หักเหลี่ยมแค้น พิศสวาทรัก NC

จุดเริ่มต้น !!! 

       ร่างบางกำลังเต้นรำอยู่บนเวทีเพราะความที่เธอ เมามายไม่ได้สติ อยู่ที่ผับแถวสุขุมวิท สร้างความสนใจให้กับชายหนุ่มมากมาย ที่มาหาความสุขยามราตรีจากผับแห่งนี้เป็นอย่างยิ่ง เรือนร่างอันแสนเซ็กซี่เต้นเย้ายวนเข้ากับจังหวะเพลงได้เป็นอย่างดี หารู้ไม่ว่าเธอช่างสร้างหลงไหลและอยากให้ชายหนุ่มที่มาเที่ยวยามราตรีจับจองเป็นเจ้าของ รวมถึงผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังดื่มดำกับวิสกี้สุดร้อนแรง ที่มุมหนึ่งของผับแห่งนี้ใบหน้าหล่อเหลา ขี้เก๊ก ของ นายวิศว ไทยานนท์ กำลังจับจ้องไปที่ร่างบางอย่างอาฆาตแค้น

โทโมะ // : นี่เหรอว่ะ ไอ้เขื่อน น้องสาวของคนที่ร้ายน้องสาวฉัน

เขื่อน // : ใช่คนนี้แหละ

    ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงการแก้แค้นที่แสนจะเร้าร้อน ที่กำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้านี้ดวงตาปนะหนึ่งอินทรีย์จอมล่าเหยื่อ จับจ้องที่ร่างบางของแก้วอย่างไม่วางตา เพราะเธอคือน้องสาวของภาณุ จิระคุณ เขาให้เขื่อนตามสืบประวัติของคนครอบครัวนี้มานานนมแล้ว เพื่อรอที่จะปลดปล่อยความแค้นออกไป

โทโมะ // : สวยแบบนี้ แถมพี่ชายทั้งรักทั้งหวงเธอมากดังดวงใจ ฉันอยากจะรู้แล้วสิว่าถ้าพี่ชายเธอรู้ว่าเธอเป็นเมียฉันจะกระอักเลือดสักแค่ไหน

เฟย์ // : นี่ยัยแก้ว ฉันว่าผู้ชายหล่อ ๆ ตรงนั่นน่ะ กำลังสนใจแกอยู่น่ะ 

พิมพ์ // : ว๊าย !!! นั่นมันคุณ วิศว ไทยานนท์ ลูกชายของคุณ มิณฑิตาไทยานนท์ ไฮดซร้านเพชรชื่อดังเลยน่ะยัยแก้ว

เฟย์ // : แต่เค้าว่ากันว่านายเนี่ยคาสโนวาระดับพ่อเชียวน่ะ 

พิมพ์ // : ใช่คนนี้แหละแก สเนห์เหลือจะบรรยายเชียวหล่ะ 

   เมื่อคำพูดของเพื่อนสนิทของเธอจบลง หญิงสาวก็เชิดหน้าตัวเองขึ้นสูง แล้วกอดอกแน่น ก่อนที่จะสังเกตว่าคนที่กำลังพูดถึงในขณะนี้กำลังมองเธออยู่ ทำให้ดวงตาของหญิงสาวเข้าไปปะทะเขากับตาเหยี่ยวของชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกลโต๊ะของเธอนัก ชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังมองก็ทรงยิ้มหวานให้หญิงสาว พร้อมกับดื่มวิสกี้ในแก้วของตนจนหมด 

เฟย์ - พิมพ์ // : เทห์จัง

   แต่แก้วกับสะัดหน้าหนี เธอเข็ดราบกับผู้ชายไม่รู้จักพอและเห็นแกตัวมามากพอแล้ว เลยไม่อยากจะเปิดใจรับใครเข้ามาอีกในตอนนี้ 

พิมพ์ // : นี่แกยังเกลียดผู้ชายอยู่อีกหรอแก้ว คุณโทโมะน่ะเขามีดีทุกอย่างเลยน่ะแก ฉันว่าเค้าสนใจแกแน่ ๆ ดูสิขณะเขามองแกยังยิ้มแถบไม่หุบเลย

เฟย์ // : นี่ยัยพิมพ์ แกก็รู้ว่าแก้วน่ะเขารักพี่ธามมากขนากไหน เค้าจะไปชายตามองคนอื่นได้ไงล่ะ 

พิมพ์ // : แหม่ แกก็รุ้นิยัยเฟย์ ว่าพี่ะามน่ะคิดไปเองฝ่ายเดียว ยัยแก้วเพื่อนเราน่ะเล่นด้วยซะที่ไหน

   แก้วรู้สึกอึกอักกับสายตาที่มองมาของโทโมะ จึงเดินหนีไปที่ลานจอดรถ ชายหนุ่มเดินตามเธอไปติด ๆ รอจนกระทั่งหญิงสาวกดรีโมทและเปิดประตูรถออก เขาก็กระดจนไปนั่งเบาะข้างคนขับกับเธอ

แก้ว // : นี่คุณ ลงไปจากรถของฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ

โทโมะ // : ขอโทษน่ะครับ แต่ผมไม่ลง

แก้ว // : ถ้าคุณไม่ลง งั้นฉันลงเองค่ะ 

โทโมะ // : จะรีบไปไหนล่ะครับ อย่าคิดว่าผมพิศสวาทคุณสิ

  ชายหนุ่มมองที่ชุดเดรสสีแดงอย่างจาบจ้วง ตั้งแต่ลำคอขาวเนียน เรื่อยลงมายังอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นชุดออกมาเรียกสายตาหนุ่ม ๆ อีกหลายคน ตามมาด้วยเอวของหญิงสาวที่ขอดกิ้ว รับกับสะโพกเล็กได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มแถมจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เป็นผลที่ทำให้คนที่ถูกมองถึงกับร้อน ๆ หนาว ๆ ไปเลยทีเดียว

แก้ว // : หยุด !!! มองฉันแบบนี้สักทีเหอะ 

  แก้วรีบยกมือปิดบังอกสวยของเธอไว้แต่มันแถบจะปิดไม่มิดเลยเสียด้วยซ้ำ ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีเลห์นัยก่อนจะพูดกับหญิงสาวว่า

โทโมะ // : ก็เธอดังแต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้ทำไมกันหล่ะ แล้วจะปิดทำไม อุตสาห์ล่อเสือ ล่อตะเข้แล้ว ถ้าปิดเดี๋ยวมันจะไม่ล่อตาล่อใจน่ะ 

แก้ว // : ต่ำ !!! คุณใช้อะไรมาวัดห๊ะว่าฉันล่อเสือล่อตะเข้ สมองคุณนี่มันต่ำกว่าที่ฉันประเมินไว้เยอะเลยทีเดียว

โทโมะ // : ผู้หญิงสวย แต่ปากร้ายแบบคุณเนี่ย คุณรู้ไหมว่าผมปราบมานักต่อนักแล้ว

  โทโมะพุดด้วยน้ำเสียงลำพอง และส่งสายตามีเลห์นัย ทำให้หญิงสาวเกินคาดเดาจริง ๆ ว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่ ชายหนุ่มเอื้อมเขาหาหญิงสาวในระยะประชิด ร่างบางรีบเขยิบหนีจนแผ่นหลังของเธอสุดเบาะคนขับ จากนั่นแขนแกร่ง ก็เอื้อมมือไปกดล็อกรถไว้ เพื่อไม่ให้หญิงสาวมีโอกาสคิดหนีเขาได้อีก แก้วถึงกับหน้าซีดเผือก เรียวซ้ายแลขวาเพื่อหาทางรอด แก้วรีบปกปิดรอยตื่นตระหนกของเธอไว้ในดวงตา และเชิดหน้าขึ้นสูงเพื่อท้าทายชายหนุ่ม ว่าเธอไม่เกรงกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่จริงแล้วแก้วเกรงกลัวชายหนุ่มแถบขาดใจ ก่อนจะพูดยั่วชายหนุ่มออกไปว่า

แก้ว // : ฉันไม่หลงไหลใบหน้าและสเนห์อันคมคายของคุณหรอกน่ะ น่าสงสารผู้หญิงที่ติดบ่วงกรรมของคุณจัง ชาติที่แล้วทำบุญไว้ด้วยอะไรถึงต้องมาเจอผู้ชายอย่างคุณ แต่จะบอกไว้อย่างหนึ่งน่ะ ถึงฉันจะล่อเสือ ล่อตะเข้ แต่ก็ไม่ใช่เสือและตะเข้อย่างคุณแน่ !!!

โทโมะ // : ล่อเสือ ล่อตะเข้หรือเปล่าอันนี้ผมไม่รู้หรอกน่ะ แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ตัวผมมันแทบร้อนเป็นไฟเชียวหล่ะ 

  น้ำเสียงและแววตาของชายหนุ่มสื่อออกมาให้รู้ว่า โทโมะต้องการอะไรจากแก้ว ทำให้ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เพราะตกใจกับคำพูดของชายหนุ่ม และเหมือนหญิงสาวจะรู้แล้วว่าในตอนนี้เธอกำลังไม่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก มือทั้งสองดันอกแกร่งตรงหน้าอย่างแรง แต่ดุเหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อชายหนุ่มไม่ยอมขยับเยื้อนตัวไปไหนเลย

แก้ว // : ถอยไปน่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะโทรเรียกตำรวจ 

โทโมะ // : หึหึ !!! คุณคิดหรอว่าตำรวจจะมายุ่งเรื่องของผัวเมีย อีกอย่างแถวที่คุณจอดรถเนี่ย มันเป็นมุมเปลี่ยว ไม่มีใครผ่านมาหรอก ผู้หญิงอยู่กับผู้ชายสองต่อสองบนรถ คุณคิดว่าเราควรจะทำอะไรกันดีหล่ะ

   โทโมะผลักหญิงสาวไปทางเบาะหลังของรถ แล้วตามไป ก่อนจะโน้มใบหน้าของเขาให้เข้าใกล้ใบหน้าของหญิงสาวมากกว่าเดิมจนห่างกันไม่ถึงเซน แล้วพูดยั่วหญิงสาวที่ใบหูขาวสะอาด พร้อมถือโอกาสสูดดมร่างงามตรงหน้าอย่างอดใจไม่อยู่ ปลายจมูกโด่งเป็นสันแตะสัมผัสกับผิวแก้มนวลที่แดงระเรื่อเพราะอารมณ์โกรธและเพราะความอายพร้อมกัน ๆ จากการกระทำของชายหนุ่มยิ่งทำให้หญิงสาวใจระท่วยมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวตัดสินใจรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีแล้วผลักร่างหนาออกอย่างแรง ก่อนจะปลดล็อกรถพร้อมผลักประตูเปิดออกกว้าง ชายหนุ่มตามออกมาพร้อมผลักหญิงสาวให้แนบรถของตัวเอง

แก้ว // : ช่วยด้วยค่ะ ช่วยดะ ....