รักที่เป็นไป..ไม่ได้
toey
18) สงบศึก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงเรียน
"ยัยแก้ว เป็นไงมั้ง เข้าใจที่เรียนไปเมื่อวานป่ะ?" ฟางเดินเข้ามาถามฉัน
"ก็ดีอ่ะ แต่ก็งงนิดหน่อย" ฉันตอบฟางไป ก็มันงงจริงๆ
"เดี๋ยววันนี้ฉันให้โทโมะมาสอนแกอีกเอามั้ย?"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก" ฉันไม่อยากเจอหน้าโทโมะ ไม่อยากมีอาการแบบนั้นอีก
"โอเค" แล้วฟางก็เดินออกไป แล้วฉันก็มานั่งฟุบที่โต๊ะเหมือนเดิม
-----------
"แก้ว" ใครมาเรียกอีกแล้ว
"ยัยห้อย" หือ? ห้อยทีล่ะ ฉันสะดุ้งเลย
"อะไรของนายเนี่ย มาเรียกฉันทำไม แถมยังเรียกว่าห้อยอีก!" ฉันลุกขึ้นมาแล้วก็วีนแตกใส่โทโมะทันที
"เดี๋ยวดิ! ฟังก่อน" โทโมะจะให้ฉันฟังอะไรเนี่ย
"อะไรอีกล่ะ" ฉันหมุนตัวมานั่งลงที่เก้าอี้
"เรามาสงบศึกกัน" อะไรน่ะ พูดอะไรของนาย
"เฮ้ย! กินยาผิดขนาดรึป่าวเนี่ย?" ฉันตกใจมากกับคำพูดของโทโมะ
"ฉันก็แค่ขี้เกียจมาทะเลาะกับเธอแล้วนิ"
"โอเคๆ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว" ฉันบอกตาโทโมะไป
"เห้ย! ทำไมง่ายจังอ่ะ" ฉันอุตส่าห์เป็นเพื่อนกับนายแล้ว จะถามอะไรอีกล่ะ
"ฉันก็เหนื่อยที่ต้องมาเถียงกับนายแล้วเหมือนกัน" ฉันพูดจบก็สลบลงกับโต๊ะทันที
ณ ตอนเย็น
ได้เวลากลับบ้านอีกแล้ว ฉันยังคงต้องเดินกลับอีกเหมือนเดิม ฉันก็ยังคงเดินไปเรื่อยแหละ เดินคิดอะไรไป
เรื่อยเปื่อย แต่ที่ยังคาใจไม่หายก็คงจะเป็นเรื่องของโทโมะ ที่ยังคงมีคำถามอยู่เต็มไปหมด ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ทำไมต้องมาสงบศึกกัน ในเมื่อเราเกลียดกันจะตายไป ทะเลาะกันได้ทุกวัน แกล้งกันตลอด แต่ทำไมวันนี้ถึงมาขอ
สงบศึก ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
ปี๊ดๆ~
"แก้ว ฉันไปส่ง" นั้นไงนึกถึงโทโมะ โทโมะก็มาเลย ตายยากจริง!
"ไม่เป็นไร นายไปเถอะ บ้านฉันอยู่ตรงนี้เอง" ว่าแล้วฉันก็เดินต่อ แต่โทโมะก็ยังขับรถตาม
"ขึ้นมาเร็วๆ" โทโมะดูเหมือนจะมาแบบบังคับแฮะ
"ก็ได้" ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เมื่อย
"นายไปที่ร้านแม่ฉันนะ" ขอเปลี่ยนแผนใหม่ไปร้านดีกว่า
"แล้วร้านแม่เธออยู่ไหน ฉันจะไปรู้มั้ยเนี่ย" กวนฉันอีกแล้วหรอ
"ก็ฟังสิ กำลังจะบอกทางอยู้่นี่ไง" ฉันก็บอกทางไปเรื่อยๆ จนมาเจอร้านแม่ฉันเอง
กริ๊ง กริ๊ง~
"แม่ๆ แก้วมาแล้ว" แม่ไปไหนหว่า?
"พี่ส้ม แม่ไปไหนอ่ะ" พี่ส้มเป็นลูกน้องแม่หน่ะ
"อยู่หลังร้านจ๊ะ แล้วนี่ใครเนี่ย แฟนหรอ?" พี่ส้มชี้นิ้วไปทางโทโมะ
"เฮ้ย! ไม่ใช่ เพื่อนแหนะ" ฉันรีบปฏิเสะเลย ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด
"อ่ะๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่" แล้วพี่ส้มก็เดินไปทำงานต่อ
"นายนั่งก่อนก็ได้น่ะ หรือจะกลับเลยก็ได้" ฉันพูดเป็นเชิงไล่
"ไล่กันเลยนะ" ฉลาดจังเลยรู้ด้วย
"ฉันยังไม่ได้บอกเลยสักคำ" ฉันว่าฉันไปช่วยแม่ทำขนมดีกว่า
ณ หลังร้าน
"แม่จ๋า มีไรให้ช่วยมั้ง?" ฉันเดินเข้ามาก็เจอแม่กำลังวุ่นกับการทำขนมอยู่
"มาก็ดีแล้ว มาช่วยแม่ทำหน่อยสิลูก แม่ทำขนมไม่ทัน" ร้านแม่ฉันอ่ะ ทำขนมเองแหละ หอม อร่อยทุกชิ้น สด
ใหม่ด้วยนะ ฮ่าๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
