ใครจะไปรู้ว่าคนดังเป็นแวมไพร์

แล้วเราสี่คนก้อรู้สึกเบื่อฉันก้อเลยชวนยัยสามคนนั่นออกมาเดินเล่นหน้างานออกมารับบรรยากาศหน่อยแต่ยัยพิมดันไปเห็นชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งหน้าตาดีมากกำลังกัดคอแต่ฉันคิดว่าเป็นแวมไพร์แล้วแหละ

พิม:กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!1

แล้วชายหนุ่มพวกนั้นก้อหันมามองพร้อมแยกเคี้ยวใส่พวกเราแล้วก้อหายไปเลย

เฟย์:นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

ฟาง:พี่ว่าพี่จำหน้าไอ้คนที่มันหันมาแยกเคี้ยวใส่เราได้นะมีคนนึงอ่ะเป็นคนที่พี่เดินชนก่อนเข้างานไงพวกแกจำได้ไหมฮะยัยเฟย์ ยัยพิม ยัยจีน

ขนมจีน:อ๋อ ช่ายๆคนที่ชื่อว่าป้อปี้น่ะหรออ

พิม:เออ จิงด้วย

เฟย์:ตอนนี้เฟย์เรารีบแจ้งตำรวจกับบอกคนในงานเหอะค่ะ

ฟาง:พี่ว่าพวกเราต้องสืบเรื่องนี้แล้วแหละพี่จะไม่ยอมให้แวมไพร์หน้าไหนมาทำอย่างงี้ได้อีก

เฟยื:ก้อดีนะพี่ฟาง

พิม:เพราะถ้าเราไม่ทำคนต่อไปคงเป็ฯเราและคงจะไม่มีวันสิ้นสุดด้วย

ขนมจีน:แต่จีนว่ามันเสี่ยงไปนะ

ฟาง:~รู้ว่าเสี่ยงแต่ยังต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยแต่อยากได้ของที่อยู่สูงยังไงก้อขอลองดูสักที~

พิม:ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาเล่นกันนะเนี่ย

เฟย์ ฟาง ขนมจีน:เออ!!!!!!

เฟย์:งั้นพรุ่งนี้นัดประชุมบ่ายโมงเรื่องนี้เป็นความลับแม่ก้อห้ามรู้โอเค้

ฟาง พิม ขนมจีน:โอเค