา

"พี่ป๊อบสบายใจได้เลยครับ  ผมกับฟางเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น  ผมรักผมเป็นห่วงฟางครับแต่ในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้น  ไอ้ที่ผมทำเป็นเหมือนชอบฟางเพราะว่าผมแค่อยากแกล้งพี่เท่านั้นครับ" พิชชี่พูดออกมาจากใจจริง

"อืม ฉันสบายใจและ  ขอไปอุ้มฟางก่อนนะ" ป๊อบปี้พูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องและอุ้มฟางที่หลับอยู่ออกมา

"จะเอาตัวน้องฟางไปเลยหรอวะ" โทโมะถาม

"ก็เออหน่่ะสิ ฉันคิดถึงลูกกับเมียใจจะขาดแล้วเว้ยยยยย  คืนนี้ขอนอนกอดให้สมใจหน่อยเหอะ  ไปหล่ะ" ป๊อบปี้พูดจบก็เดินออกไปทันที โดยไม่ฟังเสียงทักท้วงอะไรทั้งนั้น  ทุกคนในห้องต่างปล่อยก๊ากกกกกจนน้ำตาเล็ดกับอาการเห่อลูกและแม่ของลูกขนาดนี้

มาอัพแล้วน๊าาา คืนนี้มาดึกไปหน่อย 5555 เม้นๆ โหวตๆ อ่านๆ กันเยอะๆน๊าาาาา

วันนี้พ่อหมีหัวเกรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ววว 55555

คิดถึงและเป็นห่วงสุดๆเลย  ยังไงก็ส่งกำลังใจไปให้กันเยอะๆๆน๊าา

เจอกันตอนหน้าจ้า