แค่เธอสงสัย TK
เขียนโดย 
toey
วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.31 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556 16.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา
“ฮัดชิ่ว! แค่กๆ” ฉันจามออกมาแล้วก็ไออีกตั้งหาก สงสัยจะไม่สบายแล้วล่ะสิ
“แก้วไม่สบายหรอ?”
“อือๆ สงสัยเพราะตากฝนเมื่อวานแหงๆ”
“ไปกินยาที่ห้องพยาบาลก่อนสิ”
“ไม่เอาอ่ะ แก้วไม่ชอบกินยา ยิ่งยาเม็ดยิ่งกินไม่เป็นเลย L”
ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องของแก้ว แอบยืนพิงประตูแอบฟังว่าแก้วคุยอะไรกัน ฮะๆ นั้นไงไม่สบายแล้วจริงๆ
ด้วย โตขนาดนี้แล้วกินยาเม็ดไม่เป็น น่าขำชะมัด ผมเข้าใจนะที่เธอไม่ยอมไปกินยาที่ห้องพยาบาลก็เพราะห้อง
พยาบาลในมหาลัยคงไม่มียาน้ำให้เหมือนห้องพยาบาลสมัยประถมหรอกนะ ถึงไปก็มียาเม็ดเท่านั้นแหละ
ถึงตอนกลางวันฉันก็ลงไปทานข้าวกับเพื่อนๆทั้งหลาบของฉัน ก่อนที่จะขึ้นตึกเพื่อเตรียมเรียน แต่อยู่ๆก็ดี
ขวดยาน้ำแก้ไข้วางอยู่บนโต๊ะฉัน อ๊ะ! มีกระดาษเขียนไว้ด้วย
ทานยาหลังอาหารด้วยนะครับ
“แก้วแกถืออะไรอ้ะ” เพื่อน(เพื่อนของแก้วชื่อ ‘เพื่อน’)เดินเข้ามาถามฉัน
“ยานะ ใครเอามาให้ฉันก็ไม่รู้” ฉันยื่นขวดยาไปให้เพื่อนดู
“แกกินยาไปสิ มียาน้ำแล้วทั้งที” เพื่อนพูด ฉันก็ยังลังเลอยู่ว่าจะกินดีมั้ย?
“ไม่แน่ใจอ่ะ ฉันไม่กล้ากิน เกิดกินไปแล้วตายทำไงอ่า” ฉันพูดแล้วทำหน้ามู่ๆ อยากจะกินนะ เพราะทนอาการ
ตัวเองไม่ไหว เดี๋ยวจามสักพักก็ฮัดชิ่ว
“แล้วแต่แกแล้วกัน” เพื่อนพูดแล้วก็เดินไปเลย
“กินก็ได้” ฉันเทยาใส่ช้อนเล็กที่มีติดมากับยาแล้วก็เอาเข้าปากพร้อมดื่มน้ำตามเข้าไป
ตกเย็นของวันเดียวกัน
“แกไปดูเขาเล่นบาสกัน” เพื่อนเดินเข้ามาชวนฉัน
“ไม่เอาอ่าแก ฉันอยากกลับบ้าน ปวดหัว” ฉันพูดรู้สึกมึนๆ
“แกกินยาไปแล้วไม่ใช่หรอ? ยังไม่ดีขึ้นอีกรึไง” เพื่อนถาม
“ไม่ไอแล้ว แต่ปวดหัวแทน” ฉันพูดแล้วเอามือกุมหัว ไม่น่าไม่ตากฝนเมื่อวานเลย TvT
“ไปดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ” เพื่อนพูดแล้วก็ดึงให้ฉันลุกขึ้น
“อ่ะๆ ก็ได้” ฉันพูดแล้วก็ยอมเดินไปกับเพื่อน
สนามบาส
“คนนั้นที่ชู้ตลูกหล่อเนอะ แกว่าป่ะ?” เพื่อนถาม
“คนไหนอ่า?” ฉันถามเพราะไม่ได้มอง เมื่อกี้ฉันก็แอบนั่งหลับ
“นั้นไง” เพื่อนชี้ ฉันก็มองตามนิ้วของเพื่อนไป
“หน้าคุ้นๆนะ อ่อๆ รุ่นพี่คนเมื่อวานนิหน่า” ฉันพูด
“แกรู้จักหรอ?” เพื่อนถาม
“เดี๋ยวมานะ” ฉันพูดแล้วก็วิ่งไปยืนรอที่ข้างสนาม รอพี่เขาพักจากการเล่น
-----------
“มายืนให้กำลังใจใครกันจ๊ะน้องสาว” ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแซวฉันที่ยืนอยู่ และคาดว่าเขาน่าจะเป็นหนึ่งคนใน
ทีมบาส
“คือ..ฉันอยากคุยกับคนนั้น” ฉันชี้ไปที่รุ่นพี่เมื่อวานที่กำลังเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อของตัวเอง
“ไอ้โมะเว้ย! แฟนมาหา” ฉันถึงกับสะดุ้งที่ผู้ชายคนนั้นพูด ส่วยรุ่นพี่คนนั้นก็หันมาตามคำเลือก พอเขาหันมา
เจอฉัน ฉันก็รู้สึกได้ว่าเขาสะดุ้งเล็กน้อย ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไง TOT
“มาหาพี่มีอะไรรึเปล่า” พี่คนนั้นรู้สึกจะชื่อโมะ เขาถามฉัน
“เอ่อ..อ่อๆ แก้วเอาผ้าเช็ดหน้ามาคืนค่ะ” ตอนแรกลืมไปเลยว่ามาทำอะไร เจอหน้าแล้วพูดไม่ออกเลย ฉันล้วงมือ
ไปหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าแล้วยื่นให้พี่เขา ก็ผ้าเช็ดหน้าที่เขาเอามาพันหัวเขาตอนฉันโดนจักรยานเฉี่ยว ฉันซัก
แล้วก็กะว่าจะคืนพี่เขาตั้งนานแล้ว แต่หาตัวไม่เจอ
“ขอบใจมาก แล้วนี่เจอยาบนโต๊ะรึยัง?” พี่เขาถาม
“..? พี่ว่าไงนะค่ะ” ฉันถามอีกครั้ง
เกือบหลุดแล้วไง ถ้าแก้วรู้ทำไงละเนี่ย
“เอ่อ..เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร พี่ไปก่อนนะ” พี่เขาพูดแล้วก็วิ่งไปทันที ฉันก็ได้แต่งงแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก หลัง
จากนั้นก็เดินไปหายัยเพื่อนที่นั่งอยู่ที่เดิม พอเดินมาถึงก็โดนยัยเพื่อนถามจนไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อน ฉันเลย
เลี่ยงไม่ตอบโดยอ้างว่า ‘ปวดหัว’ แล้วก็ขอตัวกลับบ้าน
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วน๊า เม้น+โหวตนห่อยค่า
8 ตุลาคม 2555
13:15 TOEY
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
