Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

                  ฉันหันไปมองยัยนั่นที่กำลังเดินมาทางฉัน อ๊า...O_O นี่มันอะไรกัน นี่คนทั้งโรงเรียนลงมามุงูฉันทะเลาะกับอีตาบ้านี่ตั้งแต่เมื่อหร่ายยยยย...OoO

“อะไรของแก๊!!! ยัยเฟย์...แกจะกริ๊ดทำมายยยย...”

“ก็ใครใช้ให้แกทะเลาะกับสามีในอนาคตของฉันย่ะ =O=!!!”

“ใคร? ใคร? ใครเป็นสมีในอนาคตของเธอ หน้าตาอย่างกับกระเบนถูกรถเหยีบย คิดเหรอว่าจะมีคนเอา”

“TOT แง้ เทพบุตรด่าฉันอ่ะ แต่เขาก็ยังหล่อ T-T” ยัยเพื่อนบ้านี่ก็ยังไม่เลิกบ้าผู้ชายเหมือนเดิม นี่ขนาดด่าขนาดนี่นะเนี้ย ยังบ้าไม่เลิกอีก -_-^

                 ฉันสะบัดแขนขวาเล็กน้อย เพื่อให้มันหลุดออกจากมือของเขา ก่อนจะใช้มืแซ้ายกระชากเสื้อเขาขึ้นมา

“ผู้ชายอย่างนายไม่มีสิทธิ์ใช้ปากเน่าๆ ของนายมาว่าเพื่อนฉันอย่างนั้นน่ะ!!!”ฉันตะคอกใส่หน้าเขาอย่างโมโห ส่วนยัยเฟย์เอาแต่กระตุกชายเสื้อฉันอยู่นั่นแหละ ฮึ่ย... -_-** จะดึงทำไมฟะ

“แล้วไงยัยไม่สวย!!!”

ฮึ่ย!!! ...=_= ยังไม่เลิกด่าอีก

“นายต้องขอโทษเพื่อนฉันซะ =O=!!!”

“แล้วถ้า ‘ไม่’ ล่ะ -_-”

“นายก็เตรียมตัวไปตายซะ!!!”

“ไม่!!!”

“งั้นก็ตาย!!!”ฉันพูดจบ ก้เปลี่ยนเอามือที่เคนกระชากคอเสื้อไอ้บ้านั่นอยู่มาจับไหล่ของไอ้นั่นแทน แล้วเข่าใส่ไปทันที

                  อีตานั่นถึงกับทรดลงไปนั่งกับพิ้น แล้วจู่ๆ เขาก็ลุกข้นมา แต่มันคงไม่เลวร้ายเท่าไหร่ ถ้า...-_- หัวของเขาไม่มุดเข้ามาอยู่ในกระโปรงฉัน!!!

“เฮ้ย!”

“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด >O<”ฉันกรีดร้องออกมาอย่างดัง ท่ามกลางสายตาของนักเรียน(เกือบ)ทั้งโรงเรียน ที่กำลังตาโตเท่าไข่ไดโนเสาร์ยักษ์ (ไดโนเสาร์มันยังใหญ่ไม่พอ -_-^) ที่เห็ยอีตนั้นเอาหัวมามุดกระโปรงฉัน

                   นักเรียนหญิง 49.99 เปอร์ฯ กำลังยืนกริ๊ด ตัวสั่นยิ่งกว่าเจ้าเข้าด้วยความอิจฉาฉันที่ไอ้ลามกมามุกระโปรงฉัน!!! 

                    ส่วนไอ้นักเรียนชาย 50.01 เปอร์ฯ กำลังยืนอิจฉาไอ้ลามกนี้ ที่ได้มุดกระโปรงฉัน!!!

                    แต่ไอ้นักเรียนหญิงและนักเรียนชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ทำสถานการณ์ของฉันเปลี่ยนแปลงไปได้เลยแม้แต่น้อย เราะอีตาบ้านั่นก็ยังคงอยู่ใต้กระโปรงฉันเหมือนเิมTOT!!! อ๊ากกกกกก...นี้มันเกิดอะไรขึ้น!!!

                     ฉันอยากกลายร่างเป็นซูเปอร์แมนที่สุดในตอนนี้ จะได้ดำดิน หรือหายตัวหนีไปเลย ไม่ต้องออกไปเจอหน้าผู้คนอีก (เอ่อ...ซูเปอร์แมนดำดินด้วยเหรอ)

“ยัยแก้ว T_T”ยัยเฟย์ยืนมองฉันพลางทำหน้าจะร้องไห้

“...” ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนกำลังอยู่ในความเงียบสงบ งียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจของฉันที่ค่อยๆ แรงขึ้นตามลำดับ

“แก้ววววววววววววววววว...T-T”ยัยเฟย์ค่อยๆ เรียกชื่อฉันออกมาอีกครั้งอย่างแผ่วเบาเพื่อนหวังที่จะให้ฉันสงบสติอารมณ์ให้ค่อยๆ เย็นลง

สงบเหรอ? สงบไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยย...=[ ]=''!!!

                      ตอนนี้สติสตังฉันพาเตลิดเปิดเปิง ย้ายทพ ย้านถิ่นฐานไปที่อยู่ที่วงแหวนดาวเสาร์กันหมดแล้ว

“นายไปตายซ้าาาา...=[ ]=!!!” ฉันพูดจบก็จัดการเสยห้านคอไอ้ลามกนั่น ก่อนจะไซด์คิกมันออกไปนอกถนนให้รถสิบล้อเหยียบจมูกโด่งๆ นั่น ก่อนจะลากมันกลับมาฟรีคิกอีกครั้ง

                     อ๊ากกก...สติไปหมดแล้ว...วันนี้ถ้านายไม่ตายก็ให้มันรู้ไป =_=**

“ยัยแก้วใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวเทพบุตรฉันก็ตายกันพอดี” ยัยเฟย์วิ่งเข้ามากระชากฉัน ที่กำลังจะเตรียมสกายคิกมันให้ออกไปนอกจัรวาล และให้ออกห่างจากไอ้บ้านี่ ก่อนที่ฉันจะฆ่าเขาทิ้งจริงๆ

                     อ๊ากกกกกก...แค้น...สติแตกกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว ถ้าไม่ติว่ายัยเฟย์ึงฉันเอาไว้นะ ฉันจะเข้าไปเฮดคิกมันอีกรอบ =[ ]=(พอดีมีหลายคิก)

                     แฮกๆ เหนื่อยชะมัด เฮ้ย! อย่าคิดลึกนะที่ฉันเหนื่อยเพราะว่าฉันต้องฟรีคิก ไซดืคิก สกายคิก เฮดคิก ไอ้หมอนี่ต่างหากเล่า ! ฉันถึงหมดแรงจนต้องหอบแฮกๆ แบบนี้นน่ะ

“โทโมะ โทโมะค่ะ โทโมะเป็นอะหรหรือเปล่าคะ ?” เสียงผู้หญิงคนหหนึ่งดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางฝูงนักเรียนที่กำลังยืนมุงศึกสงคราม

.

.

เดี๋ยวมาอัพต่อน้า ><

ต่อ ๆ

V

V

“โทโมะ โทโมะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ เดี๋ยวพลอยพาไปห้องพยาบาลนะคะ”

                      ฉันว่าพไปห้องพยาบาลน่ะ มันไม่พอหรอก พามันไปนอนในห้องดับจิตเลยง่ายกว่าเยอะ -_-'

                      ยัยผู้หญิงคนนั้นกำลังพยายามพยุงไอ้โรคจิตที่กำลังนอนพะงาบๆ ในสภาพใกล้ตายอย่างยากลำบาก ชิ! ฉันจะบอกอะไรให้ ยัยนั่นตัวเล็กเท่าขี้ม ส่วนไอ้บ้านั่นตัวใหญ่เท่าพะยูนกินปลาวาฬ ถ้าพยุงไหวฉันโคตรนับถือเลย -_-^'

“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับพลอย” ว่าแล้วนายนั่นค่อย ๆพยุง ตัวอย่างยากลำบากเหมือนกัน

“ถ้ามันลำบากมากก็ไปตายซะสิ -..-”

“ฉันยังไม่ยอมตายหรอก จนกว่าเธอจะยอมขอโทษฉัน!!!!”

“งั้นนายก็เตรียมตัวมีชีวิตเป็นอมตะเหมือนซิมคงกระพันของแฮปปี้ได้เลย เพราะฉันไม่มีวันขอโทษนายเด็ดขาด ไอ้ลามก ไอ้ทะลึ่ง ไอ้จิตรทราม!!!”

“ยัยแว่น =O=!!!”

“ไอ้ลามก =O=!!!”

“ยัยไม่สวย =O=!!!”

“ไอ้ทะลึ่ง =O=!!!”

“ยัยปีศาจ =O=!!!”

“ไอ้หื่น =O=!!!”

“ยัยปากปลาร้าผิวอีกา =O=!!!”

“ไอ้บ้ากามมมม...”

                 ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ยินคำขอโทษจากปากอีตานี่ ฉันนอนไม่หลับแน่ๆ =_=***

                 ขณะที่ฉันเตรียมจะเปิซิงด่าต่อ จู่ๆ ก็มีเสียงของนางพญามารเข้ามาขัดขวางเอาไว้ก่อน...

“จริญญา วิศว พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!!” ทันทีที่ไ้ยินเสียงก้องกังวานดังขึ้นบรรานักเรียนทุกคนก็หันขวับไปมองยังต้นเสียงเป็นตาเดียวกัน

                  แอ๊ O_O อาจารย์ระเบียบเลิศ!!!

“นักเรียนคนอื่นๆ ไปวิ่งรอบสนาม 100 รอบ โทษฐานที่พวกเธอออกนอกโรงเรียนดยไม่แจ้งครูก่อน ส่วนจริญญากับวิศวตามครูมานี่” อาจารย์หันไปสั่งกับบรรดานักเรียนที่มุงยืนออกนเต็มไปหมด ซึ่งหลังจากประกาศิตดังขึ้น นักเรียนก็หายกันไปหมเลย!

                   ฉันกับไอ้บ้านั้นเดินตามหลังอาจารย์ระเบียบเลิศ ้วยอาการเหงาหงอย เศร้าสร้อย เซ็งจิตเป็นสุด ๆ

                   นี่มันวันบ้าบออะไรกันว้ะเนี้ย วันวิปริตวิปลาส มหันตภัย มฤยูถล่มโลก หรือยยังง้ายย >O< ทำไมฉันต้องมาเจอผู้ชายโรถจิตสองคนติดต่อกันภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยเนี่ย ซวยสุด ๆ TOT

อัพแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ >U< ' อย่าลืมเม้นอะไรกันหล่ะ ^O^''

รักทุกโค้นนนนนนน llool