Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

"ห้ะ!!!แต่งงาน???" ทั้งคู่อุทานด้วยความตกใจ

"นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณพ่อ ใครแต่งกับใครแน่" หญิงสาวถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

"ก็แกกับตาป๊อปน่ะสิ" แต่ผู้เป็นพ่อกลับตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ใช่จ้ะ ลูกทั้งสองจะต้องแต่งงานกันให้เร็วที่สุดเลยนะ" ภานิณีเอ่ยสมทบด้วยความอิ่มใจที่ลูกชายจะได้มีศรีภรรยาที่ดีและเพรียบพร้อมอย่างหนูฟาง

"หมายความว่ายังไงครับ ทำไมถึง..."

"ก็แกก็เห็นแล้วนิ ตาป๊อปว่าคุณย่าเราท่านอาการไม่ดี และสิ่งสุดท้ายที่ท่านต้องการก็คือการเห็นแกได้ลงเอยกับหนูฟาง อีกทั้งแกกับหนูฟางก็ได้หมั้นหมายกันตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่ด้วย เพราะฉะนั้นทำตามความต้องการของคุณย่าเถอะ"

ส่วนด้านฟางก็ได้แต่ยืนฟังเงียบๆไม่พูดอะไร เพราะอึ้งอยู่ สุดท้ายก็ได้พูดขึ้นมา

"ทุกคนจะไม่ถามความเห็นของฟางกันหน่อยหรอค่ะ!!" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ หลังจากเงียบมานาน

"ยัยฟาง ลูกก็แต่งกับตาป๊อปเขาเถอะลูก ถือว่า ทำเพื่อให้แม่สบายใจนะ พี่เขาเป็นคนดี มีการศึกษา เพรียบพร้อม สมบูรณ์ เหมาะสมกับหนูที่สุดแล้ว แม่กับพ่อคงสบายใจถ้าลูกสาวแม่ได้มีผู้ชายดีๆแบบตาป๊อปมาดูแล และเป็นคู่ชีวิตของหนูนะ" ผู้เป็นแม่อธิบายด้วยน้ำเสียงห่วงใยลูกสาว

"ใช่ ถึงยังไงลูกกับตาป๊อปก็ต้องแต่งงานกันสักวัน เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่นี่ก็คงต้องเร็วหน่อยเพราะคุณย่าท่านอาการไม่ดีขึ้นเลย"

"แต่ว่าฟางกับป๊อปปี้เราไม่ได้ระ..." ฟางพูดไม่ทันจบ

"คุณแม่!!!" เสียงภานิณีดังขึ้นเมื่อเห็นหญิงชราที่นอนอยู่ ลืมตาขึ้นมาแล้วเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

"ตะ..ตาป๊อปเอ้ย...."เสียงหญิงชราเรียกหลายรักด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"ครับบ คุณย่าตื่นแล้วว คุณย่าป๊อปมาหาแล้ว คุณย่าต้องไม่เป็นอะไรนะ" ชายหนุ่มรีบกุมมือคุณย่าแน่น เพื่อให้กำลังใจ

"ย่าหวังว่าแกจะทำให้ความฝันสุดท้ายของย่าเป็นจริง แต่งกับหนูฟางนะลูกแล้วชีวิตแกจะต้องมีความสุข...เชื่อย่า" คุณย่าพูดอย่างอ่อนแรงด้วยพลกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่

"......."

"รับปากย่าสิตาป๊อป" หญิงชราย้ำคำ

"ครับ ป๊อปจะแต่งกับฟาง" เขาพูดแล้วหันไปมองหน้าฟางที่ยืนหน้าชาอยู่ ต้องยอมรับว่าภายในใจเขาแล้วก็ดีใจ ถ้าจะมีเธอเป็นเจ้าสาวแต่ทว่าเธอล่ะ จะดีใจหรือถ้าเขาจะเป็นเจ้าบ่าวของเธอ เพราะการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นด้วยความรักจากทั้งสองฝ่าย..

เมื่อย่่าได้ยินที่ป๊อปปี้รับปากก็ยิ้มอย่างสุขใจก่อนจะหลับไปอีกครั้ง

.
.

จากนั้นญาติผู้ใหญ่ก็ไปปรึกษากันการจัดงานแต่ง ปล่อยให้เจ้านายสาวกับผู้ช่วยหนุ่ม ที่อีกไม่นานก็ครองคู่กันในฐานะสามีภรรยา

"คุณโอเครึเปล่าคุณหนู" เขาถามว่าที่เจ้าสาวจำเป็นด้้วยความเป็นห่วง

"อืม ยังไงก็ต้องแต่งสินะ แต่งกับนายก็ไม่เสียหายเอาวะ!แต่งก็แต่ง งั้นนายก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหนูแล้วละ" เธอพูดอย่างปลงๆ ไหนๆก็ต้องแต่งก็ช่างมันเถอะ

"ให้เรียกว่า เมียจ๋า ได้ปะ" เขาพูดกวนๆ

"ตาบ้า" หญิงสาวเขินหน้าแดงสุดๆ

"ฟางก็อย่าเรียกป๊อปว่านายสิ นายๆอยู่นั่นละป๊อปก็มีชื่อนะ" เขาโต้กลับบ้าง

"อะก็ได้ๆ ป๊อปปี้โอเค้?"

ชายหนุ่มยิ้มแฉ่ง อย่างอารมณ์ดี ก่อนเดินลงไปที่ชั้นล่างตามเสียงเรียกของผู้ใหญ่

"แม่ตกลงกับคุณทรงพลแล้ว งานแต่งเราจะจัดกันอีก2อาทิตย์ หมั้นเช้าแต่งเย็นเลยละกันระหว่างนั้นเรื่องธีมงาน การ์ด ชุด พวกลูกก็พากันไปเลือกนะ ส่วนที่เหลือแม่จัดการให้เอง"
ภานิณีอธิบายด้วยสีหน้าที่เปี่ยมสุข ผู้ใหญ่คนอื่นๆก็เห็นดีเห็นงามด้วยกันทุกคน

"ค่ะ/ครับ" ทั้งคู่ตกลงอย่างไม่มีข้อแม้

"ตาป๊อปมาฝรั่งเศสทั้งที พาหนูฟางเที่ยวหน่อยสิ" นริศบอกลูกชาย

"คร้าบบ" ป๊อปปี้รับปากก่อนพาฟางขับรถออกไป

"ผมว่าลูกชายตัวแสบของผมก็มีใจให้หนูฟางไม่น้อยเลยนะครับบ ฮ่าๆ"

"ก็เหลือยัยฟางเนี่ยแหละค่ะ คงต้องใช้เวลาหน่อย" วีนุกูลว่า แต่นางก็มั่นใจว่า ภาณุสามารถทำให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอหวั่นไหวได้อย่างแน่นอน

"ป๊อปจะพาฟางไปไหน" หญิงสาวถามขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ

"นี่จะเย็นแล้วไปดูพระอาทิตย์ตกดีกว่า" เขาหันมาจ้องหน้าฟางโดยไม่มองทางอีกตามเคย

----อัพตามที่บอกละน้า ถึงจะมีแค่เม้นเดียวก็เถอะะ แงแง----