It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

เฮ้อ~ มีเทสต์ย่อยอีกแล้วอ่า ขี้เกียจอ่านหนังสือที่สุด=o=!!

ตืดดดด ตืดดดด

เสียงโทรศัพท์ที่ฉันตั้งสั่นไว้ กำลังชักดิ้นชัดงออยู่บนหัวเตียง

“ว่าไง”

(ออกมาติวหนังสือกันดีกว่า) เสียงยัยเฟย์จากปลายสายส่งเสียงเจื้อยแจ้ว อืม...ติวหนังสือน่าสนแฮะ *-*

“ที่ไหนอ่ะ” ฉันถามเผื่อไปสะดวก

(ก็ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าหอแกละกัน ไม่ๆ ไปห้องแกเลยดีกว่า)

“อ้าว”

(มาอ้งมาอ้าวฉันอยู่หน้าหอแกเนี่ยยัยแก้วกับโมะก็มา) ปลายสายตั้งท่าวีน

“เออๆก็ได้ขึ้นมาเลยฉันจะรอ” ฉันพูดอย่างเสียไม่ได้ก็ยัยเฟย์เล่นพาพวกมาหน้าหอขนาดนี้ดีนะที่ฉันทำห้องให้เนี้ยบอยู่บ่อยๆน่ะ =o=

ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามทีแล้วเปิดเข้ามาทำอย่างนี้มียัยเฟย์คนเดียวเหอะ

“ฮัลโล~” ยัยเฟย์ที่เดินหอบของพะรุงพะรังมาทักทายเสียงใส

“แกจะมาติวหรือแกจะมาปาร์ตี้เนี้ยะ!!”

“บอกแล้ว” ยัยแก้วพูดขรึมๆ

“เอาเถอะๆนั่งก่อนดีกว่ามาๆเดี๋ยวฉันไปเทใส่จานให้” ฉันพูดแล้วเอื้มมือไปหยิบถุงขนม

“ไม่ต้อง” ยัยเฟย์ชักถุงหนีแล้วหันไปบอกเขื่อนให้ช่วย เขื่อนก็ว่าง่ายเดินเข้าครัวไปกับเฟย์

จะหวานกันไปไหน!!??

แกร๊ก~

เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับป๊อปที่หอบหนังสือเดินเข้ามา

“ฟู่ววว โทษทีที่มาช้า” ป๊อปพูดแล้วเดินมานั่งข้างฉัน

แอร๊ยยย! เขินน้า>//<

“แผลมีดบาดเป็นไงบ้าง” ป๊อปหันมาถาม

“เอ่อ...ก็ยังเจ็บอยู่นิดนึง” ต้องแกล้งสำออยหน่อย

“ขอดูหน่อยสิ” เขาว่าพลางเอื้อมมือมาจับเบาๆที่แผลฉัน

“ขนมมาแล้ว อะแฮ่มป๊อปฟางทำไรกัน” ยัยเฟย์แกจะเสียงดังทำม้ายย ยัยแก้วกับโทโมะมองแล้ว คู่นี้ยิ่งเฮี้ยบๆอยู่T^T

“ฟางเป็นแผลก็แค่ดูให้” ป๊อปพูดแล้วลูบแผลฉันต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ชิ! กินขนมกันดีกว่าเขื่อ แก้ว โมะมาสิ” ยัยเฟย์พ่นลมหายใจแรงๆแล้วชักชวนแก้วและโทโมะมากินขนมด้วยซึ่งทั้งสองก็เดินมา ยัยเฟย์เป็นแม่คุณหรือไง ทำตามทุกคำสั่งเลย =o=!!

ผ่านไป3ชั่วโมง

“เขื่อนอ้ามมม~”

“เฟย์แกมาติวหนังสือไม่ใช่หรอ” ยัยแก้วทำตาค้อนใส่

“ก็มันหิว”

“เพิ่งผ่านมาสามชั่วโมงนี่นะ เฟย์แกจะเว่อร์!!” โทโมะจีบปากจีบคอทำให้ทุกคนหันไปทำหน้างง แก้วเลยเอื้อมมือไปหยิกแขนโทโมะจนร้องโวยวาย

“เฮ้อ~ เฟยืแกกลับได้แล้วล่ะ ฉันเหนื่อยแล้วนะ” ฉันบ่นเบาๆก็3ชั่วโมงที่ผ่านมาทั้งแก้ว โทโมะ เขื่อน เฟย์ต่างก็ทำอะไรต่างๆที่ม่เกี่ยวข้องกับการติวสักนิด แถมยังเสียงดังจนคนข้างห้องมาเคาะประตูด่า แล้วคนที่โดนด่าคือฉัน แถมตาอัจฉิยะแว่นหนาเนิร์ดสุดๆข้างห้องยังมาว่าฉันว่าแอบลักลอบจับมนุษย์ขาย-หญิงมาทดลองโดยผิดกฎหมายอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญที่สุด = =++

“แกจะเหนื่อยอะไนนักหนา แกนั่งอยู่เฉยๆปากแทบไม่ขยับด้วยซ้ำ” ยัยเฟย์แกล้งพูดยียวน

“โอเคพวกแกไม่ไป ฉัน-ไป-เอง” ฉันเน้นพยางค์แล้วเดินออกมาจากห้อง ฉันแค่รู้สึกเหมือนจะมีไข้ขึ้นฉันเลยอยากอาบน้ำนอนแต่ทุกคนยังอยู่บนห้องใครจะเดินนุ่งผ้าขนหนูสั้นๆไปมาโทงๆล่ะ =3=

“ฟางจะไปไหน” ป๊อปเรียกฉันที่กำลังยืนรอลิฟต์

“ก็ไม่รู้สิคงเดินไปเรื่อยๆน่ะ” ฉันตอบเนือยๆรู้สึกเริ่มหมดแรง ก็บอกว่าไข้มันจะขึ้น ~o~

ฟุ่บ!

ฉันล้มลง เพราะ ตามันมัวไปหมด ว่าแต่...ล้มแล้วแต่ไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ - - ฉันค่อยรวมพลังแล้วลืมตาขึ้น อา~ ป๊อปรับไว้ทันสินะ เฮ้อ~ หมดแรงจะเขิน =3=

แกร๊ก~

“อ้าว ฟางเป็นไรอะ” เสียงยัยเฟย์ถาม

“ไข้ขึ้นน่ะแล้วก็คงหิวด้วย” เสียงป๊อปตอบ

“งั้นเราฝากฟางด้วยนะ พวกเรากลับดีกว่า ฝากด้วยนะป๊อป” ยัยเฟย์กำชับป๊อป

ปัง!

เสียงประตูปิดเบาๆ

“เดี๋ยวฉันไปเอาคัพโจ๊กในห้องมาให้” เขาพูดเบาๆ

“อืม” ฉันพยายามส่งเสียงให้ดังที่สุด แต่ก็ได้เท่านี้ TT

หลังจากฉันตื่นขึ้นมาฉันก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้นสงสัยพักผ่อนไม่พอ แต่ว่าฉันยังได้กินโจ๊กซักกะนิด ป๊อปหายไปเลย TToTT

แกร๊ก~

เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับป๊อปที่เดินถือถุงก๋วยเตี๋ยวมา2ถุง เอ่อ...หน้ามุ่ยเชียว = =;

“ขอโทษทีที่หายไปเลย เป็นไงดีขึ้นมั้ย” เขาพูดพลางจะยื่นมือมาแตะแก้มฉัน

“อืม...สงสัยจะง่วงน่ะ แล้วนายทำไมหน้ามุ่ยแบบนี้ล่ะ” ฉันตัดสินใจถามออกไป

“ก็กุญแจห้องฉันอยู่กับไอ้เขื่อนน่ะสิ  ไม่รู้จะไปนอนที่ไหน” เขาถอนหายใจ ถ้าชวนเขาจะน่าเกลียดมั้ยนะ (. . //)

“ถ้าเกิดฉันมานอนกับเธอได้มั้ย” เขาถามหน้าเริ่มมีสีแดงมากขึ้นๆ

“กะ..ก็ได้ เตียงฉันกว้าง^^” ฉันพยายามยิ้มแห้งๆ

โอ๊ย! หัวใจฉันจะทะลุออกมาอยู่แล้ว =o=//