Love drama บทเพลงร้ายให้นายรัก

6.7

เขียนโดย thida

วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 14.06 น.

  6 ตอน
  14 วิจารณ์
  13.05K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"อ้าวไอ้ป๊อป ! ไปไหนมาว่ะ สรุปยังไงกันสองคนนี้"

ก็สองคนนี้เค้ารักกันน่ะสิ ถามได้ ..

โอ้ยยย ฉันเป็นอะไรเนี่ย ใจหวั่นทำไมกัน !

"ไม่มีไรหรอกว่ะ 5555555"

"เห้ยไอ้ป๊อปเดี๋ยวนี้ไรไม่บอกเพื่อนน่ะเว้ย หรือไปเมืองศิวิไลมาเจอแต่เพื่อนรวยๆต้องใช้เงินเข้าหากัน กูไม่มีหรอกน่ะเงินอ่ะ กูมีแต่ตัวกับหัวใจ"

เพี๊ยะ!

"แก้วจ๋า ตบเก๊าไมอ่ะ เก๊าพูดไรผิด "

"ไปพูดแบบนั้นทำไมกันโม๊ะ ป๊อปปี้เสียความรู้สึกแย่"

"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ก็คือว่าน่ะไอ้โมะ.."

"เอ่อ..ฟางขอตัวก่อนน่ะ"

ตอนนี้ฉันอยากพักผ่อนมากๆเลยจริงๆ ขอโดดสักวันแล้วกัน

"อ้าวพี่ฟาง ไปไหนอ่ะ เฟย์ยังไม่อิ่มเลย -3-"

"พี่ปวดหัวอกลับ้านก่อนน่ะ โมะตอนเย็นฝากไปส่งเฟย์ที่บ้านด้วยน่ะ ฉันไปล่ะ"

"อ้าวยัยฟาง../โห!พี่ฟางงอ่ะ T^T"

"อ่ะช่างเห่อะ ทีี้ไอ้ป๊อปเล่ามาดิ่""

"คือว่า เรื่องมันป็นงี้ ..."

บนรถแท็กซี่ ระหว่างทางกลับบ้านฟาง

เฮ้ออออออ! ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย

ช่างมันๆ

แต่เอ๊ะ.. นี้มันเลยทางกลับมาฉันแล้วนิ

"พี่ค่ะ เลยทางหรือป่าวค่ะ ?"

บรรยากาศชักแปลกๆแล้วสิ !

"ทางนี้อ่ะถูกแล้วน้องคนสวย :)"

แล้วอยู่ๆ รถก็ถูกบังคับเลี้ยวเข้าซอยแถวนั้นเข้าไป 

ถ้าไม่สังเกตจะไม่เห็นซอยนี้เลย

แสดงว่าคิดเอาไว้นานแล้วสิน่ะ 

คิดได้ฉันเลยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

คนแรกที่ฉันคิดถึงแน่นอนคือ เขา ..

แต่ตอนนี้เค้าอาจจะมีความสุขอยู่กับแฟนก็ได้นี่นา 

 

เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา .. ,.เสียงรอสาย

"ว่าไงฟางถึงบ้านยัั..."

ปึ๊กก! 

โอ้ยย!บิดข้อมือฉันทำไมเนี่ย เจ็บ

โทรศัพท์ฉันกระเด็นไปใต้เบาะ

"โมะช่วยด้วย ฉันอยู่เลยซอยบ้านม.. อุ้บบ!"

ฉันตะโกนสุดแรง เผื่อสายในโทรศัพจะได้ยิน แต่โดนอุดปากซะก่อน!

"ฉันทำไม่แรงหรอกน่าน้องสาว ยอมพี่ง่ายๆดีกว่าน่ะจะได้ไม่เจ็บตัว :)"

"กรี๊ดด ปล่อยฉันน่ะอีแก่อีบ้า เอามือสกปรกของแกออกไป"

ฮืออๆ ฉันไม่ไหวแล้วน่ะ มื่อไหร่จะมีคนมาช่วยฉัน

สักที..

"เอาปากแกไปจากคอฉัน ฮึกกกๆ เอามือแกออกจากกระโปรงฉัน!"

ไม่น่ะ ฉันเกลียดตัวเองจริงๆ ทำไมต้งมาเจออะไรแย่แบบนี้ด้วยทำไม!

 

อ่ะฉันรู้แล้ว

"แหม๊ พี่ค่ะใจเย็นๆก่อนสิค่ะ รอน้องด้วย เรามาเล่นเกมผลัดกันถอดคนล่ะชิ้นสองชิ้นดีกว่ามั้ยอ่ะ พี่ถอดฉันอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่แฟร์เลยน้า.."

ฉันเว่อร์ไปงั้นแล่ะอันที่จริง แค่โดนกระชากเสื้อ กระโปรงขาดโบ๋เอง-.-

ถึงฉันจะอ่อนแอ แต่เสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงให้กับคนที่ฉันไม่ได้รักและยังไม่ถึงเวลาฉันไม่เอาด้วยหรอก

"แหม๊ น้องสาวนี้ก็ไม่เบาเลยน้า ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก"

ฉันจะบ้าแล้วน่ะ ใครก็ได้มาช่วยฉันทีเห่อะ

อีนี้ไม่ผลัดเลยเว้ย ถอดอย่างเดียวฉันจะตากุ้งยิงมั้ยเนี่ย- -

"เอ่อ พี่ใจเย็นๆสิค่ะ เดี๋ยวน้องถอดให้มาม้ะ"

ฉันพูดพร้อมกัดปากให้เซ็กซี่เบาเบา

"เอาสิจ้ะเอาเลย"

หน้าแกฟินไปน่ะ พอฉันถอดเข็มขัดเท่านั้นแหล่ะ

"อ๊ากกก! นังบ้าา แค่กๆ รัดคอฉันทำไมเนี้ย"

"อย่างแกอ่ะ อย่าหวังกับฉัน!"

ฉันพูดพร้อมกับเอาเข็มขัดพันคอล่ะก็พันเบาะรถไว้ ดีน่ะอีตานี่อ้วนเข็มขัดเลยาว

"ไปล่ะน่ะย่ะ"

ฉันพูดเย่าะเย้ยเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งหนีออกมาพร้อมกับเสียงด่าไม่ขาดสาย

แล่ะพร้อมกับน้ำตา ..

สุดท้ายฉันก็กลับมาเป็นฟางคนที่อ่อนแอคนเดิม..

"เห้ยย!ฟางงง ฟางงฟางง!"

พร้อมกับสติที่ดับวูบลงไป โลกนี้มันมืดมืดเหลือเกิน..

ป๊อปปี้นายอยู่ไหนน่ะ ..

...........................................................................................

อัพแล้วววววววววววววววววววว 

งงมั้ยเอ่ย ><' ไรท์เตอร์งง 

เรื่องนี้ดองไว้สองปีแล้วเลยลืมเบาเบา55555555

จะพยายามรื้อฟื้นมาแต่งต่อน้า><

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา