ปมอดีตก่อรัก

 

 

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้วิ่งตามรถเข็นคนไข้ก่อนบุรุษพยาบาลจะส่งตัวฟางเข้าไปในห้อง

ผ่าตัดเพื่อจัดการผ่าลูกกระสุนออกจากตัวฟาง

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้ทรุดนั่งลงตรงม้านั่งหน้าห้องผ่าตัด แก้วและโทโมะที่ปลีกตัวมาจาก

โรงพักก็รีบมาหาป๊อปปี้ทันที

 

“อาการฟางเป็นยังไงบ้างคะคุณป๊อปปี้”แก้วเดินมาถามป๊อปปี้

 

“ฟางเลือดออกเยอะมากเลย จองเบก็ยังไม่ออกมาด้วยสิ”ป๊อปปี้กังวล

 

“คุณป๊อปทำใจดีๆนะครับ ตอนนี้ฟางก็ถึงมือหมอแล้ว น้องผมน่ะเข้มแข็งจะตาย แค่นี้ฟางต้องผ่าน

มันไปได้”โทโมะพูดให้กำลังใจป๊อปปี้

 

 

 

 

“ที่นี่ที่ไหนกัน ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ นายอยู่ไหนน่ะ”ฟางลืมตาตื่นมาอยู่ในที่ที่ขาวโพลนไปหมด ก็รีบ

ตะโกนเรียกชื่อป๊อปปี้จนทั่ว

 

“ใคร ใครมาเรียกชื่อป๊อปปี้แถวนี้”เสียงๆหนึ่งดังมาจากด้านหลังพอฟางหันไปก็ต้องตกใจ

 

 

“พะ พี่โรส ใช่มั้ยคะ”ฟางชี้ไปทางผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเธอที่มีใบหน้าเหมือนกับเธอมาก จะผิดก็กับ

ท่าทางที่นิ่งสงบต่างากเธอที่เหมือนเด็กๆ

 

“ใช่ ชั้นชื่อโรส อย่าบอกนะว่าเธอคือฝาแฝดของชั้นน่ะ”โรสถามอย่างไม่ค่อยเชื่อ

 

“ค่ะ ฟาง ฝาแฝดของพี่โรส”ฟางดีใจจนร้องไห้ สองพี่น้องฝาแฝดกอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจ

 

“ทำไมฟางมาอยู่ที่นี่ ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของฟางนะ”โรสพูด

 

“ฟางไปช่วยป๊อปปี้มาจากบ้านแครอล แล้วฟางก็ถูกยิง พอลืมตามาฟางก็อยู่ที่นี่แล้วค่ะ”ฟางบอกโรส

 

“หรอ ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า”โรสถามถึงอาการป๊อปปี้ใหญ่

 

“ป๊อปปี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่โรสอยู่ที่นี่คนเดียวคงคิดถึงป๊อปปี้มากสินะคะ”ฟางถาม

 

“คิดถึงสิ คิดถึงมากเลยด้วย วันที่พี่จากป๊อปปี้ไปเป็นวันที่ครบรอบแต่งงานของเรา พี่รอป๊อปที่ร้าน

อาหารร้านที่ป๊อปเคยพาพี่ไป แต่แล้วป๊อปก็ไม่มา จนมีโทรศัพท์บอกพี่ว่าให้กลับบ้าน จากนั้นรถก็

ชนพี่ พี่ยังไม่ได้บอกป๊อปปี้เลยว่าพี่หายโกรธแล้ว ฮือออ พี่คิดถึงเค้า”โรสร้องไห้ออกมาจนฟางต้อง

ปลอบโรสใหญ่เลย

 

 

“ฟางสงสารพี่จังที่ต้องมาพลัดพรากจากคนที่รักแบบนี้”ฟางเศร้าใจทันที

 

“แต่ฟางก็แต่งงานกับป๊อปปี้แล้วนิ”โรสบอก

 

“มันก็แค่ในนามเท่านั้นน่ะคะ ใจจริงป๊อปปี้เค้ายังมีพี่โรสอยู่นะ”ฟางบอก

 

“งั้นมาดูนี่สิ”โรสพาฟางมาที่โรงพยาบาล ก็พบป๊อปปี้นั่งเฝ้าฟางอยู่กับแก้วและโทโมะ

 

 

 

“ทุกคนนน”ฟางวิ่งไปหาทุกคนแต่ต้องชะงักเมื่อตัวเองจับทะลุผ่านตัวป๊อปปี้ไป

 

“เราเป็นแค่วิญญาณ ทุกคนไม่มีทางเห็นเราหรอกฟาง”โรสบอก

 

“จองเบ ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้วิ่งไปถามอาการฟางทันทีที่จองเบออกมาจากห้องผ่าตัดทันที

 

“ตอนนี้ฟางพ้นขีดอันตรายแล้วนะ เดี๋ยวผมจะย้ายฟางไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยพิเศษนะครับ”จองเบ

บอกป๊อปปี้ก่อนจะเดินไป ซักพักบุรุษพยาบาลก็เข็นฟางมาไว้ที่ห้องพัก ป๊อปปี้รีบไปดูอาการฟาง

ทันที

 

“ฟางตื่นมาเถอะนะ อย่าทรมานป๊อปอย่างนี้เลย ฟื้นมาเถอะนะ”ป๊อปปี้จับมือฟางแล้วพูดอย่างเศร้า

ใจ

 

 

“ถ้าแค่ในนาม ป๊อปปี้คงไม่เสียใจแบบนี้ โรสว่าตอนนี้ ทั้งหัวใจของป๊อปปี้มีแต่ฟางนะ”โรสพูดหลัง

จากพาฟางกลับมาที่เดิม

 

“แต่พี่โรส”ฟางพยายามเถียง

 

“ตอนนี้โรสคือความทรงจำของป๊อปปี้ แต่ฟางคือปัจจุบัน และอนาคตของป๊อปปี้ กลับไปเถอะนะ

กลับไปดูแลคนที่โรสรักมากๆคนนึง โรสรักฟางนะ แม้เราจะเป็นพี่น้องที่ไม่เคยเจอหน้ากันเลยตลอด

ชีวิตโรส แต่โรสก็ดีใจนะที่อย่างน้อยโรสก็ได้เจอน้องสาวฝาแฝดของตัวเอง ดูแลกันให้ดีๆนะคนที่

โรสรักทั้งคู่”โรสพูดจบก็กอดฟางแน่น

 

 

“พี่โรสส ฮืออ”ฟางร้องไห้

 

“พี่เถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”โรสบอกก่อนจะจับมือฟาง แล้วทุกอย่างก็ขาวโพลนอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“พี่โรสส”ฟางตื่นมากลางดึกของอีกวันหนึ่ง ฟางมองไปรอบๆก็พบว่าเธอกลับมาแล้ว ก่อนจะหันไป

เห็นป๊อปปี้หลับอยู่ที่โซฟา โถ นายคงจะเพลียสินะป๊อปปี้

 

“ฟางง”ป๊อปปี้ละเมอเรียกชื่อฟาง ทำเอาฟางหลับตาลงแทบไม่ทัน คนบ้า ตะโกนมาได้นะ

 

“โธ่ เอ้ย เมื่อกี้ชั้นฝันสินะ ชั้นคิดว่าเธอตื่นแล้วซะอีก ฮะๆ”ป๊อปปี้หันไปพูดกับฟางที่หลับอยู่ คนบ้า

คิดถูกแล้วย่ะ ตื่นแล้วววว

 

“หลับไปนานแบบนี้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ฟางตื่นมาเถอะนะ2วันแล้ว เปลืองน้ำเกลือโรงพยาบาลกันพอดี

เนี่ยเธอเองก็อ้วนออกๆเพราะน้ำเกลือนะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดพลางเอามือลูบหัวฟาง หนอยย กำลังจะซึ้ง

พูดอะไรของนายยะ เชอะ ทีตอนนั้นล่ะมาบอกรัก ทีตอนนี้ล่ะว่าเราอ้วน อย่างงี้ต้องแกล้งให้เข็ด

 

“แก้วเอาเสื้อผ้ามาให้ค่ะ คุณป๊อปไปจัดการตัวเองก่อนเลย เดี๋ยวแก้วดูฟางเอง”แก้วบอกก่อนจะยื่น

เสื้อผ้าให้กับป๊อปปี้แล้วเข้าห้องน้ำไป

 

“หลับไปนานแบบนี้ไม่ดีเลยนะฟางง คุณป๊อปเค้าเศร้าใจมากนะ”แก้วพูดกับฟาง แก้ววว เมื่อกี้ป๊อปปี้

ว่าฟางอ้วนนะ ขอฟางแกล้งป๊อปปี้ต่อก่อนละกัน

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“อ้าวหวาย เข้ามาสิ”แก้วบอก

 

“หวายมาเยี่ยมยัยเตี้ย”หวายบอกก่อนจะวางดอกไม้ข้างๆฟาง

 

“หวาย แก้วฝากฟางแปปนึงนะคุณป๊อปเค้าอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวแก้วออกไปรับโทโมะแปปนึง”แก้วบอก

ก่อนจะออกไป

 

 

 

“นอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนยะยัยเตี้ย”หวายว่า ฟางแทบสะดุ้ง นี่คือคำทักทายคนป่วยของเธอ

หรอหวาย

 

“เธอไม่ตายก็ดีแล้วล่ะ แต่เธอช่วยฟื้นขึ้นมาเร็วๆหน่อยสิ”หวายว่า ชั้นฟื้นมาแล้วย่ะแต่ขี้เกียจตื่นน

 

“เนี่ย ป๊อปขาต้องมาดูแลเธอทุกวัน ต้องขนงานมาทำที่นี่อีก เธอฟื้นมาต้องขอบคุณแล้วก็รักป๊อปขา

ให้มากๆนะ”หวายบอก

 

“ชั้นน่ะ อิจฉาเธอจริงๆที่ได้ความรักจากป๊อปปี้มากมายขนาดนี้”หวายพูดเศร้าๆ

 

“แต่ก็ช่างเถอะ ชั้นแพ้แล้ว ชั้นยอมรับ ว่าถึงพยายามไปเท่าไหร่สุดท้ายป๊อปขาก็ไม่มองชั้นอยู่ดี

รีบๆฟื้นขึ้นมาล่ะ”หวายบอก

 

“อ้าวหวาย มาได้ไงเนี่ย”ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำทักขึ้น

 

“หวายแวะมาเยี่ยมยัยเตี้ยน่ะค่ะ เหงาปากไม่มีคนทะเลาะด้วย”หวายยิ้มให้กับป๊อปปี้

 

“หวาย ผมขอโทษนะที่เข้าใจผิดเรื่องคุณเป็นโรคจิตทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

“ช่างเถอะค่ะ ก็หวายกับฟางไม่เคยจะญาติดีกันนิคะ โดนเข้าใจผิดไม่เห็นจะแปลก”หวายหัวเราะ

 

“เออ แล้วหวายจะไปอังกฤษเมื่อไหร่อ่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“มะรืนนี้ค่ะ ป๊อปขา หวายจะไปแล้ว ขอกอดส่งท้ายหน่อยสิ”หวายอ้อน ป๊อปปี้นิ่งซักพักนึงก่อนจะ

เดินเข้าไปกอดหวาย

 

 

จุฟ

 

 

“วะ หวาย”ป๊อปปี้ตกใจ

 

“แล้วนี่ก็จูบส่งท้ายนะคะ รักกันนานๆล่ะ บายยย”หวายจูบป๊อปปี้ก่อนจะออกจากห้องไป ฟางที่แกล้ง

หลับได้ยินก็แทบจิกผ้าห่ม หนอยย ทั้งกอดทั้งจูบ เห็นชั้นเป็นอะไรห้ะป๊อปปี้

 

“ฟางง ฟางฟื้นแล้ว”ป๊อปปี้ดีใจเมื่อเห็นฟางลืมตาตื่นขึ้น

 

“อ้าว ฟางฟื้นแล้วนิ”โทโมะที่เดินเข้ามากับแก้วก็ดีใจที่เห็นฟางฟื้น

 

“หลับไปนานเลยนะฟางรู้ตัวมั้ย”แก้วพูดขึ้น ฟางลุกขึ้นนั่ง พยายามกระพริบตาถี่ๆ มองข้ามทั้ง3ไป

 

 

“ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อยู่ไหนน่ะ แก้ว พี่โทโมะ ใครดับไฟคะทำไมมันมืดแบบนี้”ฟางพูดจบทุกคนอึ้งกัน

หมด

 

เรื่องนี้รู้สึกว่าจะเป็นป๊อปปี้ส่วนใหญ่นะที่ถูกฟางแกล้ง 555 ยังไม่ทันจะหวานเลยย อย่าลืมมาเม้นกับโหวตน้าาาา