Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 16.

      อ่า~ โทโมะยังกุมมือฉันอยู่เลย ใจฉันมันเต้นแรงจนจะระเบิดอยู่แล้วน๊า  แง๊ และตอนนี้ฉันก็เดินมาจนถึงห้องของฉันแล้วล่ะ ย้ำ! ว่าของฉัน เพราะว่าห้องนี้ฉันอ้อนคุณป้าให้ยกให้ฉันเลยล่ะเพราะมันสามารถมองเห็นวิวทะเลได้รอบๆเลย

ห้องของฉันกับโทโมะอยู่ติดกับด้วยถัดไปจะเป็นห้องของธามไทและถัดไปอีกจะเป็นห้องของคุณป้า ชั้นบนจะมี 5 ห้อง และข้างล่างอีก 5 ห้อง ไม่รู้จะสร้างทำไมเยอะแยะ - -

“เออ โมะเม๊ะ แล้วป๊อปกับฟางนอนข้างล่างหรอ”ฉันถามโทโมะที่กำลังจะเดินเข้าห้องตัวเอง ปล่อยมือฉันตอนไหนว่ะค่ะ

“น่าจะใช่ เพราะข้างบนห้องก็เต็มแล้วหนิแล้วอีกห้องหนึ่งก็ห้องของคุณอาไม่ใช่หรือไงล่ะ”เออ จริงสิอีกห้องหนึ่งมันห้องของพ่อแม่ฉันนี่นาลืมได้ไงเนี่ย

“อ่อ อืม แก้วลืมน่ะ แหะๆ ขอตัวนะ”ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะแหะๆ แล้เดินเข้ามาในห้องที่มีป้ายหน้าห้องว่า Kaew ‘Room

“ว้าว~ ห้องยังเหมือนเดิมเลยแหะ”ฉันพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องที่ตกแต่งด้วยสีเขียวอ่อนเกือบทั้งหมดแต่ก็แอบมีทั้งสีส้มสีฟ้าสีม่วงที่มาปะปนอยู่บ้าง ก็ฉันชอบสีเขียวนี่นา นี่มัน 17:30 น.แล้วหนิ รีบจัดของดีกว่าอีกครึ่งชั่วโมงต้องไปทานข้าวอีก ว่าแล้วฉันก็รีบจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ให้เรียบร้อย ทั้งจัดทั้งอยากจะร้องไห้ ก็แม่นมจัดแต่ชุดกระโปรงมาให้ฉัน แง กางเกงของฉ้านนนนน แถมในตู้เสื้อผ้าของฉันที่เหลืออยู่ก่อนหน้านั่นก็มีแต่ขาสั้นที่ฉันใส่นอนเสียด้วย

“แก้ว เสร็จยัง”โทโมะที่เดินเข้ามาทางประตูที่เชื่อมระหว่างห้องของฉันและเขา ดังนั้นฉันและเขาสามารถเข้าออกห้องของกันและกันได้ตลอดเวลาเลยล่ะ

“เสร็จแล้วๆ”ฉันพูด

“ยังไม่อาบน้ำเลยหนิ ไปอาบน้ำได้ไป” แง กะว่าจะเนียนไม่อาบน้ำเสียหน่อย ชิ

“ก็ได้ๆ ไปรอข้างล่างเลย นี่! โทโมะ นั่งบนเตียงของแก้วไม่ได้นะ”ฉันบอกโทโมะให้ลงไปรอข้างแต่เขากลับนั่งแหมะลงบนเตียงของฉันซะงั้น - -

“อย่าพูดมากน่าไปอาบน้ำได้แล้ว เหลือเวลา 15 นาที”โอ๊ะ 15 นาทีจะทันมั้ยเนี่ย ว่าแล้วฉันก็หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ

“ชุดก็ไม่หยิบเข้าไปด้วยนะ”ผมพูดกับตัวเองเพราะแก้วเข้าห้องน้ำไปแล้ว - - นอนรอดีกว่าแลดูจะอาบนาน

20 นาทีผ่าน

โอ้ยย บ้าจริง ลืมหยิบชุดเข้ามาได้ไงเนี่ยชั้นในอีกตายๆ โทโมะออกไปหรือยังก็ไม่รู้

แกร๊ก~

ฉันค่อยๆโผล่หัวออกจากประตูห้องน้ำเพื่อที่จะดูว่าโทโมะออกไปหรือแต่ผลที่ได้คือ ยัง โชคดีที่เขาหลับตาอยู่  รีบๆไปเลือกชุดดีกว่า ว่าแล้วฉันก็วิ่งไปยังตู้เสื้อผ้าสีขาวที่ตั้งอยู่ไม่ห่างจากประตูห้องน้ำมากนัก

“เอาชุดไหนดีน๊า เอาชุดนี่ล่ะกัน”เลือกไม่นานเท่าไหร่ฉันก็หยิบชุดมาหนึ่งชุดซึ่งมันก็เป็นชุดกระโปรงยาวจนถึงตาตุ่ม มีเชือกผูกที่คอ ชุดจะเป็นสีฟ้าๆสักหน่อย

“ขาว”เฮือก! พอฉันกำลังจะหยิบชั้นในก็ได้ยินเสียงโทโมะดังขึ้นมาเสียก่อน ทำให้การกระทำของฉันหยุดโดยอัตโมมัติ

“อะ..เอ่อ ขอตัวนะ”ฉันพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ แงๆ

“สวยนะเนี่ย”และไม่นานฉันก็ออกมาจากออกน้ำ แล้วโทโมะก็พูดขึ้น -///-

“ไปได้แล้วมั้ง ป่านนี้ทุกคนรอกันหมดแล้ว”ฉันพูดขึ้นเมื่อมองไปที่นาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลา 18:20 น. แล้ว

“อืม ไปสิ”แล้วฉันกับโทโมะก็เดินออกมาจากห้อง

“ไปกันยัง”พอเดินมาถึงห้องนั่งเล่นทุกคนก็นั่งเดินคนหมดอะไรตายอยากสงสัยจะรอนาน

“ทำไมนานจัง ทำอะไรกันอยู่ตั้งเกือบ 1 ชั่วโมงห๊ะ!”ไอ้หมีพูด

“นั่นสิทำไรกันอยู่”และฟางกับธามไทก็เป็นผู้สมทบ ให้มันได้อย่างนี้สิ

“นี่!! ป้ากับพี่โทโมะทำอะไรกันห๊ะ บอกมานะ”หน๊อย บังอาจมาเรียกฉันว่าป้า

  “แหม๋ น้องเกลค่ะ! ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคนบนห้องแบบนี้จะทำอะไรกันได้ล่ะค่ะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ใส่จริตเต็มที่พร้อมกับคล้องแขนโทโมะไว้

“O[]O!” <--- ทำไมทุกคนต้องทำหน้าแบบเน้!

“โอ๊ะ! แก้วพูดไรผิดอ่ะ”ฉัน

“กะ..แก กับไอ้โมะ เล่นจ้ำจี้ กันหรอ”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเอานิ้วชี้มาชนกัน เวร - -*

“นะ..นั่นสิแก้ว” ฟางก็เป็นไปกับเขาด้วย

“เย้! ผมจะได้พี่แก้วเป็นพี่สะใภ้แล้ว”เวรคูณสอง - - ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นเนี่ย

“เอ่อ..คือแก้วพูดเล่น”ฉันพูด

“ห๊า!!!”ทุกคนยกเว้นโทโมะ

“ป้ากล้าหลอกฉันหรอห๊ะ”เกล - -

“นี่!! ฉันจำได้ว่าฉันไม่ใช่พี่สาวแม่เธอนะ แล้วทำไมฉันจะไม่กล้าหลอกเธอล่ะ”ฉันพูด

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”แล้วไอ้สามตัวนั่นก็ขำกันซะยกใหญ่

“แก!!!..”

“หยุด!! ไปกันได้แล้วจะกินมั้ยห๊ะข้าวเย็นน่ะ”โอ๊ะโอ - - และทุกคนก็สงบนิ่งกันหมด

“จะไปมั้ย!!”โทโมะถามซ้ำอีกครั้ง เมื่อพวกฉันยังคงสงบนิ่งกันอยู่ - -

“ไปค่ะๆ”และแล้วยัยบ้าเกลก็สะดีดสะดิ้งวิ่งไปเกาะแขนโทโมะ แล้วก็โทโมะไม่ว่าอะไรซะด้วยสิ

“เฮ้!! พี่แก้วรอผมด้วย”ธามไทตะโกนตามหลังฉันมาเพราะตอนนี้ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนแล้ว และธามไทก็วิ่งตามฉันจนทัน ส่วนคนอื่นฉันไม่รู้

:::ร้านทะเลเผา:::

ฉันและธามไทก็เดินมาถึงร้านแล้วล่ะ ร้านนี้เป็นร้านประจำเลยก็ว่าได้เพราะมาที่นี้ทีไรต้องมาร้านนี้ตลอดจนเจ้าของร้านจำหน้าได้และสนิทกับเจ้าของร้าน

“ธามนั่งตรงไหนดีอ่ะ”ฉันถามธามเมื่อเข้ามาในร้านแล้ว

“เอิ่ม...”แล้วก็ทำท่าคิด - -

“ว้ายย น้องแก้วน้องธาม”ไม่ต้องตกใจๆ เสียงของเจ๊กุ้งเจ้าของร้าน เจ๊แกเป็นสาวประเภทสองน่ะนะ

“สวัสดีครับ/ค่ะ”ฉันและธามไทพูดพร้อมกับยกมือไหว้

“จ้ะๆ มากันหรอคนหรอเนี่ย แล้วสามีเจ๊ไปไหนล่ะ”สามีเจ๊ - -* ใครว่ะ

“ใครหรอเจ๊ ก่อนอื่นเจ๊หาที่นั่งให้ผมก่อนได้มั้ย”เห็นด้วยธามไทน้อย

“ก็โทโมะสุดหล่อของเจ๊ไง ตามมาๆทางนี้เลย”และเจ๊กุ้งก็เดินนำฉันและธามไทไปที่โต๊ะและฉันคิดว่าโต๊ะตรงนี้น่าจะเป็นโต๊ะที่บรรยายกาศดีสุดอ่ะ

“ถึงแล้วๆ ตรงนี้บรรยายกาศดีสุดๆเลยนะ”นั่นไงว่าแล้วเชียว

“ขอบคุณครับเจ๊”ธามไทพูด

“เอาล่ะๆ จะสั่งอะไรสั่งมาเลยเจ๊....”

“เจ๊กุ้งคร้าบบบ! ไอ้โทโมะมันบอกว่าคิดถึงเจ๊”เจ๊กุ้งยังไม่ทันจะพูดจบ เสียงป๊อปปี้ก็ดังแทรกมาเสียก่อน

“ว้ายย จริงหรอค่ะน้องป๊อปปี้”เจ๊กุ้งพูดแล้วหันหน้าไปทางโทโมะที่ตอนนี้ยังโดนยัยเกลเกาะอยู่

“ที่รักของเจ๊มาให้เจ๊จุ๊บที”แล้วเจ๊กุ้งก็ทำท่าจะเข้าไปจูบโทโมะ

“โอ้ย นี่แกอย่ามายุ่งกับพี่โทโมเของฉันนะ”เกลโวยวาย

“ว้าย ยัยเด็กปากเสียนี่ใครกัน”เจ๊กุ้ง

“ฉันเป็นแฟนพี่โทโมะ”แฟน! เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วทำไมโทโมะไม่ปฏิเสธหรือคัดค้านอะไรเลยล่ะ

“ผมโสด!!”และโทโมะก็พูดขึ้น ส่วนยัยเกลก็หน้าแตกไปตามระเบียบ หึๆ

“จะกินกันมั้ยครับถ้าจะกินก็เชิญมานั่งได้แล้วครับ”ธามไทพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน แล้วป๊อปปี้กับฟางก็มานั่งข้างฉันโทโมะนั่งข้างธามไทส่วนเกลก็นั่งข้างโทโมะอีกที

 “เอาอะไรก็ได้นะครับเจ๊สัก5-6อย่าง”โทโมะบอกเจ๊กุ้ง

“โอเค รอแปปหนึ่งนะเดี๋ยวเจ๊จะทำให้สุดฝีมือเลย”เจ๊กุ้ง

________________________________________________________________________________

แก้วแสบใช่เล่น ฮ่าๆ

ผมโสด!! เกลหน้าแตกเลย ฮ่าๆ

เจอกันอีกทีตอนหน้านะเบบี๋ ชุ้บๆ [ฟอ'เฟิร์น]