ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

หมับ

แก้ว : ปล่อยน๊ ชั้นบอกให้ปล่อย

โทโมะ : ที่หลังพูด กับผัวเก่าดีๆ หน่อยสิ

แก้ว : เราไม่ได้เป็นไรกัน ตั้งแต่วันที่นายทำร้ายชั้นและฆ่าลูกตัวเอง

โทโมะ : ขอโทษ โมะไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอย่างนั้น โมะไม่รู้ว่าแก้วกำลังอุ้มท้องลูกโมะอยู่ยกโทษให้โมะน๊

แก้ว : มันจบไปแล้ว มันไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว

โทโมะ : เสียใจมั้ยที่โมะทำไปอย่างนั้น

แก้ว : เสียใจสิ แต่ไม่แคร์ อีกต่อไปแล้ว

พิม : โมะคะคุณมาทำไรตรงนี้คะไปเร็วค่ะคุณพ่อพิมท่านรอคุณอยู่

ด้านพ่อพิม/ครอบครัวแก้ว

โทโมะ : สวัสดีคับคุณพ่อ และก้อสวัสดีคุณพ่อด้วยคับ

พ่อรังษี : กองไว้ตรงนั้นแหละ ผมขอตัวน๊คับคุณพิพัฒน์

พิพัฒน์ : คับท่าน

โทโมะ : ผมขอตัวซักคู่น๊คับพ่อ

ด้านพ่อรังษีกับอดีตลูกเขย

พ่อรังษี : ตามมาทำไม

โทโมะ : พ่อคับผมขอโทษ ผมไม่ทราบมาก่อนว่าแก้วท้อง ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าลูกตัวเอง

พ่อรังษี : ไม่ตั้งใจงั้นหรอแล้ว มึงไปทำให้เค้าเกิดมาทำไม พ่อเค้ากำลังจะได้ดูโลก กับต้องมาตายโดยฝีมือพ่อตัวเอง เค้าผิดอะไร ฮะ

โทโมะ : ผมขอโทษ จะให้ผมก้มกราบพ่อผมก็ยอม ให้โอกาสผมแก้ตัวอีกครั้งได้มั้ยคับ

พ่อรังษี : เรื่องโอกาสมันอยู่ที่ยัยแก้ว ไม่ใช่กรู มึงไสหัวไปซะก่อนที่กรูจะฆ่ามึง

ย้อนอดีต

แก้ว : โมะแก้วมีข่าวดีจะบอกค่ะที่รัก

โทโมะ : อะไรหรอแก้วพูดก่อนดีกว่า โมะจะได้พูดมั้ง

แก้ว: โมะพูดก่อนดีกว่า แก้วว่าเรื่องของโมะคงจะสำคัญมาก

โทโมะ : ได้สิ งั้นเราเลิกกันเถอะแก้ว

แก้ว : ทำไมอ่าส์ แก้วไม่ดีตรงไหน

โทโมะ : โมะหมดรักแก้วแล้ว

แก้ว : ขอเหตุที่ดีกว่านี้สิโมะ

ปรึ๊ก

โทโมะ : ก็บอกว่าหมดรักแล้ว ยัยโง่

แก้ว : ใช่แก้วมันโง่ที่รักโมะมาตลอดทั้งที่รู้ว่้่าโมะมีคนอื่นมาตลอดโมะสวมเขาให้แก้วมาตลอด 12 ปีที่เราคบกัน โอ๊ย

โทโมะ : แก้ว คุณเป็นอะไรอ่าส์ทำไมมีเลือดออกมาอย่างนั้นอ่าส์บอกมาสิ

แก้ว : ไม่รักแล้วจะสนใจทำไม (วิ่งออกไปทั้งที่เลือดไหลออกมาเป็นสายธาร)

บนรถแก้ว 

แก้ว : อย่าพึ่งจากแม่ไปไหนน๊ลูก อยู่กับแม่ก่อนได้มั้ยคนเก่งของแม่

ไม่นานร่างบางก้อหอบร่างตัวเองมาถึงโรงพยาบาล

ห้องฉุกเฉิน

แก้ว : พี่กานลูกทิ้งแก้วไปแล้วใช้มั้ยคะ

กาน : อืม ทำใจเถอะแก้ว แล้วมันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ไงไหนลองเล่าให้พี่ฟังสิื

แก้ว : โมะเค้าเป็นคนฆ่าลูกและก้อแก้วด้วยค่ะพี่กาน

กาน : ไอ้ชั่ว พี่จะไปฆ่ามัน

ทางด้านโทโมะ

โทโมะ : แก้ว คุณเป็นอะำำไรกันแน่ทำไมถึงมีเลือดออกเย๊อะขนาดนั้น นี่มันอะไร

ใบผลตรวจแก้ว

คนไข้ตั้งครรญ์ได้ 4 เดือน

โทโมะ : ท้องงั้นหรอ เฮ้ยท้องแก้วท้อง

2อาทิตย์

สนามบิน

ฟาง/เฟย์ : แกจะไปจิงหรอแก้ว

แก้ว : อืม ก้อแก้วกับเค้าเลิกกันแล้ว แก้วจะอยู่ทำไมละฟางเฟย์

จินนี่่ : คิดดีแล้วหรอ ไปอย่างงี้อ่าส์

แก้ว : อืม

ขนมจีน : โชคดีน๊แก้ว

แก้ว : ขอบใจจ๊เพื่อนๆืที่สละเวลาอันน้อยนิดมาส่งแก้ว

ffjk : ไม่เป็นไรเราเพื่อนกันหนิ

เขื่อน : ให้เขื่อนบอกมันหรอป่าว

แก้ว : ไม่ต้องหลอก ถึงบอกไปมันก้อไม่มีค่า

ป๊อปปี้ : เดินทางปลอดภัยน๊แก้ว

แก้ว : ใจน๊ เสียดายจังงานแต่งป๊อปกับฟางแก้วมาไม่ได้อ่าส์

ฟาง/ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหลอกแก้วไม่อยู่พวกชั้นก้อแต่งกันได้หนิ

แก้ว : ก้อจิงแฮะ

แก้ว : งั้นแก้วไปดีกว่า เด๋วตกเครื่องไปน๊บาย

กลับมาปัจจุบัน

คอนโดโทโมะ

tomo take

 กลับมาคอนโดทำไมยังคิดเรื่องลูกอีกวะทั้งที่มันก็หายไปเป็น9 ปีแล้วทำไมยังคิดอยู่อีกวะหรือว่าเราจะทำผิดไปจิงๆ ที่ไปฆ่าเค้าแบบนั้น ก้อเราไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า ไม่ได้ตั้งใจฆ่าเค้าซะหน่อย แต่ทำไมแก้วทำเฉยชาแบบนั้นวะทั้งที่เราไปขอโทษไปแล้วทำไมวะ เราทำผิดมากจนไม่หน้าให้อภัยเยหรือไงกัน ทำไมไม่ยกโทษใ้ห้เราบ้าง หรือไม่ก้อกับมาเป็นเพื่อนกัน อย่างเนี่ย (มันเป็นไปได้มั้ยนั้น ก้อไปทำเค้าเจ็บขนาด : ผู้แต่ง )

tomo take end

.......................................................................................................................................

จะสงสารหรือสมเพจดีวะเนี่ย