The Dangerous Game! เกมรักเกมร้ายอันตราย ท้าหัวใจยัยตัวดี
เขียนโดย 
YeenzZa
วันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.24 น.
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2556 21.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) เหตุเกิดเพราะไข่เจียว (ฮา)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในตอนนี้ ในที่นี้ ในเวลานี้ เพื่อนของน้องชายของพี่ข้างห้อง อยู่กันเต็มห้อง! และดูเหมือนว่ากระเป๋าทั้ง 5 ใบที่เหลือ กำลังถูกจับจองจากเจ้าของของมัน ...นั่นก็แสดงว่ากระเป๋าทั้ง 5 ใบ คือของเพื่อนของเขา และก็หมายความว่าพวกนั้นอาจจะมาขออยู่ห้องฉันอีกก็ได้
“เฮ้ๆ ไอ้โมะมันไม่ใช่ตุ๊ดนะแก้ว” เขื่อนแย้ง
“ตุ๊ด! หน้าหวานแบบนี้ตุ๊ดชัดๆ! =O=”
“เอาเถอะๆ พวกฉันรู้นะว่าการที่เราจะเปลี่ยนความคิดของเธอได้มันยาก เพราะเธอมันอคติสูง - -*”
“รู้ไว้ก็ดี =^=”
“ป๊อบ แล้วตกลงพวกฉันนอนที่ไหนกัน” โทโมะถามป๊อบ แต่ไม่วายเหล่มองมาทางฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พลางกระตุกยิ้มเหมือนรู้ความคิดฉันดี
“แก้ว จะเป็นไร...”
“หยุดเลยป๊อบ ฉันรู้ว่านายคิดอะไร - -+”
“แหะๆ นั่นแหละ ได้ป่าวล่ะ ^^;;”
“ไม่มีทาง ถ้านายจะให้เพื่อนนายนอนล่ะก็ ฉันจะไล่ให้พวกนายไปนอนกับพี่ป๊อกกี้ให้หมดเลย -^-”
“เฮ้ยแก้ว อย่าพูดงี้ดิ มันจี๊ดๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ T^T”
“เออ จี๊ดไปให้ตายเลย” ฉันประชดพลางเดินเชิดหน้าเข้าไปในครัว
“แก้ว ที่พูดกันเมื่อกี้อ่ะ ฟางได้ยินหมดแล้วนะ” ฟางบอกกับฉันที่ตีไข่ต่อ -*-
เหอะๆ อยู่ใกล้กันแค่นี้ ยังไม่ได้ยินอีกก็บ้าแล้ว - -*
“แล้วไงเหรอ”
“ทำไมแก้วถึงไปเรียกโทโมะอย่างนั้นล่ะ เค้าเป็นถึงหลาน ผอ. เชียวนะ ถ้าเกิดเค้าโกรธขึ้นมาแล้วเค้าเอาไปฟ้องจะทำยังไง”
“แล้วไงล่ะฟาง แก้วไม่กลัวหรอก หมอนั่นเป็นหลาน ผอ. แล้วไง แม่แก้วก็เป็นเพื่อน ผอ. เหมือนกัน เพราะงั้นแก้วก็เหมือนหลาน ผอ. อยู่ดีแหละ” ฉันตอบตามความจริง
“เฮ้อ แก้วก็ดื้อซะอย่างนี้ล่ะน้า” ฟางส่ายหัวอย่างเอือมระอา
ฉ่า~
ฉันไม่สนใจอะไร ฉันเทไข่ที่ตีไว้ใส่ลงในกระทะแล้วจัดการเจียว
“บอกแล้วก็ทำหูทวนลม สุดๆ เลย ฟางทนมาได้ยังไงเนี่ย”
“ก็ฟางเก่งไง” ฉันตอบคำถามของฟางที่ฟางบ่นพึมพำๆ เมื่อครู่
“ไม่ต้องมาประจบเลย เจียวไข่ไปเลยไป ฟางพูดอยู่คนเดียวไม่ได้ขอความเห็น”
“ฮ่าๆๆ ก็เห็นพูดอยู่คนเดียว กลัวฟางจะเป็นบ้า แก้วก็เลยพูดกับฟางไง”
“เหมือนว่าแก้วจะหลอกด่าฟางทางอ้อมนะ - -+”
“ถูกกกกก”
“แก้วบ้า! แก้วใจร้าย! TOT”
“ฮ่าๆๆๆ” ฉันหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “ฟางๆ แก้วขอจานใส่ไข่หน่อย”
“จ้าๆๆ ได้แล้ว” ฟางยื่นจานมาให้ฉัน เมื่อฉันรับมาแล้ว ฉันเลยตักไข่ใส่จาน หืมม หอมจัง~
“ฟางทำไรอ่ะ ห้อมหอม~ ^^” คนแปลกหน้าทั้ง 5 คน ยื่นหน้าเข้ามาเสนอหน้าในครัว
“อ่า... ฟางแค่อุ่นกับข้าวเองนะ”
“ไม่จริงอ่ะ กลิ่นหอมขนาดนี้ ไม่ใช่แล้วมั้ง >O<”
“ฉันเอง!” ฉันออกตัว เดินมาอยู่หน้ายัยฟาง พลางทำหน้าโหดใส่
“จะน่ากลัวไปไหน พูดดีๆ ก็ได้”
“โทษที กับพวกนายฉันไม่เคยจะดีด้วยหรอก”
“เอ๊ะ! แก้ว พูดดีๆ สิ นี่เพื่อนเรานะ” ฟางตีแขนฉันเบาๆ
“นั่นเพื่อนฟางคนเดียว ไม่ใช่เพื่อนแก้ว เพื่อนแก้วไม่ขี้เก๊ก” ฉันส่ายหน้าช้าๆ
“แก้ว” ฟางเรียกชื่อฉันเสียงต่ำ
“แก้วไม่ชอบขี้หน้าของไอ้พวกนี้เลย ออกไปจากห้องฉันซะไป -*-”
“ทำไมไปไล่เขาอย่างนั้นล่ะแก้ว เค้าอุตส่าห์มานอนกับเรานะ”
“แก้วไม่ได้ขอให้มาซักหน่อย ไม่ได้อยากให้มาเลยด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวนี้นิสัยแย่ใหญ่แล้วนะ” ฟางแหย่ฉันขำๆ เพราะหวังจะให้ฉันอารมณ์ดี แต่ฝันไปเถอะ
“เออ! อะไรอะไร แก้วก็ผิดไปหมดนั่นแหละ!” ฉันตวาดออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบจานข้าวตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมจานไข่เจียวที่อยู่ในมือ แล้วเดินเข้าห้องไป
...ก็ฉันไม่ชอบนี่นา ฉันน่ะไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรขนาดนั้นซักหน่อย แต่ฉันไม่อยากให้ไอ้ตุ๊ดนั่นมาอยู่ด้วยนี่นา
กับคนอื่นน่ะ ฉันก็ดีด้วยนะ แต่ช่วยไม่ได้ อยากซวยมาเป็นเพื่อนไอ้ตุ๊ดนั่นทำไมล่ะ โดนลูกหลงกันไปเลยไป๊ -_-^^
ฮึ่ยๆๆ คิดแล้วก็โมโห นั่งยัดข้าวกับไข่เจียวใส่ปากดีกว่า โมโหๆ! -_-^^
ยัยฟางก็อีกคน ทำไมชอบปกป้องคนอื่นเขานักนะ ทีฉันไม่เห็นจะออกตัวบ้างเลย ตามจริงก็น่าจะรู้นิสัยฉันดีอยู่แล้วนี่ว่าถ้าฉันไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แล้วจะบอกออกมาตรงๆ ไม่อ้อมค้อม ไม่รักษาน้ำใจ พูดง่ายๆ ก็คือขวานผ่าซากนั่นแหละ
ก๊อก ก๊อก
“แก้ว ออกมากินข้าวเหอะ ฟางมาง้อแล้วน้า~”
นั่งกินข้าวไปได้ซักพัก ฟางก็มาเคาะประตูหน้าห้องฉัน เชอะ ไม่ไปหรอก งอนๆ -^-
“แก้วว ฟางก็อยากกินไข่เจียวฝีมือแก้วเหมือนกันน้า อยากกินจังเลย ออกมาหน่อยสิ”
“อยากกินนักก็ไปเจียวเองสิ” ฉันตอบกลับ
“โห่ยย แก้วก็รู้นี่นาว่าฝีมือฟางเป็นยังไง”
ใช่ ฉันรู้ รู้ดีมากๆ เลยด้วย ...มัน...เกรียมยิ่งกว่าเกรียมสุดๆ ไปเลย บรื๊ออออ!~ นึกถึงสภาพไข่เจียวของยัยฟางแล้วสยองเป็นบ้า! >~< ดำๆ เกรียมๆ กลิ่นไหม้ๆ อยากรู้จังว่านั่นคือไข่เจียวหรือระเบิดไข่เจียวแรงสูงที่ระเบิดตัวเองได้กันน่ะ
‘ฟางทำอะไรของฟางอ่ะ’
‘ไข่เจียวไง’
‘ทำไมมัน... ขนาดนี้อ่ะ’
‘แหะๆ มือใหม่หัดทำน่ะ ช่วยทีสิ’ พูดเสียงอ่อย
‘ยัยบ้า =_________=;;;;’
ฉันนึกถึงตอนที่ฟางทำไข่เจียว มัน...สุดๆเลยล่ะ
แอด~
“แหะๆ ^^;;”
ฉันกอดอกพิงประตูมองยัยฟางที่ยิ้มเจื่อนๆ
“ไปกินข้าวด้วยกันนะ”
อื้ม ^^ ถ้าเธอขอ ฉันก็จะให้ (แหวะ แล้วเมื่อกี้ใครงอนฟางกันยะ)
“อย่าแย่งดิวะ - -+”
“แกนั่นแหละ - -+”
แง้งแง้ง ง้องแง้ง แง่งแง่ง ฟ่อฟ่อ แฮ่~! เงี้ยว~
“พอๆ ไม่ต้องทะเลาะกัน เดี๋ยวฉันเจียวให้ใหม่ โอป่ะ? - -+”
ฉันตัดบทการทะเลาะของเขื่อนกับเคนตะที่กำลังแย่งไข่เจียวชิ้นสุดท้าย หลายเสียงบอกว่าฉันเจียวไข่อร่อย งานนี้ ไข่สองฟองของฉันจึงกินกันไม่พอด้วยเหตุนี้แล
“ส่วนไอ้ไข่ชิ้นนี้อ่ะ...” ฉันวรรค “ให้ฟางกินละกันเนอะ ^^++” ฉันว่าพลางแย่งไข่ออกจากจานแล้วใส่ไว้ในจานฟาง
“อ้าววว”
“เงียบน่า - -+”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
