วิวาห์ร้าย นายป่าเถื่อน

   เช้าวันใหม่ที่ดูสดใส แก้วตื่นขึ้นมามองดูชาทะเลสวยของประเทศญี่ปุ่น แต่ก็รู้สึกเหมือนมีใครมาโอบเอวจากทางด้านหลังพร้อมกับสวมสร้อยไข้มุกใหหญิงสาว หญิงสาวหันไปมองคน ๆ นั้น ก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง

โทโมะ // : หนีผมทำไมหล่ะครับที่รัก

แก้ว // : แก้วยังไม่ได้บอกเลยนะ ว่าจะเป็นที่รักของคนป่าเถื่อน

โทโมะ // : ไม่ได้บอกโมะก็มั่นใจ ว่าแก้วต้องชอบโมะ 

แก้ว // : หลงตัวเองที่สุดถึงที่สุด ชิส์ แก้วอยากอยู่คนเดียวไม่ต้องตามมานะ 

โทโมะ // : ไม่ !!! แก้วต้องไปพบหุ้นส่วนกับโมะ

แก้ว // : แก้วไม่ไป !! แก้วไม่ชอบออกงานหรู ปล่อยนะ !!!

โทโมะ // :  ไม่ปล่อย  ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเอาให้สวยที่สุดเลยนะ 

แก้ว // : ไม่เปลี่ยน !!

โทโมะ // : ได้ ชอบให้อารมณ์เสียใช่ไหมฉันเปลี่ยนให้

   ชายหนุ่มกระชากเสื้อชุดนอนของแก้วพร้อมปลดบราเซียกางเกงชั้นในจนขาดวิ่น ก่อนจะอุ้มหญิงสาวไปอาบน้ำชำระร่างกายและบรรเลงบทรักไปด้วยอย่างหนักหน่วง ก่อนจะวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนนุ่ม

แก้ว // : ถ้าหื่นเสร็จแล้วก็ ลงไปจากตัวฉันได้แล้ว 

โทโมะ // : สะดีดสะดิ้นนักหรอไง เธออย่าคิดนะว่าฉันหลงรัก ไม่ไปก็อย่าไป และไม่ต้องโทรตามฉันนะ อยู่คนเดียวไปเลย 

~ ปรืน ปรืน ~

แก้ว // : ว๊าย ใครนะ  !!!!

~ แอ๊ดดด ตอนกลางดึก ~

.....  //  : เธอใช่ไหมภรรยาของโทโมะ วันนี้เธอตาย

แก้ว // :  ชะ ..... ช่วยด้วย แฮ๊ก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

   หญิงสาวนิรนามใช้หมอนกดหน้าแก้วบนที่นอนไว้ทำให้แก้วขาดอากาศหายใจ จนกระทั่งแม่บ้านเขามาพบ คนร้ายก็หนีไปทางหน้าต่างแม่บ้านโทรบอกโทโมะให้ตามมาที่โรงพยาบาลทันที

โทโมะ // : ใครทำร้ายเมียฉัน

แม่บ้าน // : หนูไม่รู้ค่ะ 

โทโมะ // : อาหมอครับ ภรรยาผมเป็นไงบ้างครับ

อาหมอ // : คนไข้ขาดอากาศหายใจเป้นเวลาหลายชั่วโมงนะครับ เพราะฉะนั้นอาจจะเป้นเจ้าหญิงนิทราได้

โทโมะ // : แก้ว ฉันขอโ ทษที่ไม่อยู่กับเธอ

แจม // : ดาร์ลิงค์ขา ดาร์ลิงค์ 

มีน // : ฮันนีขา ฮันนี 

โทโมะ // : มาทำไมตอนนี้เนี่ย