Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

                  เช้าวันนี้ ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย นี่ก็เป็นเพราะไอ้สองคนนั้นน่ะแหละ เฮ้ย! แต่อย่าคิดถึงนะ -_- ฉันหมายถึงว่าฉันเพลียก็เพราะสูบเสียพลังงานที่ต้องยกเก้าอี้ทุ่มใส่เจ้าพวกนั้นน่ะแหละ สงสัยพ่อกับแม่ไปกันแล้วมั้ง บ้านเงียบชะมัดเลย ลงไปหาของกินดีกว่า -_-

‘พ่อกับแม่ไม่อยู่ ผลสอบต้องได้เกรด 4 นะลูกรัก ^^

จาก... พ่อกับแม่ผู้หน้าตาดี ^^’

                   เอ่อ... -_-^ มันจะดูน่าเชื่อมากกว่านี้ ถ้าไม่มี ‘พ่อกับแม่ผู้หน้าตาดี’ -_-^^ คนบนโลกนี้มันหลงตัวเองกันไม่หมดหรือไงเนี่ย ทั้งคนหล่อ คนขี้เหร่ หลงตัวเองกันหมด ดูฉันซิ ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี ยังไม่เคยหลงตัวเองเลย โฮะ ๆ -..- (เอ่อ...ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเท่าไหร่เลย -_-)

                  แล้ว...จะเอาไงดีล่ะเนัเย ลืมคิดถึงเรื่องสอบไปเลยอ่ะ มัวแต่ซ้อมการแสดงของไอ้เดียร์เกิร์ลบ้าบออะไรเนี่ยจนไม่ได้อ่านหนังสือสอบเลยอ่ะ O_o ตายแน่ๆ ฉัน ตายแล้ว ๆ TOT

“นี่! ออกมาจากหน้าตู้เย็นได้หรือยัง ฉันจะกินนม -_-” เสียงโทโมะดังขึ้นข้างหลังฉัน

                  อ๊าาา...สวรรค์มาโปรด อีตานี่มันที่ 1 ของชั้นเรียนนี่นา แถมอยู่ห้อง F อีกด้วย ได้การล่ะ *_*

“โทโมะ เดี๋ยวแก้วหยิบนมให้นะ ^^” ฉันหันไปหยิบนมสดออกจากประตูตู้เย็น แล้วรินใส่แก้วยื่นให้เขาทันที

                  โทโมะรับนมที่ฉันยื่นไปอย่างงงๆ ก่อนจะกระดกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว จนหมด  แล้วก้ยื่นแก้วคืนให้ฉัน

“เธอไม่สบยหรือเปล่า -_-” โทโมะว่าพลาง เอามือมาแตะผากฉันสลับกันกับของเขา

“เปล่านี่ ^^” เลิกแต๊ะอั๋งฉันด้วยการแตะหน้าผากได้แล้ว -_-* (สีหน้าแตกต่าางจากความคิด)

“รอแปปนะ -_-^”  โทโมะว่าพลางถอดสร้อยพระที่เขาแขวนคออยู่ออกมาก่อนพนมมือสวดคาถาแล้วเอามาคล้องคอฉันแทน

“กริ๊ดดดดดด ร้อย ๆ >O<”

“นั่นไง ยัยผีบ้าออกไปจากร่างของยัยต๊องเดี๋ยวนี้เลนะ -_-”

                   กริ๊ดดดด ...ฉันไม่ใช่ผีนี่ แล้วฉันจะกริ๊ดตอนเขาเอาคล้องพระใส่คอฉันทำไมเนี่ยประสาทจริง ๆ-_-

“ไม่มีผีเผอที่ไหนหรอกน่า เอาพระนายคืนไปเลย -_-” ฉันถอดสร้อยพระคืนให้เขา เขาจึงรีบรับไปใส่คอเหมือนเดิม (ก็มนเป็นสร้อยคอ จะให้เอาไปคล้องที่ตาตุ่มหรือไง -_-^)

“งั้นเหรอ ก็เห็นเธอดุแปลกๆ นี่นาอยู่ดีๆ ก็มาทำดีใส่ฉัน อ๋อ...อย่าบอกนะว่านี่ก็คือแผนการที่จะทำให้ฉันหันมาชอบเธอน่ะ”

“ไม่ใช่ซะหน่อย -_-*”

“อ้าว...แล้ว...เธอทำทำอย่างนี้ทำไมอ่ะ -_-"

"ก็คือ...นายช่วยติวให้ฉันหน่อยสิ TOT! ขอร้องล่ะนะ ดูพ่อกับแม่ฉันสิ" ฉันอ้อนวอนเขา ก่อนจะแกะโพสท์-อิทที่ติอยู่บนตู้เย็นยื่นมาให้เขาอ่าน

“ก็แค่ติว ของกล้วย ๆ แต่มันก้ขึ้นอยู่ที่สมองเต่าๆ ตุ่นๆ อย่างเธอจะรับความรู้ความความสมราถจากสมองฉันได้มาน้อยแค่ไหนต่างหาก”

“งั้นฉันขอให้เคนตะช่วยติวให้ฉันแทนก็ได้ ถ้ามันลำบากนายมากนักอ่ะ -_-” ฉันพูดพลางทำท่าเดินหนีเขขาทำท่าเตรียมจะขึ้นบันได แต่ฉันก็ถูกโทโมะกระชากลากไส้เอาไว้ก่อน

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันสอนเอง เรื่องอะไรที่ฉันจะยอมให้เธอไปขอร้องไอ้บ้านั่นเพราะฉันกันเล่า ! -_-”

“นี่ตกลงว่่านายจะสอนฉันจริงๆ ใช่ป่ะ ^O^”

“เออ...-_-”

“ไชโย!!! ฉันรักนายที่สุด ”ฉันดีใจ จนเผลอไปกระโดดกอดคอเขาพลางหอมแก้มซ้ายของเขาทีหนึ่ง

“เธอ!!! - / / /-” เสียงเข้ม ๆของเขา ทำให้ฉันได้สติกลับคืนมา ฉันจึงรีบเอาแขนที่โอบคอเขาอยู่เมื่อกี้ลงทันที 

“โทษที ฉันเผลอตัวไปอ่ะ -///- เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอาหนังสือมาก่อนนะ”  ฉันพูดพลางวิ่งขึ้นบันได้ แต่ต้องชะงักนิดหนึ่ง

“เผลอบ่อย ๆดีเหมือนกัน ฉันชอบ”

“อะไรของนาย ไอ้ลามก -///-” ฉันหันไปทิ้งท้ายจะวิ่งเข้า้องนอนไป ปล่อยให้ไอ้ลามกนั่นยืนยิ้มบ้าๆ บอๆ อยู่ข้างล่างคนเดียว เอ๊ะ! แล้วทำไมหน้าฉันต้องร้อนๆ ไม่น้าาาาา...ฉันไม่ได้เขิน... >O<

.

.

                      ฉันนเดินลงบันไดพร้อมกับหนังสือเรียนวิชาต่างง ๆ ที่กองเท่าภูเขาเอเวอเรสต์ โอ้...พระเจ้า หน้าสือพวกนี้สูงท่วมหัวฉันเลยด้วยซ้ำ แล้วนี่ฉันจะเดินต่อไปได้มั้ยล่ะเนี่ย !

                      ถ้าฉันมองบันได หนังสือก็คงร่วงมาทับฉฉันตายคาที่ ถ้าฉันมัวแต่มองหนังสือฉันก็คงตกบันได้คอหักตาย(สยองทั้งสองอย่าง) ผลสรุปคือ ...ตายเหมือนกัน!! -_-^ ฉันจะพยายามเดินต่อไปให้ได้ เพื่อน เกรด 4 สู้โว้ย!!!

“ให้ฉันช่วยถือมั้ย ^^ ”เสียงนุ่มทุ้ม ที่แสนคุ้นหูฉันจนมันระคายเคืองโสตประสาทดังขึ้นที่ข้างๆ ฉัน ฉันจึงหยุดเดินแล้วหันมองทันที เคนตะนี่เอง -_-

“ช่วยก็ดี กาอนที่ฉันจะตกบันไดหัวไถลพื้นตายคาที่ซะก่อน” เคนตะหัวเราะออกมาเบา ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะแบ่งเบากองที่ท่วมหัวฉันไปถือบ้าง แล้วก็เดินนำฉันลงไปข้างล่าง -0-

“นี่ไปขนหนังสือถึงอัฟกานิสถานหรือไง ไปนานชะมัด”พอโทโมะเห็นหน้าฉันกับเคนตะก็บ่นทันที

                     ฉันเลยเดินไปนั่งข้าง ๆ เขาก่อนจะทุ่มกนังสือกองโตนั้นลงบนโต๊ะทันที ส่วนเคนตะ ก็เดินมานั่งข้าง ๆฉัน แล้วค่อย ๆวางหนังสือลงบนโต๊ะบ้าง

“ตอนเรียนเธอได้นั่งเรียนหรือเปล่าเนี่ย หรือว่าโดดเรียนไปกัดคนนอื่นอยู่” โทโมะว่าพลางหยิบหนังสือมาดูทีละเล่ม

“ฉันเป็นคนนะไม่ใช่หมา -_-* ถ้ามันลำบากมากนักฉันให้เคนตะสอนแทนให้ก็ได้” ฉันพูดแล้วหยิบหนังสือออกมาเล่นหนึ่งแล้วหันไปหาเคนตะทันที

“เฮ้ย! ไม่ต้อง ฉันสอนแฟนฉันเอง” โทโมะพูด ก่อนจะใช้แขนซ้ายโอบตัวเขามาประชิดตัว จนหน้าฉันกับหัวเขา แทบจะหลืนเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่แล้ว TTOTT

                   เคนตะมองฉันที่อยู่ในอ้อมแขนโทโมะอย่างงงๆ ผสมด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย เพราะเขามองหน้าฉันด้วยสีหน้าอย่างนี้ >> (*-_-) ฉันเลยเงยหน้าไปมองโทโมะที่กำลังยักคิ้วเยาะเย้อนายเคนตะอย่างสนุกสนาน

“เดี๋ยว ฉันก้อยากสอนแก้วจังมั่งอ่ะ -_-” เคนตะว่าพลางดึงแขนของโทโมะออกจากตัวฉันด้วย แต่ดูจะไม่เป็นผลเลยสักนิด เพราะยิ่งดึงโทโมะยิ่งรัดตัวฉันแน่นมากชึ้น -0- อ๊อกก...ปล่อยหายใจไม่ออกเว้ย!! =O=!!

“ก็ฉันไม่ให้สอนอ่ะ ยัยนี้เป็นแฟนฉันแล้วนี่ -3-”

“ก็ฉันเป็นสามีของแก้วจังอ่ะ ฉันจัสอน >3<”

“ไมให้สอน”

“จะสอน”

“ก็ฉันไม่ให้สอนอ่ะ”

“ก็ฉันจะเอาอ่ะ”

“ไม่เอา”

“จะเอา จะเอา จะเอาอ่ะ >3<”

“ก็ไม่เอา ไม่เอ ไม่เอาง่ะ >3<”

                   เสียงทะเลาะทะกันที่ดังกวนสติสตังของฉันจนมันกระเจิดกระเจิง ฉันเริ่มทนไม่ไหว ตั้งแต่ประยคที่ 4 แล้ว พระเจ้า...จะทะเลาะอะไรกันนักหนา >O<

“โว้ยยย...>O< หยุดทะเลาะกันซะที ฉันจะประสาทกินตายอยู่แล้ววว...” ฉันสปริงตัวออกมาจากอ้อมแขนโทโมะทันที พร้อมกับเสียงโวยวายเสียงดังให้พวกนั้นเงียบลง

“...”แล้วก็เงียบลงจริง ๆ -_-

“อยากสอนกันนักใช้มั้ย งั้นก็สอนกันทั้งคู่เนี่ยหล่ะ โทโมะ นายสอนภาษาอังกฤษ ส่วนนาย! เคนตะ สอนภาษาญี่ปุ่น เอ้า! สอน” ฉันพูดจบ ก็ทิ้งตัวนั่งระหว่างกลางของทั้งสองคนนั้น

“มา! ฉันสอนก่อน” โทโมะว่าแล้ว ก็ใช้แขนซ้ายโอบตัวฉันเข้าชิดแบบเมื่อกี้อีก

“ไม่เอา ฉันสอนก่อน” ส่วนเคนตะก็ไม่น้อยหน้า เขาใช้มือขวาของเขาดึงแขนซ้ายของฉัน ให้เข้าไปใกล้ตัวเขาบ้าง

                   แต่โทโมะก็ไม่ยอมเหมือนกัน เพราะเขาวางหน้สือลงแล้วใช้แขนขวามากอดตัวฉันบ้างทันที ตอนนี้สภาพฉันกับโทโมะไม่แตกต่างจากข้าวต้มมัดเหนียวแน่นหนึบเลยแม้แต่น้อย -_-^ อ๊ากกก...ปล่อยช้านนน...

                   ส่วนเคนตะเมื่อเห้นนายโทโมะกอดฉัน เขาก็เปลี่ยนจากการดึงแขนข้างเดียว เปลี่ยนมาเป็นดึงแขนฉันทั้งสแงข้างแทน อ๊ากกกกกก... นี่กะจะแยกชิ้นส่วนฉันกันเลยใช่มั้ยเนี่ย คนหนึ่งกอดตัวอีกคนหนึ่งดึงแขน ฆ่าฉนเลยซี่ ...มาทรมานฉันทำม้ายยยย >O<

“ปล่อยยันี้เดี๋ยวนี้เลยนะ -O-!!”

“นายนั่นแหละที่ต้องปล่อยแก้วจัง -O-!!”

                    ทั้งคู่นั้นแหละที่ต้องปล่อยฉันTOT

“ฉันจะสอนยัยนี้ก่อน -O-!!!”

“ฉันก่อน -O-!!”

                    ยังไม่ต้องสอนทั้งคู่นั้นแหละ TTOTT

“อย่าเอามือแห้งๆ นั่นมาแตะเนื้อต้องตัวแฟนฉันนะ -O-!!”

“นายนั่นแหละ อย่ามากอดภรรยาของฉันนะ -O-!!”

                    ฉันไมใช่แฟนนาย แล้วก็ไม่ใช่ภรรยานาย ฉะนั้นกรุณาปล่อยช้านนนน...TOT

“นายนั่นแหละ ปล่อย!!! -O-”

“นายนั่นแหละ !!! -O-”

“นาย -()-!!!”

“นาย -()-!!!”

“ปล่อยฉันทั้งคู่นั้นแหละ >O< ...ฉันจะตายอยู่แล้ว,,,ทำไมไม่เอามีดมาแบ่งชิ้นส่วนฉันเลยเล่า” ฉันโวยวายออกมาลั่นบ้าน หลังจากที่เก็บกกดอยู่นาน (มากกก!!! -_-^) จนถึงจุดเดือด และมันก็ระเบิดออกมาปุ๊งงงง!! OO' เกิดมาเป็นโกโก้ครั้นซ์

“คร้าบบบ...(_ _^)/คร้าบบบ...(_ _^)”

“นี่พวกนายจะทะเลาะกันไปถึงไหนเนี่ย -_-* ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ เรื่องติวน่ะไม่ต้องแล้ว ฉันอ่านเองดีกว่า” ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นมาจากที่นั่งตรงนั้นทันที พร้อมกับเตรียมจะเดินขึ้นห้องนอน แต่ก็ต้องชะงักเท้าไว้ก่อน

“ขนหนังสือทั้งหมดไปใหห้ฉันที่ห้องนอนด้วยไม่งั้นเตรียมไปเกิดใหม่กันได้เลย-O-*” พูดจบก็เดินขึ้นห้องทันที แต่ก็ยังไม่ถึงชั้นสอง...

“เพราะนั้นแหละหาเรื่องก่อน -O-!!”

“นายต่างหาก ที่ไปกอดแก้วจังก่อน -O-!!”

“ก็นายอยากไปดึงแขนยัยบ้านั้นทำไมล่ะ -O-!!”

“ก็อยากแย่งแก้วจังก่อนทำไมล่ะ -O-!!”

“นายต่างหากที่แย่งฉัน ยัยบ้านั่นเป็นแฟนฉันนะ เรื่องอะไรที่ฉันต้องไปแย่งนาย”

“เฮ้ย!! หยุดกัดกันได้หรือยัง ลุกขึ้นทั้งคู่เลย เดี๋ยวนี้ด้วย!!! -O-!!!” ฉันมองลงมาข้างล่าง ก็เห็นนายสองคนนั้นกำลังแยกเขี้ยวใส่กันอยู่ อย่างนี้ต้องหาวิธีให้มั้นสมานฉันท์กันซะให้เข็ด หึๆ -..-

“ลุกแล้วคร้าบบบ...(_ _^) / ลุกแล้วคร้าบบบ...(_ _^)”

“จูบกันซะ!! -_-”

“หา!!OoO / หา!!! OoO”

“ไม่ต้องหา อยู่นี่แล้ว พวกนายฟังไมผิดหรอก จูบกันซะ -_-!!!”

“ไม่จริงใช่มั้ยอ่ะแก้วจัง เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กนะ T-T”

“ยัยบ้า เธออย่ามาพูดเล่นนะ ฉะ...ฉันเป็นแฟนเธอนะ แฟนน่ะ! เธอจะให่แฟนเธอไม่จูบกับผู้ชายคนอื่นเนียนะ OoO”

“เคนตะเป็นคนอื่นที่ไหน เขาเป้นสามีฉันต่างหาก อีกอย่างพวกนายก็รู้จักกันแค่จูบกันก้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”

“ยิ่งกว่าเป็นน่ะสิ T-T / ยิ่งกว่าเป็นนะสิ T-T”

                   เหอๆ คนหล่อชอบพูดพร้อมกัน

“ถ้ายังยืนยันว่ารักฉัน รีบๆ จูบกันซะ -O-!!! เร็วๆ”

“เพื่อนแก้วจัง ผมทำได้ครับ T-T”

“เดี๋ยว! มันต้องมีข้อแรกเปลี่ยน ถ้าจะให้ฉันจูบกับเคนตะ -O-!!!” จู่ ๆ โทโมะก็ขัดขึ้นมา

“ข้อแรกเปลี่ยนอะไร ?”

“ถ้าฉันจูบแล้วฉันจะบอกเธอ -_-”

“ตกลงก็ได้ แต่ให้ขออะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่เวอร์จิ้นของฉัน -_-”

“ถ้างั้นก็โอเค -_-”

                   พอโทโมพูดจบ เขาก็หันไปหาเคนตะ แล้วก็ค่อย ๆเอมือประคองหน้าของเคนตะ ก่อนจะมองตากันประมาณ 5 วินาที (  - -)+++(- -  )

“เคนตะ ฉันขอทษ - -^”

“ไม่เป็นไร เพื่อแก้วจัง T-T”

 

---

อัพแล้ว >O< ' หวาบหวิวจัง ฮิ ๆ เคนตะกับโทโมะจุ๊จุ๊บกันแล้ววว

โฮ้กกกก ...TTUTT อ๋าาาา...น่าสงสารง่ะ จริญน้อยไปแกล้งเค้าสองคนทำม้ายยย -3-

ปล.เจอกันตอนหน้าคร้าบจุ้บๆ ^O^