เพราะนายคือทุกอย่างสำหรับฉัน
เขียนโดย 
กุหลาบราตรี
วันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.20 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 16.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้า หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง (เฮ้ย ไม่เกี่ยวกัน) อะแฮ่ม! จะขอกล่าวถึงคู่รักคู่หนึ่งเมื่อนานมา คือเจมส์ จิรายุและ พันช์ วรกาญจน์
"พั้นช์ พั้นช์"
"มีอะไร" เสียงเพื่อนของฉันชื่อวาวา
"เจมส์เล่นบอลที่สนามไปดูกันเถอะ"
คิดเหรอว่าฉันจะไปดูคนขี้เก๊กอย่างนั้นไม่มีทางหรอกย่ะ ฉันก็เลยเดินกลับบ้านเลย (คนเดียว) แถวนี้ก็ไม่มีใครสักคน แล้วทำไมฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียวด้วยเนี่ย
"อ้าว...โดนเพื่อนทิ้งเหรอ" นั่นไงฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย
"ฉันคิดว่านายเล่นบอลอยู่ซะอีก"
"ทำไมจะไปดูเหรอ"
"ฉันไม่ไปดูให้เสียลูกตาหรอกย่ะ"
ฉันไม่อยากเถียงก็เลยเดินหนีมาทันที แต่อีตาเจมส์ก็ยังเดินตามมากวนประสาทฉันอีก ฉันล่ะเซ็งจริงๆ ตลอดทางฉันกับเจมส์พูดแขวะกันมาตลอดทาง
"พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้วอ่ะ อยากกินช็อคโกแลต"
"แล้วมาบอกฉันทำไมยะ"
เจมส์ไม่ตอบอะไร ลืมบอกไปว่าบ้านของนายนี่อยู่ข้างบ้านฉันเองเป็นบ้านที่ไม่มีรั้วกั้นเพราะพ่อแม่สนิทกัน เรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีล่ะเนี่ย
เช้าวันวาเลนไทน์....
ทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีใครมาจีบเป็นเดือนแล้วแหละไม่รู้เป็นเพราะอะไร ฉันก็หน้าตาดีนะ เฮ้อ! ชีวิตหนอชีวิต
"นี่ พั้นช์ เจมส์ให้ดอกไม้ยัยส้มด้วยอ่ะ"
"ฉันมีตาย่ะ" เมื่อวานยังบอกให้ฉันทำช็อกโกแลตให้อยู่เลย ดีนะที่ฉันไม่ได้ทำ
ตอนเย็นของวันนี้...ฉันกำลังเดินกลับบ้าน...
"อ้าว...รอด้วยสิ"
"ฉันคิดว่านายจะกลับพร้อมยัยส้มซะอีก"
"หึงฉันหรือไง"
"ทำไมฉันต้องหึงนายด้วย"
"ไม่ต้องหึงหรอกเขาคิดกับฉันแค่เพื่อน...เรื่องดอกไม้ก็มีคนฝากฉันไปให้" ฉันฟังด้วยความเบื่อหน่ายแล้วเเดินหนีอย่างรำคาญสุดๆ
"นายจะตามฉันมาทำไม" ฉันพูดจบเจมส์ก็ยื่นดอกไม้ให้ฉัน
"เราเลิกทะเลาะกันได้มั๊ย" เจมส์พูดอย่างมั่นใจ ....ส่วนฉัน....
อึ้งงงงงงงงงงง!!!!
"เป็นแฟนกันนะ"
ช็อคคคคค!!!!
"เป็นแฟนกับฉันนะ"
"เอ่อ...."
!!โปรดติดตามตอนต่อไป!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
