สี่หัวใจลุ้นรักให้ลงล็อค

“ทำอะไรกันฮะ”   เสียงของพวกมาใหม่ทำให้สองหนุ่มสาวจึงลุกจากกัน   “อ๋อ”   “ไม่มีอะไรหรอก”   “ใช่มั้ยยัยมีนา”  “ไอ้โจ๊ก”   “ใช่”  “แล้วคับ” 

 “ลูกพี่”   “แน่ใจนะไอ้กร”  เสียงของโตมร   กฤษณะเห็นท่าไม่ดีจึงไม่ทันที่ได้พูดอะไร  ชลกรจึงพูดแทรกมาก่อนว่า  “ใช่”  “แน่ใจซิ”   “ไอ้โต”   “มันเป็นอุบัติเหตุ”  “ใช่”  “ที่นายนี่พูดเป็นความจริง”   “งั้นเหรอ”   “มีอะไรกันไอ้นัท”   เสียงของแพรพลอยเป็นเสียงที่ช่วยชีวิตหญิงสาวไว้ทันพอดี   “เปล่าหรอก”  “แก่มาพอดีเลย”   “กว่าจะเสด็จมานะไอ้พลอย”  “โทษทีนะไอ้นัท”  “พอดีไม่มีใครมาช่วยแม่ทำขนมนะก็เลยอยู่ช่วย”  “เหรอ”  “แล้วก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”  “ไอ้พลอย”      “รอนานมั้ยไอ้กร”   เสียงของพีระวัฒน์นั่นเอง     “ไม่นานหรอกว่ะ”     “แล้วทำไมพวกแก่ถึงมาอยู่กับสาวๆพวกนี้ได้งะ”     “นั้นนะซิยัยนัท”  “ ทำไมแก่ถึงได้มาอยู่ร่วมกับพวกนี้ล่ะ”    เสียงของฐิตา   “ก็พวกเรามารอแก่นะซิ”  “ใช่มั้ยไอ้โจ๊กและยัยมีนา”   “แล้วแก่ละ”    “ก็เหมือนกับพวกสาวพวกนั้นไง”  “ใช่มั้ย”  “ไอ้นะ”   “อืม”   “นั้นก็แล้วไป”    “เอ๋อถ้างั้นพวกแก่รู้จักกับเพื่อนน้องมีนาแล้วยัง”  กฤษณะเป็นคนพูด     “ถ้างั้น ในเมื่อเราเป็นนักศึกษาในสถาบันเดียวกันเราก็ควรได้รู้จักกันไว้”       ชลกรเป็นคนพูด    “ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อน”   “ผมชื่อ  ชลกร    อภิเชษรัฐ   หรือ เรียกสั้นๆว่ากรก็ได้นะคับ  กำลังเรียนแพทย์ปีสี่คับ”   ชายหนุ่มแนะนำตัวพร้อมมองที่หญิงสาวร่างระหงด้วยสายตาพราวระยับ  ทำให้หญิงสาวร่างระหงรู้สึกหมั่นไส้เป็นพิเศษ 

 “ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ”  “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคะ”    เสียงของฐิตานั้นเอง     หญิงสาวปลื้มชื่นชอบในตัวชายหนุ่มมาก   “ฉันชื่อ  ฐิตา   อัสวะดิลก เพื่อนๆเรียกว่าตาคะ  เรียนจิตวิทยาปีที่คะ”  น้ำเสียงดีใจของฐิตาทำให้โตมรหมั่นไส้นะ   “เชอะหมั่นไสวะ”  “แล้วแก่ไปหมั่นไส้อะไรน้องเขา”  ”  กฤษณะเป็นคนถาม   “นั่นนะซิ”  ชลกรและพีระวัฒน์พูดพร้อมกัน   “ แล้วนายเป็นอะไร”     ไม่ทันที่จะได้อ้าปากพูด   หญิงสาวถึงกับอึ้ง  “นายที่ขับรถชนรถฉันนี่”     “ใช่เธอจริงๆด้วย”    “ใช่นาย” “จริงด้วย”   “ทำไมวันนี้มันเป็นวันซวยอะไรของฉันนี่”   แล้วพวกเขาก็เปิดฉากทะเลาะกันอีก   มีนารัตน์คิดว่าจะมีแต่พานัจและชลกรซะอีก   แต่ดูแล้วคู่นี้น่าจะมากกว่า  พานัจเห็นยังงั้นจึงพูดว่า   “หยุด”    “ฉันบอกให้หยุดไงไม่ได้ยินกันหรือไง”  หญิงสาวร่างระหงห้ามคู่นี้แต่ไม่มีใครฟังจึงสั่งให้สมุนคู่ใจไปหยิบปืนยาวมา  โจ๊กรู้หน้าที่จึงไปหยิบปืนยาวมา     “ไม่หยุดกันใช่มั้ย”  ทันใดนั้นสาวสุดห้าวก็ลั่นไกปืนจนทำให้ทั้งคู่ตกใจจึงแยกจากกัน  “เอาหยุดกันแล้วใช่มั้ย”    “ทำไมถึงไม่ทะเลาะกันต่อล่ะ”   การกระทำของสาวสุดห้าวทำให้ชายหนุ่มอดทึ่งไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้แก่นแก้วเกินหญิง   “ที่นี้แก่จะได้แนะนะตัวกันได้หรือยัง”  อืม”    “ผมชื่อ   โตมร  ทรัพย์รุ่งโรจน์   เรียกว่าโต  กำลังเรียนบริหารธุรกิจปีสี่”   โตมรแนะนำตัวและส่งรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ที่ทำให้พวกสาวๆกริ๊ดกันได้  ยกเว้นฐิตาเพราะเธอเกลียดไม่ชอบเขาเนื่องจากเขาเจ้าชู้และเหตุการณ์เลิฟเซินเหมือนจะเพิ่งเกิดขึ้นมาไม่นานนั้นเอง   พานัจและมีนารัตน์แพรพลอยก็ไม่ได้หลงเสน่ห์โตมรสักนิดเลย   พานัจจึงแนะนำตัวบ้าง  “  ฉัน  พานัจ   วานิชกาน หรือนัท  เรียนจิตวิทยาปีสาม”  หญิงสาวร่างระหงพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆซะหน่อย    “ ส่วนผม กฤษณะ กิจะรุ่งโรจน์ หรือนะ  เรียนแพทย์เหมือนไอ้กร”   ต่อมาพีระวัฒน์บ้าง  “ผม     พีระวัฒน์  อติเสนาธรรม หรือพี   เรียนเภสัชปีสี่”   “ส่วนฉัน  มีนารัตน์  อัครวาวิทย์   หรือมีนาเรียนสัตว์แพทย์ปีสามคะ”    “และฉันแพรพลอย  วิริยะกุล  หรือพลอยเรียนเภสัชปีสามเป็นเพื่อนรักกับสามคนนี้ที่สนิทที่สุดคือไอ้นัท”  “ส่วนผมโจ๊ก   เหล็กกล้าเรียนที่เดียวกับลูกพี่เป็นเพื่อนและเป็นลูกน้องของลูกพี่ที่ซื่อสัตย์ที่สุด”

หลังจากพวกเขาแนะนำตัวกันแล้ว  ก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียน

อ่านแล้วกดคูลให้เยอะๆนะถ้าได้ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจในการแต่งมากขึ้นคะ