หัวใจหรือความรวย?

10.0

เขียนโดย belle

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 11.06 น.

  13 session
  24 วิจารณ์
  19.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) เเรกเจอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เเรกเจอ

 

 

โอ้โหหหหหหหหหหหห  ป้าบ้านนี้ข้างในสวยจัง" ฉันดี๊ด๊มากบ้านนี้ใหญ่อลังเว่อ

 

" รีบๆเดินมาเถอะ เดี๋ยวไปนั่งรอตรงห้องรับเเขกก่อนนะ เดี๋ยวป้าไปตามคุณชายก่อน " ป้าบอกฉันเเละเดินไปข้างบันได้ที่สูงเเละมีประมาณล้านขั้น (เว่อนะคะ)

 

"คุณชายคงเเก่มากเเน่ๆ เดินมาเองไม่ได้ต้องไปเิญลงมา " ฉันมองขึ้นไปข้างบนบันไดที่ป้าเดินขึ้น

 

15นาทีผ่านไป......................

 

" นี่มันสิบห้านาทีเเละนะ ทำไมป้าไปนานจัง อาบน้ำเเต่งตัวให้คุณชายอยู่ เเก่เเล้วก็เงี๊ย ฉันต้องดูเเลคนเเก่หรอเนี่ย"

 

ระหว่างที่ฉันเดินบ่นไปมา คุณชายก็............

 

" บ่นมาก ก็ลาออกไป " ฉันหันไปตามเสียงที่โหดทันที 

 

......OMG เขาคือใคร เขาเป็นผู้ชายสูงขาวหล่อเท่มีเสน่ห์ ตาเข้ม ผิวใสสงสัยกินคลอราเจนเเน่ๆ

ดูมาดนิ่ง เขาหล่อมากเเต่น่ากลัวจริงๆ มองใครก็คงตายคาที่เเหงๆ เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ตายเพราะบ่นเเน่ๆ

 

" เธอหรอ ที่จะมาทำงานที่นี่ " เขาพูดเเต่ไม่มองหน้าอันสวยงามของฉันสักนิด

 

 

" ค่ะ หนูชื่อ เเก้ว ค่ะ อายุ 18 ค่ะ " ฉันตอบเเล้วเดินไปใกล้ๆเค้า

 

 

" ฮะ 18 เธอเเค่สิบเเปด เธอมาทำงานที่เพื่ออะไร " ฉันเเทบล้ม เขาหันมาเเล้วเดินมาระยะประชิด อขาดูใจร้ายมาก เเต่หล่อมาก 

 

 

" เอ่อ กา กา เเก้ว มาหาเงินช่วยเเม่น่ะค่ะ ให้เเก้วทำเถอะนะคะ เเก้วทำไ้ทกอย่างเลยนะคะ คุณ.....  " ใช่สิฉันยังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยหนิ่

 

 

" ฉันชื่อ โทโมะ จะมาทำงานเเต่ไม่รู้ชืิ่อเจ้าของบ้าน ออกไปจากบ้านฉันเถอะไป" เขาไล่ฉันงั้นหรอ เขาคือคุณชายหรอ ไม่เเก่เลยเเฮะ เเต่ทำไมกว่าจะลงมาช้าจัง

 

 

" รับเเก้วเถอะนะคะ เเก้วยอมทำทุกอย่างเลยนะคะ ได้โปรด " ฉันเดินไปใกล้เขาอีกที เเละยกมือเพื่อของาน ไม่จำเป็นจริง ฉันไม่ค่อยยกมือให้ใครหรอกนะ คุณน่ะมีบุญ

 

 

" เเน่ใจ ถ้าฉันกลับบ้านตีสอง เธอต้องรอฉัน มาหาข้าวให้ฉันกิน ฉันไม่กินข้าวนอกบ้านหรืข้างทาง นอกจากจำเป็น " 

 

" ฮะ  ตีสอง " ใครจะตื่นวะ 

 

" ทำไม่ได้ ก็เชิญไป " เขาพูดเเละกำลังจะก้าวขาขึ้นรถสุดหรูสีเเดงไป

 

" ทำได้ค่ะ สบายมาก " ฉันตอบไปพร้อมหน้าที่สดใสเต็มใจ

 

" ก้ดี  "ไปถามป้าเอาว่าเธอต้องทำไรบ้างเวลาอยู่ในบ้านนี้ " 

 

"ค่ะ "

 

" ถ้าภายในเจ็ดวันเธอทำงานพลาด ก็กลับบ้านเธอไปซะ เริ่มงานวันนี้ คงเข้าใจ "

 

"วันนี้เลยหรอคะ " ฉันอยากพักจะตายอยู่เเล้ว

 

"หน้าที่คนใช้ มีเวลาพักหรอ "

 

"ไม่มีค่ะ " คนใช้ สองคำก็คนใช้ รวยเมื่อไหร่เดี๋ยวรู้เลยคุณชายยยย

 

เขาพูดจบก็ออกรถไปทันที เเก้วเเกต้องทำไรบ้างเนี่ย 

ฉันพูดกับตัวเอง เเละท่องคาถามหารวยทุกวัน เพื่อเเม่

 

____________________________

 

ฝากติดตาม คอมเม้น วิจารณ์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

จริงๆเรื่องนี้ ชื่อเก่าว่า มันเผลอรักนายหมดใจ นะคะ เเต่มาเปลี่ยนชื่อค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา