หล่อ ร้ายให้นายสิบคะแนนเต็ม!

ฟาง : เอาละทุกคน มาแนะนำตัวทีละคนกันเถอะ *O*

     ลั้ลลา~ล้าลัล~

ขณะที่ใบหน้าฉันกำลังอิ่มเอิบเต็มไปด้วยความสุข แต่...

  บรรยากาศในห้องกลับเงียบกริบ สายตาหวานๆของหนุ่มๆค่อยๆเปลี่ยนเป็นสายตาแห่งความเพิกเฉย แต่ยังคงจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว

(-(-(-_(-_-)_-)-)-)

ทันใดนั้นเองนักเรียนเกือบครึ่งห้องที่ใส่แว่นกรอบดำก็พากันถอดแว่นออกราวกับมันเป็นส่วนเกินของชีวิต สองสามคนที่นั่งด้านหน้าพากันยกเท้าขึ้นพาดบนโต๊ะด้วยท่าที่ชิลๆ สบายสุดฤทธิ์สุดเดช อีกคนหยิบเฮดโฟนขึ้นมาครอบหูอยู่ในโลกของเสียงเพลงส่วนตัว และอีกหลายๆคนเริ่มจดจ่อกับการเล่นเกมพีเอสพี เล่นกีตาร์ อ่านการ์ตูนโป๊ ยิ่งกว่านั้นมีอีกคนลุกไปชมวิวอยู่ที่ริมหน้าต่างพร้อมกับคาบปลายบุหรี่ที่ริมฝีปาก ฉันกลายเป็นกระต่ายตัวเล็กๆที่กำลังชักดิ้นชักงอน้ำลายฟูมปาก ช็อกกับภาพที่เห็น

 @^&%#&^%&*%%^#%$!!!

จากหนุ่มเนิร์ดแสนดีตอนนี้พวกเขากลายเป็นซาตานในพริบตาเดียว!

ฟาง : นี่! พวกนายทำอะไรกันน่ะหา

ฉันเดินรี่ไปที่ริมหน้าต่างห้องก่อนจะดึงบุหรี่ออกจากปากไอ้หน้าหล่อคนนี้

ฟาง : คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าสูบบุหรี่ในโรงเรียน!!

เขื่อน : ทำอะไรของเธอ เอาคืนมา

ร่างสูงเหลือบตามองฉันด้วยท่าทางสุขุม ฉันเริ่มกังวลแต่ก็ต้องทำใจสู้ พยายามคิดว่าถ้าเป็นพี่สาวฉันจะทำยังไงกับ

เรื่องนี้...และภาพที่ออกมาก็คือเธอไม่แค่ดึงบุหรี่ออกจากปากเขาเท่านั้น แต่แถมตบหัวหมอนี่จนพลัดตกหน้าต่างลงไปเลย!  ฉันอาจจะทำใจตบหัวคนหน้าตาดีขนาดนี้ไม่ได้ -_-^ แต่อย่งน้อยจะยอมมันไม่ได้เด็ดขาด! -O-^    

ฟาง : ทำไมฉันต้องคืนนายด้วย เห็นฉันตาบอดหรือไงถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ในห้องเรียน พวกนายก็เหมือนกัน...

ฉันหันไปเอาเรื่องคนอื่นบ้าง

ฟาง : นี่ไม่ใช่เวลาว่างให้พวกนายมานั่งเล่นกีตาร์หรืออ่านการ์ตูนโป๊โง่ๆนั่นนะ เก็บมันไปซะ!

เขื่อน : ฮึ...

คนข้างๆฉันแค่นหัวเราะ

ฟาง : ตลกอะไรมิทราบ -_-* กลับไปนั่งที่ได้แล้ว จะได้เริ่มการแนะนำตัวสักที

เขาเหลือบหางตามามองฉันก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกวน ทะเล้น

เขื่อน : แนะนำตัวงี่เง่าอะไรกัน เธอสอนเด็กประถมอยู่รึไง

ฉันอึ้งไปนิดๆกับคำประชดประชัน ‘เด็กประถม’ อะไรนั่น

ฟาง : ราชาแห่ง Kamikaze อะไรกัน จริงๆแล้วพวกนายมันเป็นปีศาจใช่มั้ย!!!  :(

เขื่อน : รู้อย่างนั้นก็ดีแล้ว อย่าเขามาในห้องของพวกเราอีก

เขาว่าพลางคว้าบุหรี่ไปจากมือฉันอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเลื่อนปมเนกที่คอเสื้อออกปลดกระดุมที่คอเสื้อด้านบน ดึงชายเสื้อออกนอกกางเกงและแสยะยิ้มให้อย่างร้ายกาจ!

ฟาง : มะ...หมายความว่ายังไง

เคนตะ : พวกเราไม่ต้องการอาจารย์ที่ปรึกษา

ฟาง : เอ๋?

โทโมะ : เธอ...

ฟาง : “....“  

โทโมะ : ไปลาออกซะ

ฉันอ้าปากค้างแทบไม่เชื่อหูตัวเอง...

แอ๊ด....