wonderland ดินแดนแห่งมนตรา

ตุ้บ > เสียงของทั้งคู่ล้มลงบนเตียงจน....ปากประกบกัน !

แอ๊ด > เสียงเปิประตูของคิตตี้ !

ผลั่ก >หมอนที่กระเด็นไปโดนหน้าคิตตี้เต็มๆ -- !

"นายหญิง เป็นอะไรไปเจ้าคะ O_o" คิตตี้หยิบหมอนที่โดนหน้าออกแล้วถามคนตรงหน้าทั้งสอง แต่เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าทำเอาสาวน้อยถึงกับเอามือปิดปากด้วยความตกใจ

"ขออภัยที่รบกวนเจ้าค่ะขอตัวก่อนนะเจ้าคะ" คิตตี้รีบออกไปจากห้องทันที

"นี่นายลุกออกไปชั้นหนัก" ร่างบางใต้ล่างพูดกับคนข้างหน้า "เอ่อ..ข้าขอโทษ" ร่างบางเงียบไม่ใช่เพราะโกรธอะไร "นี่เจ้า อย่าเงียบอย่างนี้สิ" ร่างสูงเริ่มใจไม่ดีที่เห็นร่างบางเงียบไปแต่ก็ยังไม่ลุกออกไป "นี่แก้ว เจ้าเป็นอะไร พูดหน่อยดิ ด่าข้าว่าข้าก็ได้" "อะ...ออก ออกไปก่อนได้มั๊ยชั้นหนัก" ร่างบางพูดเสียงเบา ร่างสูงกำลังจะลุกแต่ก็... "เขินข้าหรอ" ร่างสูงเริ่มกวนเมื่อเห็นร่างบางพูดออก "ไม่ซะหน่อย" ร่างบางเถียงแล้วหลบตาเพราะเธอรู้แล้วว่าเวลาจ้องตาเขาแล้วจะเป็นยังไง

"แน่จริงก็อย่าหลบตาข้าสิ เอ๊ะเดี๋ยวเจ้ารู้แล้วหรอถ้ามองตาข้ามันจะเป็นยังไง" ร่างสูงถามแต่คนข้างล่างไม่ตอบ "ฮึ คิตตี้บอกมางั้นสิ" "แล้วจะทำไม" "กลัวข้ารู้ความจริงงั้นหรอ" "ไม่ซะหน่อยชั้นไม่มีอะไรต้องปิดบัง" "งั้นก็มองตาข้าสิ" ร่างบางยังคงหันหน้าหนี "จะหันดีๆมั๊ย" ร่างบางไม่ตอบ "ได้ เดี๋ยวข้าจะหันไปหาเจ้าเองแล้วหันนะ" "นายจะทำอะ...." เสียงทั้งหมดถูกลืนหายไปเมื่อร่างสูงประกบปากร่างบาง ร่างสูงค่อยๆจูบร่างบางอย่างนุ่มนวลแต่ก็มีความหมายแฝงอยู่ในนั้น

ร่างสูงเร่งเร้าให้ร่างบางตอบสนองจึงเม้มริมฝีปากด้านล่างของร่างบาง ร่างบางที่ไม่ได้เคยได้รับสัมผัสแบบนี้จึงเผลอจูบตอบร่างสูง ร่างสูงถอนจูบแล้วยิ้มมุมปากน้อยๆดูเหมือนเขาจะรู้ถึงความคิดของร่างบางตรงหน้าจึงประกบปากร่างบางอีกครั้ง "อือ...." ร่างบางเอามือคล้องกับคอของร่างสูง ร่างสูงค่อยๆจูบไล่ไปตามลำคอร่างบางกำลังเคลิ้ม รู้สึกตัวอีกที่มือของร่างสูงก็เข้ามาอยู่ใต้เสื้อของร่างบางแล้ว !

"โทโมะหยุดเถอะ" ร่างบางห้าม "ทำไม" "นี่นายเราเพิ่งจะรู้จักกันนะ" ร่างบางเริ่มผลักร่างสูงออกไป "ชั้นขอร้องนะโทโมะหยุดซะที" ร่างสูงกดจูบไปที่ซอกคอของร่างบาง "นี่!" ร่างบางพูดเสียงดัง "อืมๆๆๆ หยุดแล้วๆๆ" ร่างสูงพูดออกมา "เอ่อ แล้วก็ลุกออกไปด้วยชั้นหนัก" ร่างสูงลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ร่างบางลุกขึ้นมา "ออกไปได้แล้วชั้นจะนอนแล้ว" ร่างบางสั่ง ร่างสูงออกไปอย่างว่าง่าย

"เฮ้อ เกือบไปแล้วซิเรา" ร่างบางพุดกับตัวเองก่อนจะนอนหลับไป (เอ๊ะหรือไม่หลับ --' > ไรเตอร์)

ร่างสูงเดินออกมาเห็นคิตตี้นั่งพิงกำแพงหลับอยู่ "นี่เจ้า" ร่างสูงสะกิดคิตตี้ "เจ้าคะคุณแก้ว เอ้ย ท่านชาย" คิตตี้ชะเง้อไปในห้อง "แก้วหลับแล้วดูนางด้วยนะ" "เจ้าค่ะ แล้วท่านจะไปไหนเจ้าคะ" "หอรีมอล์" คิตตี้เหมือนจะตกใจเล็กน้อย แน่ล่ะหอกามาแบบนั้น คนอย่างเขาไม่ค่อยไปบ่อยนัก "เอ่อเจ้าค่ะ"

คนตัวเล็กชะเง้อมองตามไป "โห นายหญิงของคิต จะเป็นไงบ้างเนี่ย แล้วข้ามานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย" คิตตี้พูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินอ้อมไปที่มุมของตัวเอง

หลายอาทิตย์ผ่านไป~ (ก็นิยายนี่นะ 555)

ทุกอย่างยังอยู่ในภาวะปกติเฟย์กับเขื่อนก็ออกไปเที่ยวข้างนอกแล้วก็หอบของกินเข้ามาบ่อยๆ แก้วกับโทโมะหลังจากวันนั้น แก้วก็คอยหลบหน้าอยู่บ่อยๆ แต่ก็เจอกันทุกวันอยู่ดี ป็อปปี้กับฟางตอนนี้เริ่มสนิทกันมากขึ้น

"นี่ๆเฟย์ ฟาง แก้ว มีนไปข้างนอกกันมั๊ย" ตอนนี้ทั้งห้าสาวมานั่งอยู่ที่อุทธยานกลางสวน ขนมจีนเดินมาถาม "ไปไหนล่ะ" มีนถามเพื่อนสาว "อืมนั่นสิเออนี่พวกเจ้าอยากไปไหนล่ะ" หันมาถามเฟย์ ฟาง แก้ว" "ไม่รู้เหมือนกันอ่ะเขื่อนพาเฟย์ไปหลายที่แล้ว" เฟย์ "ไม่รู้อ่ะฟางไม่อยากไปไหน" ฟาง

"อยากไปทะเล" แก้วพูดเปรยๆขึ้นมา "ที่นี่มีไหมขนมจีน" แก้วหันไปถาม "มีสิมีตอนฮันนีมูนข้ายังให้จงเบพาไปเลย" "งั้นพวกเราไปกันไหม" ฟางหันมาถามทุกคน "คงไม่ได้หรอกฟางมันไกลจะตายเอาเป็นว่าถ้าป็อปปี้ว่างเจ้าลองขอให้เค้าพาไปสิ"

"ไม่ดีกว่าฟางไม่อยากรบกวน" "อ้าวทำไมอ่ะฟางสนิทกันไม่ใช่หรอ" แก้วแซวเพื่อนสาว "เออนี่แล้วเฟย์กับเขื่อนเป็นไงบ้างอ่ะ" ฟางรีบเนียนเปลี่ยนเรื่องทันที "นั่นสิเฟย์ข้าก้อยากรู้ใช่มั๊ยหนมจีน" "ใช่แล้ว"

"ก็ไม่ยังไงหรอกพี่ฟาง ก็เรื่อยๆ" "ฮิ้วววว" "555" ทั้งห้าสาวหัวเราะแซวทันที "เออแล้วเจ้าล่ะแก้วกับโทโมะเป็นไงมั่ง" "นั่นสิเห็นว่าเจ้าหลบหน้าเขามีอะไรกัน" ขนมจีนกับมีนสลับกันถาม

"ก็.....

________________________________________________

ไรเตอร์สมองตึ้บแล้ว >__< หิวข้าวมากมายหลังจากนั่งอยู่หน้าคอมมานาน

เห็นเม้นต์แล้วเค้าเครียดอ่ะ TT ไม่ขึ้นเลย แงๆ (บ้าไปแล้ว) ทานข้าวด้วยนะจ๊ะรีดเดอร์ทุกคน

เจอกันตอนหน้าจุ๊บๆ