หล่อ ร้ายให้นายสิบคะแนนเต็ม!

 นั่น!

ชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนKamikaze O_O

โอ้โห ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยแฮะ เดี๋ยวนี้เด็กโรงเรียนKamikazeขึ้นรถเมล์เป็นด้วยเหรอ ไม่ใช่ว่าฉันจะประชดหรืออะไรหรอกนะ เเต่พวกเด็กโรงเรียนสามพี่น้องเป็นพวกมีอันจะกิน พวกเขาไม่นิยมขึ้นรถเมล์กันสักเท่าไหร่ ในสายตาของเด็กโรงเรียนเอกชนธรรมดาๆอย่างฉัน การได้เห็นชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนสามพี่น้องเดินไปเดินมามันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น เพราะปกติถ้าไม่มีบ้านอยู่ละเเวกเดียวกับโรงเรียนสามพี่น้องก็จะไม่ได้เห็นพวกเขาบ่อยนัก

  ถ้าถามถึงความนิยมเเถวนี้ล่ะก็นะ...การได้เดตกับนักเรียนKamikazeหรือZezaเป็นเรื่องที่ทำให้คนอื่นอิจฉาได้

เหมือนกับได้คบหากับคนที่มีอนาคตแถมยังรวยอีกต่างหาก

  ตี๊ดๆ

เสียงโทรศัพท์มือถือเเละกลิ่นหอมของคนข้างหลังทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ทันที

ป๊อปปี่:ฉันรู้แล้วน่า เเค่นี้ก่อนนะ มีผู้หญิงโรคจิตกำลังมองฉันจนสายตาทะลุเข้าไปในเสื้อเเล้ว

ปิ๊บ!

เเล้วเขาก็กดวางสาย

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ...ไอ้ผู้หญิงโรคจิตที่เขาพึ่งพูดถึงนั่นมันฉันหรือเปล่า

O_O เฮอะ ไม่ใช่เเค่ฉันสักหน่อยที่มองเขา คนเกือบทั้งรถที่เป็นผู้หญิงก็พากันมองเขาทั้งนั่นเเหละ ฉะนั้นที่พูดเมื่อกี้เขาคงไม่ได้หมายถึงฉันคนเดียวเเน่ๆ

  ใช่มั้ย

ป๊อปปี่:นี่ ถ้าจะมองขนาดนี้ ฉันเรียกตำรวจเเล้วนะ

ฟาง:หะ...หา?

ฉันทำหน้าเอ๋อ หันไปหาเขาอีกครัง

ป๊อปปี่:-_-

ฟาง:ผู้หญิงโรคจิตที่นายหมายถึง...คือฉันเหรอ!

เขายักคิ้วเป็นคำตอบ

ฟาง:ไม่ใช่เเค่ฉันสักหน่อยใครๆก็มองนายกันทั้งนั่นเเหละ!

ป๊อปปี่:เเต่เธออยู่ใกล้ซะขนาดนี้...

ว่าไม่พอเขาโน้มหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกเราเเทบจะชนกัน

  ฉันกลั้นหายใจ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างมองใบหน้าเขาเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะด้วยความตื่นเต้น ทันใดนั้นเองสองเเขนก็ดันหมดเเรงมาซะดื้อๆ ฉันปล่อยกระเป๋าใบโตออกจากอ้อมเเขนอย่างไม่รู้ตัว

พลั่ก!

ป๊อปปี่:อะ...อ๊ากกก!!!

ของหนักหล่นลงกระเเทกเท้าหมอนี่เต็มๆ เขารีบยกเท้าขึ้นกุมอย่างเจ็บปวด

ฟาง:โอ๊ะ โทษทีๆ-O-

ฮิๆสมน้ำหน้า อยากหาเรื่องฉันก่อนเอง

ป๊อปปี่:เธอ!

เอี๊ยดดดดดด

(เสียงอะไรต้องติดตามกันนะค่ะ ใครอยากรู้ต้องคอมเม้นท์)