Change boyfriends ' ช่วยด้วยฉันอยากเปลี่ยนแฟน

ฟิคเรื่องนี้นำไปลงบอร์ด

- http://www.keedkean.com

- poppyfangfans.com

- fangfaye-beloved.com

*ไม่มีนอกเหนือจากนี้ถ้ามีจะมาแจ้งให้ทราบ

อันนี้พลอยอาจจะบรรยายน้อยหน่อยนะจ้ะซอรี่มากมาย ~ T^T

------------------------------

โอ้วมายก๊อซมีอะไรที่ซวยกว่านี้อีกมั้ย? คู่หมั้นฉัน เจ้าบ่าวฉัน แฟนฉันเป็น...

"นายเป็นตุ๊ดหรอ?" ฉันถามออกไปตามที่สมองสั่งการ

"หืม?" นายนั้น งง

"ฉันถามว่านายเป็นตุ๊ดหรอ?" หน้าตาจิ้มลิ้มแถมกิริยาท่าทางดันเหมือนซะขนาดนี้ไม่ใช่ก็ยังไงๆ -_-

"ห้ะ? ฉันเนี่ยนะเป็นตุ๊ดจะบ้าหรอไงฉันชอบผู้หญิงนะ ไม่งั้นจะแต่งงานกับเธอทำไม"

"ก็..นายอาจจะแบบว่าแต่งงานกลบเกลื่อนเพศที่แท้จริงไง >_<"

"สมอง -_-" นายนั้นหลอกด่าฉัน อีกแล้วครับท่าน - - แต่ฉันไม่กล้าทำอะไรเขาแล้วล่ะกลัวเขาร้องไห้อีกเดียวพาซวยอีกรอบ -^- ไม่งั้นจะแทงเขาสักป๊าปนึง!

"เอาเถอะ.. มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้แล้ว...แม่คะยังไงฟางก็ไม่แต่งฟางอยากเลือกคู่หมั้นด้วยตัวของฟางเองไม่ใช่ให้ใครมาบังคับ" ฉันพูดไป ฉันก็เป็นคนมีหัวใจเหมือนกันนะ! มาำทำแบบนี้กันฉันได้ยังไง

"ฟาง.." แม่ฉันมองหน้าฉันด้วยความเบื่อหน่ายกับคำพูดเดิมๆของฉัน

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยคะแม่ ฟางตามใจแม่มาหลายรอบแล้วคะ แม่อยากให้ฟางเรียนบัญชีเพื่อไปต่อยอดธุรกิจแม่ฟางก็เรียนทั้งๆที่ฟางอยากเป็นหมอ แม่ให้ฟางเรียนจุฬ่าฟางก็เรียนทั้งๆที่ฟางอยากไปต่อที่เมืองนอก ฟางตามใจแม่หมดทุกอย่างแล้วที่เป็นอนาคตฟาง ฟางขอเรื่องนี้เรื่องเดียวแหละแม่แล้วฟางจะไม่ขออะไรอีกแล้ว.." ฉันอ้อนวอน เผื่อมันจะได้ผลบ้างนะ! > <

"กล้าขัดใจแม่หรอ?" แม่ฉันไม่ได้เห็นในความน่าเอ็นดูของฉันแต่กลับถามฉันแบบนี้

"ถึงฟางไม่กล้าฟางก็ต้องกล้าคะ! ถ้าแม่ไม่ให้ฟางแต่งงานฟางจะเอาเกียรตินิยมอันดับ1 มาให้แม่ดูเลย!" ฉันท้าทายทั้งๆที่ตอนนี้อันดับ 2 ยังไม่ติดเลย T^T

"อย่าเอาการเรียนมาอ้างแต่งงานกันเกี่ยวตรงไหนกับการเรียน? ฉันไม่ได้ให้แกแต่งตอนเรียนซะหน่อยฉันให้แกแต่งตอนเรียนจบ" แม่ฉันพูดพรางจิบกาแฟ

"ยังไงก็แต่ฟางก็ไม่แต่ง!"

"ฟางทำไมดื้อแบบนี้ห้ะ !!" แม่ฉันตะคอกใส่ทำให้ฉันตกใจเล็กน้อยแม่ทำกับฉันมากเกินไปแล้ว ฉันเป็นลูกแม่นะ งานนี้เป็นตายร้ายดียังไงฉันก็ไม่ยอมหรอก

"ใช่! ฟางมันดื้อ ฟางมันเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้! พอใจมั้ยคะแม่!!" แล้วฉันก็วิ่งออกไปนอกร้าน แม่ทำแบบนี้กับฉันมันมากเกินไปแล้วนะ ฉันก็เป็นลูกแม่คนนึงนะ ฉันก็มีหัวใจอยากทำอะไรเองโดยไม่ต้องมีใครมาสั่งนู้นสั่งนี่ ฉันเบื่อ ฉันอยากให้แม่เข้าใจฉันบ้าง มีใครเข้าใจฉันบ้างมั้ยเนี่ย!

ฉันมานั่งตรงเก้าอี้แถวร้านกาแฟและปลดปล่อยความเครียดมาพร้อมกับน้ำตา แล้วฉันจะร้องไห้ทำไมเนี่ยเรื่องแค่นี้เองนะ T^T

"ทิชชูมั้ย?"

"ป๊อปปี้.." นี้เขาตามฉันมาหรอเนี่ย? เห้ยแล้วเขาเห็นฉันรองไห้หรอไม่แน่ ! >_< ขนาดยัยเฟย์กับแม่ฉันยังไม่เคยเห็นฉันร้องไห้เลยแล้วทำไมตานี้ถึงเห็นได้

"อื้มฉันเอง ^^ ร้องไห้ทำไมเนี่ย?" ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างๆฉัน

"ก็ฉัน... พูดตรงๆเลยนะฉันไม่อยากแต่งงานกับนาย"ฉันพูดพรางเอาทิชชูซับน้ำตา

"55 เธอไม่ลองจะคบกับฉันดูหรอเผื่อจะติดใจ" นายนั้นพูดพรางยิ้มมุมปาก อ๊ากละลายค่า -//-

"ฉันไม่มีเวลามายุ่งกับเรื่องไร้สาระหรอก"

"ไร้สาระยังไง?"

"ความรักมันไร้สาระเกินไปสำหรับฉัน"

"เธอยังไม่เคยมีความรักเลยไม่รู้หน่ะสิว่ามันหน่ะมีค่ากับชีวิตคนมากนะ.."

"ยังไง?"

"สำหรับเธอคิดว่าความรักเหมือนอะไรละ"

"อืม..ฉันว่าเหมือนมันน้ำเน่านะ -_-" ป๊อปปี้หันมามองหน้าฉันแบบเอือมๆ "เอ้าก็มันจริงหนิ น้ำเน่าจะตายจะอ้วกแหวะไร้สาระสิ้นดี >_<"

"เธอไม่เคยลองเปิดใจกับมันต่างหาก เธอลองเปิดใจกับมันดูสิเธอจะรู้ว่ามันมีค่ามากเลยนะ ^^"

"พูดเหมือนรู้ดีเลยเนาะ"

"เอ้า! ก็ฉันมีความรักอยู่หนิเลยรู้"

"จริงหรอ! แล้วถ้านายมีความรักจะมาแต่งงานกับฉันทำไม? ทำไมไม่ไปแต่งงานกับคนที่นายรักละ"

"อืม.... บางอย่างที่เธอไม่รู้และไม่จำเป็นต้องรู้" อ้าวไอ้นี่กวนทีน -_-

"โอเคไม่อยากรู้ก็ได้ -^-"

"ทำไมต้องทำหน้าเป็นตูดลิงด้วยละ"

"หน้าคนนะเว้ยไม่ใช่ตูด! - -"

"ล้อเล่นหน่า 555 รู้สึกดีขึ้นมั้ย?"

"อืม..ก็โอเคนะ คุยกับนายแล้วสบายใจขึ้น นายชื่อป๊อปปี้ใช่ปะ?"

"ใช่แล้วละ เธอชื่อฟาง?"

"อื้มใช่ ^^ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ไนท์ทูมีทยู ><" แล้วป๊อปปี้ก็ยืนมือจะจับมือฉัน เพื่อเป็นการทักทาย แต่ฉันกลับยกมือสวัสดีแทน

"ฉันเป็นคนไทยต้องสวัสดีนะ"

"555 โทษทีฉันอยู่เมืองนอกนาน"

"อ่านะเด็กอินเตอร์.. งั้นฉันไปก่อนนะ"

"บายฟาง ^^" เขาฉีกยิ้มละลายให้ฉันก่อนกลับ อ๊ากกก ~ เขาก็ดูดีเหมือนกันนะถึงจะป๊อดแต่ก็สุภาพบุรุษน่าอ่อนโยนมากเลยอะ -//- ดูอบอุ่นดีเป็นปลื้มมม ย๊ากกก > < เขาไม่ได้เลวร้ายอะไรแบบที่ฉันคิดเลยแหะ

"เขาก็ไม่ได้เลวร้ายนะฟาง เฟย์ฟังแล้วเขินแทนเลยอะ !>//<" ฉันกลับมาบ้านปุ๊ปก็เล่าให้เรื่องที่เกิดให้เฟย์ฟังวันนี้ทันทีแล้วมันก็ดีดดิ้นกับฉันแบบนี้แหละ -_-;

"เขาอาจจะสร้างภาพก็ได้"

"โหยพี่ฟางมองโลกในแง่ร้ายเกินไปปะเนี่ย! เขาอาจจะเป็นคนดีจริงๆก็ได้้น้า >_<"

"อาจจะ?"

"ก็อาจจะไง.. 55555 >_<"

"เง้อ.. -_- แต่ยังไงพี่ก็ไม่อยากแต่งงานนะี"

"อยากขึ้นคานหรอ?"

"ไม่ใช่.. แต่แบบ...พี่อยากเลืองเองนะไม่ได้ต้องการให้ใครมาบังคับแบบนี้

"อ้อ..อื้มเฟย์เข้าใจถ้าเฟย์เป็นพี่นะเฟย์ก็รับไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งเป็นแม่ด้วยเซงจิต -_-"

"เห็นมั้ยละแล้วแม่เนี่ยนะ ขัดใจได้ซะที่ไหนพี่ละเบื่อตรงนี้ละ!"

"เอาเถอะพี่ฟาง.. เออพี่ฟางไม่ลองคบกับเขาดูหรอ!!"

"จะบ้าหรอไง! พี่ยังไม่รู้จักเขาีดีพอที่จะคบหานะ >_<"

"พี่ฟางบอกเองไม่ใช่หรอ?ว่าแม่บอกว่าอีกสามเดือนจะแต่งงาน"

"อ่าใช่"

"พี่ฟางก็ใช้เวลาสามเดือนนี้เพื่่อดูใจเขาสิ!"

"แล้วถ้าเขาไม่ใช่"

"ก็เลิก"

"เลิกไม่ได้"

"หนีไปอยู่เมืองนอก!"

"โอ๊ะ -[]-" ฉันถึงกับช็อกกับคำพูดของเฟย์

"ลองดูดิพี่ฟางมันไม่ได้เสียหายอะไรนี่หน่า แม่จะได้รู้ด้วยว่าตัวตนของเขาเป็นไง เพราะยังไงแม่ก็ต้องอยากให้ลูกแต่งงานกับคนที่ดีและพร้อมจะดูแลลูกไปทั้งชีวิต คงไม่ยอมลูกลำบากหรอก" อืมที่เฟย์พูดก็ถูกนะลองดูก็ไม่เสียหายนี่หน่า~

"อืม..."

"่ว่าไงพี่ฟาง?"

"อื้มก็ได้! ลองดูก็ไม่เสียหายนี่เนาะ >_<"

ขอใ้ช้ป้ายเม้นเก่าก่อนนะพอดี PS ค้างทำไม่ได้ -_-