สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

 “เชิญนั่งคับ”

“ขอบคุณ”

“แม้ไม่ต้องเติมน้ำตาลเลยนะนิ”

“มาคะเดี่ยวพี่แกะปลาให้”

“ไอ้จีกออกมานี้หน่อย”

“ทำไมคับลูกพี่”

“ฉันว่าเรากลับบ้านดีกว่าไปดีกว่า”

“จะไปไหนคับ”

“นายชลกรนายตามมาทำไม”

“ผมคิดไม่ผิดจริงๆว่าคุณใช้วิธีการแบบนี้”

“วิธีการอะไร”

“ก้หนีผมไงว่าไงตกลงคบกับผมไหม”

“ชิไม่มีทางฉันเกลียดนายแนไม่มีทางที่จะคบกับนายหรอก”

“ทำไมล่ะคับ”

“นายมีคนรักอยู่แล้ว”

“ใครคับคนรักผม”

“ก็ยัยชะนีสองตัวนั้นไง”

“พี่กรขาบังเอิญจังเลยนะคะมาคะเดี่ยวเกรซจะพาไปรุ้จักครอบครัวของเกรซ”

“พี่ขอโทษนะคับเกรซพอดีพี่คงไปพบพ่อแม่ขอเกรซเพราะพี่มาเดทกับแฟนของพี่”

“อย่าบอกว่าเป็นยัยหน้าจืดนี้”

“ทำไมเหรอเหรอยัยแกลบก็ฉันมาเดทกับสุดที่รักของฉันมันผิดตรงไหนอีกอย่างคนรักกันจะไปมาไหนด้วยกันไม่ผิดใช่ไหมคะกรแล้วเธอก็ยังไม่รู้ซินะว่าคืนนี้เราสองคนจะค้างที่นี้จริงไหมคะ”

“ไอไม่จริงนั่งนัทแก่โกหกฉันพี่กรไม่มีทางตาต่ำมาคบกับเถอะหรอกจริงไหมคะ”

“สิ่งที่นัทพูดเป็นความจริงคับเกรซพี่รักนัทรักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันด้วยซ้ำ จริงอยู่ที่พี่เป็นหนุ่มฮอตแต่พี่ก็ไม่ใช่คนเจ้าชุ้พี่รักนัทรักคนเดียวมาโดยตลอดและนัทจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่พี่รักเกรซเข้าใจที่พี่พุดไหมคับ”

“ไม่คะเกรซไม่ยอมยังไงไหนเมื่อเกรซไม่ได้พใครหน้าไหนก็ไม่ได้”

“แก่นังนัทตาย” เกรซพยายามเข้าไปตบพานัจชลกรเข้าไปห้ามพร้อมพูดว่า

“หยุดบ้าได้แล้วเกรซต่อให้เธอทำร้ายพี่ก็ยังรักนัทอยู่ดีถ่เธอไม่หยุดพอย่าหาว่าพี่ไม่เกรงใจนะ”

“นัทเป็นไงบ้าง”

“เป็นไงหรอก” หญิงสาวซัดกำปั้นใส่ชายหนุ่ม

จนชายหนุ่มเลือดออกที่มุมปาก

“คุณทำผมทำไม”

“ทำไมเหรอเพราะนายคนเดียวฉันเกลียดนายถ้าจะให้ดีนายอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเลยจะดีกว่า”

“นัทผมขอโทษนะที่ปล่อยให้เกรซมาทำร้ายคุณแต่ผมสัญญานะว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกได้โปรดอย่าทำทำสายตาเย็นชากับผมแบบนี้เลยนะคับผมเจ็บ”

“ไปให้ปล่อยจะสายตาของแนฉันเกลียดนายได้ยินไหม”

“คุณเกลียดแต่ผมรักคุณรักได้ยินไหม”

คำรักของนายมันพูดง่ายมากขนาดนั้นเลยซิน่ะฉันไม่เชื่อนาย”

“ทำไมนัททำไมคุณไม่เชื่อผม”

“นายคิดว่าง่ายนักหรือไงคำว่ารัก นายอาจจะพูดให้มันดูดี แต่นายเชื่อฉันเถอะนายแค่เห็นฉันเป็นของแปลกและฉันก็ไม่กริ๊ดนายเหมือนกับคนอื่น เพราะนั้นนายจึงทำเป็นเล่นกับฉันหรือให้พูดตามตรงคือหมาหยอกไก่นั้นเอง”

“เพ้อเจ้อไปใหญ่แล้วผมไม่เคยเล่นหมาหยอกไก่กับคุณเลยนะผมรักคุณจริงๆๆและจริงจังจริงใจกับคุณ”

“ชิน่าเชื่อตายและ”

“ก็ได้ผมจะพิสูจน์ให้คุณดูว่าผมจริงใจจริงจังกับคุณมากแค่ไหน”

“นั้นนายจะทำอะไร”

“ผมจะไปพูดกับพวกนั้นว่าผมรักคุณจริงๆ”

“จะบ้าเหรอ”

“ไม่บ้าผมพูดจริงทำจริง” คนตัวโตลากร่างระหงไปที่ระเบียงหน้าร้านที่พวกเขาได้โทรมาจองไว้

“ปล่อยนะฉันไม่ไปฉันไม่ฟังนายพูดอะไรทั้งนั้น” หญิงสาวร่างระหงใช้มือขาวผ่องปิดหู

“เอาไปไหนกันมาทั้งสามคน”

“ใช่นัทหายไปไหนมาคับรู้เปล่าว่าเราเป็นห่วง” เพื่อนนักเรียนนอกเข้าไปดึงร่างบางมาสวมกอดกลัวว่าเธอจะหายไปอีก คนตัวโตดึงร่างบางมาโอบด้วยความหวงแหนพร้อมพูดกับทุกคนว่า

“ฉันไปตามแฟนฉันนะซิ”

“ใครบอกฉันแฟนนาย”

“คุณไม่บอกแต่ผมบอกเอง ทุกคนในที่นี้คับขอความกรุณาสัหยุดรับประทานอาหารสักครู่ผมมีเรื่องที่จะสารภาพคับ ผมนาย ชลกร อภิเชษรัฐขอสารภาพว่าผมรักผู้หญิงคนนี้คนเดียวไม่ว่าเธอจะเกลียดผมแค่ไหนผมก็รักเธอเคยรักยังไงก็รักอย่างนั้นจริงอยู่ที่ผมมีผู้หญิงมาสนใจผมตั้งมากพวกนั้นไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญผมรักของผมมาตั้งนานแล้ว ที่ผมต้องตามกวนใจกวนประสาทเพราะอยากได้ยินเสียงเธอคับแค่นี้ก็สุขใจ แต่วันนี้ผมปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นมาทำร้ายเธอคงเกลียดโกรธผมมาก ว่าผมรักจริงหวังแต่งกับเธอคนนี้จริงๆนะในเมื่อเธออยากให้ผมพิสูจน์ผมก็พิสูจน์คับไม่ว่าไงผมรักคุณจริงๆนะนัททุกคนได้ยินไหม” ทุกคนในร้านต่างปรบมือให้ ทำให้ร่างระหงอับอายจึงบอกกับทุกคนว่า

“ฉันอิ่มแล้วกลับเถอะไอ้โจ๊ก”