ฤดูฝนแสนหวาน...

          วันรุ่งขึ้น

แก้ว:โอ๊ย...ปวดหัวจัง

ฟาง:อ้าวตื่นแล้วหลอ^^

เฟย์:คิคิตื่นแล้วซินะเพื่อนรักวันนี้พวกเรามีไรจะเซอคะ

แก้ว:อะไรหรอจ๊ะ0.0?

ฟาง เฟย์:ไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะถึงจะบอก

แก้ว:จ๊ะๆ^^

แก้วบอกแล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำพยายามทำตัวให้สดใสเข้าไว้ทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ด้วยซ้ำ...

แก้ว:เสร็จแล้วจ๊ะ อ้าวเฟย์ฟางอยู่ไหนเอ่ย

แก้วถามในขณะที่ไม่เห็น2สาวเพื่อนรักแล้ว

โทะโมะ:ยัยตาบ๊อง^^

แก้ว:โทโมะ...

แก้วสะดุ่งเฮือกเมื่อโทโมะเข้ามาเรียกด้วยน้ำเสียงสดใสน

โทโมะ:วันนี้ฉันขออาสาเธอไปเที่ยวนะ

แก้ว:เอ่อ...

แก้วอึดอัดที่จะตอบทั้งที่ในใจดีใจจนน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว

โทโมะ:ไปนะ

แก้วมองมือโทโมะที่กุมมือแก้วโดยไม่รู้ตัวแก้วก็แอบยิ้มขินๆแม้โทโมะจะไม่รู้

แก้ว:มาร้านไอติมเจ้าเก่าหลอโทโมะ...

แก้วพูดด้วยเสียงอ่อนๆเพราะมันมีความทรงจำดีๆที่มีอยู่เยอะแยะในนั้นโทโมะพยักหน้าแทนคำตอบ

2คนเพื่อนรักเดินเข้าไปในร้านไอติมแก้วเหม่อลอยเพราะคิดถึงอดีต

               อดีตณ ร้านไอติมแห่งนี้

โทโมะ:แก้วอ้าปากเด๊วเราให้ชิม

แก้ว:ไม่เอาเราไม่อยากกินปากต่อปากย๊ะ>O<

โทโมะ:ยัยบ๊องคิดลึก!!

แก้ว:ป่าวนะ>O<

แก้วนึกถึงเรื่องอดีตพลางยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวและมีน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน

         ปัจจุบัน

โทโมะ:แก้วเป็นไรป่าว??

แก้ว:อ๋อป่าวๆ^^

โทโมะ:อื้ม

แก้ว:แล้วทำไมวันนี้ไม่ชวนพิมมาด้วยละ?

โทโมะ:พิมเขาเรียนอะดิฉันเลยชวนเธอมาแทนน่ะ

แก้วนิ่งไปสักพักนึงรู้สึกเจ็บกลับคำตอบ

โทโมะ:แล้วแก้วเป็นไรป่าวร้องไห้ทำไม

แก้ว:โทโมะนายรู้คำตอบที่ฉันให้แล้วใช่ไหมฉันรักนายในเมื่อนายเลือกพิมนายอย่าโลเลได้ไหมฉันแค่แฟนเก่า...

แก้วบอกด้วยเสียงสั้นๆก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมน้ำตาโทโมะรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังโลเลระวังแฟนเก่ากับแฟนใหม่