ซุปเปอร์สตาร์สุดฮอตปะทะเด็กน้อยจอมป่วน

9.8

เขียนโดย welovearaminta

วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 09.34 น.

  14 ตอน
  25 วิจารณ์
  23.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) จะมีสักวันที่เป็นของฉันไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มิคจิ-ป๊า

โทโมะ-เดีกนี่เป็นใคร

ทุกคน-o_O

มิคจิ-ป๊า...ล้อเล่นกับมิคจิใช่มั้นครับ

โทโมะ-นี้เด็กนี่เป็นใคร...ฉันถามไม่ได้ยินหรอ

ฟาง-มิคจิคือลูกของนายกับแก้ว

โทโมะ-ฉันไม่มีลูก

แก้ว-ฟางเล่าทุกอย่างให้โทโมะและมิคจิฟังเหอะ

ฟาง-เอางั้นหรอแก้ว......คือมิคจิเค้าถูกรถชนแล้วความจำเสื่อมพอมิคจิตื่นขึ้นมาก็เรียกนายว่าพ่อเรียกยัยแก้วว่าแม่เราพยายามสืบหาข้อมูลข

องมิคจิก็ได้รู้ว่าพ่อแม่เค้าเสียชีวิตตั้งแต่เค้ายังเด็ก...นายกับยัยแก้วเลยรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

มิคจิ-ที่แท้มิคจิก็เป็นเด็กที่ไม่มีพ่อแม่ใช่มั้ยครับ

แก้ว-แต่ม๊าก็รักมิคจิน่ะครับ

เฟย์-น้าก็รักนะ

ฟาง-ทุกคนรักมิคจินะ....ไม่ต้องร้องไห้นะครับเดี๋ยวหมดหล่อ

เขื่อน-ถ้าร้องไห้จะไม่หล่อเหมือนอาเขื่อนนะ

ป๊อปปี้-ถ้างั้นให้มิคจิร้องไห้ดีกว่าจะได้หล่อเหมือนลุงป๊อป^^

แก้ว-มิคจิมาหาม๊าเร็ว//กอดมิคจิไว้

เขื่อน-ไอ่โมะแกพอจะจำได้ไม่ว่ะ

โทโมะ-จำดะ.....โอ๊ยปวดหัวโอ๊ย...//สลบไป

ป๊อปปี้-ไอ่โมะ

ก๊อกๆๆ

หมอ-หมอมาดูอาการคนไข้ครับ

ฟาง-เมื่อกี้เล่าเหตุการณ์ในอดีตให้เค้าฟังแล้วเขาก็สลบไปค่ะ

หมอ-บางทีความทรงจำเค้าอาจจะกลับมาแล้วก็ได้นะครับ

แก้ว-มันจะส่งผลกระทบต่อคนไข้มั้ยค่ะ

หมอ-ไม่นะครับพยายามเล่าความในอดีตให้เค้าฟังเค้าอาจจะจำได้นะครับ...อ๋อแล้วหมอจะมาบกว่าคนไข้ออกโรง'บาลได้แล้วนะครับ

เขื่อน-ขอบคุณคร๊าบ^_^

ณ บ้านป๊อป&แก้ว

แก้ว-เดี๋ยวแก้วไปจัดของก่อนนะ

เฟย์-เดี๋ยวเฟย์ช่วย

ฟาง-งั้นฟางไปจัดของห้องป๊อป

มิคจิ-ไปกับป้าฟางดีกว่า//หอมแก้มฟาง

ป๊อปปี้-น้อยๆหน่อยหลานลุง

โทโมะ-ไอ่เขื่อนทำไมแก้วไม่พูดกับกูว่ะ

เขื่อน-สนใจแล้วหรอว่ะ

โทโมะ-อ้าว...แฟนทั้งคนก็สนใจดิว่ะ

ป๊อปปี้-จำได้ด้วยหรอว่ะ

โทโมะ-เอ่อดิ...แล้วกูไปอยู่โรง'บาลได้ไงว่ะ

ป๊อปปี้-นี้มึงจำไม่ได้หรอว่ะ

เขื่อน-ก็มึงความจำเสื่อมอ่ะ

โทโมะ-กูเนี้ยนะความจำดีทุกอย่าง ฉันชื่อ วิศวะ ไทยานนท์ เเล้วก็ยังจำได้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดว่าที่เมียฉันด้วย

เขื่อน-เอ่อ...เชื่อแล้วว่าจำได้

ป๊อปปี้-ไหนๆพรุ่งนี้ก็วันเกิดยัยแก้วแล้วหรอกให้ถึงพรุ่งนี้เลย

โทโมะ-เอางั้นหรอกว่ะ.........เอ่อก็ได้

เฟย์-เขื่อนวันนี้นอนบ้านแก้วนะ(ตะโกน)

เขื่อน-คร๊าบ(ตะโกนกลับ)

ป๊อปปี้-เฟย์นอนห้องฟางกับป๊อปก็ได้

เฟย์-ค่า

ป๊อปปี้-ป่ะไอ่เขื่อนขึ้นห้องกัน

บนห้อง ฟาง&ป๊อป

เขื่อน-มีข่าวมาเม้าท์...อ่โมะความจำกลับมาล่ะ

ฟาง-ได้ไงอ่ะ

ป๊อปปี้-ก็ตอนที่มันปวดหัวความจำก็กลับมา

เฟย์-แล้วทำไมไม่บอกแก้ว

เขื่อน-เซอร์ไพรส์วันเกิด

เฟย์-เฟย์จะพยายามเก็บเรื่องนี้นะ

ป๊อปปี้-นอนกันเถอะ

ห้อง โทโมะ&แก้ว+มิคจิ

แก้ว-มิคจินอนได้แล้วครับ

โทโมะ-มานอนกับป๊าม่ะ//กอดมิคจิ

แก้ว-แหม...รักกันจริง//คิดในใจ

เช้าวันรุ่งขึ้น

โทโมะ-มิคจิเดี๋ยวป๊าไปส่ง

มิคจิ-ครับ

ที่โรงเรียนAraminta

มิคจิ-ป๊าจำได้แล้วหรอครับ

โทโมะ-ได้สิครับ

มิคจิ-ทำไมไม่บอกม๊า

โทโมะ-ป๊ากำลังจำได้ครับ

มิคจิ-อ๋อครับ...สวัสดครับ

โทโมะ-ครับ

รินนี่-แม่เฟย์ปายส่งรินนี่ค่า

โบว์วี่-น้าเฟข์ไปส่งโบว์วี่ด้วย

เฟย์-จ้ะ

1ชั่วโมงผ่านไปทุกคนทำภารกิจของตัวเองเสต็จ

ณบ้านแก้ว&ป๊อป+เพื่อนๆ

โทโมะ-แก้ว

แก้ว-มีไร

โทโมะ-//ดึงแก้วมานั่งตัก

แก้ว-ว๊ายทำไรไอ่ความจำเสื่อม

โทโมะ-ถ้าฉันความจำเสื่อมจะจำวันเกิดแก้วได้ไง

เฟย์-แก้วสุขสันต์วันเกิด

ฟาง-อ่ะของขวัญ

เขื่อน-ขอให้มีความสุขมากๆ

ป๊อปปี้-รวยๆและเอาตังค์มาแบ่งพี่^^

โทโมะ-โมะขอโทษที่ต้องหลอกนะโมะกำลังความจำกลับมา

แก้ว-ชิ

โทโมะ-โมะมีของขวัญจะให้...แต่อยู่บนห้อง....พวกแกรออยู่นี้ก่อนนะ

บนห้อง TK

แก้ว-ไหน ของขวัญ

โทโมะ-อ่ะนี้

แก้ว-มิกกี้เม้าท์

โทโมะ-มีอีกอย่างนึง..แต่ไม่รู้ว่าแก้วจะเอารึเปล่า

แก้ว-อะไร

โทโมะ-ตอบก่อน

แก้ว-อืม

โทโมะดันตัวแก้วชิดผนังแล้วจูบแก้วอย่างอ่อนโยนโทโมะค่อยๆขยับตัวแก้วลงบนเตียงแล้วค่อมตัวลงมาหาแก้วและจูบปากแก้วเลื่อนมาตรงคอ.....(คิดเอาเองมีปัญญาแต่งแค่นี้แล้ว)

จบ....แล้ว.....เดี๋ยว.....พรุ่งนี้....จะมา....อัพ....ใหม่...น่ะ.....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา