FICTION หล่อวายร้ายกับนายน่ารัก [WONKYU]
เขียนโดย 
LuckyLovery
วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.02 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.16 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23) chapter 58 ในวงไพ่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ซีวอนแกล้งคยูฮยอนตั้งแต่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เสียงหัวเราะชอบใจกับเสียงงุ้งงิ้งๆ ของบ้านเชวทำให้ฮันคยองกับฮยอกแจที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นอดที่จะหันไปมอง ไม่ได้เพราะเริ่มกลายเป็นเสียงถกเถียงกันเสียแล้ว
“ไอ้วอน มากินสปาเก็ตตี้ด้วยกันมั้ย?” ฮันคยองเอ่ยชวนเมื่อเห็นเพื่อนอุ้มลูกสาวแก้มยุ้ยลงมาด้วย ฮยอกแจเอ่ยขึ้นลอยๆ ตามหลังขณะที่มือก็ยังป้อนเส้นสปาเก็ตตี้ใส่ปากแจวอน
“อย่างซีวอนเขาไม่สนใจหรอกสปาเก็ตตี้น่ะฮัน ถ้าเป็นพวกพริตตี้ โคโยตี้ก็ว่าไปอย่าง” ร่างสูงหัวเราะหึ
“รู้ดีนิ่ฮยอกแจ ถึงว่าล่ะ วันก่อนแอบไปเห็นเต้นรูดเสาอยู่ในผับ” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาถลึงตาใส่ ฮันคยองส่ายหน้าไม่วายถอนหายใจออกมาเบาๆ คยูฮยอนที่เป็นม้าให้ลูกชายขี่หลังตามออกมาได้ยินสองเพื่อนยังจิกกันไม่เลิก ก็หน่ายใจ
“ฮัน~ เราสองคนพาลูกๆ ออกไปเที่ยวกันดีกว่า” คยูฮยอนว่าแล้วดึงแขนฮันคยองให้ลุกขึ้น ร่างโปร่งเองก็เห็นว่าโอเคจึงรีบลุก
“ผมก็ว่าอย่างนั้นครับที่รัก” ฮันคยองเล่นด้วยแล้วควงแขนกันออกไปที่ประตู ซีวอนเบิกตากว้าง วิ่งไปลากร่างบางกลับเข้ามาแทบไม่ทัน
“คยูฮยอนอ่า~ ไม่เอาๆๆๆ”
“เลิกแกล้งฮยอกแจซะทีสิ่ ไม่งั้นจะออกไปเที่ยวข้างนอก ให้แจบอมพาไปหากิ๊กใหม่จริงๆ ด้วย”
“ไม่เอาๆๆ สูง ยาว ขาว อวบแบบนี้มีคนเดียว เค้าหวง ไม่ให้ไป” ฮันคยองมองซีวอนแล้วส่ายหน้าเซ็ง ลงไปนั่งเล่นกับแจวอนหน้าทีวีแทน คยูฮยอนยิ้มเมื่อถูกชมแต่ก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อซีวอนต่อประโยค “ดูสิ่ หาเมียแบบนี้ได้ที่ไหนอีก สูงอายุ สายตายาว ผมขาว อวบอ้วน กำลังดีเลยนะเนี่ย ขุนอีกหน่อยชำแหละขายที่ตลาดสดได้เลย คงได้โลละหลายวอนอยู่น่ะ” ซีวอนว่าแล้วหัวเราะชอบใจเสียงลั่นบ้าน คยูฮยอนคว้าหมอนอิงบนโซฟาไล่ฟาดซีวอนไม่ยั้งจนรอบบ้าน
“ตายซะเถอะเชว ซีวอน!!!~” สองเชวที่เหลือได้แต่ยืนตาปริบๆ เมื่อพ่อแม่ไล่ตีกันออกไปนอกบ้าน ฮันคยองกับฮยอกแจจึงพาเด็กๆ ทั้งสองมานั่งกินสปาเก็ตตี้ด้วยกันหน้าทีวี
“งานนี้ซีวอนตกบันไดบ้านตายแน่ๆ”
“กระดูกคงป่นน่ะครับฮยอกแจ” ฮันคยองว่าแล้วเอาส้อมม้วนเส้นป้อนฮยอกแจคำโต
“รับสองหน่อนี่เป็นลูกบุญธรรมได้เลย” สองสามีภรรยานั่งหัวเราะระหว่างบทสนทนา เสียงโวยวายของซีวอนดังเข้ามาถึงในบ้าน ขนาดว่าออกไปฟาดกันข้างนอกแล้วยังเสียงดังได้ขนาดนี้
“โอ๊ย!!!~ เมียจ๋า ผัวขอโทษ~ อ๊า!!~” เสียงของซีวอนดังลั่นเมื่อคยูฮยอนดึงหูจนจะฉีกติดมือ...
“ถ้านายยังแกล้งฉันหรือฮยอกแจอีกนะ คราวหน้าฉันจะลากนายไปทิ้งกลางทะเลให้ฉลามจับทำเมียเลยคอยดู!” ร่างบางว่าทั้งที่มือยังคงดึงหูของซีวอนเดินเข้ามาในบ้าน ร่างสูงเดินตัวเอียงเข้ามาในบ้านหน้าบูด ฮยอกแจกระตุกยิ้มพร้อมกับยักคิ้วไปให้อย่างมีชัย
ตกเย็น ซีวอนเดินออกมาจากห้องนอนเห็นฮันคยองนั่งยิ้มแย้มสีหน้าภูมิใจอะไรสักอย่าง ก็อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้เพื่อไขข้อสงสัย
“เป็นไรวะ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” ฮันคยองยกยิ้มแล้วกอดอกฉับ
“ฉันกำลังดีใจเว้ย ฉันภาคภูมิใจในความเฉลียวฉลาดของลูกฉัน” ซีวอนเลิกคิ้วขึ้น ยังไม่เข้าใจอะไรมากนัก “เมื่อวันก่อนครูให้การบ้านมา ให้เขียนชื่อสิ่งมีชีวิตมาสองสิ่ง แจวอนเขียนเลยเว้ย ช้าง! ม้า! ฉลาดมั้ย 55555” ฮันคยองว่า ซีวอนหรี่ตามอง “แล้วให้เขียนชื่อสิ่งไม่มีชีวิตมาอีกสองสิ่ง ช้างตาย! ม้าตาย! โอ้โหยยย~ พระเจ้า มันฉลาดได้พ่อจริงๆ เลย!~” ฮันคยองว่าอย่างภูมิใจ ซีวอนนั่งมองเอานิ้วขึ้นมากัดเล่นพลางเหลือบตามองเป็นระยะ ก่อนจะลุกจากโซฟา “อ้าวเฮ๊ย จะไปไหน?”
“จะไปเอาขี้เถ้ามายัดปากลูกมึงน่ะ กลัวโตมาแล้วจะเพี้ยนเหมือนมึง” ฮันคยองถึงกับเบ้ปาก
“ใจร้ายกับหลานมึงได้ลงคอนะ”
“กูต้องใจร้ายเพราะสงสารหลานต่างหากไอ้นี่ มึงสอนการบ้านลูกมึงอย่างนี้เหรอเนี่ยไอ้ฮัน” ซีวอนว่าทำหน้าหน่ายใจ ฮันคยองจิ๊ปาก
“บ้าสิ่ สอนอะไรแบบนี้ล่ะ กูก็ล้อเล่นให้มึงขำยามเย็นหรอก” ฮันคยองว่า “แต่มึงอย่าลืมนะ แจวอนอยู่อนุบาล เขายังคิดได้ไม่เหมือนมึง ฟายเยอร์~” ซีวอนคว้าหมอนปาใส่ไม่ยั้งแรง ฮันคยองก็ใช่ว่าจะยอม เอาคืนบ้าง
“มึงไม่พาแจอินมาด้วยล่ะ?”
“ไม่ได้ว่ะ ฉันไม่ว่างช่วยฮยอกแจก็เลยต้องฝากอาม่าเลี้ยง” ฮันคยองว่าหลังจากสงครามหมอนจบลง “พูดแล้วก็คิดถึง” ซีวอนยิ้มขำเมื่อเห็นเพื่อนนั่งเคลียร์งานยิกๆ ปากก็บ่นคิดถึงลูก
“ป๊า~” เสียงซองอึนดังขึ้นให้ซีวอนต้องหันไปมองแล้วอุ้มขึ้นมานั่งตักเพราะเจ้าตัววิ่งโถมเข้ามากอด
“ครับลูก ว่าไง”
“ซองอึนอยากเล่นน้ำ ป๊าพาไปน้า~” ส่งเสียงอ้อนเพราะกลัวซีวอนจะไม่พาไปและกลัวว่าคยูฮยอนจะดุถ้าเห็นว่าออกไปเล่นน้ำมาตัวเปียกแฉะ
“อีกแปบนึงนะลูก รอคุณแม่ก่อน เราจะได้ออกไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินกัน โอเคมั้ยครับ”
“เล่นน้ำด้วยนะคับ”
“โอเค!” ซองอึนยิ้มตาหยีและนั่งกอดซีวอนเป็นลูกลิงอยู่อย่างนั้นไม่ยอมลงจากตักทำให้ ร่างสูงต้องคอยประคองเอาไว้ไม่ให้หงายหลังตกลงไปข้างล่าง
“ป๊า~”
“ครับ”
“ป๊ายิ้มหน่อย” ซีวอนยิ้มตามคำสั่งกลายๆ ของลูกชายตัวป่วน นิ้วเล็กจิ้มเข้าที่ลักยิ้มแล้วหัวเราะคิกคัก ฮันคยองเหลือบตามองก็ลอบยิ้มขำ ใครจะคิดว่าเชว ซีวอนจะมีมุมเลี้ยงลูกน่ารักขนาดนี้ “ซองอึนอยากได้แบบนี้”
“หนูก็มีแล้วนี่ไงครับ”
“อยากได้สองข้างแบบนี้”
“แบ่งให้น้องข้างนึงสิ่ครับ”
“ก็ได้~” เจ้าตัวว่าแล้วกอดคอซีวอนไม่ปล่อย ร่างสูงหัวเราะและจุ๊บปากซองอึนเบาๆ โอบกอดเจ้าตัวเล็กแล้วโยกตัวน้อยๆ เขารักซองอึนมาก มากกว่าที่หลายคนอาจจะคาดถึงว่าทำไมเลี้ยงลูกที่เป็นเด็กผู้ชายได้เหมือน เด็กผู้หญิงแบบนี้เพราะเพื่อนๆ ของเขาที่ต่างประเทศไม่มีใครเลี้ยงแบบเขาสักคน กลัวลูกจะเบี่ยงเบนบ้างล่ะ ใช้เหตุผลต่างๆ นาๆ แต่สำหรับเขาไม่ใช่เพียงเพราะเป็นลูกเท่านั้น แต่ซองอึนเหมือนคยูฮยอนเกือบจะก็อปปี้กันมาทั้งหน้าตาที่น่ารักและนิสัยขี้ อ้อน ตอนนี้ซองอึนยังเด็ก โตขึ้นมาอีกหน่อยเจ้าตัวก็คงไม่ยอมให้ทำแบบนี้แล้วเพราะคุณเชวก็เลี้ยงเขามา แบบนี้ พอขึ้นชั้นประถมก็ไม่มีจูจุ๊บปากแบบเด็กๆ อีกจนกระทั่งโต
คยูฮยอนเดินออกมาเห็นสองพ่อลูกนั่งคุยนั่งกอดกันอยู่บนโซฟาก็ระบายยิ้มบาง จุดอ่อนของซีวอน...ที่เขาพยายามเติมเต็มให้มันแข็งแรงมาหลายปี...วันนี้มัน แข็งแรงขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่านัก...ร่างสูงหันมาเห็นคยูฮยอนยืนมองยิ้มๆ ก็ส่งยิ้มตอบกลับ ร่างบางขยับยิ้มมากขึ้นอีกนิดเมื่อเห็นแบบนั้น เรียวขายาวก้าวเดินจนมาหยุดที่โซฟา
“อ้อนอะไรปาป๊าล่ะลูก”
“ซองอึนอยากเล่นน้ำคับคุณแม่” คยูฮยอนยิ้มขำ พยักหน้าตามใจ เท่านั้นซองอึนก็กระโดดกอดร่างบางจนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
“เล่นได้ แต่ถ้าแม่บอกให้เลิกก็ต้องเลิก โอเคมั้ยครับ”
“โอเคคับ” เจ้าตัวเล็กรีบรับปากแล้วดึงให้ซีวอนลุกจากโซฟาออกจากบ้านไปทันที เมื่อลับสายตาไปแล้วคยูฮยอนจึงทิ้งตัวลงนั่งที่ซีวอนนั่งเมื่อครู่ “เย็นนี้ฮันจะทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าครับ” ฮันคยองเงยหน้ามองคนถามแล้วส่ายหน้า
“ไม่ดีกว่าครับ คยูอยากทานอะไรก็ทำเลยครับ ผมทานได้หมด” คยูฮยอนส่งยิ้มให้ ฮันคยองก็ยิ้มตอบอย่างปกติ ฮยอกแจที่พาลูกสาวไปทัวร์ตลาดก็หิ้วถุงเข้ามาเยอะแยะไปหมดจนร่างบางต้องลุก ไปช่วยขนเข้ามาในบ้าน
“คยูฮยอน เมื่อกี้ฮยอกไปซื้อขนมนี่มาด้วย” ฮยอกแจรีบวางถุงทั้งหมดลงบนโต๊ะแล้วหยิบถุงขนมของโปรดออกมาแกะโดยเร็ว ร่างบางรีบเดินไปหยิบจานมาใส่อย่างรวดเร็วไม่ต่างกัน “ได้หมูปิ้งมาด้วย ตอนท้องแจอินนะ ฮยอกทานแต่หมูปิ้งจนโดนคุณหมอดุแน่ะ” คยูฮยอนหัวเราะเบาๆ
“แต่ฮยอกแจก็ไม่อ้วนเลยนะ แต่ดูผมสิ่ ทานอะไรหน่อยก็ย้วยไปหมด”
“ใครว่าล่ะคยู พุงยังไม่ยุบเท่าไรเลยเนี่ย” ฮยอกแจว่าแล้วตีพุงเบาๆ ให้รู้ว่ามันยังเหลืออยู่ ร่างบางหัวเราะคิกแล้วรีบช่วยกันยกจานออกไปนั่งข้างนอก
ฮยอกแจเรียกสองสาวที่กำลังนั่งต่อเลโก้ที่ฮันคยองเอามาตั้งไว้ให้มากินหมู ปิ้งและขนมที่ซื้อมาจากตลาด แจวอนรีบจูงมือน้องสาวอย่างโซอึนมาร่วมวงทันทีไม่รอช้า คยูฮยอนถือแก้วน้ำมาวางลงบนโต๊ะก่อนจะอุ้มโซอึนมานั่งตัก
“ไม่ทานอันนี้เหรอคะลูก”
“โซอึนเก็บไว้ให้พี่ซองอึน...” ได้ยินอย่างนั้นคยูฮยอนก็ยิ้ม
“ไม่ต้องเก็บหรอกลูก แม่แบ่งเอาไว้แล้ว อันนี้ทานกับพี่แจวอนให้หมดนะคะ”
ฮยอกแจกับคยูฮยอนนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย ปล่อยให้เด็กๆ นั่งกินขนมกันสองคน จนกระทั่งซีวอนกับซองอึนเดินตัวแฉะเข้ามาในบ้านก็รีบให้ไปอาบน้ำจะได้มานั่ง กินขนมด้วยกัน ทั้งสองเหมือนจะรีบร้อนพากันวิ่งตึงตังขึ้นไปพร้อมเสียงหัวเราะสนุกสนานของ ซองอึน
สองครอบครัวนั่งดูทีวีด้วยกัน นานแล้วที่ไม่ได้มาจอยกันแบบนี้เพราะภาระมากมายในชีวิต เสียงรถดังขึ้นหน้าบ้าน คยูฮยอนจึงลุกออกไปดู ไม่นานนักก็เดินกลับเข้ามาถุงขนมมากมายและคนมาเยี่ยมเยือนที่เดินตามหลัง ร่างบางเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“สวัสดีครับทุกคน”
“สวัสดีครับคุณแจบอม เชิญๆๆ” ฮันคยอง เจ้าของบ้านต้องรีบเอ่ยทักทายเพื่อนของคยูฮยอนทันที
ไม่นานนัก วงสนทนาหน้าทีวีก็กลายเป็นวงไพ่ย่อมๆ ภายในบ้าน คยูฮยอนที่ไม่ชอบเล่นก็นั่งมองอยู่ข้างๆ เหลือบมองเด็กๆ เป็นระยะเผื่อว่าง่วงจะได้พากันไปนอน
“วันนี้กินเหล้าไม่ได้เพราะลูกอยู่ ไม่เป็นไร ไวน์ก็ยังดี” ฮันคยองเอ่ยขึ้นระหว่างนั่งลุ้นไพ่จนตัวโก่ง ซีวอนถึงกับส่ายหน้า มันก็แอลกอฮอร์เหมือนกันล่ะวะ
“ไม่กินก็ดีแล้วไง เมาทีไรมึงก็ชวนกูเล่นแต่บิงโกๆ ปัญญาอ่อน” ซีวอนว่า ฮันคยองค้อนตาขวาง
“โถ่ ว่ากุปัญญาอ่อน เวลามึงเมามึงเล่นไร?”
“เล่นมอญซ่อนผ้า 55555555555”
“ถุย ไอ้ฟาย! โตขนาดนี้แล้วยังเล่นเป็นเด็กๆ” ฮยอกแจกับแจบอมนั่งหัวเราะชอบใจระบทสนทนาของเพื่องซี้
“ไม่ใช่เด็กๆ นะเว้ย เล่นแบบผู้ใหญ่ไอ้น้อง!” ซีวอนว่าแล้วยักคิ้วไปให้ “มอญซ่อนผ้าของฉันก็คือ ซ่อนผ้าขนหนู ซ่อนชุดซีทรี”
“ซีทรู!!!”
“ก็แถมให้อีกชุดนึง” ซีวอนบอกพร้อมชูให้อีกหนึ่งนิ้ว ฮยอกแจส่ายหน้าระอา
“ไปเอาชุดซีทรูที่ไหนมาซ่อน เชว ซีวอน!” คยูฮยอนถามเสียงแข็ง ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย หันมองคนถามที่จ้องไม่วางตา
“ก็ของที่รักไง”
“ว๊ายๆๆๆๆ” แจบอมร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินแบบนั้น คยูฮยอนเบิกตากว้าง
“ไม่นะ บ้ารึไง ฉันไม่มีนะ!” คยูฮยอนแก้ตัวพัลวัน ทั้งสี่คนหัวเราะครืนกับคำปฏิเสธหน้าดำหน้าแดงของคยูฮยอน
บทสนทนาเงียบลงเมื่อทุกคนกำลังลุ้นไพ่อีกครั้ง ซีวอนค่อยๆ ขยับไพ่ใบบนให้เห็นตัวเลขใบล่างอย่างลุ้นๆ ฮันคยองหันหลังให้ลุ้นจนตัวโก่ง
“เก้ามาแล้วๆๆ” เสียงทุ้มพึมพำจนคนที่เหลือหัวใจเต้นรัว “ลุ้นขอบๆ ขอบออกแล้ว!” ร่างสูงว่าแล้วเบิกตาขึ้น “ขอบออกแล้ว!” ซีวอนว่าเสียงดังขึ้น คนที่นั่งล้อมวงอยู่นั่งเกร็งไปตามๆ กัน
“ขอบอะไรเหรอซีวอน!” ฮยอกแจถามขึ้น
“ขอบกางเกงในไอ้ฮัน!”
“เฮ๊ย!” ฮยอกแจเอามือฟาดก้นฮันคยองจนฮันคยองต้องหันกลับมายิ้มเผล่ “นั่งให้มันดีๆ หน่อยสิ่ฮัน! ฮยอกเห็นขอบกางเกงในฮันแล้วฮยอกไม่มีสมาธิจะลุ้นไพ่เลย”
“เล่นไพ่ใครเขาดูขอบกางเกงใน ดูไพ่ตัวเองสิ่ครับ” ฮยอกแจย่นปากใส่
“หยุด!!” เสียงแจบอมดังขึ้นทำให้ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหว “หยุดอยู่กับที่!” แจบอมว่าวางไพ่ลงอย่างชอบใจ “ป็อกเก้าสองเด้ง!”
“โหยยยยย/โหยยยยย~” เสียงสองหนุ่มโหยหวนเมื่อถูกกินอีกรอบ ฮยอกแจเองก็เสีย หันไปคว้าเงินในกระเป๋าฮันคยองออกมาวาง ร่างโปร่งเบิกตาขึ้นเมื่อเขย่าแล้วไม่เหลือเงินสดเพราะถูกฮยอกแจริบไปหมด แจบอมไม่ได้สนใจ หันไปจัดการไพ่อีกครั้ง ทั้งสามคนรีบหยิบพ่ขึ้นอีกครั้งเมื่อแจบอมจัดการแจกไพ่เรียบร้อย
“เฮ๊ย! หยุดๆๆๆ” ซีวอนว่า ทุกคนเบิกตาขึ้น
“เอ๊ยๆๆ”
“ป๊อกเว้ยๆๆ” ซีวอนว่าพร้อมเสียงหัวเราะชอบใจ
“ป็อกเก้าเลยเหรอ!” ฮันคยองว่า
“ป็อกสิบ!” ว่าจบก็วางไพ่ลงฉับ
“โห้ย!!!!” สามเสียงประสานกันอย่างระเหี่ยใจ
“บ้ารึเมาเนี่ยซีวอน มากสุดแค่เก้า ไอ้สิบแต้มเขาเรียกบอด!” ฮยอกแจว่าหน้ายู่ คยูฮยอนนั่งกลั้นขำจนตัวสั่น ซีวอนที่เหมือนจะเมาจริงทำหน้าเหรอหรา
เสียงเฮฮาวงไพ่ยังคงดังขึ้น คยูฮยอนจึงเลี่ยงลุกออกมาจากวงพาเด็กๆ ไปนอนก่อนแล้วถึงได้ลงมาทำของว่างให้สี่คนที่นั่งล้อมวงไพ่ได้กินระหว่าง ลุ้นไพ่ ฮันคยองวางไพ่ลงเมื่อหมดลุ้นต่างจากฮยอกแจ แจบอม และซีวอนที่ยังนั่งตัวโก่ง
“ถ้าเลือกได้ใน 4 อาชีพ คุณอยากมีแฟนอาชีพอะไรมากที่สุด” ฮันคยองยกคำถามขึ้นระหว่างรอลุ้นไพ่ “ครู หมอ กวี นักวิทยาศาสตร์”
“ครูครับ” แจบอมตอบเป็นคนแรก ฮันคยองจึงหันมาทางซีวอน
“หมอเว้ย”
“จริงป๊ะ! แต่เขาบอกว่านักวิทยาศาสตร์เนี่ยดีสุดนะเว้ย” ทั้งสองทำหน้างง ฮันคยองจึงเฉลย “คิดดูดิ่ ครูนี่ก็มีแต่สอน หมอนี่ก็มีตรวจ กวีนี่ก็มีแต่เขียนหนังสือ นักวิทยาศาสตร์ดีสุด!”
“อื้อ”
“พอบอกรักปุ๊บก็ทดลองปั๊บเลยครับ” ฮันคยองว่าจบก็หันไปส่งตาหวานให้ฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮยอกแจตีต้นแขนคนพูดหน้าแดง นั่งบิดเสียจนซีวอนส่ายหน้าหน่าย
“เอ่อ แล้วทำไมมึงถึงเลือกไก่เป็นเมียล่ะ?” ซีวอนว่า ฮยอกแจเบิกตาขึ้นเมื่อโดนพาดพิง
“เอาไว้จิกหัวมึงมั้งไอ้นี่!” ฮันคยองมองค้อนไปหนึ่งทีแล้วหันไปยิ้มเยิ้มใส่ฮยอกแจ แจบอมกับซีวอนมองหน้ากันเล็กน้อยแล้ววางไพ่ลง
....................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
