ความเจ็บปวดแห่งรัก

"คุณแก้วคะอยู่ทานข้าวที่นี่เถอะนะคะคุณแก้วพิมขอร้อง"วิ่งเข้าไปจับแขนร่างบางไว้

"ปล่อยชั้นบอกไม่กินไงเล่าพูดไม่รู้เรื่องรึไงหะ"ผลักพิมออกอย่างแรง

"พิม!"วิ่งตามออกมาก่อนจะประคองร่างพิมให้ลุกขึ้น

"ยัยแก้วทำไมแกถึงทำแบบนี้มันจะมากไปแล้วนะ"เดินเข้าไปกระชากแขนลูกสาวอย่างแรงด้วยความโมโห

"แก้วขอโทษแต่แก้วบอกแล้วไงว่าไม่อยากกินแม่นี่ก็ยังจะมาขอให้แก้วกินด้วยแก้วรำคาญ"

"ลูกแก้วทีหลังอย่าทำอย่างนี้นะรู้มั้ยว่าถ้าเกิดหนูพิมไปบอกพ่อแม่เค้าเราจะเสียหายนะลูก"เดินเข้าไปใกล้แล้วสอนร่างบางแต่สายตากลับจิกกัดแก้วไม่หยุด

"หรอคะคุณหญิงกลัวจะเสียหายมากเลยใช่มั้ยคะงั้นแก้วจะทำให้หน้าคุณหญิงเสียจนเยินไปเลยเอามั้ย"

"ยัยแก้วแกนี่นับวันชักแย่ลงไปทุกทีแล้วนะเลิกทำตัวแบบนี้สักที"ดึงลูกสาวที่ทำท่าจะโผใส่ภรรยา

"คุณพ่อแก้วผิดตลอดเลยใช่มั้ยแก้วคงไม่เคยถูกในสายตาคุณพ่อแก้วมันเลวแก้วมันแย่แก้วมันลูกไม่ดีคงไม่เหมือนกับโทโมะแล้วก็พิมที่ดีตลอดใช่มั้ยคะ"

"แกอย่ามาพูดมากโทโมะกับพิมเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดชั้นไม่จำเป็นต้องว่าเค้า"

"หึงั้นแก้วก็ทำผิดมาตลอดล่ะสิ่แก้วมันไม่เคยถูกหรอกได้แก้วจะทานข้าวกับคุณพ่อแต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแก้วไม่รับผิดชอบ"สะบัดแขนออกจากมือพ่อก่อนจะเดินหนีแต่ก็ไม่วายจะมอบค้อนวงโตให้หญิงสาวคู่หมั้นของโทโมะ

"พิมเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ"ดูร่างกายหญิงสาวอย่างเป็นห่วง

"พิมไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพิมขอโทษนะคะที่ต้องมาทำให้คุณลุงคุณป้าต้องทะเลาะกับคุณแก้ว"

"ไม่ใช่ความผิดหนูพิมหรอกความผิดยัยแก้วมากกว่าเข้าบ้านดีกว่านะ"เดินไปพร้อมกับภรรยา

"เข้าบ้านดีกว่าครับพิม"ประคองร่างบางเดินเข้าบ้านไป

"เดี๋ยวพิมไปดูคุณแก้วดีกว่านะคะ"พอเข้ามาในบ้านก็บอกกับทุกคน

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ไปดูเองดีกว่าน้องพิมเจ็บขาอยู่นะครับพี่ไปดูเองก็ได้"

"จ้ะให้โทโมะไปดูดีกว่านะเพราะยังไงโทโมะก็เป็นพี่ชายหนูแก้ว"ลูบหัวพิมอย่างเอ็นดู

"ก็ได้ค่ะคุณป้า"พยักหน้าก่อนจะหันมายิ้มให้โทโมะ

"เดี๋ยวผมมานะครับ"ก้มหัวก่อนจะขึ้นไปหาร่างบางข้างบน

ก๊อก ก๊อก เคาะห้องร่างบางอย่างดังแต่ก็ดูท่าทีคนในห้องจะไม่ยอมเปิด

"แก้วเปิดประตูให้พี่หน่อยแก้วได้ยินพี่มั้ย"ตะโกนเรียกร่างบางจนเสียงแทบแห้งคนข้างในก็ไม่ยอมเปิด

"ป้าครับขอกุญแจสำรองห้องแก้วหน่อยครับ"บอกคนใช้ที่กำลังจะไปทำความสะอาดห้องสำหรับพิม

"นี่ค่ะคุณโทโมะ"ยื่นกุญแจห้องร่างบางให้แล้วเดินออกไป

แกร๊ก พอได้กุญแจมาก็รีบไขเข้าไปในห้องร่างบางทันที

"แก้ว"เรียกร่างบางเพราะเข้ามาเจอแต่ความว่างเปล่าในห้อง

"แก้วอยู่มั้ยแก้ว"เดินหาร่างบางทั่วห้องก่อนจะไปหยุดที่หน้าห้องน้ำ

"แก้ว"ลองตะโกนเรียกก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

"อ๊าย!นี่นายเข้ามาทำไมอีตาบ้า"รีบหยิบผ้าขนหนูมาพันกายก็แหงล่ะสิ่เธอกำลังอาบน้ำอยู่จู่ๆพี่ชายต่างเชื้อสายก็ดันมาเปิดประตูน่าอายชะมัด

"เอ่อแก้วพี่ขอโทษพี่ไม่รู้ว่าเราอาบน้ำอยู่ก็แก้วไม่ยอมตอบพี่เลยเวลาพี่ตะโกนเรียก"ไม่ได้หันหลังแต่อย่างใดกลับยืนมองเรือนร่างบอบบางขาวที่มีหยดน้ำเกาะและก็มีผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปิดบังกายบางส่วนไว้

"นี่นายจะมายืนมองทำไมทำไมไม่ออกไปล่ะนี่เข้ามาทำไมโทโมะหยุดเดี๋ยวนี้"ถอยหลังหนีชายหนุ่มที่เริ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

"ขาวจังเลยนะแก้วใจ"เดินตามจนร่างบางถอยติดกำแพงก่อนจะเอามือยันกันหญิงสาวไว้

"โทโมะออกไปนะไม่งั้นชั้นจะตะโกนเรียกคู่หมั้นนายเดี๋ยวนี้แหละ"กำปมผ้าขนหนูไว้แน่นก่อนจะจ้องตาเหยี่ยวอย่างเอาจริง

"เรียกยังไงก็ไม่ได้ยินเพราะพี่ล๊อคประคูแล้วอ้ออีกอย่างนึงห้องแก้วมันเก็บเสียงนิ่จ้างให้ตายก็เรียกไม่ได้ยิน"ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วก้มหน้าลงมาหาร่างบาง

"โทโมะนายออกไปเลยนะไอ้บ้านายอย่ามาลามกแบบนี้นะ"หันหน้าหนีดวงตาเหยี่ยวอย่างเร็ว

"หึพี่ว่าในนี้มันคงไม่เร้าใจหรอกไปที่เตียงกันดีกว่านะแก้วใจ"รวบตาร่างบางขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแล้วพาไปที่เตียง

"โอ๊ย...โทโมะนายอย่าเข้ามานะชั้นฆ่านายจริงๆด้วย"ถอยหนีแต่ก็ยังกำปมผ้าขนหนูแน่นเพื่อไม่ให้มันหลุด

"แก้วยั่วพี่เองนี่ใครมันจะอดใจได้เสือเมื่อมันเห็นกวางมันยังไล่กินจนได้งั้นพี่ก็เป็นเสือที่จะกินกวางอย่างแก้วแล้วกัน"ดึงข้อเท้าร่างบางให้เลื่อนลงมาอยู่เสมอตัวก่อนจะคร่อมร่างบางแล้วกดข้อมือเล็กแนบกับเตียง

"ชั้นไม่ใช่กวางของนายถ้านายจะกินไปกินยัยพิมนู่นอย่ามายุ่งกับชั้น"ตะโกนใส่หน้าร่างสูงปาวๆแต่คนข้างบนก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมลุก

"ต่อให้ใครจะใช่ไม่ใช่แต่พี่ก็จะกินแก้วคือกวางของพี่แล้วก็เป็นของพี่ตลอดไปด้วย"ก้มหน้าลงไปดมคอขาวๆอย่างแรงแล้วใช้ปากดูดจนคอขาวเป็นจ้ำสีแดงกลีบกุหลาบ

"โทโมะออกไปเดี๋ยวนี้...อื้อออกไป"ดิ้นจนผ้าแทบหลุดแต่ร่างหนาก็ไม่หยุดการกระทำ

"พี่ไม่ออกเก่งนักไม่ใช่หรอกเราอ่ะหึปากดีเข้าไปวันนี้แหละแก้วจะต้องเป็นของพี่"ปิดปากร่างบางอย่างเร็วก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากเล็ก

"ฮึก...อื้อ"น้ำตาร้อนไหลออกจากดวงตากลมโตไหลเปื้อนแก้มเนียนจนไปแตะที่ริมฝีปากร่างสูงที่กำลังประกบอยู่กับปากอวบอิ่ม

"แก้ว"ถอนจูบออกอย่างชะงักก่อนจะมองใบหน้าสวยที่แดงซ่านไปด้วยความโกรธปากที่บวมเจ่อเพราะจูบอันหนักหน่วงและดวงตาที่ปริ่มไปด้วยน้ำตา

"นายมันเลวชั้นเกลียดนายทำไมต้องทำแบบนี้กับชั้นชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อยเลิกทำอะไรบ้าๆแบบนี้สักที"

"ก็เพราะแก้วปากดีอย่างนี้ไงล่ะพี่ถึงต้องสยบแก้วเก่งนี่งั้นพี่ก็จะทำให้เราเลิกดื้อสักทีแก้วใจ"ประกบปากร่างบางอย่างรุนแรงอีกครั้งมือหนากระชากผ้าขนหนูออกอย่างแรงจนคนร่างบางแทบปลิวไปตามผ้าขนหนู

"ออกไปชั้นเกลียดนาย"พอถูกเปิดปากเป็นอิสระก็ตะโกนลั่นพยายามดันไหล่ร่างสูงออกจากตัวเอง

"ฮื่อ...หอมไปทั้งตัวเลยแก้วใจ"ลิ้นร้อนลากลงมาตั้งแต่ลำคอแล้วมาหยุดที่ทรวงอกงามก่อนจะมองอย่างกระหายแล้วกลืนยอดปทุมถันไปจนหมดทั้งดูดทั้งดุนจนมันแดงทั้งสองข้างก่อนจะเคล้นคลึงทรวงอกจนมันล้นมือผิวขาวแดงระเรื่อไปทั้งตัว

"อื้อ...ฮึกออก...อื้อ"เสียงขาดห้วงของร่างบางดังขึ้นเรื่อยๆแต่ใช่ว่าโทโมะจะสะทกสะท้านเค้ายังคงเล่นกับอกงามต่อไปลิ้นร้อนเกียวตวัดยอมอกไปมาแล้วลากลงผ่านหน้าท้องแบนราบแล้ววนอยู่กับสะดือขาวจนร่างบางถึงกับบิดไปมาเพราะความเสียว