[SF] ผู้ชายที่รักเธอที่สุด TK

9.7

เขียนโดย MooNoi

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.02 น.

1 ตอน

12 วิจารณ์

4,761 อ่าน

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มันเป็นแบบ ตอนเดียวจบจ้าา! (:

ลองมาอ่านๆดูน้ะ เปิดเพลงฟังไป อ่านไป 5555 น่าจะซึ้งน่าดู [คิดไปเอง = =']

--------------

@Condo Jr

ก๊อกๆ! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่นั่งกอดเข่าตรงปลายเตียงเงยหน้าขึ้นมาด้วยคราบน้ำตา และเดินไปเปิดประตู...

''แก้ว.. เป็นอะไร?'' ชายหนุ่มร่างสูง เจ้าของนัยตาสีน้ำตาลเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

''ฮึกๆ โทโมะ! ฮือออ!!'' หญิงสาวร่างบางกระโดดเข้ากอดร่างสูงตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

''แก้ว.. แก้ว.. ไม่เป็นไรๆ โมะอยู่นี่แล้ว.. ไปเข้าห้องกันก่อน ปะ''

ร่างสูงนั่งลงข้างๆหญิงสาวพร้อมกับน้ำอุ่นๆในมือ

''อ้ะ แก้ว.. จะได้ดีขึ้น.. แล้ว..จะเอายังไงต่อไปกับเรื่องนี้?'' หลังจากที่ยื่นแก้วให้หญิงสาว โทโมะก้ถามถึงเรื่องที่เธอเพิ่งเอ่ยปากเล่าให้ฟัง

''แก้วไม่รู้.. แก้วไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น.. แก้วเหนื่อย.. เหนื่อยเกินจะวิ่งตาม..''

หญิงสาวพูดด้วยน้ำตาที่เริ่มต้นจะออกมาโลกภายนอกอีกครั้ง

''เฮ้ๆๆ อย่าร้องซิ ไม่เอาน้ะคนดี แก้วที่โมะรู้จักไม่ใช่คนขี้แยน้ะ ยิ้มสู้สิ่ คิดสิ่ ปัญหาที่หนักกว่านี้เรายังผ่านมันมาได้เลย'' ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวตรงหน้าและเอ่ยเตือนสติเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ตามฉบับของเขา

''แก้วไม่ไหวแล้ว.. พี่ป้องเขาทำอย่างนี้กับแก้วมาหลายครั้งแล้ว แก้วเหนื่อยนะโมะ โมะได้ยินมั้ย แก้วเหนื่อย..''

โทโมะได้แต่เม้มปากแน่นสนิทราวกับพยายามข่มอารมณ์ที่มันเริ่มคุกรุ่นอยู่ภายใน..

''ทำไมหรอโมะ? แก้วไม่ดีตรงไหนหรอ? แก้วรักพี่ป้องไม่พอเหรอ? ทำไมพี่เขาต้องไปมีคนอื่นด้วย!!''

หญิงสาวหันมาระบายอารมณ์กับเพื่อนชายของตน

''ไม่หรอก แก้วไม่บกพร่องตรงไหนเลย แก้วเพอร์เฟ็คมาก แต่พี่ป้องเขาอาจจะกำลังเครียดหรืออะไรก็ได้''

''เครียดแล้วทำไมไม่มาเล่าให้แก้วฟัง!! แก้วเป็นแฟนพี่เขาน้ะ! ทำไมต้องไปขึ้นคอนโดกับผู้หญิงคนอื่น!!''

''...''

''โมะ.. โมะบอกแก้วสิ่ ว่าแก้วขาดอะไรไป?? ทำไมพี่ป้องถึงทำยังงี้หลายครั้งแล้วว!!''

''...''

''แก้ว.. ฟังโมะดีๆนะ ในเมื่อเขามองแก้วไม่มีค่า ทำไมแก้วไม่ทำตัวให้มีค่าขึ้นบ้างล่ะ??''

''...''

''ในเมื่อเหนื่อยก็หยุดวิ่งตาม และลองทำกลับกันดูสิ่ หากว่าเราลองเดินไปอีกทางบ้าง..''

"..."

"เขาอาจจะเป็นฝ่ายวิ่งตามเรามาก็ได้นะ (:"

"..."

"เอาหล่ะ!! เรามาเริ่มกันใหม่ดีกว่า เดี๋ยวคืนนี้เราไปเที่ยวกัน ไปร่าเริง ไปเฮฮากัน ลืมความทุกข์สะ!"

"ขอบใจน้ะ โมะเป็นเพื่อนที่ดีกับแก้วมาเสมอเลย"

และร่างบางก็ดึงชายตรงหน้าเข้ามากอด ก่อนทั้งคู่จะร่ำลากันกลับบ้าน เพื่อเตรียมตัวไปเที่ยวกันคืนนี้

@ห้อง 227 ,, Condo Jr

"ขอบใจมากน้ะโทโมะ คืนนี้แก้วสนุกมากเลย ดูสิ่ ได้ของกลับมาเพียบเลย บอกว่าจะจ่ายเองโมะก้ไม่ยอม"

หญิงสาวตรงหน้าชูถุงมากมายที่ได้จากการไปเที่ยวครั้งนี้ให้ชายหนุ่มดู พร้อมกับย่นหน้ามู่ทู่ใส่เขา

"ก้ดีแล้วนี่นา 555 แก้วอารมณ์ดี โมะก็ดีใจ ^^ อย่าเครียดมาก มีไรโทรมาได้นะ (:"

โทโมะโยกหัวแก้วใจ เพื่อนสาวที่สนิทมากไปมา เหมือนเอ็นดูเด้กน้อย

"หัวแก้วยุ่งหมดแล้ว พอเลยๆ.. กลับบ้านดีๆล่ะ ถึงบ้านแล้วโทรมาน้ะ ^^"

"ครับผม!"ทั้งคู่ร่ำลากันเสร็จ โทโมะก็หันหลังกลับมา พร้อมกับรอยยิ้มที่เหือดหายไป..

@Condo V.T.

#Tomo

เฮ้อ... ผมคิดถูกแล้วใช่ไหม? ที่ยอมเป็นเพื่อนเธอน่ะ? ผมคิดถูกใช่ไหม? ที่ช่วยเธอทุกครั้ง..

ผมนึกถึงหลายๆเหตุการณ์ที่คนๆนั้นทำให้แก้วใจของผม(?) เจ็บช้ำมามาก!

อันที่จริง ข้างในผมไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนที่ผมแสดงออกเลยสักนิด แต่ที่ทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือเย็นไว้

เพราะแก้วกำลังสับสน เธอต้องการที่พึ่ง ผมไม่สามารถทำอะไรได้หรอก..

ผมรักแก้วมามากกว่า 5 ปี แต่ไม่สามารถพูดได้เลย เพราะแก้วเอาแต่เฝ้ามองคนๆนั้น.. ):

แต่ที่ผมทำได้ ก็เท่านี้แหละ.. อยู่ข้างเธอไปเรื่อยๆ ถึงเธอจะไม่รู้ตัวเลยก็ตาม (:

@เช้าวันต่อมา

"ทำไมแก้วทำไมยังงี้กับพี่!!" กึก! เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นทำให้ผมที่กำลังสอยเท้าเข้าบริษัทต้องหยุดชะงักลง

"แก้วทำอะไร??" นั่นไง เดาไม่ผิดเลย - -* แก้วกำลังทะเลาะกับพี่ป้องจริงๆด้วย!

"ก็แก้วออกไปเที่ยวกับไอ่หน้าหวานนั่นทั้งๆที่ยังคบกับพี่น่ะนะ??" พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองหน้าหวาน อิอิ ><' [ใช่เวลาไหม? - -]

"ก็แค่เพื่อน! ทีพี่ยังหิ้วผู้หญิงขึ้นคอนโดเป็นรัง แก้วไม่เคยว่าสักคำ!!"

"เดี๋ยวนี้กล้าเถียงพี่แล้วหรออ??" เอ้า! ใครจะยอมให้ด่าอยุ่ฝ่ายเดียวละเออ = ='

"แก้วไม่ได้เถียง แต่แก้วทนไม่ไหวแล้ว! พี่เจ้าชู้! แก้วเบื่อ แก้วเหนื่อย!!"

-0- โห่ย! แก้วเอาจริงแฮะ (_ _)

"เพราะไอ่หน้าหวานนั่นใช่ไหม?? แก้วไปหลงมันแล้วใช่ไหม??!"

"แก้วปล่าว! บอกว่าเพื่อนไง! แค่นี้ยังไม่เชื่อใจกัน อย่าคบกันเลยดีกว่า!!"

"ได้ พูดอย่างนี้ใช่ไหม?? เราเลิ..."

เห้ย!! ไม่ได้ๆ อารมณ์ชั่ววูบตอนนี้จะส่งผลทางจิตใจของแก้วมากเลยน้ะ!

"หยุดดดดดดดดด!! จะเลิกกันทำไมครับพี่? คุยกันดีๆสิ่"

"แกมาเกี่ยวไรด้วย ฮะ?? พาแฟนคนอื่นไปเที่ยวเนี่ย! จะคาบไปกินเองใช่ไหม"

"แก้วไม่ใช่กระดูกครับ - -' และผมไม่ใช่สุนัขนั่นแหละ ไม่ใช่ประเด็น คือผมจะบอกว่า ผมกับแก้วเป็นแค่เพื่อน"

"..."

"ผมมีแฟนแล้ว..และคบกันนานแล้ว (: วางใจได้ครับ คุยกันดีๆครับ"

"โมะ.."

ผมหันไปส่งซิกทางสายตาให้แก้วหยุดพูดก่อน.. =='

"แก้วรักพี่มาก คุยกันดีๆ ประครองรักไปสิ่ครับ พี่อ้ะเลิกเจ้าชู้ได้แล้ว!"

"นี่..!"

"ฟังผมให้จบก่อนครับ" ผมยกมือขึ้นเป็นเชิงห้าม - -'

"ผมกับแก้วเป็นเพื่อนกันมา จะ 5 ปีแล้ว ผมมีแฟนแล้ว.. และแก้ว.. ไม่ใช่สเปกผมหรอก (: ไม่มีอะไรเกินความสัมพันธ์ พี่วางใจได้ครับ ผมไปละ มีซ้อมเต้น เดี๋ยวสาย"

"โมะ.."

"ไปก่อนน้ะแก้ว มีไรคุยกันทีหลัง ^^/"

ผมโบกมือลาให้เธอ ด้วยรอยยิ้ม..

เห้ย! ไอ้น้ำตาบ้าเอ้ย! อย่าเพิ่งมาไหลตอนนี้สิ่ - -' ผมรีบหันหลังเดินขึ้นตึกทันที โอยๆ! แว่นดำอยุ่ไหนนนน!

@ตอนเย็น

"โทโมะ! แก้วกับพี่ป้องดีกันแล้วน้ะ ขอบคุณมาก ^^"

แก้วเข้ามาดึงแขนผมหลังจากเดินออกมาจากตึกอาร์เอส..

"ครับๆ ไม่เป็นไร ^^ ยินดีด้วยนะ ทีหลังทะเลาะกัน อย่าท้าเลิกสิ่ เดี๋ยวได้เจ็บจริงและเจ็บยาวหรอกน้ะ"

"จ้าาา! และที่บอกว่าโมะมีแฟนแล้วนี่ยังไงหรอ?"

"คือ..อันที่ทจริงโมะมีความจริงจะบอกน่ะ โมะไม่ได้มีแฟนและโมะก็ชอบ..."

"อ้าวแก้ว..มาพอดีเลย ป้ะ พี่เสร็จงานแล้ว มารับไปกินข้าวตามนัดครับ (:"

"อ้าว พี่ป้องมาพอดีเลย แปปนะคะ เมื่อกี้โมะว่าชอบอะไรนะ?"