ว้าวุ่น2 [In Our Dream]
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 3 ♥
อาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปลายเตียงขึ้นมาซับที่หน้าและผมเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากไอโฟนตัวโปรด สงสัยบรรดาแฟนๆช่วยกันคอมเมนต์ภาพเมื่อตอนเย็นที่คุณนายแฝดน้องอัพลงอินสตาแกรม
ไหนว่ายังไงจ๊ะเด็กๆ ดูหน่อยซิ.....
@TKL @kaew_ffk RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?
@PIM_TK @TKL @kaew_ffk @Tomo_kotic RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?// T คือ?
ฯลฯ
"ถึงว่าชื่อคุ้นๆ FC เคย RTมาให้เราบ่อยๆนี่เอง ว่าแต่เธอเป็นใคร? เกี่ยวไรกะเรา.....โฮะ มีRTให้ผีดิบด้วย ใครอ่า?"
หรือจะเป็นเธอคนนั้นจริงๆ ผู้หญิงที่แอบอ้างว่าเป็นคนพิเศษของ โทโมะ K-OTIC เมื่อ3ปีก่อน
หรือเธอไม่ได้แอบอ้าง?.....3 ปีเชียวนะ ใครจะคิดเป็นตุเป็นตะตลอดระยะเวลานานขนาดนั้นได้เองคนเดียว ถ้าไม่มีใครให้ความร่วมมือ
...เลิฟมี ทัชมี คิสมี เบบี้...love me touch me kiss me...
"ว่า"
((แก้วครับ หลับหรือยัง?))
"ยัง"
((งั้นก็เปิดประตูด้วยครับ ยืนจนเมื่อยและ))
"หือ? อ่ะ อือ แป๊บๆ"
@@@@@@@@@@@@@@@@
"มีคอมเมนต์กับสิ่งนี้หรือเปล่าคะ คุณชายวิศวะ?"
"หืม...? TWEET เหรอครับ วันนี้ผมยังไม่ได้เปิดเลย ...คือ?"
"นั่นสิคะ คือ?.........."
.......
............
"ไม่เห็นเกี่ยวกับผมเลย.....อ่า อย่าทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้นสิครับ T หมายถึงผมได้คนเดียวหรือไง"
จู่ๆคนในความคิดก็โผล่หน้ามาตอบคำถามที่เธอสงสัยถึงที่ห้อง ไม่รอช้ารีบคว้าไอโฟนตัวโปรด ยื่นหน้าจอที่คุณชายสมควรจะได้เห็น และเธอสมควรจะได้รับคำตอบใน 3 วินาทีนี้
คำตอบที่ได้มาทำให้รู้สึกโล่งที่หัวใจ แต่ก็ไม่เข้าใจทำไมถึงยังรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นัก จึงต่อความยาวสาวความยืดออกไป เผื่ออะไรๆที่เธอสงสัยอยู่จะได้รับการไขให้กระจ่างมากกว่านี้
เธออยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอและเขาหรือเปล่า ถ้าแค่บังเอิญก็จบ
แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะ......
...
.....
"นายกำลังว่า FC ฉันมั่ว?"
"คนละเรื่องกันครับ FC เค้ารักมาก ก็เลยเป็นห่วงมาก ผมไม่ได้พูดคำว่ามั่วสักคำ"
"ถ้ามันไม่มีอะไร FC เค้าไม่ห่วงหรอกจริงไหม? ถึงเด็กๆจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราคบกัน แต่พวกเขาก็เป็นห่วงเป็นใยแก้วเสมอ ครั้งนี้แก้วก็เชื่อว่ามันมีมูล.....ถ้าเป็นแค่เรื่องตลกเด็กๆไม่ RT มาให้แก้วแน่ๆ"
ที่เค้าว่ากันว่า FC น่ะรู้ลึกรู้จริงยิ่งกว่า TVพูล เธอค่อนข้างเชื่อนะ เพราะถ้าบรรดา FC อยากจะรู้เนี่ย ไม่ว่าเรื่องนั้นจะมีเบื้องลึกหนาบางแค่ไหน เรื่องเล็กเท่าอวัยวะเพศมด หรือเรื่องใหญ่ระดับเรือไททานิก ถ้าพวกเขาอยากรู้ ก็ต้องรู้ให้ได้
และสุดท้ายที่สงสัยมันก็มักจะเป็นเรื่องจริงเสมอ.....
แต่แล้วที่เสียน้ำลายไปเป็นกระติกก็ไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก เมื่อจู่ๆชายคนรักก็โพล่งคำอื่นออกมาแทนคำตอบที่เธออยากจะรู้ วันนี้คงไม่ใช่วันของเธอจริงๆ มีเรื่องให้ปวดหัวตั้งแต่เช้า ยันค่ำ เอาล่ะ....เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่พึงพอใจก็เชิญคุณชายเฝ้าโซฟาอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำทุกวันก็แล้วกัน
แต่ครั้งนี้ต่างออกไปจากทุกที ก็ตรงที่.....
วันนี้ไม่มีไนท์คิสหวานๆจากแองเจเลน่า โจลี่คนสวยคนนี้ก็เท่านั้นเอง
"ผม - หิว"
"โมะตอบไม่ตรงคำถาม ไม่เคลีย!!!! หิวเหรอคะ .....หิวก็หากินเองแล้วกัน เชอะ!! ปัง !!"
"อ่ะ แก้ว แก้วครับ.............อะไรวะเนี่ย? เกิดนึกคึกอะไรของเธอขึ้นมา บีเชล......"
@@@@@@@@@@@@@@@@
"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน บีเชลฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
"เชิญน้องบีเชลทำผมแต่งหน้าทางนี้ฮ้า"
"เมื่อวานข้าเห็น TWEET แปลกๆที่มีชื่อเอ็งกะยายแก้ว ติดไปด้วย.... Bchellไหนวะ? ใช่บีเชลคนนี้หรือเปล่า"
"อืม"
"เฮ้ย เอ็งรู้จัก?"
"คุณชายจงเบกะคุณชายเคนก่อรู่จักครั่บ"
"อ่อ.....หนุ่มหล่อสัญชาติไทยอย่างเอ็งกะข้าเท่านั้นที่พึ่งรู้จักน้องเขาวันนี้ว่ะหมี"
"เล่าหน่อย..........................."
ตื่นขึ้นมาบนโซฟาตัวเขื่องในห้องรับแขกของคนรักเหมือนทุกวัน ถามว่าเมื่อยไหม ตอบได้เลยว่าเมื่อยมากแต่ก็ยังดีกว่าให้กลับไปนอนสบายบนเตียงนุ่มที่ห้องของตัวเองแล้วปล่อยให้คนรักของเขาโกรธอยู่แบบนี้ อย่างน้อยตอนเธอตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นเขา
เห็นอยู่ว่าเขาไม่มีทางไปไหนได้ ....
ชีวิตของผู้ชายคนนี้เป็นของใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเธอ....จริญญา
....
.........
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นตอนเธอโกรธอยู่ จะช่วยอะไรได้มากหรือเปล่า เพราะตื่นขึ้นมาก็ไม่พบไม่เจอสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ารักอยู่ภายในห้องแล้ว (เค้ามีแต่สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักมั้ง : จริญญญา) คิดเข้าข้างตัวเองว่าคนสวยคงมีงานแต่เช้า ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำผ่านห้องครัวเจอะซีเรียลกับนมช็อกโกแลต อ่า....อาหารเช้าคุณหนูของจริญญาถูกเตรียมเอาไว้พร้อมกับชุดที่คาดว่าน่าจะเป็นของเขาวางอยู่ข้างๆ
ถึงไม่หายโกรธ แต่ก็ยังไม่ถึงกับเกลียดล่ะนะ นี่มันลักษณะอาการของคนงอนใช่ไหมครับเนี่ย?
เย็นนี้เคลียงานเสร็จจะรีบกลับมาง้อนะครับคนดี.....
"ก็นางแบบซาวซวย ใครๆก่อรู่จัก ใช่ไหมวะไอโหมะ"
"มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ?"
"...................."
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 3 ♥
อาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปลายเตียงขึ้นมาซับที่หน้าและผมเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากไอโฟนตัวโปรด สงสัยบรรดาแฟนๆช่วยกันคอมเมนต์ภาพเมื่อตอนเย็นที่คุณนายแฝดน้องอัพลงอินสตาแกรม
ไหนว่ายังไงจ๊ะเด็กๆ ดูหน่อยซิ.....
@TKL @kaew_ffk RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?
@PIM_TK @TKL @kaew_ffk @Tomo_kotic RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?// T คือ?
ฯลฯ
"ถึงว่าชื่อคุ้นๆ FC เคย RTมาให้เราบ่อยๆนี่เอง ว่าแต่เธอเป็นใคร? เกี่ยวไรกะเรา.....โฮะ มีRTให้ผีดิบด้วย ใครอ่า?"
หรือจะเป็นเธอคนนั้นจริงๆ ผู้หญิงที่แอบอ้างว่าเป็นคนพิเศษของ โทโมะ K-OTIC เมื่อ3ปีก่อน
หรือเธอไม่ได้แอบอ้าง?.....3 ปีเชียวนะ ใครจะคิดเป็นตุเป็นตะตลอดระยะเวลานานขนาดนั้นได้เองคนเดียว ถ้าไม่มีใครให้ความร่วมมือ
...เลิฟมี ทัชมี คิสมี เบบี้...love me touch me kiss me...
....Because I can't sleep til you're next to me No I can't live without You no more.... Feels Iike Insomnia ah-ah .... Feels Iike Insomnia ah-ah
"ว่า"
((แก้วครับ หลับหรือยัง?))
"ยัง"
((งั้นก็เปิดประตูด้วยครับ ยืนจนเมื่อยและ))
"หือ? อ่ะ อือ แป๊บๆ"
@@@@@@@@@@@@@@@@
"มีคอมเมนต์กับสิ่งนี้หรือเปล่าคะ คุณชายวิศวะ?"
"หืม...? TWEET เหรอครับ วันนี้ผมยังไม่ได้เปิดเลย ...คือ?"
"นั่นสิคะ คือ?.........."
.......
............
"ไม่เห็นเกี่ยวกับผมเลย.....อ่า อย่าทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้นสิครับ T หมายถึงผมได้คนเดียวหรือไง"
จู่ๆคนในความคิดก็โผล่หน้ามาตอบคำถามที่เธอสงสัยถึงที่ห้อง ไม่รอช้ารีบคว้าไอโฟนตัวโปรด ยื่นหน้าจอที่คุณชายสมควรจะได้เห็น และเธอสมควรจะได้รับคำตอบใน 3 วินาทีนี้
คำตอบที่ได้มาทำให้รู้สึกโล่งที่หัวใจ แต่ก็ไม่เข้าใจทำไมถึงยังรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นัก จึงต่อความยาวสาวความยืดออกไป เผื่ออะไรๆที่เธอสงสัยอยู่จะได้รับการไขให้กระจ่างมากกว่านี้
เธออยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอและเขาหรือเปล่า ถ้าแค่บังเอิญก็จบ
แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะ......
"นายกำลังว่า FC ฉันมั่ว?"
"คนละเรื่องกันครับ FC เค้ารักมาก ก็เลยเป็นห่วงมาก ผมไม่ได้พูดคำว่ามั่วสักคำ"
"ถ้ามันไม่มีอะไร FC เค้าไม่ห่วงหรอกจริงไหม? ถึงเด็กๆจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราคบกัน แต่พวกเขาก็เป็นห่วงเป็นใยแก้วเสมอ ครั้งนี้แก้วก็เชื่อว่ามันมีมูล.....ถ้าเป็นแค่เรื่องตลกเด็กๆไม่ RT มาให้แก้วแน่ๆ"
ที่เค้าว่ากันว่า FC น่ะรู้ลึกรู้จริงยิ่งกว่า TVพูล เธอค่อนข้างเชื่อนะ เพราะถ้าบรรดา FC อยากจะรู้เนี่ย ไม่ว่าเรื่องนั้นจะมีเบื้องลึกหนาบางแค่ไหน เรื่องเล็กเท่าอวัยวะเพศมด หรือเรื่องใหญ่ระดับเรือไททานิก ถ้าพวกเขาอยากรู้ ก็ต้องรู้ให้ได้
และสุดท้ายที่สงสัยมันก็มักจะเป็นเรื่องจริงเสมอ.....
แต่แล้วที่เสียน้ำลายไปเป็นกระติกก็ไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก เมื่อจู่ๆชายคนรักก็โพล่งคำอื่นออกมาแทนคำตอบที่เธออยากจะรู้ วันนี้คงไม่ใช่วันของเธอจริงๆ มีเรื่องให้ปวดหัวตั้งแต่เช้า ยันค่ำ เอาล่ะ....เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่พึงพอใจก็เชิญคุณชายเฝ้าโซฟาอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำทุกวันก็แล้วกัน
แต่ครั้งนี้ต่างออกไปจากทุกที ก็ตรงที่.....
วันนี้ไม่มีไนท์คิสหวานๆจากแองเจเลน่า โจลี่คนสวยคนนี้ก็เท่านั้นเอง
"ผม - หิว"
"โมะตอบไม่ตรงคำถาม ไม่เคลีย!!!! หิวเหรอคะ .....หิวก็หากินเองแล้วกัน เชอะ!! ปัง !!"
"อ่ะ แก้ว แก้วครับ.............อะไรวะเนี่ย? เกิดนึกคึกอะไรของเธอขึ้นมา บีเชล......"
@@@@@@@@@@@@@@@@
"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน บีเชลฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
"เชิญน้องบีเชลทำผมแต่งหน้าทางนี้ฮ้า"
"เมื่อวานข้าเห็น TWEET แปลกๆที่มีชื่อเอ็งกะยายแก้ว ติดไปด้วย.... Bchellไหนวะ? ใช่บีเชลคนนี้หรือเปล่า"
"อืม"
"เฮ้ย เอ็งรู้จัก?"
"คุณชายจงเบกะคุณชายเคนก่อรู่จักครั่บ"
"อ่อ.....หนุ่มหล่อสัญชาติไทยอย่างเอ็งกะข้าเท่านั้นที่พึ่งรู้จักน้องเขาวันนี้ว่ะหมี"
"เล่าหน่อย..........................."
ตื่นขึ้นมาบนโซฟาตัวเขื่องในห้องรับแขกของคนรักเหมือนทุกวัน ถามว่าเมื่อยไหม ตอบได้เลยว่าเมื่อยมากแต่ก็ยังดีกว่าให้กลับไปนอนสบายบนเตียงนุ่มที่ห้องของตัวเองแล้วปล่อยให้คนรักของเขาโกรธอยู่แบบนี้ อย่างน้อยตอนเธอตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นเขา
เห็นอยู่ว่าเขาไม่มีทางไปไหนได้ ....
ชีวิตของผู้ชายคนนี้เป็นของใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเธอ....จริญญา
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นตอนเธอโกรธอยู่ จะช่วยอะไรได้มากหรือเปล่า เพราะตื่นขึ้นมาก็ไม่พบไม่เจอสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ารักอยู่ภายในห้องแล้ว (เค้ามีแต่สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักมั้ง : จริญญญา) คิดเข้าข้างตัวเองว่าคนสวยคงมีงานแต่เช้า ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำผ่านห้องครัวเจอะซีเรียลกับนมช็อกโกแลต อ่า....อาหารเช้าคุณหนูของจริญญาถูกเตรียมเอาไว้พร้อมกับชุดที่คาดว่าน่าจะเป็นของเขาวางอยู่ข้างๆ
ถึงไม่หายโกรธ แต่ก็ยังไม่ถึงกับเกลียดล่ะนะ นี่มันลักษณะอาการของคนงอนใช่ไหมครับเนี่ย?
เย็นนี้เคลียงานเสร็จจะรีบกลับมาง้อนะครับคนดี.....
"ก็นางแบบซาวซวย ใครๆก่อรู่จัก ใช่ไหมวะไอโหมะ"
"มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ?"
"...................."
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
