พลิกล็อกที่หัวใจ (Unexpected)

เราทั้งห้าคนกลับมาถึงบ้านโดยรถของฟาง โทโมะรีบเสนอตัวไปนั่งที่ข้างๆ คนขับ ส่วนฉันที่นั่งอยู่เบาะหลังเขาก็ได้แต่เอาหูฟังมาเปิดเพลงอุดหู เบือนหน้าหนีไปทางหน้าต่างมองเม็ดฝนที่เกาะติดกระจกรถ

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำโทโมะ ก่อนจะมาหย่อนก้นไว้ที่เตียงพลางใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมตัวเองที่เปียกและโชกเต็มไปด้วยหยดน้ำ ...เออ ฉันนอนห้องโทโมะแหละ - -* ด้วยเหตุว่าฟางจะนอนที่ห้องนั่งเล่น แต่ฉันเสนอห้องฉันให้ ฟางมันเลยกลัวฉันไม่มีที่นอน ขับไสฉันมานอนกับโทโมะที่ห้องมัน ชิ!! - -^^^

“ไม่เช็ดผมหรือไง” ฉันถามโทโมะที่เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น แล้วทำท่าจะไปนั่งทำการบ้านที่โต๊ะ

“ขี้เกียจ -_-” อือ เหตุผลโทโมะมันล่ะ - -*

“มานั่งนี่ดิ เดี๋ยวเช็ดให้ เอาผ้ามา...” ฉันใช้มือข้างหนึ่งตบเตียงเบาๆ เมื่อโทโมะมานั่งแล้ว ฉันเลยแกล้งใช้มือยีหัวเขาให้น้ำกระเด็น แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงคือจะทำให้หัวโทโมะยุ่งเหยิง =..=

“ยัยบ้า!! พอแล้ว” โทโมะกุมมือฉันไว้ ก่อนจะยื่นผ้าให้

ฉันใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กของโทโมะค่อยๆ เช็ดผมให้ตัวเขาอย่างอ่อนโยน ยิ่งใกล้กันมากเท่าไหร่ ลมหายใจฉันยิ่งติดขัด หายใจจะไม่ทันแล้วนะ TOT เกลียดสถานการณ์แบบนี้ว่ะ!!

ฉันเช็ดผมที่อยู่ตรงท้ายทอยของโทโมะเบาๆ นิ้วโป้งก็กดๆ หมุนๆ เช็ดๆ ผมที่ระต้นคอของเขา พลางกดคอของโทโมะให้เข้ามาใกล้กับหน้าของฉันอย่างไม่รู้ตัว

ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดริมฝีปากของกันและกันชวนพาให้ใจเต้นแรง ยิ่งเรามองหน้ากันมากเท่าไหร่ ความใกล้ชิดของหน้าของเราสองคนยิ่งมากขึ้นเท่านั้น โทโมะค่อยๆ โน้มหน้าเข้ามาประกบริมฝีปากของฉันแล้วจุมพิตมันอย่างหนักหน่วง โทโมะใช้ริมฝีปากอุ่นๆ บดขยี้วาดลีลาอันร้อนแรงของเขาอยู่บนปากของฉันไปเรื่อยๆ มือที่ถือผ้าขนหนูอยู่ก็อ่อนแรง ปล่อยมันให้ร่วงหลุดมือไป แล้วเปลี่ยนมาโอบคอของโทโมะไว้ โทโมะก็ใช้มือของเขาข้างหนึ่งโอบเอวฉันไว้ ส่วนอีกข้างเขาก็ใช้จับประคองใบหน้าของฉัน ฉันมั่นใจได้เลยว่าถ้าเราไม่ได้นั่งอยู่บนเตียง ฉันต้องล้มขาพับลงไปแน่ๆ

โทโมะไม่ได้ลดดีกรีความร้อนแรงของเขาเลย กลับมากขึ้นและมากขึ้นทุกที ทำเอาเลือดในตัวฉันสูบฉีดซะพล่าน อารมณ์มันเริ่มร้อนระอุขึ้นมา ใจเต้นแรงจนจะออกมาจากอกได้อยู่แล้ว! สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ปล่อยให้โทโมะรุกล้ำริมฝีปากของตัวเองอยู่นานแสนนาน ก่อนที่เขาจะละจากริมฝีปากของฉัน มาหายใจรดแก้มทั้งสองข้าง แล้วค่อยๆ ขบเม้มติ่งหูฉันเป็นการให้เลือดสูบฉีดมากขึ้นกว่าเดิม กรี๊ด! ฉันจะ...ฉันจะ...จะ...ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ!!! T////////T

แต่ดูเหมือนว่าโทโมะจะไม่ยอมหยุดมันง่ายๆ เมื่อเขาลงมากดจูบตามซอกคอของฉัน ใช้จมูกโด่งๆ นั่นไซร้ไปเรื่อยชวนจั๊กจี้ชะมัด! เขาลากริมฝีปากของเขาตามคอของฉัน จนฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นรอยแดงตามที่นิยายหลายเรื่องบอกไว้ ...แน่นอน ฉันจะเป็นรายต่อไป T///T (แล้วนี่เมื่อไหร่ไอ้บ้าหน้าหล่อนี่มันจะหยุดเสียทีล่ะหา!!!)

“หอม... เธอหอมจนฉันไม่อยากหยุด” เสียงพูดที่แหบพร่าที่พูดรดซอกคอของฉันในขณะที่เขาใช้จมูกดุนคอฉันไปเรื่อย

“งั้น...ต่อจากนี้ฉันจะไม่อาบน้ำเวลาอยู่กับนายสองคนในที่แบบนี้อีกแล้ว”

“ไม่...เธอหอมในแบบของเธอ...”

หอมในแบบของฉัน? แล้วมันหอมแบบไหนอ่า บอกหน่อยได้ม้า T_T

“เมื่อไหร่นายจะหยุด...”

“เมื่อเธอเลิกยั่วฉัน...”

“ฉันยังไม่ได้ยั่วนายเลยนะ! T//T!”

โทโมะละจากการจูบตามซอกคอของฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นพลางจ้องมองใบหน้าของฉัน

“เล่นเอาหน้าฉันมาอยู่ใกล้ๆ หน้าเธอแบบนั้น เป็นใครจะอดใจไหวล่ะ” โทโมะยิ้มที่มุมปาก

“ทะ..ทีนิยายเรื่องอื่นพระเอกยังห้ามใจไหวเลย”

“นิยายก็คือนิยาย แต่นี่มันเรื่องจริง ยัยบ๊อง!” ว่าจบก็เขกหัวฉันดังป๊อก!

“มันเจ็บนะ! T_T”

“จำไว้... คราวหน้าอย่าเอาหน้าเธอหรือหน้าใครมาใกล้กันอีก..” โทโมะยิ้มให้อีกครั้ง ก่อนจะเดินจากห้องไป

กรี๊ด!! เมื่อกี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!!! T////////////////T

-------------------------------------------------

ชอบป่าวชอบป่าว มีกุ๊กกิ๊กนิดหน่อยพอให้ฟิน ;p

ที่ไม่ค่อยได้อัพเพราะกระแสตอบรับไม่ค่อยดี มันแป้กอ่า!! T_______T

เอาเถอะ จะยอมหน้าหนาลงต่อไป -..-

ฝากฟิคทั้งสามเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะ <3