Darling off love ดาร์ลิ้งครับผมรักคุณ (ncนิดๆ)

และเธอก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อคำพูดที่เธอรอมานานออกจากปากของเขา‘‘นายพูดจริงๆเหรอ’’ร่างบางที่ถูกสวมกอดหันไปหาจาร์ฟาข้างหลังแล้วโผเข้ากอด

(หึ!...แต่งแล้วก็หย่ากับเธอไงละยัยโง่)จาร์ฟารกระตุกยิ้มที่มุมปาก

‘‘ฉันรักนายจังจาร์ฟา’’เดี๋ยวเธอก็จะได้รักฉันมากกว่านี้แน่รักจนลืมไม่ลงเลยหละ!

‘‘แหม่วันนี้เป็นไรจ๊ะหนมหวานอารมณ์ดีเชียว’’เพื่อนสาวแซวเพราะปกติเธอจะมาโรงเรียนด้วยใบหน้าเศร้าๆไม่มีชีวิตชีวาแต่วันนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน

‘‘เปล่านี่ไม่มีอะไร’’หนมหวานยิ้มให้ข้าวสวยแล้วลุกออกไปห้องน้ำระหว่างนั้นเอง

‘‘หมายความว่าไงคะจาร์ฟายัยนั่นเป็นใคร!’’เสียงผู้หญิงที่เธอคุ้นเคยดังออกมาจากห้องข้างๆนั่นคือเสียงของจัสตินนั่นเองหนมหวานหยุดเดินแล้วมองลอดผ่านกระจกประตูออกไป

‘‘ใจเย็นๆสิครับจัสติน’’นั่นมันจาร์ฟานี่

‘‘จะให้เย็นได้ไงละคะคุณแต่งงานทั้งทียังจะให้จัสตินเย็นได้อยู่อีกเหรอ’’จัสตินพูดออกมาทั้งน้ำตาหนมหวานยังแอบซะใจเล็กน้อย

‘‘ผมมีแผนนะครับ’’

‘‘แผนอะไรคะจาร์ฟา’’

‘‘ก็.....’’แต่หนมหวานยังไม่ทันจะได้ฟังแผนข้าวสวยจึงออกมาตามให้เข้าเรียนซะก่อน

‘‘ทำอะไรอะยัยหนมหวานไปเข้าเรียนเถอะ’’หนมหวานพยักหน้าแล้วเดินกลับห้องไปในใจได้แต่คิดว่าจาร?ฟากำลังวางแผนอะไรกันแน่วันนี้เธอก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนอีกตามเคยเพราะมัวแต่ขุ่นคิดเรื่องของจาร์ฟา

‘‘หนมหวานดูซิใครมารับอะ’’ข้าวสวยชี้ไปทางประตูหัวใจของเธอถึงกับพองโตเมื่อจาร์ฟามารับพร้อมรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

‘‘จาร์ฟา....’’

‘‘มาเร็วๆสิเดี๋ยวฝนตก’’

‘‘อื้ม’’

อีกด้านหนึ่ง

‘‘เฮ้อสงสารหนมหวานวะ’’ซันแทนถอนหายใจ

‘‘เออไอ้จาร์ฟามันก็ทำแรงไปมั้ยวะ’’

‘‘ทำไมมันถึงเกลียดหนมหวานเข้าใส้วะฉันว่าหนมหวานน่ารักออก’’ซันแทนได้แต่คอยดูหนมหวานกับจาร์ฟาอยู่ห่างๆถึงแม้ในใจอยากจะช่วยเธอแค่ไหนก็ตามแต่มันเป็นเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปยุ่งได้

‘‘จาร์ฟานายรักฉันมั้ย...’’หนมหวานหันไปถามจาร์ฟาที่กำลังถอดเสื้อนักเรียนอยู่เพราะเธอเริ่มไม่แน่ใจกับเขาเพราะเรื่องแผนอะไรนั่นจะต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่ๆ

‘‘ถามทำไม’’

‘‘เปล่าฉันแค่อยากรู้นะ....’’เขาไม่ตอบแต่เดินไปอาบน้ำแทนหนมหวานถึงกับเข่าอ่อนสิ่งที่เขาพูดเมื่อตอนนั้นคงเป็นเรื่องโกหกสินะ

‘‘เดี๋ยวฉันจะไปหาจัสตินไม่ต้องรอนะคืนนี้’’ถึงเธอจะอยากห้ามไม่ไปขนาดไหนก็คงทำไม่ได้ในเมื่อหัวใจของเขามีแต่จัสตินไม่ใช่เธอหนมหวานก้มหลงเก็บเสื้อนักเรียนที่กองอยู่กับพื้นกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขาเข้ามากระทบจมูกเธอกอดเสื้อไว้แน่นราวกับเสื้อมันคือจาร์ฟา

‘‘กระดาษอะไรหนะ’’หนมหวานเอามือล้วงไปในกระเป๋าเสื้อที่มีปลายกระกาษโผล่ออกมาและเมื่อแกะมันออกน้ำตาของผู้หญิงก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้เธอกำกระดาษไว้แน่นก่อนจะทิ้งร่างลงบนเตียงแล้วเผลอหลับไป