Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

"โอยย มึนจัง นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"

หญิงสาวมองไปรอบๆและพยายามจะนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอก้าวขาลงจากเตียงและเดินไปรอบๆห้องและพบกับชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนโซฟา

"อ้าวตื่นแล้วหรอ โอเคมั้ยครับ" ชายหนุ่มถามอย่างเป็นห่วง

"อ๋อเอ่อคือ...ฉันโอเค..แล้วเมื่อคืน เอ่อนาย" ร่างเล็กพูดตะกุกตะกักเพราะเธอก็จำอะไรได้ทั่งหมดและเธอรู้ว่า เขาและเธอไม่มีอะไรเกินเลย เว้นแต่จูบนั้น..อย่างไรก็ตามเขายังคงให้เกียรติเธอ แต่ทว่าคำพูดที่เธอได้พูดไว้นั้น มันช่างน่าอายเหลือเกิน

ยัยฟางเธอพูดอะไรแบบนี้ออกไปได้ไง เธอขยี้หัวตัวเองเบาๆ และไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม ซึ่งดูเหมือนคนตรงหน้าที่ยืนมองเธอ เขาจะรู้ว่าเธอนั้นคิดหนักใจเรื่องอะไร

"ถ้าเป็นเรื่องนั้น ไม่ต้องอายหรอก อย่าใส่ใจเลยครับบ ผมเข้าใจ และผมเองก็ต้องขอโทษคุณหนูด้วยจริงๆ เรื่อง จ.."

"อ๋อเอ่อไม่เป็นไรๆช่างมันเถอะ" เขาไม่ทันพูดจบเธอก็รีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน เธอไม่อยากให้เขาพูดถึงเรื่องนั้นสักเท่าไร่

"แล้วนายไปที่นั่นได้ไง"

"ก็มีใครไม่รู้โทรมาบอกว่าให้ตามไปดูแลคุณหน่อย ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่มาดูสักหน่อยก็ไม่เสียหาย พอไปก็เจอผู้ชายคนนั้นเอ่อ ละเกิดอะไรขึ่นครับทำไมถึงโดนมอมยาได้"

"ก็นายกวินนั่นเขาเป็นลูกของคุณอานิมิตน่ะ ก็ทานข้าวกันปกติ ฉันลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาดื่มน้ำแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น"

"แล้วคุณหนูจะไม่บอกเรื่องนี้กับคุณพ่อหรือคุณนิมิตหน่อยหรือครับ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ถ้าผมมาไม่ทันจะทำยังไง" เขาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

"อย่าเลย ฉันไม่อยากให้คุณพ่อทราบ เดี๋ยวท่านจะเป็นห่วง ส่วนคุณอานิมิตก็เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่ ฉันคงไม่ไปยุ่งอะไรกับคนพวกนั้นแล้วล่ะ"

"ระวังตัวหน่อยนะครับ"

"ห่วงผู้หญิงอื่นแบบนี้ แถมพามาคอนโด แฟนนายไม่หึงตายหรอ" เธอถามหยอกๆ แต่ในใจก็หวั่นๆพอสมควร เมื่อนึกถึง สาวผมบลอนส์ ที่สวนสนุกคนนั้น

"ห้ะ แฟน ??" ชายหนุ่มยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ แฟนหรือเขาไปมีตั้งแต่เมื่อไร่กัน ชีวิตเขาที่ผ่านมาไม่เคยคบผู้หญิงสักคนเลย เพราะยังไม่เคยเจอใครที่ตรงใจ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ ... มันก็ไม่แน่นะ

"ก็ที่สวนสนุกวันนั้น....นายดูรักกันดีนะ"หญิงสาวพูดออกมา ในใจลึกๆของเธอ กลับเศร้าอย่างอธิบายไม่ถูก เธอเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเกี่ยวกับความรู้สึกนี้ซักเท่าไร่

"อ๋ออ หวายนี่เอง ใช่ครับ เรารักกันดีมากๆเลย" ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"ก็ ก็ดีแล้วนี่" ณ ตอนนี้เมื่อได้ฟังคำว่า เรารักกันดี จากปากของเขา หัวใจดวงน้อยซึ่งปราศจากความรู้สึกใดๆมานานหลายปี ก็กลับเต้นแรง และปวดร้าวจนน้ำใสๆกำลังจะไหลออกมาโดยที่เธอไม่รู้ตัว

เมื่อรู้ตัวอีกที มันก็ออกมาแล้ว ไหลออกมาอาบแก้มอมชมพูสวย ที่ยืนก้มหน้าอยู่

"ก็หวายน่ะเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมอะครับ เธอเป็นลูกสาวของป้าผม อ่าวเห้ยย คุณหนูร้องไห้ทำไม" เขาพูดโดยที่ไม่ทันมองหน้าสาวร่างเล็กและเมื่อหันไปอีกทีก็เจอกับน้้ำใสๆที่ไหลไม่หยุด

"น้องสาว?" เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็รีบปาดน้ำตาออก เธอรู้สึกโล่งใจมาก และก็ดีใจเป็นที่สุดว่าเธอแค่เข้าใจผิดเท่านั้น

"อ๋อเอ่อ พอดีฝุ่นเข้าตาน่ะ" เธอรีบแก้ตัว

"หึงผม ก็บอก แหนะๆๆๆ" ชายหนุ่มแซวหญิงสาวเล่นๆ เพราะอาการเธอมันฟ้องเนี่ยไม่เรียกหึงแล้วเรียกอะไร ฝุ่นอะไรมันจะบังเอิญมาเข้าตาได้ตรงจังหวะแบบนี้กันเล่า

"จะบ้าหรอไง พาฉันไปส่งที่บ้านที ป่านนี้ยัยเฟย์คงห่วงแย่แล้ว"

.
.
.

"ถึงบ้านแล้ว งั้นผมกลับแล้วนะครับ เจอกันพรุ่งนี้นะคร้าบบ" เมื่อพาหญิงสาวมาส่งถึงหน้าประตูบ้าน เขายิ้มกล่าวอำลาและเดินกลับไปที่รถ

"อ้ะป๊อปปี้เดี๋ยวก่อน"

"...."

"ขอบใจนะ.." เธอกล่าวคำขอบคุณและยิ้มให้เขาพร้อมโบกมือลา

มองตามรถสปอตคันหรูที่วิ่งออกไป จนลับสายตา

เธอคิดถึงเรื่องราวระหว่างเธอและเขาที่ผ่านมาทั้งหมด มันเต็มไปด้วยความสุข ความสบายใจและอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก นี่มันเพราะอะไรกัน หรือเป็นเพราะ เธอกำลัง..ตกหลุมรัก..อีกครั้ง

ถ้าใช่จริงๆมันจะดีไหมนะ หรือมันจะซ้ำรอยเดิมเมื่อ3ปีที่แล้วหรือเปล่า เธอควรเปิดใจรับหรือปิดตัวเองต่อไป ...และ เธอพร้อมหรือยังที่จะรับใครสักคนเข้ามาในหัวใจ ...

----มีเม้นน้อยจังเลย เสียใจงะ ไม่มีกำลังใจ ช่วยกันเม้นหน่อยนะะคะ พรีสส----