เพราะมึง....กูถึงยอม

8.0

เขียนโดย อึนเซอยอนนา

วันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.02 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  6,338 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 09.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

คอนโดBEB เวลาเที่ยงคืน

 

"เห้ย! กูมาอยู่ที่นี้ได้ไงว่ะ กูจำได้ว่ากูเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระ แล้วกูก็เดินออกมาแต่ยังไม่พ้นประตูทางเข้า-ออกของห้องน้ำ แล้วกูก็รู้สึกเหมือนมดกัดที่แขนแล้วก็จำไรไม่ได้อีกเลยนิหว่า ชั่งมันเหอะคิดแล้วแมร่งปวดหัว เอ่อ...แล้วนี้มันห้องใครว่ะเนี่ย โคตรหรูเลยว่ะ ห้องแมร่งก็ใหญ่นี้เตียงหรอว่ะแมร่งนอนได้ทีเป็น10คนเลยมั้ง" คัปเปอร์พูดแล้วเดินดูรอบห้อง (เอ่อ แกไม่คิดที่จะหนีเลยใช่ไหมเนี่ยกับมาชมห้องคนอื่น- - :ไรเตอร์แสนสวย)

"แล้วชอบมั้ยล่ะ ถ้าชอบเดี๋ยวชั้นยกให้" คนตัวสูงพูดแล้วเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง

"เชี้ย มึงอีกแล้วหรอว่ะเนี่ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยน่ะเว้ย แมร่งสยิวว่ะ แล้วมึงก็ช่วยเอาไอที่ทิ้มอยู่ตรงสะโพกกูออกไปด้วย" คัปเปอร์ตะคอกแล้วดิ้นเพื่อที่จะให้หลุดแต่ดูเหมือนจะยิ่งดิ้นแล้วมันยิ่งกอดแน่นขึ้น

"อื้มมมม มึงอย่าดิ้นสิว่ะ มึงทำให้มันตื่นรู้บ้างป่ะ" คนตัวสูงพูดแล้วนำมือคัปเปอร์ไปว่างที่เป้าของตนเอง (เอ่อ แกมันโรคจิตเข้าขั้นโคม่าแล้วน่ะ:ไรเตอร์แสนสวย)

"ไอเชี้ย ไอฟวย ไอไอไอ โอ้ย กูไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าคนอย่างมึงแล้วน่ะ แล้วมึงก็ช่วยปล่อยกูไปซะทีเหอะ" คัปเปอร์พูดอย่างโมโหปนอาย

"หึหึ แล้วถ้ากูไม่ปล่อยมึงจะทำไม" คนตัวสูงพูดแล้วหอมแก้มคัปเปอร์ที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของตนอยู่

 

************************************************************

 

 

ก่อนหน้านั้น ครึ่งชั่วโมง

 

"แมร่ง ไอเชี้ยงนั้นมันเป็นใครกันว่ะ ถึงได้มาว่ากูเป็นเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม กูยังโกรธแมร่งไม่หายเลยว่ะ และอีกอย่ามาหาว่าปากกูวอนหาเรื่อง มันไม่ดูปากตัวเองเลยน่ะสัส แล้วอย่าให้กูเจออีกทีน่ะ กูจะเอาM16ของพ่อยิงแมร่งเลย" คัปเปอร์พูดอย่างโกรธแค้นแล้วดื่มเหล้าราวกับน้ำเปล่า

"เออ มึงก็ใจเย็นๆหน่อยดิว่ะ มึงไม่เห็นหรอว่ามันมีลูกน้องตั้งเยอะ เป็นมาเฟียหรือยากูซ่ารึป่าวก็ไม่รู้ แล้วมันจะมาทำไรมึงหรือจะสั่งลูกน้องมาทำไรมึงรึป่าวว่ะ" โฮปพูดเสียงเครียดเพราะเป็นห่วงเพื่อน

"มึงก็อย่าไปเครียดเลยหน่า มันไม่กล้าทำไรกูหรอกถึงมันทำมันก็ต้องตาย มึงก็รู้นิว่าพ่อกูเป็นใคร แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นกับกูแล้วพ่อกูไม่ทำอะไรเลยซักอย่างน่ะ กูจะโทรไปฟ้องแม่ให้บินมาจัดการพ่อกูเลย แล้วทีนี้มึงจะได้เห็นพ่อกูจะสิ้นอายุไขก่อนวัยอันควรด้วยน้ำมือของหม่อมแม่กูเองโทษฐานที่ดูแลกูไม่ได้แล้วก็ไปขัดขวางการเที่ยวรอบโลกของแม่กู ฮ่าๆๆๆ มึงมาแดกเหล้ากับกูเหอะหน่าแล้วค่อยไปแดนซ์กัน วันนี้กูจะสอยผู้หญิงไปนอนกกที่ห้องซักคน 2คน ฮ่าๆๆๆ" คัปเปอร์พูดอย่างติดตลก

"เออๆ มึงก็ระวังตัวไว้หน่อยล่ะกัน แล้วกูจะพยายามไม่คิดมากแต่กูก็ยังเป็นห่วงมึงไม่หายเลยน่ะ เหมือนมันต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับมึงและกู"โฮปพูดเสียงเครียดแต่ก็ยอมดื่มเหล้ากับคัปเปอร์ต่อ

"ฮับ ฮับ คุณแม่ บ่นเป็นยายแก่ไปได้น่ะมึงสนใจมาเป็นแม่คนที่2ของกูมั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ เออกูไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะสงสัยแดกน้ำเยอะไป ฮ่าๆๆๆ" คัปเปอร์พูดเสร็จก็ลุกไปเลย โดยไม่รู้ว่ามีผู้ชายกลุ่มหนึ่งแอบตามมาด้วย

"พอพวกมึงได้จังหวะมึงก็จัดการได้เลยน่ะอย่าให้เป็นที่สงสัยล่ะ แล้วพวกมึงก็เอาไอเด็กนี้ไปไว้ที่ห้องเจ้านายมึงด้วยน่ะ แล้วท่ามันถามถึงกูบอกมันไปว่ากูไปทำธุระที่โรงเรียนของกูเพื่อจัดงานตอนรับมัน" กริชสั่งลูกน้องของตนเองและของเพื่อนตนแล้วเดินจากไป เขาก็ไม่เข้าใจว่าเพื่อนทำไมต้องมาสั่งงานตนเองสงสัยกลัวพลาด แต่เพื่อนของไอเด็กนี้ก็หน้าจับกดไม่แพ้กัน

พอคัปเปอร์ทำธุระในห้องน้ำเสร็จแล้วกำลังจะเดินไปหาโฮปที่นั่งรออยู่แต่ยังไม่ทันได้พ้อนประตูทางเข้า-ออกของห้องน้ำก็รู้สึกเหมือนมดกัดเข้าที่แขนแล้วสติทุกอย่างก็ดับวูบไป

 

************************************************************

 

 

"อื้มมมม มึงอยดิ้นสิว่ะ มึงทำให้มันตื่นรู้บ้างป่ะ" คนตัวสูงพูดแล้วนำมือคัปเปอร์ไปว่างที่เป้าตนเอง (เอ่อ แกมันโรคจิตเข้าขั้นโคม่าแล้วน่ะ:ไรเตอร์แสนสวย)

"ไอเชี้ย ไอฟวย ไอไอไอ โอ้ย กูไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าคนอย่างมึงแล้วน่ะ แล้วมึงก็ช่วยปล่อยกูไปซะทีเหอะ" คัปเปอร์พูดอย่างโมโหปนอาย

"หึหึ แล้วถ้ากูไม่ปล่อยมึงจะทำไม" คนตัวสูงพูดแล้วหอมแก้มคัปเปอร์ที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของตนอยู่

"ไอเชี้ยพ่อมึงตายหรอ ตอนแรกก็เอามือไปวางที่เป้ามึง แล้วครั้งนี้มึงยังมาหอมกูอีก แต่ถ้ามึงอยากมากมึงก็ไปทำกับแม่มึงไป ไอลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน" โฮปพูดอย่างโกรธแค้น แต่ไม่รู้ว่ามีภัยร้ายมาเยือน (โอ้ย อิคัปเปอร์หนูไปพูดยังงั้นกับเค้าได้ไงลูก:ไรเตอร์แสนสวย)

"มันจะมากไปแล้วน่ะ" คนตัวสูงตะคอกกับแล้วบีบต้นแขนคัปเปอร์แน่นจนคัปเปอร์ต้องหนิ่วหน้า "เสียงดีนักน่ะมึง กูจะเอามึงให้ครางไม่เป็นเสียงเลย" คนตัวสูงพูดอย่างโมโห

"โอ้ย! กูเจ็บน่ะสัส ปล่อยแขนกูเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ถึงมึงจะเอากู แต่มึงก็ไม่ใช่คนแรกของกูอยู่ดี" คัปเปอร์พูดยั่วให้อีกฝ่ายโกรธมากขึ้นและมันก็ได้ผมเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่กล้าทำไรตน (โอ้ย อินังคัปเปอร์อย่าไปยั่วเขาอย่างงั้นสิลูก:ไรเตอร์แสนสวย)

"ได้มึงพูดเองน่ะ" คนตัวสูงพูดยังไม่ทันเสร็จก็เหวี่ยคัปเปอร์ลงเตียงทันที

 

 

 

ปล1 อ่านแล้วคอมเม้นบ้างน่ะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจแต่งและจะได้อัพให้อ่านกันทุกวัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา