้heartache ผูกปมร้ายลวงหัวใจใส่ทำนองรัก

"เลวร้ายมาก! บอกฉันมาว่านี่ไม่จริงเรื่องจิงหรอกใช่มั้ย"

ฉันยกมือขึ้นตีหน้าผากและหาทางสยบเสียงกรีดร้องที่ดังก้องอยุในใจ โอเค...ฉันไม่รุ้ว่าจะอธิบายยังไง และบอกได้แค่ว่าเป็นเรื่องที่บ้าบอที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา ฉันมาไปยังชายที่นอนทอดกายอยุบนเตียงเดียวกันในสถานที่ที่มันไม่ใช่ทั้งห้องพักของฉันหรือหมอนี่...แต่เป็นโรงแรม

โรงแรมที่ฉันไม่รุ้ว่าตัวเองมาโผล่อยุที่นี่ได้ไง ในสภาพที่ เอ่อ...เกือยบจะเปลือยเป่าด้วยกันทั้งคู่!

"ตอบฉันมาสิโทโมะ!นี่ฉันกำลังพูดอยุกับนายนะ"

"..."เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับอะรัย แต่หมอนี่กลับขยับตัวลุกมานั่งหันหน้าไปอีกทางหนึ่งแร้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ!

ร่างสูงที่นั่งหันหลังให้และทำเหมือนไม่เห็นฉันอยุในสายตา ทำเอาฉันอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานใจแร้วกรโจนไปฝากรอยเล็บเข้ากับแผ่นหลังขาวๆ ของเขาที่อยุในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า และฉันจะต้องทำมันไปแร้วแน่ๆเพราะเห็นรอยเล็บของตัวเองประทับอยุบนแผ่นหลังนั้นอยุก่อนหน้า

แต่ยังไงซะ...ฉันก็ไม่ชอบให้ใครหันหลังให้ ฉันกับหมอนี่รุ้จักกันอย่างผิวเผินเท่านั้น...ฉันรุ้แค่ว่าเค้าเป็นน้องร้องวง'K-otic'และเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนฉันที่เป็นนักร้องนำ

ฉันไม่รุ้เรยว่าก่อนหน้านี้มีเรื่องอะรัยเกิดขึ้นบ้าง ทำมัยพอฟ้าสางถึงได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในโรงแรมและนอนอยุบนเตียงเดียวกันกับเค้าที่เป็นเพื่อนสนิทของแฟน แถมหมอนี่ก็ยังคงเงียบ...เป็นเป่าสาก!

"โทโมะ!นายคงไม่ได้...ทำอะรัยฉันหรอกใช่มั้ย"

"เทอจำเื่องเมื่อคืนไม่ได้บ้างเรยรึไง"หมอนี่ตอบฉันด้วยเสียงที่เย็นชา"ถ้าจำไม่ได้...งั้นฉันบอกให้อีกที"

โทโมะยื่นมือมาจับไหล่ฉัน จากนั้นออกแรงผลักฉันไปนอนอีกครั้งจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ก่อนที่ริมฝีปากบางสวยของเข้าจะขยับตามลงมากระซิบเป็นคำพูดอยุใกล้ๆอีกทั้งยังขบเม้มใบหูในแบบที่มันจะทำให้ฉันคลั้งตายซะให้ได้ด้วยทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

"หยุดนะ!นี่นายจะทำบ้าอะรัย ฉันเป็นแฟนของป๊อบปี้ เพื่อนรักของนายนะ!"

"แฟนหรอ แร้วไง ฉันต้องแคร์อะรัยในเมื่อตอนนี้เทอเป็นของฉันส่วนหมอนั้นก็แค่แฟน"

"มะ..ไม่จิงเด็ดขาด!นี่ฉันตกเป้นของคนป่าเถื่อนอย่างนาย มะ...ไม่ใช่!"

"..."