พรหมลิขิตหรือแค่คิดไปเอง

10.0

เขียนโดย rukTK_Foy

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 16.11 น.

  4 ตอน
  9 วิจารณ์
  7,789 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 16.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ทำแผล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

โทโมะ//: ถึงแล้วแก้ว ลงมาสิ

 

 

แก้ว//: อืมรู้แล้ว

 

 

ระหว่างเดินเข้าบ้าน

 

 

แก้ว//: O.oว๊าย (โครม)(ไรเตอร์ // มาสะดุดล้มทำไมตอนนี้เนี่ย)

 

 

โทโมะ //: โอ๊ยแม่คุณ เธอนี่พาระเยอะจิง มาเลยลุกขึ้นมา (ยืนมือให้ให้แก้ว)

 

 

แก้ว //: แฮะๆ นิดหนึ่งหน่า (ยิ้ม)

 

 

โทโมะ//: ( หน้าแดง)

 

 

ในบ้าน

 

 

แก้ว //: อื๊อ อย่านะ เจ็บ อื้อ เจ็บนะ เบาๆหน่อยสิ อือ (หน้ามู่)

 

 

โทโมะ//: นี่แก้วเลิกโวยวายสักที เดี๋ยวฉันก็ไม่ทำแผลให้เลยนี่ หาว แล้วันจะขึ้นไปนอนและ

 

เดี๋ยวเธอเอากล่องยาไปเก็บตรงนั้นนะ (โทโมะชี้ที่เก็บยาให้แก้วดู)

 

 

แก้ว //: ปัดโถ่ คนขาเจ็บยังจะใช้อีกนะ ไอ คุณโมะ(ระงับคำพูดเอาไว้)

 

 

โทโมะ //: เธอนี่ให้ฉันช่วยอยู่เรื่อยเลย เอิ่มแล้วเรื่องห้องนอนเธอไปนอนห้องของพิมก็แล้วกัน

 

 

(โทโมะเก็บกล่องยาแล้วพยุงแก้วไปที่ห้องพิม ตอนนี้แก้วยังไม่หายเมานะ)

 

 

แก้ว//: เอ้า ปล่อยๆๆๆ ต๊อบ~~(แก้วสะบัดมือโทโมะที่พยุงหลุดแล้วเดินขึ้นเตียงนอนหลับ)

 

 

โทโมะ//: เธอนี่ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ หรือว่านี่คือพรหมลิขิต เอ่อ ไม่มั้ง ฉันคงคิดไปเอง

 

 

" ปึง" เสียงปิดประตูเบาพร้อมกับเสียงไฟที่ถูกปิด " กึก "

 

แล้วโทโมะก็เดินไปนอนที่ห้องของโทโมะ

 

 


 

 

จบแล้วตอนที่สอง ถึงจะสั้นเค้าก็ซอรี่ๆนะ  ป๊อปฟางก็หวานแน่นอนน๊า รอก่อน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา