กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 5

"แก้ว กระเป๋าล่ะ"

"อ่าว? ลืม...ฮึ่ย ลืมตัว...ทุกทีมีคนขนให้ ยายแก้วยายบ้า เมื่อเช้าพึ่งหาเรื่องว่าเค้าไปหยกๆ จะกล้าสู้หน้าไหมวะเนี่ย..."

"ว้าย อ.โทโมะ เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย >///< // อ.คะ ปีหน้าพวกหนูขึ้นปี3 อ.ยังจะรอเป็นที่ปรึกษาพวกหนูอยู่ใช่ไหมคะ // อ.ขามาดูแลเด็กปี1บ้างนะคะ ฯลฯ"

"กระเป๋าเธอหนะ จริญญา -_- ขี้ลืมจังนะครับที่รัก เหม่ออะไรเอ่ย?....ระวังด้วย"

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์ -.,-"

            หลังจากยายฟางงัดเธอออกมาจากเบาะนุ่มนิ่มได้ ก็ลากเธอเข้ามาในห้องที่ยายกระต่ายบอกว่าใช้เป็นที่พักของเราในคืนนี้ ถูกคนดีจูงมือมาจองตรงที่ริมสุดชิดหน้าต่าง ลมทะเลพัดมาเบาๆพอจะทำให้รู้สึกตัว

            รู้สึกตัวว่าตอนขึ้นรถมามือจะไม่ว่างเลย เวลานี้ขณะที่มือซ้ายจับอยู่กับมือเล็กๆของคนดีเอาไว้ มืออีกข้างเธอยังอุตส่าห์ว่างได้อีก ลืมอะไร.....

            ปรกติเวลาไปไหนมาไหน คนตัวโตจะแย่งกระเป๋าไปถือแล้วให้เธอแบกเฉพาะเครื่องมือสื่อสาร ส่วนมือที่เหลืออีกข้างจะได้ไม่มีข้ออ้างมาพรากไปจากการเกาะกุมของคนเอาแต่ใจ เพราะคนจ่ายตังค์คือเขา ดังนั้นก็กรุณาอย่าขัดใจ กระเป๋าถือไม่จำเป็นอะไรสำหรับผู้หญิงเมื่อมีผู้ชายอยู่ข้างๆ ไม่รู้ทฤษฎีของใคร แต่ก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา จนตัวเธอชินกับการมีเขาอยู่ใกล้ๆ

            จริญญาไม่น่าเลย ที่ว่าจะแก้ค้งแก้แค้นอะไรนั่น ชักรู้สึกว่าจะเริ่มเลือนลางซะแล้วสิ

....

........

"มีน....มีอะไรหรือเปล่า มีนเงียบมากเลยนะตั้งแต่มาถึงที่นี่"

"อ่ะ...เปล่าหรอกจินนี่  คิดอะไรนิดหน่อย ...ขออย่าให้เจออะไรไม่ดีๆเลยนะ..."

                                                "คุณแม่คะ สิ้นเดือนนี้ที่คณะจะไปรับน้องที่สวนผึ้งของลุงไผ่ รบกวนคุณแม่บอก                                          คุณลุงให้หน่อยสิคะ ไม่ทราบว่าคุณลุงจะว่างหรือเปล่า"

                                                "ที่สวนคงว่างจ้ะ มีนักท่องเที่ยวมาบ้าง แต่น้อยไม่ยุ่งหรอก ช่วงปีที่ผ่านมานี้ไม่รู้                                           เป็นยังไง ที่บ้านกวีนิลเกิดเรื่องบ่อยๆ คุณลุงเลยไม่ค่อยเปิดรับใครง่ายๆหนะ

                                                หนูจะมากี่วันล่ะลูก"

                                                "ค้างคืนเดียวค่ะคุณแม่ ว่าแต่เกิดเรื่องอะไรหรือคะ?"

                                                "มีคนเห็นว่ามีวิญญาณที่นั่นหนะลูก....."

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"ขอโทษที่เรียกตัวน้องปี2 มาในเวลาพักผ่อนแบบนี้นะคะ แต่พี่อยากให้เรามาคุยกันก่อนที่จะเริ่มงานกันในวันนี้และวันพรุ่งนี้หนะค่ะ น้องๆคงได้เข้าประชุมกับประธานรุ่นของน้องแล้ว พอจะทราบคร่าวๆแล้วใช่ไหมคะ"

"ครับน้องฟางจ๋าคนสวย พี่บอยแถลงน้องๆปี2ครบทุกถ้อยคำเลยครับพ้ม!"

"คือบ่ายนี้เราจะเข้าไปสวนผึ้งนะคะ รับฟังการบรรยายของคุณลุงไผ่ จัดกลุ่มให้น้องๆปี1 ประชุมเตรียมตัวทำกล่องเลี้ยงผึ้งของตัวเองในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ"

"ส่วนพรุ่งนี้ตอนกลางคืนเราจะพาน้องๆเข้าไปเดินเล่นชิวๆอีกฟากของสวนก่อนเดินทางกลับ .... ฮิฮิฮิ"

"พี่แก้วอ่า ทำเสียงคิกคักแบบนี้ ต้องพูดว่าหลอกน้องๆมากกว่ามั้งครับ"

"มะลิน้องรักพูดเกินไปอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"

            ยากกระต่ายเรียกรวมพลปี 2-3 ให้มาประชุมชี้แจงสิ่งที่เราต้องร่วมมือกันให้ผ่านพ้นไปด้วยดีใน1คืน1วันที่เราอยู่ที่นี่ ก่อนจะเดินทางกลับในเวลาพลบค่ำของวันพรุ่งนี้ ตั้งใจว่าจะให้น้องๆรู้จักวิถีชีวิตของชาวเลและการอยู่ร่วมกับธรรมชาติที่ยั่งยืนของลุงไผ่ แล้วมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆเพื่อสร้างความประทับใจก่อนกลับ

            เรื่องสนุกๆพึ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง อิอิ

.........

..........................

"ถ้าอย่างนั้นตอนปี1ไปดูสวนผึ้ง เราก็ไปทำฐานกันสิใช่ป่ะน้องเขื่อน"

"ครับพี่บอย เดี๋ยวเฉพาะผู้ชายไปครับ จะได้จัดหนักสะดวกๆหน่อย"

"ฟางอยากจะขอให้ อ.โทโมะไปด้วยหนะค่ะ จะได้ช่วยดูว่ามันรุนแรงเกินไปไหมอะไรยังงี้ ฟางไม่ค่อยไว้ใจเพื่อนตัวเองเท่าไหร่ รบกวนด้วยนะคะอาจารย์"

"ไม่มีปัญหาครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากเพื่อนป๊อบไปดูผึ้งด้วยนะครับ คือเค้าสนใจพวกแมลงมากๆ"

"อ่อ ครับ แฮ่...ไม่สะกิดกันบ้างเลยนะไอเพื่อนยาก แต่ก็ขอบใจว่ะ ฮิฮิ..."

"ตกลงที่รักจะไปทำฐานประหลาดๆกับเขื่อนใช่ไหมจ๊ะ?"

"ฮึ อย่างแก้วใจนี่อ่ะนะ ต้องไปดูแลสาวๆปี2น้องๆปี1สิคร้าบเพื่อนเขื่อน แบร่"

            คนสวยคงยังไม่หายโกรธเขา จึงยอมกลืนน้ำลายตัวเองทั้งที่สัญยิงสัญญากับเพื่อนรักหน้ากบว่าจะร่วมเดินทางไปทำฐานด้วยกัน กลับปฏิเสธเอาเสียดื้อๆซะอย่างนั้น

            ไม่เป็นไร....กลับไปค่อยง้อก็แล้วกันนะครับ

            ดีเสียอีกที่คนสวยไม่ไป เขาจะได้ทำงานง่ายขึ้น ได้รับมอบหมายให้ไปยังสถานที่ต้องสงสัยแบบนั้น เด็กๆไม่ควรได้รับอันตรายหรือถ้าจำเป็นก็ต้องน้อยที่สุด ก่อนจะส่งเพื่อนหน้าหมีให้ตามไปดูแลน้องสาวสุดที่รักและเพื่อนสนิทที่รักที่สุดอย่างน้องฟางหน้าหวานคนนั้น

            ต้องรีบแก้คดีให้เร็วที่สุด เงียบที่สุด และตื่นเต้นน้อยที่สุด จะได้เป็นการรับน้องที่สมบูรณ์แบบตามจินตนาการของภรรยาสุดที่รัก

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"เชิญเด็กๆทางนี้ครับ นี่ลูกชายลุงครับ คุณวิชาเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ครับ เค้ารักที่นี่เหมือนลุงนี่แหล่ะ วันนี้เค้าเห็นว่ามีเด็กๆมาเลยขอมาช่วยน่ะ ....สวนผึ้งของลุงมีเนื้อที่ประมาณ......"

"ดู ผช.ผญ.คนนี้ท่าทางจะรักที่นี่จริงๆนะ ดูสิเดินไม่รอใครเลย ใครบังคับให้มาน่ะ?"

...

.......

"ว้าว สวยจังแก้ว ดอกทานตะวันอาหารแสนอร่อยของน้องผึ้ง .... คู่รักแสนหวาน ....ดีจังเนอะ"

"หวานจังนะครับ....เอ่อ พี่หมายถึง ดอกทานตะวันมันหวานนะครับดูสิผึ้งมาตอมเยอะเลย อืม..เนอะ"

"อืม ค่ะพี่ป๊อบปี้....ฟางไม่รู้มาก่อนเลยนะคะว่าพี่ป๊อบปี้จะชอบแมลงด้วย เวลาเจอกันที่คอนโดแก้วก็ไม่เห็นพี่พูดถึง พี่ป๊อบปี้ทำงานเกี่ยวกับสัตว์หรือคะ?....เอ จะว่าไปแล้วฟางยังไม่ทราบเลยว่าพี่ป๊อบปี้ทำงานอะไร ... ?"

"หา...เอ่อ ครับ?"

            ต้องขอบคุณเพื่อนรักต่างชาติที่ส่งตัวเขามาดูแลกระต่ายหวาน เอ่อ เขาหมายถึงดูแลเด็กๆทุกคนหนะครับ เดินตามวิทยากรท้องถิ่นมาก็ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกทางหูขวาไปเป็นที่เรียบร้อย ในสายตามีแต่กระต่ายน้อยที่เวลานี้เปลี่ยนจากประธานรุ่นมาเป็นพิธีกรน้อยที่เอื้อนเอ่ยคำพูดเสนาะหูให้เขาฟัง ฟังจนเขาเบลอ งุนงงในตัวเอง เพราะปรกติคนสวยแทบจะไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ

            นี่เขาก็อยู่ในสายตาของกระต่ายน้อยใช่ไหมครับ?

"เอ่อ ฟางพูดอะไรผิดเหรอคะ อืม...สงสัยฟางคงพูดมากไป ขอโทษค่ะ"

"อ่ะ มะ มะ ไม่ใช่ครับ คือ....พี่ไม่คิดว่าน้องฟางจะสนใจ เอ่อคือพี่หมายถึง น้องฟางสังเกตพี่ด้วยเหรอครับตอนอยู่กับไอโมะ"

"เอ๋....ถึงฟางจะใส่ใจอ.โทโมะเป็นพิเศษ แต่ฟางก็ไม่ได้ละเลยสิ่งรอบตัวนี่คะ พี่ป๊อบปี้หนะทั้งน่ารัก นิสัยดี ดูแลฟางเป็นอย่างดีขอบคุณมากนะคะ ,,^__^,,"

"เอ่อ..ครับ ฮะฮะ >///< น้องฟางเรียกพี่ป๊อบเฉยๆก็ได้นะครับ พี่ไม่ถือ"

"อืม...ค่ะพี่ป๊อบ ^_^"

            ก่อนที่จะไม่ได้คุยกับคนสวยต่อเพราะเขามัวแต่เงียบไป ด้วยเพราะอึ้งแต่สาวเจ้ากลับคิดว่าเขาไม่อยากคุย จึงรีบดึงสติสตางค์ของตัวเองกลับ แล้วชวนกระต่ายน้อยพูดคุย จนได้รับคำชมกลับมา หัวใจแทบเต้นออกนอกอก ป๊อบปี้เอ๋ยสู้นะเว้ย!!!

......

...........

อันตราย ห้ามเข้า