คนไม่มีหัวใจ

8.7

เขียนโดย pang511

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.40 น.

4 ตอน

27 วิจารณ์

8,939 อ่าน

2) เลิก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เชิญด้านนี้ครับ"พนักงานผายมือเชิญทั้งสอง

"กินไรดีคะพี่โมะ^^"หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่ม

"แล้วแต่เถอะพี่ไม่ค่อยหิวอ่ะ"ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่

"คะ"หญิงสาวเองก็รู้จักนิสัยของชายหนุ่มดี ก็เลยไม่อยากเถียงสักเท่าไหร่

หลังจากทานอาหารเสร็จทั้งสองก็พากันดูหนังต่อ

"โอ๊ย ขอโทษคะ"ขณะที่หญิงสาวเดินออยู่นั้นก็ดันไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง

"ไม่เป็นไรครับ......แก้ว แก้วจริงๆด้วย จำเราได้มั้ย เราคยองเทไง"

"เอ่อ.....อ๋อคยองเทที่เล่นบาสเก่งๆใช่ป่ะ?"

"ใช่ๆ เราดีใจมากเลยนะที่ได้เจอแก้วอีกอ่ะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆมาให้หนึ่งที

"แก้ว!! นั่นใครอ่ะ"ชายหนุ่มส่งสายตาอาฆาตไปให้ชายหนุ่มอีกคนที่กำลังยืนงงอยู่

"เอ่อ...คือนี่ คยองเท เพื่อนแก้วสมัยเด็กๆน่ะคะ^^"แก้วเองเมื่อเห็นสายตาของโทโมะก็พยายามพา(ลาก)โทโฒะไปจากตรงนี้

"เอ่อ คยองเทฉันไปก่อนนะไว้เจอกันใหม่ บาย"แก้วโบกมือลาคยองเท

"ครับ บาย ^^"คยองเทก็พอจะเดาออกจึงเดินเลี่ยงไปหากลึุ่มเพื่อนๆ

2 ชั่วโมงผ่านไป

"หนังสนุกมั้ยคะพี่โมะ"แก้วเอ่ยถามโทโมะ

"อืม"โทโฒะเอ่ยแค่นั้น ก็ขอตัวไปเข้าห้อง

"เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ห้ามไปเดินเล่นที่ไหนล่ะ"โทโมะเอ่ยบอกแก้วแค่นั้นก็รีบวิ่งออกไป

หญิงสาวเองก็เริ่มเมื่อยขาเลยนั่งพักแถวๆนั้น หลังจากนั้นไม่กี่นาทีแก้วก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากทางห้องน้ำ เลยแอบไปดู

"นี่โมะมากับใครกันแน่คะ แล้วไหนบอกว่าไม่ว่างไง แล้วเดินมากะอีเด็กเมื่อวานซึนนี่ได้ไงกัน!!!!"สาวร่างอวบเอ่ยพร้อมกับท่าทางที่โมโหมาก

"เอ่อ คือ น้องเขาเป็นน้องเพื่อนน่ะครับ ไม่มีไรจริงๆนะครับ"

"เหอะ น้องเพื่อนเอามุกนี้ไปลอกเด็กอนุบาล1 มันยังรู้เลยว่าไม่จริง"

"จริงๆนะครับ ผมไม่ได้โกหก ผมรักคุณคนเดียวนะครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกอดเอวหญิงสาวไว้

ปึก!!!!!!

เสียงของบางอย่างดังขึ้น ทำให้สองร่างรีบผละออกจากกัน พร้อมกับเหลือบไปเห็นอีกร่างนึง ที่กำลังร้องไห้

"กะ...แก้ว!!"โทโมะอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะเขาคิดว่าเขาจะปิดเรื่องของเขากับหวายไว้แล้วเชียว

"ฮึก....พี่ทำอย่างนี้ทำไม แก้วแคร์พี่ตลอดเวลา แต่พี่กลับ.....กลับไม่เคยสนใจเลย ทำไมหรอ? แก้วมันไม่ดีพอใช่มั้ย ฮึก"หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับทุบตีอกแกร่ง

"เอ่อ คือ พี่.....พี่"ชายหนุ่มเองก็ทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่อ้ำๆอึ้งๆอยู่อย่างนั้น

"พี่มันเลว พี่นิสัยไม่ดี ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น พี่มันเลวๆๆๆๆ"หญิงสาวยังสบถออกมาอย่างไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับน้ำตาที่ยังไหลอย่างต่อเนื่อง

"พี่....."ชายหนุ่มยังคงอ้ำอึ้งต่อไป

"ฮึก....แก้วว่า....เราเลิกกันเถอะ"หญิงสาวพูดคำนั้นออกมา ถึงจะรู้ว่ามันเจ็บสักแค่ไหน แต่เธอเองก็รู้ดีมาโดยตลอดว่าชายหนุ่มเป็นคนเจ้าชู้แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงรักเขามากขนาดนี้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"ไม่นะ พี่ไม่ยอมเลิกกับแก้วแน่ๆ"ชายหนุ่มยังคงยืนยันว่าจะไม่เลิกกับเธอ แน่สิ ลึกๆแล้วเขาเป็นห่วงแก้วมาก เพราะแก้วเองเป็นคนอ่อนไหวง่าย และเขาก็พยายามดูแลแก้วมาโดยตลอด แต่เหมือนกับจะโดนปฏิเสธทุกครั้ง แน่ล่ะสิ เพราะหญิงสาวเองก็อ้างว่าโตแล้วดูแลตัวเองได้ แต่ถึงยังไงชายหนุ่มก็ยังจะดูแลต่อไป ถึงจะโดนปฏิเสธทุกครั้งก็เถอะ แต่ที่เขาทำไปเพราะเขารักเธอหรอกนะ ไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว อยากอยู่ข้างๆเธอตลอดไป

"นี่ โมะคะ ถ้าเค้าอยากเลิกก็เลิกไปเถอะคะ ตื้อไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"สาวร่างอวบพูดขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มเหยียดๆไปให้ร่างบาง

"ฮึก....แก้วหวังว่าเราจะไม่เจอกันอีกนะคะ ลาก่อนคะ"ร่างบางพูดแค่นั้นก็เดินออกไป

"แก้วๆๆๆ อย่าไป ได้โปรดอย่าไปเลยนะ พี่ขอร้อง แก้วๆๆๆๆๆ ฮึก...."ชายหนุ่มเองก็เสียใจไม่แพ้หญิงสาว เขาเหมือนโดนมีดแทงที่หัวใจซ้ำๆอยู่อย่างนั้น บางทีอาจจะเจ็บกว่ามีดด้วยซ้ำ

"โมะคะ จะอะไรกันหนักกันหนาคะ กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว"หวายพูดขึ้นมาแล้วก็ยิ้มเหยียดๆ

"กลับไป"

"ว่าไงนะคะ"

"ผมบอกว่าให้คุณกลับไป!!!"

"อร๊าย แล้วก็อย่ามาง้อฉันก็แล้วกัน"

"ฮึก....แก้วจ๋า พี่ขอโทษนะคนดี พี่ขอโทษๆๆๆๆๆๆ พี่มันเลวเอง ได้โปรดกลับมา กลับมาเถอะนะ"

ชายหนุ่มทรุดลงไปกับพื้นแล้วปลดปล่อยน้ำตาของลูกผู้ชายออกมาอย่างไม่อายสายตาใคร

ในเมื่อเขารักแก้วยิ่งกว่าใคร รักมาก รักจนไม่อยากเสียเธอไป ไม่อยากอยู่ห่างเธอ

ภาพในวันวานยังคงวิ่งเขามาในสมองของเขาอยู่ตลอดเวลา ทำไมนะ ทำไม เขาถึงทำกับหญิงสาวตัวเล็กๆได้ลงคอ

เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

คืนนั้นเขาจึงโทร.หาเพื่อนเพื่อจะได้ไปผับ

"เฮ้ยๆ ใจเย็นๆดิว่ะ มีไรก็ค่อยพูดค่อยจากันดิ"ป็อบปี้เอ่ยห้ามโทโมะที่ขนาดนี้กำลังเมา