Love Story เรื่องรักๆของนายหนุ่มฮอต

Fang Talk

มาอยู่กับฟางอีกแล้วนะคะ ตอนนี้พวกเราเพิ่งเรียนเสร็จค่ะ แล้วพี่..เอ่อพี่ป๊อป เอ๊ะ! ทำไมเวลานึกถึงพี่ป๊อปแล้วรู้สึกแปลกๆนะ ฉันเป็นอะไรเนี่ย ฟางเป็นอาร้ายยยยยยยยยยยยยยยย เอาเป็นว่าชั่งเหอะคือว่าพี่ป๊อปชวนไปห้างน่ะสิ เห็นบอกว่ายัยแก้วบอกว่าพี่ป๊อปสัญญาว่าจะซื้อมิกกี้เม้าส์เซ็ทใหญ่ให้ถ้ายอมตื่น ยัยแก้วนี่ยอมทุกอย่างเพื่อมิกกี้จริงๆ แล้วตอนนี้พวกเราหกคนก็นัดกันว่าเจอกันที่ชาบูชิ เพราะ พี่ๆผู้ชายจะเลี้ยงค่ะ เย้ๆ ฮ่าๆ แล้วฟางกับพี่ป๊อปกำลังไปที่ห้างค้า ไม่ต้องงงนะ เพราะว่าฟางไปกับพี่ป๊อป ว้า เขินจัง >< ส่วนแก้วก็ไปกับพี่โมะ ส่วนยัยเฟย์ก็ไปกับคนพิเศษของมันก็พี่เขื่อนนั่นแหละค่ะ ^ ^ ฟางว่าฟางพูดมากไปแล้วแหละ ไปดีกว่า (ไปไหนคะ?:earnny) (ถึงแล้วก็ต้องไปสิจ้ะ จะนั่งอยู่ไหนรถทำไมกัน:ฟาง) (เค้าไม่รู้ เค้าขอโทษ:earnny)

@ชาบูชิ

"อ้าว มากันหมดแล้วหรอ" พี่ป๊อปถาม เมื่อเราเข้าไปในชาบูชิ

"ก็ใช่น่ะสิ พี่ป๊อปกับยัยฟางทำอะไรอยู่น้าน นาน" ยัยแก้วพูด แต่ว่าทำอะไรอ่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลยน้า

"เปล่าซะหน่อย" พี่ป๊อปตอบกลับไป

"ใช่ๆ" ฉันตอบ

"จริงนะ" ยัยแก้วถามต่อ

"จริง" ฉันกับพี่ป๊อปพูดแล้วนั่งลง เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆพวกเราก็ทานเสร็จ

"พี่ป๊อป พาแก้วไปซื้อมิกกี้เดี๋ยวนี้เลยน้า" ยัยแก้วพูดกับพี่ป๊อปพร้อมทำตาปริปๆ 

"รอแปปสิคร้าบ แก้วใจ"

"โธ่ เฮียป๊อปอ่า ก็ได้" แก้วตอบแล้วทำหน้าเหมือนงอนๆ

Tomo Talk

สวัสดีคร้าบ โทโมะนะ จำได้ใช่มั้ยไม่ได้เจอกันน้าน นาน ฮ่าๆๆ ทุกคนเห็นเหมือนผมมั้ยตอนที่แก้วอ้อนไอ้ป๊อปกับตอนทำหน้างอนๆ น่ารักเป็นบ้า ผมคิดแล้วก็รู้สึกอยากยิ้มอยากบอกไม่ถูกแหะ คนอื่นต้องหาว่าผมเป็นบ้าแน่ๆ อยู่ๆก็ยิ้มเนี่ย เฮ้อ แต่ทำไงได้ผมชอบเธอหนิ ไม่ว่าจะทำอะไรผมก็ยิ้มได้เสมอแหละ จริงมั้ย ^ ^ (ชอบก็ไม่บอกเค้าซักทีเน้อ:earnny) (ก็เธอไม่แต่งซักทีเนี่ย รอนานแล้วนะ:โทโมะ) (รอก่อนๆๆๆๆ:earnny)

"ไอ้โมะ ไอ้โมะ" 

"พี่โมะ" 

"พี่โทโมะคะ" เสียงแก้วนี่หน่า

"ครับ" ผมตอบเสียงหวาน

"แหม ทียัยแก้วเรียกนะตอบไวเชียว" ยัยฟางพูดแซว

"ใช่ๆแถมยังทำเสียงหวานอีกตั้งหาก" ตามด้วยยัยเฟย์

"นั่นดิ ทีพวกเราสี่คนพูดนะไม่หันมัวแต่อมยิ้มอะไรอยู่นั่นแหละ" ไอ้เขื่อนอีก

"หรือว่าแก/พี่ชอบแก้ว" ทั้งสี่คนพูด เฮ้ย รู้ได้ไงวะ

"บ้าหรอ ไม่ใช่หรอก ใช่มั้ยคะพี่โมะ" แก้วรีบปฏิเสธแล้วหันมาถามผม โธ่ อยากบอกจังว่าชอบมาแค่ไหนอ่ะ 

"คะ ครับ" ผมพยายามตอบไป

"เห็นมั้ย ไม่มีอะไรซักหน่อยคิดไปเอง" แก้วบอกกับพวกนั้น

"เออจบๆๆ จะเอาเปล่ามิกกี้อ่ะ" ไอ้ป๊อปบอกแก้ว

"เอาดิๆ ป่ะๆๆ" แก้วบอกแล้วไปเกาะแขนไอ้ป๊อป 

แล้วพวกเราสี่คน เอ่อ ไอ้ป๊อปยัยฟางแก้วแล้วก็โมะเองแหละ ส่วนไอ้เขื่อนกับเฟย์ไปสวีตกันอยู่ผมก็เพิ่งรู้เมื่อกี้แหละว่าสองคนนี้มันดูๆกันอยู่ อิจฉาโว้ยยยยย โอเคจบนะตอนนี้เราอยู่ร้านขายตุ๊กตาครับ ไปถึงแก้วก็ลากไอ้ป๊อปไปเลยสงสัยจะชอบมากน่าดู เพราะผมรู้สึกได้ว่าแก้วดูมีความสุขมากที่ได้อยู่กับมิกกี้เมาส์น่ะ 

-30 นาทีต่อมา-

"ได้แล้วใช่มั้ย"

"ได้แล้วค้า"

"โอเคไปจ่ายตังค์กัน"

"ค่ะ" 

ตอนนี้เราก็ออกมาอยู่ข้างนอกหลังจากที่เลือกกันมานาน ส่วนไอ้เขื่อนกับเฟย์กลับกันไปแล้วละ

"ไอ้โมะ ไปส่งแก้วดีๆนะ ฉันไปส่งฟางก่อน บายเจอกันเพื่อน" ไอ้ป๊อปบอกผมแล้วออกไปกับฟาง

"ป่ะแก้วกลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่ถือให้" ผมบอกแล้วยื่นมือไปรับของจากแก้ว

"อ๋อค่ะ ขอบคุณนะคะ ^ ^" ยิ้มอีกแล้วพี่จะละลายแล้วรู้มั้ยแก้ว

ตอนนี้ผมขับรถมาจนถึงบ้านแก้วแล้วละครับ แต่ยังเข้าไม่ได้เพราะ แก้วหลับครับ ปลุกไปหลายรอบแล้วด้วยไม่ยอมตื่นเลย ทำไงดีบ้านก็ปิดอยู่ อ๋อจริงด้วยกุญแจๆๆ ต้องอยู่ในกระเป๋าแน่ๆ ว่าแล้วผมก็หาดู เย้ เจอแล้ว พาเปิดประตูบ้านเสร็จผมก็อุ้มแก้วเข้าไปในบ้าน เอ่อ ห้องแก้วอยู่ไหนนะ เจอแล้วๆ หน้าห้องเขียนว่า 'Kaew's Room' เลยหาไม่ยากเท่าไหร่ โอ้โห้ นี่ห้องนอนหรือห้องเก็บมิกกี้เมาส์กันนะเต็มไปหมด ต้องยอมรับเลยจริงๆว่าแก้วชอบกกี้เมาส์มากจริงๆ

"ฝันดีนะครับ" ผมบอกแก้วหลังจากวางแก้วลงบนเตียงแล้วห่มผ้าให้เธอ ผมว่าผมกลับบ้านก่อนดีกว่านะคร้าบ

"อ้าว ไอ้ป๊อปมาแล้วหรอ" ผมถามเมื่อเห็นไอ้ป๊อปเดินเข้ามาในบ้าน

"เออ แล้วแกไปทำอะไรข้างบนวะ"

"แก้วหลับปลุกไม่ตื่นนะเลยอุ้มไปส่งที่ห้อง"

"เออ ขอบใจนะ ว่าแต่แกทำอะไรน้องฉันรึเปล่า" ไอ้ป๊อปมองผมอย่างจับผิด

"เปล่าๆ"

"เออ แต่ถ้าแกชอบมันอ่ะก็บอกไปเลยนะเว้ย แล้วก็อย่าทำน้องฉันเสียใจด้วย ไม่งั้นมึงอ่ะ..." ไอ้ป๊อปหยุดไว้แค่นั้นแล้วทำหน้าโหดใส่ เฮ้ย แต่ว่ามันรู้ได้ไงนะ

"มึงรู้" ผมถามอยากกล้าๆกลัวๆ

"เออ นานละ"

"มึงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยวะ"

"ใช่ แต่ก้ตามที่บอกแหละ" ไอ้ป๊อปพูดแล้วทำหน้าโหด

"คร้าบคุณเพื่อน งั้นไปแหละฝันดีเว้ย" ผมบอกแล้วหันกลับหลังไปเพื่อกลับบ้าน

"มึงจริงจังกับน้องกูเปล่า" ไอ้ป๊อปถามก่อนที่ผมจะก้าวออกจากบ้าน

"จริงจังดิเว้ย คนนี้จริงจังมากรักจริงเว้ย" ผมตอบด้วยน้ำเสียงหนักนั่นเพื่อที่จะยืนยันว่าผมรักน้องมันจริงๆ

"เออ งั้นก็ดีมีโอกาสก็รีบบอกเลยนะเว้ย บายกลับบ้านได้แหละ"

"เออ ขอบใจนะ ไปละ" ผมตอบแล้วกลับบ้านไป รู้สึกดีจัง อย่างน้อยก็ไม่โดนพี่ชายขัดเหมือนในละครหรือนิยาย เย้ๆๆ ดีใจจัง

__________________________________________________________

เม้นให้หน่อยสิ