แค่คำว่า"เข้าใจ"

   บ้านพ่อแม่โทโมะ

(ตอนเย็นโทโมะพาแก้วมาที่บ้านพ่อแม่ของตน ร่างบางมีอาการเกร็งเล็กน้อย)

แม่โทโมะ // โทโมะแม่คิดถึงลูกจังเลย (เมื่อเห็นลูกชายกลับมา จึงเดินเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง)

โทโมะ // ผมก็คิดถึงแม่ครับ

พ่อโทโมะ // ไงห๊ะ! ไอ้ตัวดี ตั้งแต่มีงานทำนี่หายหัวไปเลยนะ

โทโมะ // โธ่! พ่อครับ งานมันเยอะนิครับ!

พ่อโทโมะ // ฉันว่าแกติดแฟนมากกว่ามัง (มองไปที่แก้ว)

แก้ว // สวัสดีค่ะ

แม่โทโมะ // ไหว้พระเถอะลูก พากันมาเหนื่อยๆเข้าบ้านเถอะ (ทั้งหมดพากันเข้าบ้าน)

โทโมะ // แล้วยัยตัวแสบกลับมารึยังครับแม่?

แม่โทโมะ // กลับมาแล้ว นั่งเล่นข้างหลังบ้านน่ะ บ่นคิดถึงลูกด้วย

โทโมะ // เดี๋ยวผมไปหาน้องก่อนนะครับ

แม่โทโมะ // จ้าๆ (เดินไปข้างหลังบ้าน) หนูชื่ออะไรจ๊ะ (ถามแก้ว)

แก้ว // เออ....ชื่อแก้วค่ะ

พ่อโทโมะ // คบกันนานรึยัง 

แก้ว // ประมาณ 3-4 ปีแล้วค่ะ

พ่อโทโมะ // แล้วโทโมะเป็นยังไงบ้าง?

แก้ว // ก็ดีค่ะ บางครั้งก็เอาแต่ใจไปหน่อย

แม่โทโมะ // 5555 ว่าแล้วเชียว โทโมะน่ะเค้าเป็นอย่างนี่ตั้งแต่เด็กๆเลยลูก

พ่อโทโมะ // นิสัยไม่เปลี่ยนจริงๆ ขนาดมีแฟนแล้วนะเนี่ย 555

แม่โทโมะ // นี่แม่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง $^&*)+&%^#%@$^&  (ทั้ง 3 คนคุยกันอย่างถูกคอ จนแก้วหายเกร็ง และรู้สึกเข้ากับพ่อแม่ของโทโมะได้)

   ด้านโทโมะ

โทโมะ // กลับมาเมื่อไรห๊ะ! ยัยตัวแสบ

...... // (หันมามอง)พี่โทโมะ! (กระโดดกอด) หวายคิดถึงพี่จังเลย

โทโมะ // ฉันก็คิดถึงแก (กอดตอบน้องสาว) 

หวาย // แล้วพี่มาตั้งแต่เมื่อไร (หวาย น้องสาวของโทโมะเพิ่งกลับมาจากอังกฤษจะมาเรียนต่อที่ไทย)

โทโมะ // เมื่อกี้เอง แล้วเราแหละ?ยังไม่ตอบพี่เลย

หวาย // หวายมาเป็นเดือนแล้ว! พ่อบอกว่าพี่อ่ะ มัวแต่ทำงานไม่ยอมมาหาสักที แต่หวายว่าไม่! พี่ต้องติดแฟนแน่ๆเลย

  โป๊ก!

หวาย // พี่! เจ็บนะ (เจอพี่ชายเขกหัว)

โทโมะ // สมน้ำหน้า! เหตุผลเดียวกับพ่อเลย

หวาย // พี่มีแฟนแล้วหรอ? ทำไมตอนที่ฉันมางานรับปริญญาพี่เมื่อปีก่อน ไม่เห็นล่ะ

โทโมะ // ตอนนั้นแฟนพี่ไปธุระที่ต่างจังหวัด ว่าแต่เราเถอะ ทำไมไม่เรียนที่นู่นต่อล่ะ อีกแค่ 2 ปีเองไหมใช่หรอ?

หวาย // ก็หวายคิดถึงพ่อแม่แล้วก็พี่นิ ก็เลยขอพ่อกับแม่มาเรียนที่ไทย รู้สึกว่าจะเป็นมหาลัยที่พี่เรียนจบอ่ะ

โทโมะ // หรอ แฟนพี่ก็เรียนที่นั้นอีก 2 เดือนก็จบ

หวาย // แล้ววันนี้พี่พาเค้ามาด้วยป่ะ? หวายอยากเห็น

โทโมะ // มาสิ! เข้าบ้านได้แล้ว (เดินเข้าบ้าน เมื่อเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของพ่อแม่และแฟนสาว)

แก้ว // 555 ฮ่าๆๆ ๆ จริงหรอค่ะ

แม่โทโมะ // 555 จริงจ๊ะ ตอนนั้นนะแม่กับพ่อเนี่ยหัวเราะลั่นบ้านเลยลูก เนาะคุณ

พ่อโทโมะ // 555 ใช่ๆ พ่อก็ไม่คิดว่ามันป๊อดขนาดนี้นะ

โทโมะ // นี่? ขำอะไรกันครับ

แม่โทโมะ // ไม่มีอะไรลูก ฮ่าๆๆๆ ๆ (ไหนบอกไม่มีอะไรไง ยังขำอยู่เลย - -'' / โทโมะ)

หวาย // พี่แก้ว!

แก้ว // อ้าว หวาย!

พ่อโทโมะ // รู้จักกันด้วยหรอ ?

หวาย // ก็คือ.......(ย้อนไปเมื่อหลายๆวันก่อน)

   ณ มหาลัย (หอสมุด)

หวาย // อยู่ไหนเนี่ย (กำลังหาหนังสือทำรายงาน)

...... // น้องหาอะไรอยู่ค่ะ

หวาย // หาหนังสือทำรายงานค่ะ แต่ยังหาไม่เจอเลย

...... // เดี๋ยวพี่ช่วยหานะ (หาไปหามาก็เจอ) เล่มนี้รึเปล่า (ยื่นให้ดู)

หวาย // ใช่ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ พี่ชื่ออะไรค่ะ

...... // พี่ชื่อ แก้ว ค่ะ

หวาย // พี่แก้วที่เป็นดาวมหาลัยน่ะหรอค่ะ!

แก้ว // ค่ะ เพิ่งมาใหม่หรอค่ะ?

หวาย // ค่ะ เพิ่งย้ายมาจากอังกฤษได้ไม่กี่วันเองค่ะ

แก้ว // แล้วอย่างนี้จะทำรายงานได้หรอ? มาพี่ช่วยดีกว่า

หวาย // ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนพี่เปล่าๆ

แก้ว // ไม่เป็นไร พอดีพี่ว่าง แล้วน้องชื่ออะไรล่ะ?

หวาย // ชื่อ หวาย ค่ะ

แก้ว // อ๋อๆ พี่จำน้องได้แหละ อยู่คณะเดียวกันนี้เอง ไม่น่าล่ะ ทำไมคุ้นๆ 555

หวาย // 55555 (แก้วช่วยหวายทำรายงานจนเสร็จ) ขอบคุณพี่แก้วมากนะค่ะ

แก้ว // ไม่เป็นไรจ้า งั้นพี่ไปก่อนนะ

หวาย // ค่ะ ^^ 

  (จบการย้อนเวลา)

โทโมะ // รู้จักกันก็ไม่บอก!

หวาย // ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าพี่แก้วเป็นแฟนพี่โทโมะอ่ะ!

แม่โทโมะ // พอๆ รู้จักกันก็ดีแล้ว หนูแก้ววันนี้อยู่ทานข้าวเย็นก่อนนะ

แก้ว // ก็ได้ค่ะ ^^

แม่โทโมะ // งั้นไปช่วยแม่ทำอาหารหน่อย

หวาย // หวายไปด้วยยยยยย!~ (ไปช่วยทำจนเสร็จ)

   โต๊ะอาหาร

พ่อโทโมะ // ไหนๆก็คบกันมานานแล้ว งั้นถ้าหนูแก้วเรียนจบจะแต่งเลยไหมล่ะ

แก้ว // (กำลังดื่มน้ำ) แฮกๆๆ แต่งเลยหรอค่ะ?

โทโมะ // แต่งเลยครับพ่อ! ^[+++]^

แม่โทโมะ // ทำไมล่ะจ๊ะหนูแก้ว มันเร็วไปหรอ?

โทโมะ // ช้าต่างหากล่ะครับแม่

หวาย // หวายก็ว่าช้านะค่ะ

พ่อโทโมะ // พ่อว่าไปถามผู้ใหญ่ฝ่ายนู่นก่อนดีกว่านะ

แม่โทโมะ // ไม่ต้องใจร้อนหรอกโทโมะ ยังไงก็ได้แต่งอยู่แล้ว (หลังจากทานข้าวเสร็จโทโมะกับแก้วจึงขอตัวกลับบ้าน)

แม่โทโมะ // เดินทางดีๆนะลูก

พ่อโทโมะ // มาเยี่ยมพ่อกับแม่บ่อยๆล่ะ

หวาย // มาหาน้องบ่อยๆนะพี่โทโมะ ส่วนพี่แก้วเจอกันที่มหาลัยนะค่ะ

แก้ว // จ้า ^^

โทโมะ // ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ (เดินไปขึ้นรถ แล้วกลับบ้าน)

   บ้านแก้ว 

แก้ว // โทโมะตามมาทำไม (แก้วขึ้นห้อง กำลังจะปิดประตูเห็นโทโมะเดินมาจึงถาม)

โทโมะ // ก็โมะอยากนอนกับแก้วอ่ะ ไม่ได้หรอ

แก้ว // กลับบ้านตัวเองไปเลยนะ

โทโมะ // ไม่เอา แล้วที่บ้านน่ะ คุยอะไรกับพ่อแม่โมะ บอกมาเลยนะ

แก้ว // ไม่ได้คุยเลย

โทโมะ // จริงหรอ เห็นหัวเราะสะดังเชียว

แก้ว // จริ๊ง!

โทโมะ // บอกมา (เลื้อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ) จะบอกไม่บอก

แก้ว // เออ......

โทโมะ // จะบอกหรือว่าไม่บอก (เอามือล่วงเข้าไปในเสื้อ)

แก้ว // ok! บอกๆ เอามือออกไปสักทีดิ!

โทโมะ // บอกมาก่อน!

แก้ว // ก็....แม่โมะเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆอ่ะ โมะเป็นคนอ่อนแอ ขี้กลัว มีครั้งหนึ่งตอนนั้นโทโมะเล่นอยู่กับหวาย มีจิ้งจกตกลงมาจากเพดาน โทโมะกริ๊ดแล้วก็วิ่งหนีไปหลบอยู่ที่ห้องน้ำ ส่วนหวายน่ะ หาไม้ไปจิ้มเล่น แก้วเลยขำไง คิคิ ฮ่าๆๆๆ

โทโมะ // - -'' อย่าย้ำดิแก้ว

แก้ว // โมะเป็นคนบอกให้แก้วเล่าเองนะ ฮ่าๆๆ

โทโมะ // - -''

แก้ว // โอ๋ๆ ทำหน้าอย่างนี้ไม่หล่อเลยนะ กลับบ้านได้แล้ว

โทโมะ // โมะไม่กลับ โมะหิว!

แก้ว // หิวอะไร เพิ่งกินข้าวเมื่อกี้เอง

โทโมะ // แก้วน่าจะรู้นะ (มองแก้วด้วยสายตาเจ้าเล่ห์)

แก้ว // เออ...โมะกลับบะ อื้อ (ไม่ทันไรชายหนุ่มก็ประกบปากหญิงสาวแล้วดันตัวไปที่เตียงแล้ว.....<<< จินตนาการเหมือนเดิมนะ  ^^)

-------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษนะค่ะที่เมื่อวานไม่ได้อัพ พอดีต้องพิมพ์งานให้เพื่อน เลยได้แต่อ่านนิยายเท่านั้น

วันนี้เลยพยายามอัพยาวๆ แต่มันได้แค่นี้เอง คาดว่าตอนหน้าคงจบแล้ว

ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่อยู่ ไม่รู้จะสนุกรึเปล่านะ  อิอิ~ ^^